Legendarisch
Hoewel de in 1922 geboren Israëlische musicus als één van de grote vioollegenden geldt, geniet hij toch veel meer bekendheid in kringen van liefhebbers van het instrument viool en de daarbij behorende muziek dan zoveel collega-violisten — zoals bijvoorbeeld Yehudi Menuhin (1916-1999) en David Oistrach (1908-1974) — wier naam ook een begrip was, en eventueel nog is, in algemene zin. Hoewel we, zeker in deze tijd van volstrekt zinloze superlatieven — waarin zelfs Duitse politieseries van een strafbaar te stellen oer-saaiheid als 'legendarisch' worden gekwalificeerd — voorzichtig moeten zijn met een dergelijk begrip, mag dat in combinatie met de naam Ivry Gitlis zeker worden gebruikt.

Sterren als leermeesters
Ivry Gitlis studeerde zelf in Parijs bij drie grootmeesters van zijn instrument, die zelf legenden zijn geworden: Carl Flesch (1873-1944), Georges Enescu (1881-1955) en Jacques Thibaud (1880-1953). Pas aan het einde van de jaren zestig vestigde hij zich definitief in Parijs, waar hij al snel in maatschappelijke zin opzien baarde door tijdens de revolutie van 1968 met zijn viool de straat op te gaan en bij de studenten en stakende arbeiders te spelen.
Daarop aangesproken na een concert in de Stadsschouwburg van Groningen — nu bijna vier decennia geleden — verklaarde hij vóór de kunsten te zijn, en dus  links.

Concert
Het concert dat op zondag 2 maart door Arte-televisie zal worden uitgezonden op het voor klassieke muziek gereserveerde tijdstip — tussen 19:00 uur en 19:45 uur — bestaat uit drie onderdelen die bijeengebracht zijn van verschillende opnamen.
De film is in 2009 gerealiseerd door Arte France. Naast het onvergankelijke Vioolconcert in D-groot, opus 35, uit 1878 van Pjotr Iljitsj Tsjajkovski (1840-1893) — waarover meer details en een technische toelichting te lezen zijn in een artikel van 6 maart 2007 op de fin de siècle site  All art is quite useless van Rond1900.nl — met dirigent Francesco Mander, opgenomen in 1965, zal Ivry Gitlis te zien zijn in een gedeelte van de Sonata voor vioolsolo — Melodia van Béla Bartók (1881-1945), gecomponeerd voor de bovengenoemde Yehudi Menuhin, van een opname uit 1962. Besloten wordt het drie kwartier durende 'televisieconcert' van Ivry Gitlis met de Capriccio-Valse in E-groot opus 7 van Henryk Wieniawski (1835-1880).

Herhalingen
Op vrijdag 10 april en op donderdag 16 april — beide keren om 06:00 uur in de ochtend — zal dit concert door Arte-tv worden herhaald.


Deze film dient als opmaat voor een Portret van Ivry Gitlis dat eveneens door Arte-tv zal worden uitgezonden. Het is een zestig minuten durende film die in 2008 door Sandra Joxe voor Arte France werd gerealiseerd in HD-kwaliteit, op het beeldformaat 16:9, die zal worden uitgezonden op maandag 30 maart van 22:25 uur tot 23:25 uur.
____________
Afbeeldingen
1. Jacques Thibaud, een van de drie voornaamste viooldocenten in het leven van Ivry Gitlis.
2. Georges Enescu, idem.
3. Carl Flesch, idem.
4. Ivry Gitlis.