HONDERD

Tijdens het weekend heb ik mij (opnieuw) laten begeesteren door muziek; meer bepaald door de Klara Top 100. Het allermooiste uit het klassieke repertoire. Zowel zaterdag en zondag heb ik de lijst op de voet gevolgd. Tijdens het joggen, op de Tacx, in de auto, de zetel en op de koersfiets in de kou.

Het was heerlijk terug aan te knopen met alle componisten die ik al een tijdje meer vanop een afstand had beluisterd. Muziek verwarmt je hart en je ziel. De koude temperatuur (2°) kon mij niet deren en de warme thee met honing in mijn drinkbus was een weldaad voor lijf en leden.

De combinatie muziek en natuur was bij momenten adembenemend. Na twee en een half uur hield ik het voor bekeken, de gedachte aan een warme douche en een lekkere maaltijd gaven mij vleugels.

Niet iedereen is gewonnen voor klassiek; dat weet ik wel. Een beetje een gemis toch, vind ik. Bewondering en verwondering door de muziek gaan verloren en onbekend is onbemind.

Vandaag heb ik gefietst in het aangename gezelschap van Jan. We zitten, om het zo te zeggen, op dezelfde golflengte en we houden allebei van een dampende kop koffie.

dc

Bijlagen:
https://www.youtube.com/watch?v=iPlW4pAFMOM&t=5s   

PLAS

Toen ik nog klein was bestonden er café's zonder aparte damestoiletten. Herman Van Veen heeft er ooit een liedje over gemaakt. 'Ach, zo'n café met een lage zoldering en geen wc voor dames apart', zong hij.

Maar dit geheel terzijde. We waren vandaag onderweg naar een uroloog in Sint Gillis Waas. Zeg maar een dokter in de plaskunde. Na de recente media-aandacht rond prostaat-aandoeningen wou ik zeker zijn van mijn stuk.

Omdat we nogal vroeg waren zochten en vonden we een klein, gezellig dorpscafé in het centrum. Komt er plots een vaste stamgast binnen met een doos pralines onder de arm. Zeker een halve kilo. Hij zag er supercontent uit en begon de lekkernij ook meteen uit te delen. Wij lieten ons niet onbetuigd.

'Ben je misschien jarig?' wil ik weten. De man schudt van neen terwijl hij twee stuks fondant tegelijk in zijn mond steekt en een Duvel besteld. Een tractatie van een vriend stamgast die zwaar verslaafd blijkt aan een gokautomaat. 'De machine wint altijd', zegt onze chocolade weldoener.

Net op het moment dat we de rekening willen betalen geeft hij meer uitleg over het waarom van zijn aankoop bij Leonidas. Blijkt dat hij twee garages heeft waarin meerdere muizen huizen.

'Ik wil van die beestjes vanaf', zegt hij. 'Heb muizenvallen gekocht, maar omdat ik geen kaas heb, wil ik het met pralines proberen. Voor de rest ziet de man er volkomen normaal uit.

Ook de uroloog is content over zijn bevindingen. Als het peloton op tijd en stond een plaspauze houdt zal ik het wel drooghouden.

's Avonds spelen mijn vrouw en ik een spelletje. Scrabble, voor alle duidelijkheid. Op een bepaald moment legt ze het woordje 'wateren'. Sabine zegt dan weer dat het morgen een regenachtige dag wordt.

Er zijn nog zekerheden in het leven.

dc

16-11-2022, 20:20 geschreven door Dany Corneillie

LAAT ME

Zijn broer is plots gestorven. Een kwaadaardig kankergezwel in zijn kop maakte vrij abrupt een einde aan de rest van zijn leven. Marc, zo heet zijn broer, maakte geen schijn van kans. 'Eenenzeventig is geen leeftijd om te sterven', zei hij. 'Maar het is de wet van komen en gaan', voegde hij er mistroostig aan toe. Zijn kleinkind was ondertussen drie maanden geworden. Onze babbel ging voor een stuk verloren, mee met de Polderwind en we moesten ons schrap zetten omdat het peloton in brand stond.

Ik zal ook wel eens een keertje sterven
Daar kom ik echt niet onderuit.

Terwijl ik mijn stinkende best doe om het brandje te overleven denk ik aan Ramses Shaffy en zijn 'Laat me'. Het is een van mijn favoriete nederlandstalige nummers. Ik had nog meer willen zijn zoals in dat liedje.

Ik ben gelukkig niet verankerd
Soms woon ik hier, soms leef ik daar
Ik heb mijn leven niet verkankerd
Ik heb geen bezit en geen bezwaar
Ik hou van water en van aarde
Ik hou van schamel en van duur
D'r is geen stuiver die ik spaarde
Ik leef gewoon van uur tot uur

Laat me, laat me, laat mij mijn eigen gang maar gaan
Laat me, laat me, ik heb het altijd zo gedaan

Kinderen, broers en zussen zouden nooit mogen sterven.

dc

Bijlagen:
https://www.youtube.com/watch?v=pPOqCvRdQ7c   

SCHOENTJE

Iemand zei: 'Mijn passie is genieten van alles wat mijn pad kruist. Achter elke nieuwe bocht in het leven. Elke dag opnieuw.'

God; wat ben jij goed zeg! Hoe hard ga jij door die bochten! Ik denk dat je zelfs nog veel harder kan, als je dat wil! Niet? Je gaat zo snel dat enkele van je bondgenoten kreunen onder jouw fietsgeweld. Sommigen moeten zelfs afhaken. Lekker gevoel is dat toch! Niet?

Waar je komt ga je er prat op het peloton in stukken te rijten, of tenminste; dat probeer je toch. Je lapt elke groepsconventie aan je laars. Het enige wat telt voor jou is de gemiddelde snelheid. Daar kick je heel zeker op.

Of je daar veel handen mee op elkaar krijgt, respect mee afdwingt is nog maar de vraag. Eerder een middelvinger als je 't mij vraagt. Kijk, als snelheid je enige bekommernis is, dan breng ik volgende keer enkele mannen mee die nog veel harder kunnen dan jij. En dan?

Hoeveel fietsers halen dan nog de meet? Je beseft amper hoe goed je wel bent.

(wie het schoentje past, trekt het aan)

dc

14-11-2022, 22:40 geschreven door Dany Corneillie

TRIEST

Ken je dat gevoel? Je bent een beetje triest maar je weet niet waarom. Er is geen reden, je hebt niks tekort en toch. Een weemoedig gevoel besluipt je voor even en laat dan weer los. Een liedje op de radio katapulteert je in de tijd en brengt herinneringen aan vervlogen tijden terug. De mensen en de dingen; ze komen nooit meer terug.

Misschien komt het door de opeenstapeling van al je kleine verdrietjes die voor even te zwaar doorwegen voor je weer verder kunt. 'Wil je ook een kopje koffie?' vraagt mijn vrouw.

Zou het kunnen dat kopjes koffie bestaan om kleine verdrietjes in de kiem te smoren.

dc

14-11-2022, 00:00 geschreven door Dany Corneillie