Onderweg…

Uitvallende mist en miezer plakken tegen Polderwegen en op het brede luxe fietspad naar Axel. Het hindert mij niet en voor straks wordt droger weer beloofd.

‘Rij je naar Belsele’?! hoor ik roepen. Het silhouet van een man op de koersfiets komt mijn richting uit. Natuurlijk mag hij meerijden.

’Welke weg ik neem’? wil hij weten. Geen idee; hangt ervan af wat mijn buikgevoel zegt. Heb pal op de middag afspraak met onze oudste dochter voor sandwiches en koffie. Het is half elf en twee en half uur later vertrekken de Klavers. Die trein wil ik zeker niet missen!

Hij heet Peter en woont in Sinaai. ‘Zet je maar in mijn wiel’ zegt hij en rijdt op slag vijf kilometer rapper dan ik gewoon ben. De dadel die ik net voordien in mijn mond stak blijft hangen in mijn keel.

In Zuiddorpe valt de man een beetje stil. Mannen met een groot buitenblad hebben dat wel vaker voor. Tijd voor een babbel. De gewezen politieman baalt om te fietsen in de regen. Met de miserie die ons de laatste weken en voorbije maanden overkwam is een beetje miezer maar klein bier.

‘Supporter van Greg Van Avermaet’? Mijn BMC windstopper verraadt mij. Als je van wielrennen houdt kan je bezwaarlijk geen fan zijn van de man, denk ik.

Vijf minuten na twaalf en zestig km later zit ik aan tafel bij Anouk. Bijna halfweg. De broodjes smaken naar nog.

Daniël