PYJAMA

God; wat ben ik blij dat het vandaag regent, al betwijfel ik sterk dat hij van hierboven daar iets mee te maken heeft. Na mijn avonturen in wielerland van gisteren kom ik vandaag mijn pyjama niet uit. Niet voor de fiets, noch voor de cyclocross in Hulst. Net als bij onze Rode Duivels tegen Canada was mijn positiespel niet goed. Overmoedig dacht ik dat mij niets kon overkomen maar voor ik het wist ging ik 'aan de rekker' pal in de wind en ik kon het schudden. Mijn hart sloeg over als bij een zestienjarige die voor de eerste keer verliefd is. Het leek wel of ik kwam plots geen meter meer vooruit. De hele meute vloog mij voorbij, zonder genade. Gelukkig was Guy Rooms in de buurt die mij terug bracht waar ik wou zijn. Vooraan! Guy is een gentleman. Zijwind is verraderlijk en even later ging ik nog een tweede keer in de fout, maar dan werden de torens van de grensgemeente al zichtbaar.

'Beleving is een mooi woord', zeg ik tegen mijn vrouw. Ook voor een koffiehuisje in het centrum waar warme chocolade met rum nergens anders beter smaakt. Een belevenis was de rit in elk geval. Onmiddellijk gingen een paar waarschuwende vingertjes de lucht in. Flandriën Freddy zou te vaak teveel kilometers en hooi op zijn vork nemen. Ik zou mijn valse noot eerder wijten aan een verkeerde kledijkeuze. 's Morgens kwam het kwik niet boven de vijf graden uit en op de middag was het best wel warm. Dan raakt de motor snel overhit.

Vandaag valt daar niets meer van te merken. Mijn humeur is opperbest ook al krijg ik nog een flink oplawaai van mijn vrouw in het scrabbelspel. 'Kom', zegt ze. 'We gaan wandelen op de Koningsdijk, voor Mathieu zijn duivels ontbindt en die van ons de Marokkaanse leeuwen gaan bekampen.

Het leven is één en al beleving!

dc