|
SPOORLOOS
We zijn een beetje triest. Hercules, onze lieve, minzame kater is niet meer thuisgekomen. Al vier nachten op rij stuurde hij zijn kat. Een eerste bevraging in de buurt leverde niks op. Zijn etensbakje in de keuken blijft onaangeroerd, maar we nemen het niet weg omdat we nog altijd hopen dat hij terug zal komen.
We blijven maar door het venster turen langswaar hij gewoonlijk binnen komt, maar we staren in het ijle. 'Als je lang genoeg kijkt, zie je hem zitten', zegt mijn vrouw, net als bij een fata morgana. Je ziet water al is er enkel dorre woestijn.
Heeft iemand hem doodgereden? Is hij verloren gelopen? Zit hij ergens vast of is hij bij een katin blijven hangen? We blijven gissen maar dat brengt hem niet terug. Van Hercules voorlopig geen enkel spoor.
De laatste dagen bleef hij wel vaker lang weg. Soms zagen we hem een hele dag niet, maar uiteindelijk kwam hij toch altijd opdagen. We vroegen ons dan af waar hij overal uithing en noemden hem onze 'stratenloper'. Een kater die je niet binnen kon houden. Er zijn twee kroegen in de buurt, Het Rost Zand en 'De Pekker', maar daar hebben ze hem niet opgemerkt.
Mocht ik hem niet zo graag zien dan wrong ik zijn nek om. Bij manier van spreken.
dc
|
