Rusten.

Het is zondag! Vandaag ga ik rusten, denk ik om tien voor zeven. Tijd om op te staan al staat de wekker pas een uurtje later geprogrammeerd. Zolang hou ik het niet vol in bed en bovendien drijft de honger mij naar beneden. Reuzenhonger! Altijd 's morgens. Boterkoeken!

Drie dagen op rij gefietst en eigenlijk deze week enkel op woensdag gerust. Goed voor iets meer dan zeshonderd kilometer. Dat is behoorlijk wat en bij momenten was het ook vrij pittig. Dat woordje kom ik wel vaker tegen op Strava. Het lijkt wel of het is pas goed als het 'pittig' was. Voor minder gaan we niet. Enfin, ieder zijn ding. Mijn benen doen pijn. Scheurtjes in de spieren, maar dat is normaal zeggen de kenners van 'Iedereen Flandriën'.

Rusten! Maar wat doe je dan op zo'n fietsloze voormiddag? Mijn vrouw heeft meteen een suggestie. 'Wanneer ga je de auto eens afwassen? vraagt ze. Goed idee! Eerst de fiets, dan de vierwieler. Er bestaat zoiets als hiërarchie in alles wat rijdt.

Tijdens de klus kijkt ze goedkeurend toe. 'De velgen zijn ook makkelijk te poetsen', zeg ik. Ze treedt me bij. Dat is waar. 'Hoe weet je dat? Jij hebt die toch nog nooit gekuist?! Ze voelt het zo aan, zo blijkt.

Nu Hercules, onze kater, terug is proberen we zijn vrijheid wat in te perken. De stalen roosters, in ons ommuurd tuintje, waarlangs de klimplantjes groeien, hebben we een stuk ingekort, zodat hij zich niet meer omhoog kan hijsen. Hij vindt het niet leuk en komt snel terug naar binnen.

Nu nog naar de glascontainer. Voornamelijk lege bokalen joghurt en confituur, slechts één fles wijn. Heeft verder niks met 'Tourneé Génerale' te maken.

Er is koffie en tijdens dit schrijfsel sluit ik vriendschap met de vijf 'Jonge Wolven' waaraan mijn krant deze week een artikel wijdde. Veel succes gewenst aan de neo-profs in hun eerste seizoen.

Rusten op zondagochtend. Heerlijk; maar langer moet dat niet duren!

Daniël