Ik ben Henri de Laqaderre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam HaagscheHop.
Ik ben een man en woon in Uden (Nederland) en mijn beroep is Goudsmid.
Ik ben geboren op 19/05/1932 en ben nu dus 91 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen beeldhouwen fotografie natuur bourgondisch eten.
Ik ben heel breed geinteresseerd, en pacifist.
Mijn verhalen en ervaringen.
Hoppies startpagina
05-10-2011
Even verder met mijn dagboekje.
Gisteren was het 34 jaar geleden dat onze Loek verongelukte triestere dag heb ik in mijn lange leven nog nooit meegemaakt. Ik heb een week lang gehuild en mijn tranen waren opgedroogd. Maar gelukkig kunnen we nu weer lachen bij mijn vrouw ging dat voor het eerst weer na 8 jaren toen haar kleinzoon Ron werd geboren. Ze is stapelgek op haar kleinkinderen, en we hebben er gelukkig 5, allemaal prachtige mensen waar we bere trots op zijn. We hebben Loek zijn graf gepoetst, en er een bloemetje opgezet dan kijkt het toch weer even vrolijk voor zover dat gaat. We zijn Woensdag ochtend gezellig koffie wezen drinken bij ons Ellen dat vindt ik altijd zo gezellig daar leef ik echt naar toe het zijn maar 3 kwartier maar toch want ja ze heeft het ook altijd druk met haar winkel en website inkopen alles clean houden je eigen huishouden de was en ga zo maar door. Srtaks om half drie komt ze mij ophalen even naar Bernhove voor mijn longen want ik heb na lang roken en heel veel met asbest COPD oftewel een chronische longziekte weinig inhoud dus gauw benauwd,maar dat slijt wel voordat ik een meisje ben. Ik heb van mijn kleindochter Ilse een digitaal fotohangertje gekregen, en moet er straks even 15 foto's opzetten ik heb ze al verkleind en naar Ellen gestuurd want ik krijg het met mijn Appeltje niet voor elkaar maar zij heeft Windows 7 dus even proberen. Nu ik ga weer stoppen en morgen verder.
Maandagochtend halftien Jo Thea haar vriendin komt ons ophalen met de auto het is stralend weer, en we gaan naar Lidll inkopen doen,volgens mij wordt het daar steeds drukker maar voor 50 treuro's hebben we dan ook een wagen vol boodschappen en kunnen we de gehele week er mee doorkomen. Daarna op de markt ik ben even bij mijn dochters langs gegaan die daar werken, en sieraden verkopen ik hoop dat ze het druk hebben, en daarna naar het Stulpke en op het buiten terras waar het stampvol is een capucino besteld en wachten op de dames die de wagen geparkeerd hebben in de marktstraat. Om 12 uur naar huis gegaan heb nog even wat druiven en de laatste aardbeien gekocht. Daarna lekker lunchen en op ons buiten terras gaan zitten want de zon schijnt heerlijk, en Jo die eerst naar Ans toe is vanwege haar verjaardag komt later in de middag we hebben gezellig zitten praten over de markt waar ze Zaterdag heen waren geweest en allerlei spullen kopen om hun huisje vol te stouwen nodig of niet. Het is nu Dinsdag ochtend Thea is net terug van de gymnastiek en heeft koffie gezet het zonnetje is volgens mij vertrokken, dus werk ik mijn dagboekje even verder bij, ik hoop dat het droog blijft want de kinderen staan in Oss op de markt, en met regen scheelt dat zo heel veel klanten. Ik ga straks mijn aquarium schoonmaken daar is het goed weer voor en dan kijkt het weer gezellig. Had ook een kraslot gekregen van de nierstichting moest je invullen op internet vragen ze het hemd van je kont waar je in geinteresseerd bent enzo dus vlug gestopt op dat soort dingen zit ik niet te wachten. Ik ben toch al heel wantrouwig geworden want iedereen probeert van alles om er beter van te worden, kijk maar naar Radar het televisie programma wat een linkmiegels lopen er toch rond onvoorstelbaar. Nou ik ga stoppen morgen weer verder.
Het is weer prachtig weer zit nu achter de kist met draadjes mijn IMacje even te typen. Zijn gisteren naar Uden geweest en hebben wat inkopen gedaan een notenkraker + lijstje voor Tim zijn foto, ik vindt het Zaterdags te druk in Uden alles loopt te hijgen auto's hebben haast haast, en ik was blij dat ik weer in de Peel was lekker in mijn tuintje genieten van vogel gezang. Ik heb het vogelhuisje voor ook helemaal schoon gemaakt met de hogedruk reiniger, en toen gebeitst dus alles weer klaar voor de winter want dat is mijn bioscoop lekker gluren naar koolmeesjes etc. Zit nu lekker aan de koffie met ontbijtkoek en ga straks naar buiten ik vindt het nu nog te fris. Heb daarnet een filmpje op You Tube gezien van een meisje met een bordercollie ongeloofelijk wat dat beestje allemaal kon het was in Engeland en de jury was stomverbaasd Amazing was het enige wat ze uitbrachten en oh my GodOok nog even naar de huizenprijzen gekeken in de Peel.
Zo ik ga weer even verder Donderdag met Thea en mijn kleindochter Ilse gezellig naar de Heische Tip geweest het was zalig weer veel zon en dat zijn we in de zomer veel tekort gekomen,hebben een lekker drankje genomen en lekker zitten buurten het was ontzettend gezellig hier kan ik zo van genieten,daar gaat niets boven. Om + 4 uur weer naar huis gefietst. Vrijdag eerst Thea haar band van de E-bike geplakt zaten er maar liefst 4 lekken in haar voorband ik hen in 7 jaar nog nooit een flatje gehad om 10.45 kwamen mijn zus Coby en haar vriendin Corrie bij ons thuis ze zijn in Nijmegen in de H.Landstichting daar komen ze al jaren en het schijnt er goed vertoeven te zijn met lekker eten enzo. Daarna zijn ze naar Ellen gegaan en toen met Anita mee naar huis om hun verbouwde bovenverdieping te bekijken die prachtig is geworden maar dat mag ook wel na zo veel werk,s'middags zijn ze in Uden wezen winkelen en vandaag zijn ze naar Kleve in Duitsland,ik heb s'middags gebiljart er waren maar weinig mensen en ben om 4 uur naar huis gegaan.Het is nu Zaterdag prachtig weer en ik ga direct naar buiten de zon komt nu net op het terras want in de schaduw vindt ik het nu nog te koud het is toch al herfst en ik ben heel kouwelijk aangelegd,maar geen kouwe kikker, ik moet even 2 e-mails versturen naar Gerrit en Jo Janssen dat ik niet kan komen biljarten as/ maandag helaas maar ik moet naar het ziekenhuis enzo.Nou ik ga stoppen en morgen denk ik verder.
Het was een fijn huis en we hebben er lief en leed meegemaakt. We hebben er onze enige zoon Loek verloren op 19 jarige leeftijd en dit heeft ons allemaal erg geschokt,en voor ons leven getekend.Vandaar misschien mijn hekel aan hardrijdende alle regels aan hun laars lappende automobilisten.Maar veranderen doe je die knurften toch niet.Ons huis hebben we net voor de crisis begon goed kunnen verkopen en we wonen nu al weer 2 1/2 jaar in een bejaarden woning hetgeen ons prima bevalt geen grote tuin meer we hebben alles laten bestraten met een mooie gele steen net of de zon schijnt als je s'morgens wakker wordt.Achter os ligt een behoorlijke plak groen met veel bomen en vogels,en daar kan ik eindeloos van genieten vooral in het voorjaar als ze s'morgens om 4 uur al beginnen met hun ochtend concert.Er zit van alles merels* roodborsten *vlaamse gaaien*koolmezen*pimpelmezen*lijsters*en heel veel kauwtjes honderden die ontzettende herrie kunnen maken maar ja dat doen die smerige F16tjes ook die vlak achter ons van de vliegbasis Volkel opstijgen dat is een klere herrie daar slaan je oorschelpen van tegen je kop,als 5 of 6 van die milieuverpesters overscheuren. Maar nu ga ik direct weer lekker in de zon achter zitten want de zomer was zwaar knudde maar nu hebben we gelukkig prchtig nazomer weer.Het is Donderdag de 29 ste September en het lijkt wel zomer.
Ja ja dat is een tijdje geleden maar ik ben ook met zo veel dingen bezig.Maar ik was bezig met ons huis aan de Rechtestraat in Odiliapeel we bouwden een grote stal annex garage naast ons huis want we hadden 600 meter2 tot onze beschikking,Marinus van Schadewijk en Harrie een bekende van ons hielpen mee,ik was geen bouwvakker dus maakte ik wel foutjes zo had ik de oppervlakte tweemaal zo groot gemaakt als mocht en op de bouw tekening stond altijd gemakkelijk ruimte over nietwaar.Maar bouw en woning toezicht was het daar niet mee eens want bij kontrole zei die kerel je hebt een huis in je tuin gebouwd en de helft van het dak moet er vanaf maar ik dacht bekijk het maar het is mijn grond en jullie zijn outlullen gewoon ambtenaren dus zoek het maar uit, en waarrempel na een tijdje + 1 jaar kwamen ze langs en zeiden dat ze het toch maar hadden goedgekeurd.
Ik werd een beetje beroerd van alle diefstallen etc. en besloot om naar Odilapeel te verkassen waar ik een huis had gekocht. We wilden er gaan wonen als we 65 waren geworden,en dachten het als tweede huis aan te houden, maar ik werd zo miesch in die stad dat ik zei we gaan weg want ze bakken overal bruin brood.Nu gingen we er in het weekeinde altijd naartoe maar moesten s'maandags altijd weer vroeg vertrekken omdat de kinderen naar school moesten, en wij de zaak moesten openen om 9 uur, dus altijd om 4 uur op want toen had je ook al file's en dat blik was ik ook al goed zat.En zo gezegd zo gedaan, we gingen er wonen en de kinderen konden iedereen al en wij hadden ook al veel kennissen dus we hoefden ons niet meer aan te passen. Ons huis was prachtig gelegen alleen staand en tegen de bossen aan, dus dat beviel ons prima,enkel de eerste tijd lag ik om 10 uur al op bed want we moesten schijnbaar toch wennen aan die buitenlucht maar op den duur merkten we daar ook niets meer van.We werden lid van de Udense jacht rij en menvereniging en maakten veel ritten met ons paard want we hadden ook een koets gekocht,en er waren veel bospaden waar je heerlijk relaxt kon rijden dus dat was genieten.
Muziek vindt ik een van de fijnste emoties die ik heb. Ik kan geroerd worden door een mooie melodie of song. En ik kan in vervoering raken als ik naar een eminent gitarist luister zoals Vicente Amigo of Govi.
Maar na een zeer lange herstel periode thuis werd ik langzaam maar zeker weer de oude. We werkten hard en ik kreeg zin om een zaak te beginnen in sieraden. Nou is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan.... ik was begonnen met 87 gulden startkapitaal en een heleboel ellende, en als je voor een dubbeltje geboren bent dan ben je niet zo maar een kwartje. Dus ik moest met de bank ( de Middenstandsbank) gaan praten want die geven enkel maar een parapluie als de zon schijnt. Maar na heel wat soebatten en goh. kreeg ik uiteindelijk een lening. We hadden een pand op het oog aan de Stede een nieuw te bouwen winkel centrum, aan de zonzijde lag het... want ik was al dikwijls gaan kijken in winkelcentra en het was me opgevallen dat mensen hier in dit land altijd naar de zonzijde trekken.
Het was 100 m2 groot en was eigenlijk enkel maar een kaal blok beton heel hoog en nog geeneens een afwerk vloer erin. En na heel wat praten met de fa Meier kon ik er beginnen. Het was zaterdag net voor de bouwvak vakantie, en ik had iemand kunnen charteren voor de afwerkvloer ik zou meehelpen met beton draaien, maar ik ben geen bouwvakker dus schepte precies zoals hij had gezegd zoveel scheppen cement op zoveel scheppen zand want dit komt erg nauw. Maar die knapen werken heel hard daar kwam ik achter want ik kon hem amper bijhouden en werkte me zeven slagen in de rondte. Maar s'avonds lag hij erin maar ik was gesloopt, want in het midden was die vloer 9cm. dieper dan aan de rand kun je nagaan hoeveel specie ik had gemaakt nu bestellen ze een draaiende vrachtwagen vol cement, maar daar had ik nog nooit van gehoord. En toen het plafond dat was een crime knoerthard beton en daar moesten een paar honderd gaten in geboord worden, dus de mensen die er al boven woonden konden hun lol op, maar ik kon er echt niets aan doen die pokke herrie. Maar ook dat karwei schoot op, en ik kon het verlaagde plafond erin hangen dat was wel anderhalve meter. Ik moest werken met een zeer beperkt budget, want mijn lening was zeer laag dus ik moest ieder dubbeltje 3 maal omkeren. De heer Hebels van de fa. Indola uit Rijswijk had met Thea en mij het interieur samengesteld, ik had rode vloerbedekking met donkerbruine glasvitrines en wat waren we trots op onze winkel.
En het liep goed, en we hadden leuke verkoopcijfers, in die tussentijd hadden we een stuk grond gehuurd van Andre Reuven op de grens van Den-Haag Rijswijk en aangezien ik een dieren liefhebber was kon ik daar paarden gaan houden. We hadden een directiekeet gekocht en die daar laten plaatsen, daar konden we heerlijk van het buitenleven genieten na een dag van hard werken, want een winkel bestaat niet van 9 tot 6 uur maar er moet ook ingekocht worden op de jaarbeurs in Utrecht enzo nieuwe etalages inrichten waar ik altijd veel werk van maakte, ik had de etaleur van House off England kunnen strikken, en we waren iedere maand wel tot 12 uur s'avonds bezig. En veel poetsen want in ons vak moet alles glimmen want de mensen zijn net eksters, mijn oude baas had het mij al ingeprent, als je iets repareert polijst het dan goed zodat het glimt als een hondekeutel in de maneschijn. Maar dat kan je ook opbreken ik weet nog die dame die naar de politie was gegaan en in een procesverbaal had laten opnemen dat ze haar eigen gouden kollier niet had terug ontvangen, maar die dame vond dat haar ketting zo glom als nieuw dat kon de hare niet zijn, maar vergissen bij mij was uitgesloten want ik hing genummerde plaatjes aluminium aan de slotjes en noteerde die ook op de zakjes, en dat demonstreerde ik de politie en toen was het misverstand opgelost ja toen had de politie nog tijd voor zulke akkefietjes.
Maar ik was op het LANDJE bezig zoals ik het stukje buitengebied noemde en kocht mijn eerste paardje, een eersteklas eigenwijze opdonder het was een grijs geval en niet betuigd of ooit onder het zadel geweest en ik was wel dierenliefhebber maar geen paarden trainer want dat is wel even andere koek. Nu hadden we gelukkig Ome Keesje een gewezen dieren oppasser van diverse dierentuinen en die wist ook heel veel van paarden af en met hem gingen we dat paardje trainen nou dat heeft wat zweetdruppels gekost het was net een ezel als hij zijn bokkenpruik ophad vertikte ie het om te lopen en bleef als een blok beton staan wat je ook deed. Maar uiteindelijk kon ik hem inspannen en er goed mee rijden op het stuk land dus we besloten om een buitenritje te gaan maken. Het beestje ingespannen de poort uit en de grote weg op alles ging goed tot ik bij een bushokje kwam, de sodemieter liep erin en vertikte het om het netjes te zeggen om nog een poot te verroeren wat ik ook deed, en de mensen die erbij stonden maar commentaar geven, tot ik zo kwaad werd dat ik hem een schop onder zijn hol gaf en hem weer aan het lopen kreeg, en ik maling aan al het gelul van die mensen want ik moest weer thuis zien te komen, met die krijtezel.
En zo kreeg ik heel wat beesten ezels dravers hackneys een prachtig Fries paard Lucie, een bokken wagen met bok, een heel groot beest en mijn kinderen hebben er veel mee gereden en gelachen want dat zijn ook al van die eigenheimers als ze geen zin hebben dan verrekken ze het. En ome Keesje had twee honden Pascha en Edo herdershonden die heel scherp waren als het paard buiten liep en het moest naar stal dan hoefde je het maar te zeggen tegen die twee en dan liepen ze naar achter in de wei en zorgden ze dat hij in de stal kwam. En dan hadden we ook Nel een heel grote en lieve geit die iedere dag een afwas teiltje vol melk gaf en dat vonden de honden heerlijk + hun dagelijkse portie pens, ze glommen dan ook dat het een lust was. Kregen we een keer een logeetje want mevrouw ging op vakantie het beest stonk in uur in de wind uit zijn bekkie en hij moest allemaal pilletjes eten van die dame maar honden zijn aaseters van naturen dus die pillen waren voor ons taboe eerst kreeg dat beestje pens en hij vond het heerlijk en ging ook eens lekker in de paardenvijgen draaien en dan de melk van onze Nel dat ging er in als pap en je zag het diertje met de minuut tieriger worden, en toen ze hem kwam ophalen herkende ze haar hondje haast niet meer zo dartel en gezond, en we vertelden haar hoe dat beestje zo te houden en dat heeft ze in haar oren geknoopt, dus ze heeft er nog veel plezier van gehad.
Thuis had ik allemaal tropische vogeltjes maar ik had ook een aap die zat op het balkon dat ik dicht had gemaakt met glas en naar de kamer toe met tralies, af en toe mocht hij eruit maar dan zat hij gelijk op die kooi om die vogeltjes proberen op te kanen en wilde je hem dan pakken dan beet hij in je hand het verrekkelinkske en hij at bananen en veel fruit dus als hij plaste stonk de hele tent naar fruitige zeik. Dus was het of het aapje weg of moeders de tent uit nou dat had ik dus zeer snel beslist, en het was niet moeders. Zondags gingen we rijden met een man of zes allemaal dravers ingespannen en dan reden we met een noodgang door Den-Haag dat was nog eens spannend dat zou je nu niet meer kunnen doen met al dat blik op de weg, de meeste automobilisten snappen geeneens dat er geen rem op een paard zit maar dat verwachten ze wel de hooligans. Ook hebben we verscheidene keren een prachtig zigeunerfeest gehad op het Landje tot diep in de nacht met opzwepende muziek en veel violisten prachtig was dat ja we hielden wel van afwisseling, en ook kaarten we heel veel met ome Keesje en consorten, zo had ik eens een draver gekocht Kees heette dat beest hij was beresnel maar sloeg als hij de kans kreeg zijn staart over de leidsels heen en dan had je niks meer te vertellen, dus levensgevaarlijk Thea had het niet op dat beest hij heeft duivelsogen zei ze dus ik wilde hem zo snel als mogelijk verkopen Wim de Vries een hele grote vent en oersterk wilde hem wel rijden, ik had wat kopers gevonden Kees ingespannen en hij reed hem of de duivel op zijn hielen zat maar wel met zijn handen heel hoog zodat hij zijn staart niet over de leidsels kon slaan, die gasten kochten hem maar zeiden.... die vent kan niet rijden net Onze Lieve Heer met zijn handen zo hoog in de lucht maar we lieten ze maar in de waan maar hij heeft toch nog veel prijzen gewonnen op de wilde baan want snel was hij wel. En dan Pinokkio dat was een Hackney die van Dr. Otjens was geweest ik had hem gekocht hij was verschillende malen kampioen van Nederland aan de hand geworden maar inspannen kon je hem niet want hij had zich net zo snel uitgespannen als dat wij hem hadden ingespannen, razendsnel maar op een avond ik had wat gedronken en had weer wat moed verzameld en zei tegen ome Keesje en nu moet hij eraan geloven ik ga hem betuigen, voor een zware wagen gespannen want het was maar een heel rank beestje en hoe ik het voor elkaar gekregen heb weet ik niet meer maar ik kon er zowaar mee rijden voor de wagen, en dat lukte keer op keer en hij tilde zijn voetjes heel hoog op en dat was heel mooi , dus ik had er zo weer een koper voor.
En zo hadden we weer eens een paardje gekocht dat heel mooi kon lopen maar het beestje was grijs en oud en de pijp was dus zo leeg dus als we hem showden zat mijn heer de Vries vanuit zijn huisje te kijken naar hem, maar er stonden hele rijen bomen dus als we achter die bomen waren hielden we hem in maar op de open stukken moest hij zijn kunstje verkopen, en de Vries wilde hem kostte wat kost kopen, maar zo'n oud grijs paardje verkoopt niet dus had ome Keesje bij de Hema een partijtje zwarte haarverf gekocht en daar had hij hem mee geverfd een beetje olie eroverheen en hij glom als een spiegel, wij naar de Vries toe en hij was gelijk verkocht, maar na een paar maanden belde hij op en zei ik snap er niks van hij wordt steeds grijzer, ik zei misschien is hij ergens van verschoten of zo wij weten ook niet wat het is, want we konden hem onmogelijk weer een kuurtje geven, want dan waren we afgeschoten want het waren geen heiligen die familie.
En dan het kaarten wat we veel deden, ome Keesje droeg een petje en als hij dat afdeed was hij bovenop zo wit als een berg sneeuw, maar wee hem die daar iets over dorst te zeggen dan ontstak hij in woede en hij was beresterk.... want een dik stuk ijzer sloeg hij zo krom op zijn onderarm, dus als we aan het kaarten waren en iemand zei iets tegen hem over vals spel of iets dergelijks nou dan waren de rapen gaar en moesten we hem sussen voordat de boel in brand vloog. Er waren meer mensen die een stuk grond hadden gepacht en Rooie Jan was een van hen hij had een paard dat volgens hem een veulentje verwachte en op het eind zat hij nachtenlang te waken maar ome Keesje had het al tegen ons gezegd dat paard is gust want hij heeft geen tepelvorming en er hangen geen druppeltjes melk aan dus loos alarm, nou dat heeft wat moeite gekost om hem ervan te overtuigen dat het loos alarm was.
Met onze Lucie ging ik Thea altijd s'avonds uit de zaak halen in de zomer, ik had een mooi rijtuigje een jachtwagen en had er altijd veel bekijks mee want Frieze paarden zijn heel gracieus en lopen bijzonder mooi ik kreeg dan ook dikwijls applaus. Maar al had ik nog zo'n groot stuk gereden ze zijn en blijven fel was ik bijna bij stal dan moest je goed opletten anders was ie vertrokken, want dat wist ze donders goed. Ook onder de man was ze fijn ingereden en mijn dochters hebben er lekker op gereden maar ook dan moest je oppassen want hij liep zo de stal in als je niet opletten, en onze Ellen overkwam dat een keertje bijna.
We waren op vakantie in Brabant op een camping in Ledeacker vlakbij st.Antonis op de Breijenburg het was er hartstikke gezellig Jan Kempen was de uitbater een slimme boer die het iedereen naar de zin maakte iedere Zaterdag was er dansen en geloof het of niet je moest in de rij staan om binnen te komen, hij had een goede diskjockey die heel gezellige muziek draaide en de dansvloer was bomvol en er werd ook lekker gebuisd en ook zijn camping zat mudjevol op een dag nam hij ons mee naar Jan Wassenberg en Vera zijn vrouw die een manege hadden Xaverian geheten ook daar was gezelligheid troef en ook daar werd er zeer goed ingenomen en er was een zeer gezellige ploeg mensen er werd ongelofelijk geouwehoerd en Sint Annaland gaf rijles we vonden het zo gezellig dat we vele malen terug kwamen als we in Brabant gingen kamperen, en zo leerden we An en Pim Kok kennen ik wilde een boerderij kopen want ik was de stad spuugzat en zat daar met hun over te praten toen ze zeiden bij ons in de straat recht tegenover de Staatsbossen is een huis te koop 3 jaar oud en niet te duur maar daar had ik geen oren naar want ik wilde zo'n ouwe boerderij kopen, maar zeiden de mensen daar bij een boerderij komt een boerderij een nieuwe keuken een badkamer het tocht de haren waaien van je kop en je blijft verbouwen dus ik besloot toch maar eens te gaan kijken in Odiliapeel want daar woonden An en Pim nou ik was gelijk verkocht een prachtig buitenhuis met een grote tuin en recht tegenover het bos vol vogeltjes en konijntjes en eekhoorns dus dat was spekkie voor mijn bekkie.
We gingen naar de Middenstandsbank en sloten een hypotheek af en de koop werd geregeld, dus we waren een prachtig huis rijker in Brabant en we dachten als we 65 zijn gaan we er wonen, maar dat liep toch iets anders dan we dachten.
Ik had enkele jaren bij mijn oud collega Bas Kruuk gewerkt in de Bloemfonteinstraat en het was daar thuis niet meer pais en vree en hij was er haast nooit meer en ik moest me wezenloos werken om al het werk op tijd klaar te krijgen. Dus ik besloot om voor mijzelf te beginnen op de Soestdijksekade bij mijn vrouw Thea Hooghiemstra thuis, dat was een groot huis met veel ruimte dus er schoot voor mijn ateliertje wel wat ruimte over. Haar broer Ab was timmerman en hij maakte een stavelij voor mij, zo heet een goudsmidswerkbank mijn gereedschap had ik, en ik moest enkel een wals om goud te walsen en trekijzers aanschaffen.
En het ging goed, mijn broer Kees zat in de elektronica bij Stuut en de Bruin op de Prinssengracht maar die kwam ook bij mij werken en toen Pietje Gram en een Scheveningse jongen en iemand die hinkte maar die namen ben ik vergeten, en we kregen het steeds drukker....ik werkte op het laatst wel voor een stuk of tien zaken waar we de reparaties voor maakten en het nieuw werk dus opdrachten enzo. Want de meesten juwelier hebben op hun zakjes wel staan "eigen atelier" maar ze moeten wel alles uitbesteden, en dat is nog steeds zo hoor.
We gingen verhuizen naar de Roggekamp in het Bezuidenhout een fijn huis waar we ontzettend blij mee waren. Lekker ruim en licht en beneden. En daar waren hele grote betonnen fietshokken onder maar die dingen werden niet verhuurd ik denk te duur of te groot. En zo'n fietsenhok huurde ik en richtte het in als atelier, en daar gingen we werken en dat ging prima. als we s'middags hadden gegeten gingen we met de jeugd mee priktollen we hadden hele grote priktollen gemaakt met hele scherpe tazen dat zijn punten en dan probeerden we die van de kleintjes te splijten, grote jongens dikke krentenmik natuurlijk. Ik was ook lid van een schietvereniging en had een luchtdruk-geweer had ik in een bezemsteel allemaal gaatjes gemaakt en daar lucifers ingezet en dan kijken wie er het meeste uitschoot, dus de muur achter in het atelier was helemaal lek geschoten, maar mooi was het.
Als Loek onze eerstgeborene ruzie op straat had, dan kwam hij gauw binnen want dat was geen ruziemaker.... maar hij had wel judo gekregen om hem zelfvertrouwen te geven, maar dat kon ik niet uitstaan want ik weet zelf nog toen ik klein was hoe ze probeerden me te pesten, dus ik zei tegen hem terug en je geeft dat kereltje een pak op zijn duvel terug anders kom je niet binnen, en toen veranderde zijn mentaliteit toch wel, maar hij bleef een lieve gevoelige jongen. Hij kon heerlijk schrijven over zijn vrienden, als hij een foto had gemaakt dat stond er op heel veel bladzijden uitvoerig hoe zo iemand was, met anekdotes.
En ook Ellen onze dochter was een bijdehandje met 10 maanden liep ze al als een kieviet razendsnel, en als je haar zocht was ze regelmatig vertrokken zat ze bij een of andere buurvrouw om snoep te eten. ja dat was me er een hoor, daar zat temperament in en nu nog. Maar we woonden er fijn en we werkten hard, tot in oktober 1962 het noodlot toesloeg....ik moest nog naar wat klanten, maar voelde me ontzettend beroerd.... griep dacht ik onnozelaar die ik was, ik vroeg Thea of zij naar die klanten toe wilde maar ze was druk bezig en dus deed ik het zelf maar.... eerst had ik wat aspirines genomen wat in die tijd heel normaal was. Maar s'morgens toen ik naar het toilet was geweest had ik wel gezien dat mijn ontlasting pikzwart was....wist ik veel, maar dat betekend dat je ergens veel bloed hebt verloren, maar ik had een maagperforatie en die aspirines die ik geslikt had hadden het gat nog verder vergroot, dus vlakbij de Soestdijksekade waar ik naar onderweg met mijn auto was stortte ik in....ik kon de trap nog opkomen en kreeg toen heel erge bloedingen, na een tijdje kon ik opkomen en keek in de spiegel ik zag een krijtwit gezicht keek naar de grond en dacht dat ik bietjes had gegeten alles onder het bloed. Ik kroop naar beneden en kon Thea haar moeder waarschuwen nu was dat ook een heel kordate vrouw dus ze heeft de ambulance gebeld, en alles gelijk schoongemaakt dus die ambulance-broeders zagen niet wat er gebeurd was!
Ik werd naar het st.Antoniushove ziekenhuis in Voorburg gebracht, en heb 8 maagbloedingen gekregen uiteindelijk besloot men om mij zonder een foto te hebben gemaakt, te opereren, toen bleek dat mijn maag zo beschadigd was dat hij verwijdert moest worden, ik had een zeer uitgebreide gastritis met erupties tot gevolg, ik werd weer naar de zaal gebracht en na een paar uur zei ik tegen een jongen die naast me lag roep heel snel een dokter want ik word zo beroerd er gaat iets ergs gebeuren, en ja hoor ik denk dat er een hechting of iets is losgesprongen want ik kreeg een bloeding waar je helemaal bij leegliep, ze hadden me op een apart kamertje gelegd en onmiddellijk werd de zaalzuster die dezelfde bloedgroep had op mij aangesloten en hadden ze heel mijn familie opgeroepen om bloed te doneren die dezelfde bloedgroep hadden, het zat er bomvol hoorde ik naderhand want ik was totaal van de kaart, maar ik had wel zo'n levenslust dat ik zei ik wil een echte dokter ik wil blijven leven, ik zeg het nu netjes maar toen vloekte ik. In ieder geval ze hebben voor mij gevochten en ik heb die dag, en niemand die dit gelooft 25 liter bloed en plasma gehad iedere keer voelde ik het leven uit mij vloeien. De andere dag hebben ze me uit mijn pyjama moeten knippen want Dr. Wellens naderhand professor had me iets gegeven waardoor het bloed sneller stolde en de bloedingen stopten. Dus alles was stijf geronnen en men noemde mij het wonder van Antoniushove. Mijn huisarts moest naar een tijdje komen want ik had 3 dagen een verschrikkelijke shock, maar hij kon mij kalmeren door op me in te praten. De zusters werden gek van mij want die krijgen iedere dag een soort college van die doktoren en ze hadden het continue over van Maarseveen.
Ik ben in die tijd driemaal bediend iedere keer lag ik weer op het randje van de hemelpoort, ik kreeg een enorme decubitus dat is een doorligwond zo groot als een theeschotel, en pleuritis en weet ik wat al niet meer, ik woog op een gegeven moment nog maar 48 kg en kon mijn scheerapparaat niet meer vasthouden, het was de strengste winter in tientallen jaren de sneeuw lag een meter hoog, maar toch kwam mijn lieve vrouw iedere dag met twee koters naar mij toe op bezoek hoe ze dat deed snap ik nu nog niet. En mijn broer Kees werkte zich 3 slagen in de rondte want ere wie ere toekomt hij hield alles draaiende en deed dat wonderwel. Maanden lag ik aan het infuus en de lidtekens daaraan overgehouden zie je nu nog in mijn voeten en armen, zolang dat het ging ontsteken en ruiken. Maar ik mocht op een geven moment weer gaan eten beetje bij beetje, en ik kwam weer aan, de genezing had zich ingezet. Iedere dag werd ik gewogen ik kreeg bergen fruit en gebakjes en zuster Zaat ja zo heette ze echt, kwam je ieder avond insmeren tegen het doorliggen, en was ze klaar dan gaf ze een knal op je blote #<M'@ bij mij natuurlijk niet maar ze at wel rustig mijn gebak op veel te veel voor jou kereltje zei ze dan, ja dat was een mooie tante maar wel goed hoor.
Ik lag 3 lange maanden in het ziekenhuis, en als mijn vrouw mijn vriend Kees Paauw opbelde dan zei ze het gaat nu goed met hem en dan zei hij nou ga maar gauw naar het ziekenhuis want het is weer mis met hem want dan had hij net gebeld. Maar uiteindelijk werd ik ontslagen en kwam weer thuis de hele straat was versierd, mens wat was ik blij, ik heb 5 jaar een heel streng dieet gevolgd geen gebakken vlees geen friet geen kool behalve zuurkool, en nu kan ik alles weer eten want zo'n maag groeit toch weer aan. En als je nu mijn tevreden bolle conus ziet dan denk je ach is dat ooit zo'n min kereltje geweest, maar nu heb ik weer veel dikmakertjes in de vorm van 8 tabletten om mijn gezondheid op peil te houden.
Foto linksboven is het St.Antoniushove ziekenhuis te Voorburg
Vroeger was heus niet alles beter, maar wel bijna alles.
Want als je terugkijkt blijkt de narigheid vaak vergeten en versleten.
Wat overblijft zijn de spaarzame momenten van geluk....en natuurlijk koesteren we die.
Al in het oude Griekenland mopperde men op de jeugd. In de eeuwen daarna was het niet anders . Het mag een wonder heten dat het iedere keer weer goed komt. En de jongeren zelf? Die trekken zich gelukkig nergens wat van aan. En als ze eenmaal volwassen zijn, gaan ze op hun beurt weer vrolijk verder met het gemopper op de nieuwe generatie. Als mijn zoon van 19 voor de derde keer deze week s'morgensvroeg om 4 uur thuiskomt, vrees ik dat als hij zo doorgaat het slecht met hem afloopt, en als mijn dochter anderhalve maand haar kamer niet opruimt, durf ik daar zelfs niet meer naar binnen. Troost put ik uit het boekje "Ik weet het" uit 1939. Dat boekje bevat meer dam 3000 raadgevingen en recepten. Ik lees daarin ondermeer... jongelui van tegenwoordig verblijven in cafe's, bioscopen,dancings,vermaakinrichtingen enzovoorts en gaan ter ruste wanneer de morgenschemering reeds komt. Alles geschied hartstochtelijk driftig en gehaast. Ze lopen niet, te voet gaan,was goed, in de goeden oude tijd. Nu is het fiets, motorfiets...tram... auto...en vliegmachine. Hoe wilt ge dat jongeren die hunkeren naar genot...geld...wereldse glorie en gedurig hun zenuwen opruien om hun droombeelden te verwezelijken, van voorbarige slijtage gespaard blijven? Even verder lees ik een tip voor ouders die de heersende atmosfeer in een langdurig niet opgeruimde kamer wensen te bestrijden...giet in een schotel een liter kokend water, laat er een theelepel terpentijnolie indruppelen en een heerlijke dennenlucht zal de kamer vullen. Herhaalt men deze bewerking 2 tot 3 maal per week dan leeft uw telg als het ware te midden van sparren en dennen en men vernietigd bovendien schadelijke ziektekiemen.
Nog meer tips uit vervlogen tijden.
Plato (ca 350 v. Chr) schreef kinderen dienen het leven niet aan te zien als een oord van vermaak en genot. Het leven is immers een strijdperk waarin de levensbenodigdheden bevochten moeten worden. Daarom moet men kinderen van jongs af aan leren pijn te trotseren en arbeid te beminnen! Rousseau (ca 1750) Een jongeling moet leren pijn te verachten en zijne ziel te sterken naarmate hij tegenspoed in het leven ontmoet. En dokter de Baets, een huisarts uit 1933 kinderen die altijd hun zin krijgen, wien men alles toegeeft groeien in een luie gemoedsstemming op en bij het minste dat zij voelen, meenen zij erg ziek te zijn. De boodschap is hier "de wilskracht drillen en ze niet al te gevoelig op te kweeken" De 34 jarige moeder van Geert Mak schreef in 1935...ik voel mij nu al antiek, mensen die na de oorlog (1e wereldoorlog) zijn groot geworden hebben veel grooter luxe en daardoor veel grooter vrijheid gekend dan wij. Daardoor krijg je vanzelf een inslag bij de mensen om t eerst zichzelf behaaglijk te maken en daarna komt pas de rest van het mensdom. Men heeft zich ingebeeld dat men niet gelukkig is zonder minstens tweemaal in de maand een uitgangetje naar de bioscoop of minstens elke dag iets hartigs op de boterham en een pudding toe. Knapen van een jaar of zestien zijn nu zo ontzettend arrogant. Deze generatie is een product van de zogenaamde opvoeding in vrijheid. De consequentie van die vrijheid is bandeloosheid. En mensen die hun oogen open hebben, zien hoe de wereld daaraan ten gronde gaat! <> Zo <> Nu hoort U het ook eens van een ander.
In het boekje "Allemansgading" uit 1901 vinden we praktische tips voor de jeugd zelf teneinde ze voor verloedering te behoeden...Spreek niet te vlug <> niet te luid <> noch te zeurderig. Tracht een opgewekten toon te houden in uw gesprek en de goede zijde van elke zaak te releveeren. Vermijd vooral het kwaadspreken van wederzijdse bekenden. Laat uw eigen belangen of persoon buiten de conversatie en vermijd onbeschaafde tussenvoegsels. Gebruik zuivere Nederlandsche taal, zodat uw provinciaals of steeds accent niet, of zo weinig mogelijk merkbaar is. Verwar de werkwoorden "kennen" en "kunnen" zomin als "leggen" en "liggen" als ik zoiets lees dan denk ik weleens dat al die wijze woorden er bij de cast van <>Oh oh Cherso<> vast wel in zullen gaan als Gods woord in een ouderling. <> Maar niet heus<>. De jeugd is immers immuun voor wijze woorden. Altijd al geweest. En dat zal altijd wel zo blijven. En dat is maar goed ook. Want je moet er, na al die hierboven genoemde sombere stichtelijkheid toch niet aan denken dat het weer zo zal worden als vroeger. <> Of wel <>
KLIK OP HET HART LINKSBOVEN OM <Oh oh CHERSO> TE BEKIJKEN.
Toch heb ik in ons Haagje heel veel leuke dingen meegemaakt. Met koninginnedag of derde dinsdag in September was er heel veel volk op de been om te staren naar de gouden koets en hun inzittenden, en dan liepen er allemaal verkopers met kussens met daarop oranje speldjes die voor een paar centen verkocht werden, en haast iedereen kocht wel zo'n ding en had dat in zijn refér, en er werden een soort kijkers met spiegeltjes verkocht ze waren een meter lang en als het dan heel druk was dan kon je over de mensen heen kijken. En met Kerstmis dan werd er veel konijn gegeten, en dan liepen er s'avonds kerels die schreeuwden hazen en konijnevellen die wilden ze opkopen.
Ook de zandman kwam eens in de week langs, dat was een paard en wagen en hij verkocht zand voor de kattenbak en groene zeep en nog veel meer en dan kon je lekker achterop springen en een eindje meerijden prachtig was dat. In de Muschenbroeckstraat stond altijd een visboer te schreeuwen "ik heb een haring als een paling" en de kaasboer stond er ook met "lekkere Leidse kaas zeven stuiver de pond". en je had er een pleintje waar de pisbak stond een vies ding maar recht daarvoor werd een toneeltje opgericht en dan kwam Robot Volta hij stak een TL balk in zijn mond en dat ding ging dan branden ik snapte er geen jota van en ook lampen die hij tegen zijn huid hield gingen aan.
Het Metropole theater vond ik schitterend als ik daarnaar toe ging om een film te zien dan zakte je helemaal weg in heel diepe donkerblauwe kussens zalig was dat, en op het Spui had je Tuschinsky tijdens de pauze kwam er een Hammondorgel omhoog en dan speelde Pierre Palla prachtig mooi, of lange Kees trad op, en ook Willy Alberti. En in het Rembrandt theater kwam Willie Alfredo een sneldichter hij woonde in de Hofwijckstraat die vent had een torpedovormige kop maar hij kon heel goed dichten, dan riep hij "roept U maar" zei iemand dan wat dan begon hij gelijk en kreeg veel applaus.
En ook mooi vond ik het als ik met mijn oma naar het strand mocht de hele dag weg heerlijk spelen en dan nam ze een pot augurken mee en dan kreeg je zo'n zure bom zo noemden wij die dingen en als je dorst had zei ze "loop maar naar de pomp" maar die stond er echt dan moest je zwengelen en kon je heerlijk koel water drinken geen Cola zoals nu en net zoveel als je wilde, gingen we in de haven met een boot mee gleed ik uit, het was zomers en bloedheet had ik een brandblaar van je welste.
Ook achterop springen bij een vrachtwagen was erg geliefd bij mij en mijn vriendjes, vooral op de Rijswijkseweg dan moesten ze stoppen voor fietsers en de tram, en dan hingen we achterop.... zo weet ik nog de keer dat ik weer eens achterop een snel rijdende vrachtwagen was gesprongen en tijdens het harde lopen mijn schoen was kwijt geraakt, en er niet meer af dorst te springen omdat hij gas had gegeven, maar die kerel had dat natuurlijk in zijn spiegel gezien en pas bij de Geestbrug minderde hij vaart, moest ik me het apelazerus lopen op een schoen, maar die lag er gelukkig nog.
Ik had ook een boek dat heette " Kleine chemoproefjes" er stond van alles in onderwater tuinen maken met waterglas dat spul gebruikte je om eieren te bewaren (het leek net een soort gelei of kikkerdril) daar moest de metaaloxydes instrooien en die lostten daarin op en dan kreeg je heel grillige patronen, maar ook hoe je buskruit moest maken....nou dat vond ik wel wat en was dus regelmatig proeven aan het doen 2 hoog in de Karel de Geerstraat en dan stonk het als een otter en kreeg ik het aan de stok met mijn moeder, ik boorde gaatjes bij van het Riet onze slager in zijn tuinmuurtje stopte er zelf gemaakt buskruit in met een lont van filtreer-papier en salpeter stak dat aan en dan scheurde dat hele muurtje uit elkaar, maar ik keek of ik van de domme niets wist. Naderhand maakte ik ook raketwagens van grote patroonpunten met wieltjes eronder was dat ding weg-gespoten onder een stroom van vuur liet ik dat raket-wagentje door mijn broertje ophalen die geheid zijn handjes verbrande.
Ook doken we uit de Put dat was een open zwembad bij Rijswijk grote granaten op hoe die daar kwamen weet ik niet meer, maar het was na de oorlog, en dan sloegen wij die punten ervanaf (levensgevaarlijk) natuurlijk en haalden die staven kruit eruit staken het aan en trapten de vlam dan uit dan vloog zo'n staaf sissend door de lucht. Ook hadden we straat-gevechten onder aanvoering van Piet en Ton Noordam bij ons uit de straat dan werd de tegenstander bij mij onder mijn slaapkamer raam gelokt en dan schoot ik zelfgemaakte vuurpijlen gemaakt van buskruit en zwavelzuur op ze af, jaja ik was me er eentje.
En dan die keer dat we vroeg zouden gaan vissen ik had geen wekker en kon slapen of ik verdoofd was, ik had met mijn vrienden afgesproken dat ik een touw om mijn been zou doen dan konden ze een rukje eraan geven en dan zou ik mij vlug aankleden en meegaan ja ja nou dat moest ik bezuren hoor het was mooi lenteweer het raam een stukje open en het touw zwengelde mooi beneden, kwamen ze eraan in de ochtend grepen het touw en trokken mij in mijn slaap zowat het raam uit mijn ene poot hing al buiten, ik was me het apenzuur geschrokken en dit soort kunstjes hebben ze me nooit meer kunnen flikken dat beloof ik je.
Een gelief koosde sport van mij was als mijn moeder niet thuis was natuurlijk, om het raam boven van het Riet open te schuiven een afwastijltje vol water op de vensterbank neer te zetten en als dan een paar vrouwen in de winkeldeur met elkaar de laatste nieuwtjes uitwisselden en plens water op hun hoofd te kieperen en ijlings weg te duiken dikke pret en op hun bellen werd natuurlijk niet open gedaan.
Ik was wat ouder en had een hele grote oude Ford opgedaan, met treeplanken aan weerszijde, maar had geen rijbewijs maar Zwarte Piet ja zo noemde ik die man +22 jaar en heel donker van haar had wel een rijbewijs hij was taxichauffeur en dan kwam hij Zaterdagsavond al toeterend met mijn wagen voor de deur en dan gingen we zeker tien man maar het kunnen er meer zijn geweest naar Scheveningen op de treeplanken op de motorkap de bloemetjes buiten zetten nou ja wat heet een beetje rondrijden, want politie met jeeps enzo had je nog niet.
Ik had van Thea haar broer Fer een BSA 1200 cc gekocht een tweecylinder met spatsmering die dingen staan nu in het museum en zijn een vermogen waard, dat apparaat hadden we met vereende krachten naar boven gesleurd ik heb hem daar helemaal gerestaureerd en schoongemaakt, het stonk een uur in de wind naar benzine maar dat deerde mij toen nog niet, en eindelijk was hij klaar, met veel gehijg en krachtpatserij hebben we hem weer omlaag gekregen want het was maar een smalle trap, alleen de ontsteking moest nog afgesteld worden maar dat deed zwarte Piet die wist alles van motoren af, en kon ik eindelijk met veel herrie door de straat rijden, dan gaf ik wat na-ontsteking en dan hoorde je een harde knal en dat zal mij door de buren wel met dank zijn afgenomen.
Zomers naar Scheveningen met de open tram was een echte belevenis die reed alleen met mooi weer, en was altijd druk bezet, maar als hij niet reed wilde ik ook wel naar Scheveningen ik stapte dan op de tram en ging bij de tussendeur gebukt op de grond zitten dan kwam de kaartjes kontroleur en die kerel schoof het tussenraampje open, en iedereen liet dan zijn kaartje kontroleren, was dat gedaan dan schoof hij die tussendeur open en zei "jongeman mag ik even je kaartje zien" wat ik natuurlijk niet had maar dat wist die snurker natuurlijk allang.
En wat te denken van het openbare badhuis, want thuis hadden we geen douche en dan ging ik naar het HTO. Haags tehuis voor ouderen, stond je daar met een heleboel volk onder de douche hard te galmen en zingen, kwam de kontroleur en schreeuwde "koppen dicht" waarna het op slag stil was maar na een tijdje was het weer raak. Ook weet ik nog dat Piet van der Pol een demonstratie kunststoten kwam geven nu biljart ik zelf ook wel eens een potje en weet hoe moeilijk het is, dan had hij een eendenkorf tegen de muur en stootte tegen een bal die tussen twee keuen door liep en dan in de vrije ruimte zo in die korf terecht kwam ik zat met open mond te kijken, schitterend vond ik het.
Of als we moesten optreden, we hadden een versterker voor de microfoon en de gitaar, een grote lompe kist die had ik gewoon voor op mijn fietsstuur staan er dan erop af, ja zo ging dat nog in die dagen hoor. En wat te zeggen van het flaneren Zaterdags op de Rijswijkseweg bij het park, dan liepen de jongens rechts van de weg en aan de andere kant de meisjes wat een verschil met nu, en het was er druk dat zeg ik je. En dan het ijseten toen ik al wat verdiende in Rijswijk eind Herenstraat begin Vredenburgweg op het plein tegenover de kerk ik weet niet meer hoe het daar heet, daar was een ijssalon en daar zat ik met mijn vrienden de hele godganse avond ijs en cola te drinken, en toen ik Thea had leren kennen en zij een keer meeging zei die eigenaar je haalt mijn beste klant weg, weet je dat wel.
Ook mijn vader was niet te beroerd om mensen te plagen dan had het heel hard gesneeuwd moest ik van mijn vader een teil met sneeuwballen maken, en die stond boven op het balkon dan kwam Meier met zijn handkar met cokes en een vent ervoor gespannen met een koord om zijn lichaam en gezamenlijk duwden en trokken ze die wagen door de hoge sneeuw stond pa op het balkon en floot hard keken ze omhoog kregen ze een lading sneeuwballen voor hun conus, ja dat vond hij prachtig.
En ook kan ik mij herinneren dat mijn vader in 1942 een paar Duitse laarzen had gekocht de sneeuw lag een meter hoog en die dingen waren voor mij, ze kwamen bekant tot mijn liezen en zo baggerde ik door die sneeuw want ik was net tien jaar en zal dus niet zo groot zijn geweest, ja ja dat was me wat, en mijn pa werkte bij de distributie op de Groot Hertoginnelaan en had een zakje met erwtenmeel niet te pruimen die handel en dat deed hij met wat water in een pannetje op een grote kachel die daar stond en kookte die hap en dan kreeg ik dat, zeiden de mensen wat heb jij een goede vader, en daar hadden ze natuurlijk gelijk in want een rot tijd was het als je je eigen koters niet voldoende te eten kunt geven, en daarom ben ik zo'n pacifist geworden ik haat alle oorlogshandelingen de oorlogs-industrie en al die klojo's de beroeps die denken dat je met oorlogje spelen iets oplost ja menselijk leven en hun waardigheid dat wel.
Voor de oud Hagenaars maar ook liefhebbers van historie is er de Haagsche filmbank met films over de haringvangst<>de brandweer<>station<>Staatsspoor<>de Bevrijding<>Panorama Mesdag<>de luchtvaart op Ypenburg<>enzovoorts, deze filmbank bevat intussen meer dan 220 films de collectie bestaat uit profesionele en amateur films met en zonder geluid in zwart wit of kleur en allemaal met betrekking op Den-Haag er zitten films bij van De Haagse Amateur Filmclub....maar ook particuliere familiefilms en zelfs enkele animatie-films dus wilt U deze films bekijken ....
Klik dan op de haven van Scheveningen en geniet van al dit moois met dank aan de Haagsche Filmbank.
Ik persoonlijk reken Ferenc Snétberger tot een van de allergrootsten, subliem zoals deze man zijn instrument beheerst. Zelf heb ik dit instrument jarenlang bespeelt en erop geoefend, helaas gaat het niet meer.... maar ik weet hoe moeilijk het is, maar dat gaat eigenlijk op voor ieder instrument kijk maar naar Toots Tielemans met zijn muziekske zoals hij dat noemt, maar waar hij wereldberoemd mee is geworden. Nog wat namen van super-gitaristen hier volgen ze The Rosenberg Trio uit Nuenen in Brabant<> Otmar Liebert<>Govi<>Django Reinhardt<>Joe Pass<>Eddie Lang<>Stephanie Valentin<>maar ik heb er heerlijke jaren door gehad en mijn vrouw leren kennen, waar ik nu al ruim 50 jaar mee getrouwd ben, en zij is ook een super vrouw om het met zo'n lastig persoon als ik vol te houden chapeau.
Klik op bijgaande foto om te genieten van fabuleus spel.
Ik ben Henri de Laqaderre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam HaagscheHop.
Maandagochtend halftien Jo Thea haar vriendin komt ons ophalen met de auto het is stralend weer, en we gaan naar Lidll inkopen doen,volgens mij wordt het daar steeds drukker maar voor 50 treuro's hebben we dan ook een wagen vol boodschappen en kunnen we de gehele week er mee doorkomen.
Het is weer prachtig weer zit nu achter de kist met draadjes mijn IMacje even te typen.
Ik had enkele jaren bij mijn oud collega Bas Kruuk gewerkt in de Bloemfonteinstraat en het was daar thuis niet meer pais en vree en hij was er haast nooit meer en ik moest me wezenloos werken om al het werk op tijd klaar te krijgen. Dus ik besloot om voor mijzelf te beginnen op de Soestdijksekade bij mijn vrouw Thea Hooghiemstra thuis, dat was een groot huis met veel ruimte dus er schoot voor mijn ateliertje wel wat ruimte over. Haar broer Ab was timmerman en hij maakte een stavelij voor mij, zo heet een goudsmidswerkbank mijn gereedschap had ik, en ik moest enkel een wals om goud te walsen en trekijzers aanschaffen.
