ze zat in de mooie kleertjes     tot ze in haar zoom trapte      en haar 'schone' woorden voor één schaars keertje  in eenvoud om lucht hapten

mietje precies was veel te kies pietje werd vies die nam zijn valies nu treurt zie om het verlies

   al is dit een 'rijmelap' (= dichterlijke smartlap),
   hij stemt toch tot nadenken
   (p.s : mietje en pietje zijn hier wel omwisselbaar)

aarde,   ik voel de aarde lucht ,   ik proef de lucht water,   ik hoor het water vuur,     ik ruik het vuur ik ,        ik leef

hij huppelt wat op één been      want er zit een blaar op zijn linkerteen

hij droeg een geheim al jaren met zich mee en toen hij het zeggen wou luisterde al niemand meer

  

morgen gaat de trein, mijn droom naar Calicatta ik ga hem missen

even wegdromen

op de tafel bij de thee één koekje nog en wat kruimels klein aan die tafel,  wij getwee

neem jij het maar, neen,  neem jij het maar,

inspiratie is als een droom   die zich niet dwingen laat je onverwacht bezoekt en als een echt fantoom maar af en toe een spoortje laat

zoals er  na uren lijmwerk van een, op vreemde wijze gebroken vaas, toch  een stukje blijkt te  ontbreken

soap hij heeft oog voor haar zij er oren naar beiden met zachte mond de handen nog vrij tot hun neus zowaar met passie dichter komt                                                                                           wordt vervolgd

in haar ogen blonk een diamantje ik zag het meteen en voor zo’n steen val je

de bomen krijgen acne pukkeltjes groen maar het valt wel mee dat lentegroen

de zon licht traag  het deken van de nacht en toont haar aardse kind.

<° de aprilvis <<< het net is stuk een vis ontglipt maar geen nood met wat geluk komt hij grOOt in je net gewipt

hij heeft wel lang moeten wachten

 

0                                  0              infarct in de lijn zit  een  dipje een negatief prikje en van zo’n hikje schrik je         ikje                ikje           ikje                               kamer : 57                patiënt : 2004

   op zo'n moment telt immers alleen nog maar het 'ikje' 
    

daar hoog aan het lijntje wrikt mijn vlieger die puber wil wellicht de vrijheid liever

  ik vier het touwtje nog maar een beetje  

zij fluistert  hij luistert  zij kijkt  hij kijkt  zij lacht  hij lacht  zij kust  hij kust  zij verliefd  hij verliefd  mij zien ze even niet

op blote voeten    onderaan de trap    stond hij te gapen    zijn vuistjes in de ogen      ‘mama ik kan niet slapen’      maar jongske toch !

 

op stille tenen loop ik door het huis jij droomt in vrede ik vind wel de kaas als een hongerige muis        in de kast beneden

spiegel aan de wand, zo oud en wijs   wat is er toch vanmorgen    met mijn hoofd weer aan de hand met al die rimpels en al dat grijs