hij zocht en zocht een tsjoepken dat hij niet verliezen mocht. maar vond slechts een foefken dat hij stout aan haar verkocht.

speciaal voor nonkel Etienne    grapje !  

tsjoepken  = dopje
foefken  = leugentje  (ge moet me geen foefkens wijs maken)

de bank in het park leeg en geduldig wachtend       op het zonnetje

twee lippen vol en rond kusten me op de mond ik zei wat krijgen we nou, ik verkies wel een vrouw

 

het zat heel diep   wat, dat wist hij niet   er was die wrevel   een wrange nevel   die hem niet verliet     hij viel heel diep   die arme kerel   en wat hem scheelde,  ik weet het niet

 

De nacht heeft een tapijt gelegd in wit en wit .           Ik heb 'whow' gezegd  bij  het eerste zicht.

Een feestsigaar hield van roken. Wist echter niets van stoken. Werd toen echt 'dé sigaar' Kom nu, leeg die asbak maar.

ik wou dat ik zijn woorden plukken kon.   maar ze hangen daar als een feestballon, te hoog tegen het plafond.                                                             de toespraak

 uit mijn stadhuisverzen 

De steen.   Ik heb me moe naast je neergezet . Praat met je. Maar je luistert niet. Koppig hard als je bent. Al weet ik dat je iets moois verbergt. Angstvallig voor me omklemt.   Toch wil ik weten. Die bolster breken. Ik hamer, ik tik. Hoor nu hoe je klinkt . Slag na slag met me zingt. Tot ik tenslotte mezelf in je vind.

     

de lijntjes op je kop        je wil ze liever niet maar hou nu even op en tel de jaren niet

                  

met het licht        dat nog aarzelend komt        ontluikt toch de wens        om weer op weg te gaan        en verlicht        als een ander mens        een nieuw pad in te slaan

het toefje                        er ligt daar nog één toefje         wit-winterse sneeuw         wellicht vergeten

warm water vloeit glad over haar huid een zachte streling   waarvoor ze zalig haar ogen sluit

vreemde tekens in de sneeuw getrokken met een chinees penseel     de tenen van een merel of misschien wel een late spreeuw

dag na dag schuift de tijd   onmerkbaar langs ons heen van tot naar tot en tot heel even staat hij stil we kijken naar elkaar en wensen een goed jaar van tot naar tot en tot

 

liefste   . . .   als ik wat wens dan is het een mens met armen en benen vingers en tenen  met een groot hart en gedachten heel apart  als het even kan voor mij geen man maar liefst een vrouw die helemaal gelijkt op jou  hhugo       1januari 2006

        voor alle blogsters .
         voor de bloggers is een aangepaste versie verkrijgbaar .  

0                        0                                                                 31 december    het laatste kalenderblad een vol jaar aan de muur. ‘t is nu welletjes geweest!

       het wordt tijd voor nieuwe wensen 

 

ze komen . ze gaan

de vogeltjes .

een na een

op de voederplank.
________________________________
                 

‘ma’ zei hij gemeend ‘ik lijk op een eend ‘ hij liep te kwaken vloog met een laken    en al had hij het goed geleerd   ook zijn schoenen zaten verkeerd

hoog uit het noorden                     twee en vijftig vriesganzen                     eindelijk winter

de stilte is op de vlucht weg voor het lawaai nog soms vind ik haar onder het deken van de nacht      en troost en koester haar

ik ben graag alleen met de nacht