You're a bit ... unusual. And so is your blog.
You're impulsive, and you'll often post the first thing that pops in your head.
Completely uncensored, you blog tends to shock... even though that's not your intent.
You tend to change your blog often, experimenting with new designs and content.
Bedankt voor uw bezoek, waardering, reactie, of berichtje! Graag tot weerzien.
HUISMUSJE'S NESTJE
HIER LEG IK MIJN EI!
30-12-2012
50 TINTEN GRIJS
Als je de meute mag geloven en je hip wilt zijn, dan moet je het boek 50 tinten grijs gelezen hebben. Een erotische roman waarbij je in katzwijm valt door de erotische spanningen tussen de twee hoofdpersonages. Hoewel ik al langer besef dat ik geen volgzaam schaap ben, heb ik me deze keer toch laten vangen en bestelde de trilogie via mijn luisterbibliotheek.
Nou moe! Waar de titel opslaat weet ik nu nog altijd niet. Tenzij het verband houdt met het hoofdpersonage die Christian Grey noemt, grijze ogen heeft, een grijs pak met grijze das draagt (waarschijnlijk ook grijze sokken en boxershort maar dat laatste is slechts mijn veronderstelling) en er duistergrijze gedachten op nahoudt.
Het verhaal: Anastatia Steele is een seksueel onervaren maagd van 22-jaar die door toeval in contact komt met multimiljonair, Christian Grey. Hij is een machtswellustige controlefreak die aan BDSM doet. (BDSM staat voor de combinatie Bondage en Discipline, Dominantie en Onderwerping, Sadisme en Masochisme). Alle soorten kinky dus! Hij laat haar een contract tekenen waarbij zij akkoord moet gaat met alles wat hij haar opdraagt te ondergaan. Zij valt als een blok voor hem. Van een onschuldig en onwetend braaf meisje verandert zij binnen de kortste keren (dwz na de eerste 2 hoofdstukken waarbij je je afvraagt of je geen goedkoop stationromannetje a la Boeketreeks in handen hebt) naar een op seks beluste geile deerne.
Als er op een pagina eens niet op allerlei plaatsen en/of meubilair in diverse standjes uit de Kamasutra geneukt wordt, dan wordt er gemaild naar elkaar met alles erop en eraan: Dit krijg je telkens opnieuw te lezen: From: blablabla.. Datum: blablabla.. Tijd:blablabla.. Onderwerp:blablabla.. To:blablabla.. Afsluiting: blablabla.. Handtekening bedrijf:blablabla.. Handtekening mailer:blablabla.. En dit vele en vele paginas lang! Een flauw afkooksel van Youve got mail dus.
Mijn conclusie: Ik heb me laten bedotten! Het is eerder een boek voor goedgelovige pukkkelpubers. Een volwassen vrouw wordt daar mijns inziens niet warm of koud van, laat staan opgewonden. Maar als inslapertje doet het wel zijn werk. Wie toch nog benieuwd is naar het boek doet er beter aan om het te huren in de bib. Tenzij je graag je geld over de balk gooit natuurlijk.
Geef mij maar de Mr. Grey van het plaatje hieronder. Veel aimabeler!
Hallo lieve allemaal! Vandaag geef ik jullie graag een bedenking mee. Jullie hoeven er je hoofd echt niet over te breken hoor! Maar als je het antwoord weet, laat het mij dan ook even weten hé. Hier komt het:
Als niemand GEWOON is Iedereen BIJZONDER is en iedereen UNIEK
Zijn we dan met zn allen uiteindelijk niet Niks BIJZONDER... Niet UNIEK... Maar... GELIJK EN GEWOON....
Hallo lieve allemaal! Elke maand krijg ik Kentterende letters gratis toegestuurd. Een cd van Luisterpunt, de bib voor blinden en slechtzienden en waar ik lid van ben. Het is een ingesproken cd (Daisy) met info over onder andere de nieuwe aanwinsten, het profiel van allerlei auteurs, een kort voorproefje van boeken uit verscheiden categorieën, een hoorspel, een interview enz. Ook vaste prik is een bloemlezing van bekende of minder bekende dichters. En dit keer was dat een man waar ik al luisterend bewondering voor opvatte. Niet alleen voor zijn proza, maar ook voor zijn wilskracht, zijn gedrevenheid, en zijn vrijwillige inzet voor blinden en slechtzienden. En van die bewondering wil ik jullie graag deelgenoot maken.
JEAN BOS
Jean Bos wordt geboren op 11 januari 1951 te Stokrooie, een deelgemeente van Hasselt. Jean Bos wordt blind geboren Een week voor zijn derde verjaardag doen zijn ouders hem op een internaat voor blinden te Huldenberg,. Als hij tien is, verruilt hij dat instituut voor het Koninklijk Instituut voor Doven en Blinden te St.-Lambrechts-Woluwe. Daar voltooit hij de lagere middelbare school en studeert in 1970 af als telefonist. Hij vindt werk als telefonist bij een vestiging van Philips te Hasselt. Als dit bedrijf midden de jaren 90 een herstructurering doormaakt, krijgt hij de kans om vertaalwerk te doen. In 2003 verlaat hij het bedrijf dat korte tijd later gesloten wordt. Sedertdien houdt hij zich op vrijwillige basis bezig met redactie-, vertaal- en radiowerk.
Reeds in zijn jeugd is de auteur een verwoede lezer en heeft hij ambitie om te schrijven. Twee mensen hebben de poorten van de poëzie echt voor hem doen opengaan; een leraar Nederlands die op het blindeninstituut stage liep, en dichter Anton van Wilderode. Dat resulteerde in de dichtbundel Tijd en daarbuiten geschreven tussen 1975 en 2008. Ter kennismaking geef ik jullie hier twee gedichten:
TIJD EN DAARBUITEN
Tijd en daarbuiten sta je met niets om handen handenvol niets niets om aan te geven, niets om weg te geven sta je met lege handen want je komt van binnen buiten zoals je met niets in handen van buiten binnen bent gekomen sta je in de schaduw van de tijd tijd en daarbuiten.
GEDACHTEN ONTKOMEN NOOIT
Gedachten lijden schipbreuk op papier want de hand die de pen voert is altijd van een onmeedogend meester. Gedachten versplinteren in de taal want ze zijn te fijnbesnaard en de haar van het woord te hard om te bespelen. Gedachten sterven in de open mond vermoord door tong en lippen zijn ze niet meer en toch worden zij geoordeeld. Gedachten ontkomen nooit want ontvangen in zuiverheid worden ze verminkt geboren uit het vlees alleen bij kinderen en simpelen zijn gedachten mond,hart en handen Een zuivere viervuldigheid.
Ik wens jullie allen nog een gezellig stukje weekend! Tot de volgende en
Hallo lieve allemaal! ANI, van het gelijknamige blog hier op Seniorennet, gaat het nu in Keulen horen donderen wanneer ik haar zeg dat ze heel erg wreed bedankt is voor haar tip! Want hoewel ik niet altijd reageer op een logje, en dat geldt voor al mijn favoriete blogs, ze lezen doe ik dus wel. Waar tip, hoe tip, welke tip, hoor ik Ani nu denken. Wel, ik ga haar verlossen van die krakende hersenpan.
Enkele weken geleden schreef Ani in een logje dat ze boeken had gekocht voor haar zoon. Daarbij viel de naam, Patrick De Bruyn. Ik kende de bewuste schrijver niet, had nog nooit van de man gehoord. Groot gat in mijn cultuur, zo bleek, want na even gegoogeld te hebben kreeg ik een boel informatie.
Patrick De Bruyn is een Vlaamse auteur. Hij werd geboren in Halle op 22 augustus 1955. Hij woont in de buurt van Brussel. De auteur studeerde psychologie. In 1998 kwam zijn eerste misdaadroman uit: 'File'. Daarna volgde: 'Indringer' in 2000. In 2001verscheen het eerste deel van de trilogie 'Vermist', 'Verminkt' (2004, 'Verdoemd' (2006). Zijn boeken werden meermaals genomineerd voor de Gouden Strop (1x), de Diamanten Kogel (2x) en de Hercule Poirotprijs (3x). Het werk van Patrick de Bruyn kenmerkt zich door een beschrijving van gewone mensen die door het noodlot of door eigen toedoen in een nachtmerrie belanden. Ik wil graag vertellen over angsten die iedereen heeft, aldus Patrick de Bruyn.
En laat dat nu mijn favoriete lectuur zijn. Ook nog tot mijn grote vreugde zat de bewuste schrijver in de collectie van Luisterpunt, de bib waar ik mijn luisterboeken vandaan haal.
Ondertussen heb ik al twee boeken van hem gelezen, namelijk: 'De Indringer' en 'Vermist'. En ze zijn steengoed! Voor mij smaakt dat alvast naar meer. Een aanrader voor iedereen die graag een misdaadthriller leest. Heel erg bedank voor deze tip, ANI!
Het verhaal speelt zich af in Zweden. Het is een lijvig boek dat somberheid, maar ook vaak humor en ironie bevat. Het is een fictieve roman over hoe sterk de relatie is tussen een moeder en haar drie pleegdochters als blijkt dat de moeder ook een kind van zichzelf heeft.
Centraal in het verhaal staat de volledig verlamde en levenslang aan een verpleeghuisbed in Vadstena gekluisterde Desirée. Zij blijkt in staat om op magische wijze vrijelijk te kunnen reizen door tijd en ruimte. Zó "bespeelt" zij op mysterieuze wijze het leven van de pleeg-zussen Birgitta, Margareta en Christina, die alle drie tragische levensverhalen met zich mee zeulen. Als Desirée zodoende in het leven van haar pleeg-zussen binnendringt, wordt het evenwicht tussen de vrouwen ernstig verstoord.
Het is ook niet aan hen bekend dat Desirée de dochter van hun pleegmoeder "tante Ellen" is. Als baby is Desirée begin jaren vijftig door haar moeder, die vroeg weduwe was geworden, in een inrichting geplaatst. Daarna heeft de moeder drie pleegdochters opgevoed zonder hen te vertellen dat ze ook een dochter van zichzelf heeft. Ik wil weten wie van mijn pleeg-zussen het leven gestolen heeft dat voor mij bestemd was. Zo denkt de gehandicapte Desirée.
De roman is heel fascinerend en spannend door zijn verrassende wisselingen in tijd en ruimte van een generatie. Ook klaagt de schrijfster onderwijl op kritische wijze de Zweedse welvaartsmaatschappij aan. De in 1947 geboren Zweedse schrijfster won met deze succesvolle roman in 1997 de Zweedse 'Augustpris'.
Jammer genoeg voor mij wordt het boek erbarmelijk voorgelezen. De dame in kwestie struikelt in elke zin wel over een bepaald woord of spreekt het half uit en hakkelt veelvuldig. Zij last pauzes in waar er geen moeten zijn, en vice versa. Ook slikt zij veelvuldig en hoorbaar. Zij heeft duidelijk een droge plakkerige mond. Het lijkt wel of de dame last heeft van een kunstgebit dat haar veel te groot is. Dat neemt bij mij ietwat het plezier van het inleven en de concentratie van het knappe verhaal weg. Maar al bij al heb ik van deze roman enorm genoten. Een aanrader dus.
Lezen is altijd mijn passie en favoriete tijdverdrijf geweest. Maar omdat lezen voor mij niet meer mogelijk is zijn het nu luisterboeken geworden die ik verslind. Luisteren naar verhalen ipv ze te lezen is een heel aparte ervaring en is vooral erg wennen. Niet alleen is de kennis van het verhaal en de stembuiging van de voorlezer van belang, maar ook de vlotheid waarmee het verhaal wordt voorgelezen en de kennis van de taal. Als luisteraar hoor je immers de voorlezer slikken, zijn speeksel binnen slurpen of haperen tijdens een zin of woord. En dat leidt je dan danig af zodat je even de draad kwijt bent. Maar goed, ik ben alvast reuze blij dat het bestaat.
Het laatste boek waar ik naar luisterde was, Wit Zand, geschreven door, Kriestien Hemmerechts. Het verhaal bevat themas zoals, overspel, kindermishandeling met fatale afloop, een auto ongeval met dodelijke afloop, moord. Het boek bestaat uit drie delen met elk acht hoofdstukken met intrigerende verhalen en goede dialogen. Minpuntje is wel dat wanneer je het boek niet in één ruk leest/luistert, je dan vaak in de war raakt omdat zij nogal van de hak op de tak springt. Nu eens volgt zij de gedachten van een dienstmeisje, dan weer van een oudere man, een vrouw, een jongen, of zijn grootvader. Of ze mengt in één fragment verschillende personen door elkaar, zodat je niet meteen weet over wie het gaat en je soms pas na een hele poos weet wie die hij of zij is.
Het verhaal speelt zich af in het hotel "Le Bateau Guizzantois" gelegen in Frans-Vlaanderen in het plaatsje Wissant. Dat betekent: Wit zand. Het plaatsje ligt tussen Cap Blanc-Nez en Cap Gris-Nez.
Het eerste hoofdpersonage is Elisabeth Appelmans, een gescheiden vrouw met een zoon van eenentwintig en een dochter van vijftien. Zij is iemand die overkomt als een vrouw die weet wat ze wil en die haar mannetje kan staan in de wereld, maar dit is echter niet altijd zo. Samen met enkele vriendinnen is ze stichter van een immobiliënkantoor. Ze heeft veel verschillende relaties gehad maar nooit de ware gevonden. Daar komt nog bij dat haar zoon een jong meisje doodrijdt in dronken toestand.
De minnaar van Elisabeth heet Paul Jordens. Deze komt over als een nogal brave man van ongeveer veertig jaar. Zijn vrouw, Maja, is al enkele jaren geleden gestorven maar hij denkt nog veel aan haar terug. Hij heeft geen kinderen.Hij denkt ook terug aan het feit dat zijn ouders voor de Duitsers waren gevlucht tijdens de oorlog, en dat dit samen met het feit dat hij enig kind is een grote invloed op hem heeft achtergelaten. Naarmate het verhaal vordert wordt hij veel minder timide en dat bevalt Elisabeth wel.
Op t eind van het verhaal loopt alles goed af. En ik ben klaar voor een volgend boek....
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is femme au foyer (klinkt belangrijk in 't frans).
Ik ben geboren op 21/04/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Elke dag iets positiefs bijleren uit het leven!.
Wanneer ik strijd lever doe ik dat met open vizier.
Ik heb geen kuddegeest, maar zal het de kudde nooit verwijten!
Ik ben open en eerlijk in woord en daad, en ik wens voor u hetzelfde!
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
