Maandag naar het UZA achter de uitslag van de scan. Die trip neemt een volledige dag in beslag. Anderhalf uur heen en anderhalf uur terug met het openbaar vervoer en daar zijn de wachttijden aan de bushaltes en in de wachtkamer van de dokter niet bijgerekend.
Ik kreeg niet zo’n heel goed nieuws, zelfs na de operatie zal ik niet helemaal pijnvrij zijn door de slechte staat van pezen, zenuwen en spieren in mijn linkerbeen. Maar zonder operatie wordt het nog nefaster want mijn grote pees staat op het randje van afscheuren, mijn spieren hebben voor meer dan de helft hun veerkracht verloren en mijn zenuw is zodanig beschadigd dat ze foute prikkels krijgt en doorgeeft (vandaar de pijn in mijn tenen, weten we dat ook gelijk). Aan dat laatste is nog weinig te doen. Dit komt omdat ik al zo lange tijd met die kaduke heup rondloop. “Euha, meneer doktoor, neem me niet kwalijk dat ik het zeg, maar ik kom al bijna vijf jaar met die klachten naar het ziekenhuis”! “Ja mevrouw Mus, dat klopt zie ik in uw dossier, maar we gaan nooit meteen tot een operatie over, we proberen altijd eerst alle andere middelen.” Tja, wat kun je daar als hulpeloze patiënt dan nog op zeggen?
Enfin, begin januari gaat bibi weer onder het mes en hoopt er dan maar het beste van.

Dinsdag was boodschappen dag. Geen sinecure als je weet dat ik met de benenwagen moet sleuren met zware zakken kattenzand, kattenblikvoer e.a. levensmiddelen. Ik moet ook verschillende keren heen en weer omdat wat men in de ene supermarkt niet hebben je in een andere moet halen. Ik loop dus in mijn geval naar drie verschillende supermarkten (ne mens moet ook op de centjes letten nietwaar?) waarvan er eentje nu niet bepaald vlak bij de deur ligt.
Maar soit, moeilijk gaat ook en we komen de eerste week alvast niet om van honger en/of dorst.

Woensdag brak dan de voor mij lang verwachtte dag aan, de behanger kwam mijn hal en gang behangen.
Toen de man kwam kijken was hij heel enthousiast. Ach, op een halve dag speel ik dat klaar, zei hij. Ik bekeek hem eens bedenkelijk want ik heb die klus in het verleden al meermaals laten doen, maar ik gaf de goede man het voordeel van de twijfel. Maar wie denk je dat er gelijk kreeg? Juist ja, ikke! Om 10h begon de man eraan en pas om acht uur ’s avonds had hij gedaan. En dan nog een geluk dat ik zeer degelijk behangpapier had gekocht en dat mijn muren schoon en gelijk zijn. Maar ja, er komen zomaar eventjes zeven deuren uit in die gang en dat is passen en uitsnijden hé!
Op het laatst werd de goede man duidelijk erg moe want de laatste strookjes die hij tegen de muur “kwakte” heb ik er met Dochterlief meteen terug afgetrokken terwijl de muur nog nat was.. Het was echt niet om aan te zien, zo onprofessioneel. Maar die doen we volgende week zelf wel over, het zijn maar enkele smalle strookjes.

Donderdag moest ik naar Brussel.
Verleden maand had ik bij de brailleliga op de Tech-beurs een sprekende polshorloge gekocht. Maar al na amper twee weken, ik ben nochtans niet onvriendelijk geweest tegen haar, wilde dat mens niet meer tegen mij klappen. De dame van de brailleshop liet me weten dat waarschijnlijk de batterijen plat zijn. Die polshorloges worden natuurlijk niet elke dag verkocht en liggen dus vrij lang in stock.
Mijn horloge wordt nagekeken en me in de loop van twee weken zonder enige kosten weer toegezonden met de post.
Check, weer een zaak afgehandeld!

Vrijdag wordt was- en strijk-dag, want dat is in de loop van de week noodgedwongen blijven liggen. Gelukkig komt ook mijn Poetsiepoets om mij de kuis uit handen te nemen.
Op zaterdag en zondag gaat Mus geheid plat. Reken maar van yes!!!

Voila zie, als jullie de moed hebben gehad om mijn week tot op het einde mee te overlopen, dan zijn jullie weer op de hoogte van al mijn doen en laten.
Probeer jullie warm te houden, heb een fijn weekend en geniet van alles wat je doet…of niet doet!