Lotgevallen van Joden, Sinti, Roma, maar ook gewone burgers en soldaten tijdens WOII
De bedoeling is om aan de hand van enkele artikels en getuigenissen van personen én van uittreksels van mijn studie over de Joden in Oostbelgië en de Eifel, de lotgevallen te bespreken van wat de mensen allemaal hebben doorstaan gedurende deze wrede periode die begon in 1933 en eindigde op 8 mei 1945
Ik ben Mijn naam is Ludovicus, Igor Albert Verbist, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Igor Albert.
Ik ben een man en woon in Booischot () en mijn beroep is Invallide.
Ik ben geboren op 01/05/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fotografie, Klassieke Muziek, Wereldoorlog 2, Geschiedenis.
Ik ben dus vooral geïnteresseerd in fotgrafie en de tweede wereldoorlog.
Ik hoop langs deze weg mensen te leren met dezelfde interesses.
22-02-2013
De Duitse Oorlogen
Toen ik aan mijn werkstuk over WOII begon, wist ik dat dit een meer jarenplan zou zijn. Ik was me er terdege van bewust dat ik me door een massa aan informatie, documenten, boeken, biografiëen etc moest wroeten om uiteindelijk tot het resultaat te komen dat ik voor ogen had.
Nu ik er al een tijdje mee bezig ben ben ik tot de vaststelling gekomen dat ik veel verder moet teruggaan in de geschiedenis om een verklaring te vinden voor WOII. Alles begint nl bij de Frans-Duitse oorlog in 1870 en de politieke en sociale gevolgen van deze oorlog hebben tot resultaat gehad dat Duitsland geisoleerd raakte binnen Europa en zij de eerste wereldoorlog hebben ontketend.
De tweede wereldoorlog is dan weer een gevolg van de eerste, de opgelegde herstelbetalingen en het verdrag van Versailles is bij velen hard aangekomen. Nog het meest van al bij Hitler. Deze heeft er met leugens, bedreigingen, loze beloften en nog veel meer voor gezorgd dat hij onaantastbaar werd in Duitsland en alle macht bij hem berustte en toen heeft hij zijn ware ik getoond: een machtsgeile dictator die geen tegenspraak dulde en die Europa in de tweede wereldoorlog heeft meegesleurd.
Het zal dus nog een hele poos duren alvorens ik in een begrijpbare taal voor iedereen kan uitleggen waarom deze oorlogen er geweest zijn en hoe ze er gekomen zijn. Eén ding is al duidelijk: de ene oorlog is een logisch gevolg van de andere.
Tijdens de afgelopen crocusvakantie heb ik in het kader van mijn werkstuk over WOII een "studiereis" gemaakt naar de Eifel. Ik hoopte op deze manier wat meer aan de weet te komen over de Westwall en het Bloedbad van Malmedy.
Als eerste heb ik het museum Baugnez 44 historical Center bezocht. Dit museum werd op 17 december 2007 geopend, precies op de plaats waar het bloedbad heeft plaatsgevonden.
Wie denkt dat het museum gewijd is aan het bloedbad van Malmedy, komt bedrogen uit. Er is slechts één diorama gewijd aan dit voorval. Hierdoor is voor mij het museum een beetje aan zijn doel voorbij gegaan.
Voorts biedt het museum een prachtige collectie aan militaria. Er is voor iedereen wat. Wapens, voertuigen, uniformen, tot in detail nagebouwde diorama's, kortom een zeer uitgebreide en vrij unieke verzameling. Leuk is ook dat mijn aan de kassa een audiofoon krijgt, die u een volledige uitleg geeft van wat er in de vitrinekast waar u voorstaat te zien is. Educatief loont dit museum best een bezoek en mag het zich tot de betere Memorials van Europa rekenen. Het toegangsticket heeft de vorm van een dog-tag (een naamplaatje dat de soldaten nog steeds dragen) en bedraag rond de 8.00 voor volwassenen. Ik moet eerlijk zeggen dat je er wel iets voor terugkrijgt voor die 8 euro.
Natuurlijk is het zo dat de rondgang eindigd in de museumshop. Ik dacht hier wat boeken te kopen over de slag bij Malmedy en wat streekkaarten, maar de prijs viel me echt te duur uit. Ik kan deze boeken nieuw zowel als 2de hands goedkoper bestellen via het internet. De shop is echt een tegenvaller, niet qua aanbod, maar qua prijs
Fotograferen is toegelaten, maar hou er wel rekening mee dat uw flits weerkaatst is het glas van de vitrines. U kunt dit voorkomen door het gebruik van een externe flitser met een kleide softbox en deze naar omhoog te richten, ofwel de instelling "museum" op uw camera te gebruiken.
Het Bloedbad van Malmedy refereert aan een oorlogsmisdaad in de tweede wereldoorlog waarbij negentig Amerikaanse krijgsgevangenen werden gedood door Duits SS'ers. Het bloedbad vond plaats op 17 december 1944 door de Kampfgruppe Peiper, een Duitse gevechtseenheid tijdens de slag om de Ardennen.
Kampfgruppe Peiper was een onderdeel van het 6de SS Pantzerarmee en had als taak de brug over de maas in Hoei te veroveren. Peiper moest secundaire wegen gebruiken om zijn doel te bereiken en dit was met het zware materiaal bijna ondoenbaar. Bovendien raakte hij door zijn brandstofvoorraad heen. Hitler had ten slotte de opdracht gegeven de vijand angst aan te jagen met een snelle en genadeloze aanval. Dit werd door Sepp Dietrich bevestigd op het proces in Dachau, waar Peiper (bij gebrek aan bewijzen) tot een gevangenisstraf werd veroordeel en in 1956 vrijkwam. Het ging de Duitsers aan het front niet van een leien dakje door de weerstand van de Amerikaanse soldaten. De Duitse infanterie die een opening moest forceren op 16 december 1944 door de vijandelijke linies wachtte tevergeefs op de komst van Peiper. Deze werd opgehouden door opstoppingen op de slechte wegen en kwam pas de 17de toe. Hier lukte een doorbraak naar Honsfeld, waar eveneens krijgsgevangenen werden neergeschoten. Pieper hoopte van hieruit Büllingen te bereiken om brandstof in te slaan. Ook hier heeft er zich een afslachting van krijgsgevangen voorgedaan. Peiper besloot dan terug te keren naar zijn oude route en ligneuville te veroveren. Dit bleek door het slechte weer en de toestand van de wegen niet mogelijk, dus besloot hij om af te buigen naar Baugnez, tussen Malmedy,Ligneuville en Waimes. En op deze manier is hij op de bewuste kruising terecht gekomen
Tussen 12h00 en 13h00 bereike de Kampfgruppe Peiper de kruising. Ondertussen was er een Amerikaans konvooi onderweg met 30 voertuigen naar Ligneuville om zich te St Vith bij de 7th Armored Division aan te sluiten. Peipers groep zach het konvooi en opende het vuur. Door het eerste en het laatste voertuig van het konvooi uit te schakelen moesten de Amerikanen(die slechts licht bewapend waren) zich snel overgeven. Terwijl de Kampfgruppe onder leiding van Peiper zelf verder trok, werden de gevangen Amerikanen naar een veld gebracht, waar zich ook andere gevangenen bevonden. Vanaf dit moment beginnen de versies van het verhaal elkaar tegen te spreken en is iedere versie anders. Een eerste these is deze dat de overgebleven SS'ers, onder wie Sepp Dietrich, om nog onbekende reden het vuur openden op alle gevangenen. Een andere these is dat er enkele Amerikanen trachten te vluchten en dat de SS'ers daardoor zijn beginnen vuren (dit wordt heden ten dage als de meest plausiebele reden aangenomen) Een andere these spreekt dan weer van Amerikanen die hun wapens hebben kunnen terugpakken en de SS'ers onder vuur namen, wat waar is en wat niet zal altijd een raadsel blijven. Op het proces over deze slachting waren het de woorden van de SS'ers tegenover die van de overlevenden. Er is op het proces in Dachau over dezez slachtpartij veel verwarring ontsaan en veel versies zijn naar voor gekomen.
Een maand later werden de slachtoffers gevonden. Velen onder hen hadden schotwonden in het hoofd wat duidt dat de SS'ers het zekere voor het onzekere hebben genomen en het adagium toegepas dood is dood.
In totaal bereikten 43 overlevenden de geallieerde troepen. Deze werden na verzorging ondervraagd en vertelden allen hetzelfde verhaal. Het bloedbad werd natuurlijk door de Amerikanen gebruikt als propaganda ten de Nazi's.
Ondertussen gaat Peiper rustig door. Na de slachtpartij op de kruising te Baugnez, werden onderweg nog meer Amerikaanse krijgsgevangenen afgeslacht, zelfs de burgers werden niet gespaard. Vanuit Stavelot, La Gleize, Cheneux en Stoutmont kwamen nog berichten binnen van meer slachtpartijen onder Amerikaanse krijgsgevangen. Op 19 december probeerde de Kampfgruppe de brug over de Amblève in te nemen. Hierbij werden 100 Belgische burgers afgeslacht.
De Amerikaanse troepen konden Peiper eindelijk stoppen in de smalle Amblève-vallei waar ze alle bruggen hadden opgeblazen. De kampfgruppe werd omsingeld in de buurt van La Gleize, maar Peiper en 800 andere konden ontsnappen via een bos, maar met achterlating van hun wapens en pantzers. De kampfgruppe kon zich herbewapenen en nam deel aan de slag om de Ardennen, ze bleven doorgaan met het afslachten van krijgsgevangenen. Bronnen spreken van 550 tot 750!
Het bloedbad leidde tot een rechtzaak tegen Peiper en de nog levenden SS'ers van de Kampfgruppe. Meer dan 70 mensen moesten voor de rechtbank verschijnen, de rechter legde aan 43 de doodstraf op - die echter niet waerd uitgevoerd - 22 kregen levenslang en 8 anderen een kortere straf. Alle veroordeelde gevangenen werden in de jaren 50 vrijgelaten. De laatste die vrijkwam was Peiper, toen was het december 1956.
Ik heb me voor dit stuk gebaseerd op informatie van Wikipeda en zaken die ik her en der al gelezen had. Dat dit stuk voor discussie vatbaar is weet ik ook. Ik beweer dan ook niet dat ik hier de echte reden van deze slachting heb genoemd. Ik herhaal nogmaals, er zijn zoveel versies dan dat er boeken en documenten zijn over deze bloedige gebeurtenis.
Duitsers durven eindelijk lachen met Adolf Hitler - 26/01/2013
Vergeet 50 tinten grijs'. Dé nieuwe literaire sensatie komt uit Duitsland: Er ist wieder da , een satire over Hitler die niet dood is maar in 2011 uit een coma ontwaakt en zich in de moderne tijden tracht in te passen. Eindelijk kan Duitsland lachen om zijn zwartste verleden.
Het lijkt alsof Duitsland eindelijk met zichzelf kan lachen. Al wekenlang staat het satirische boek Er ist wieder da van debutant Timur Vermes (45) bovenaan de bestsellerslijst. Een boek over de terugkeer van Hitler. Er zijn al bijna 100.000 exemplaren van verkocht. Vertalers werken de klok rond om het boek zo snel mogelijk in al zeker dertig talen vertaald te krijgen. Bij ons brengt De Bezige Bij later dit jaar de Nederlandse versie uit.
Ontwaakt uit coma
In het boek is Adolf Hitler niet omgekomen in een bunker op het einde van de Tweede Wereldoorlog. Hij belandde in een coma en ontwaakt pas 65 jaar later, op een bank in Berlijn. Hij denkt dat de stad nog vol Russische soldaten loopt. Passanten zien wel de gelijkenis met Hitler, maar denken te doen te hebben met een dubbelganger. Of een komiek die doet alsof. Ook een krantenverkoper denkt dat en biedt hem onderdak aan in zijn kiosk.
Maar dan valt Hitler mensen lastig op straat met ellenlange tirades tegen de moderne tijd. Zo trekt hij de aandacht van een komiek van Turkse origine, die hem een rolletje aanbiedt in zijn tv-show. Al snel vergaart Hitler nationale bekendheid. Via YouTube en de nieuwe media breekt hij helemaal door. Hij krijgt een tv-programma waarin hij een ophefmakend interview maakt met neonazi's, die hij maar watjes vindt. Het interview levert Hitler een prestigieuze persprijs op, waarna de neonazi's hem in het ziekenhuis slaan. Resultaat: er komt nog meer media-aandacht en die grijpt Hitler aan om een politieke carrière te starten, want een vrouw (Angela Merkel, nvdr.) kan Duitsland toch niet leiden?'
Vrijuit schrijven
Er ist wieder da is het eerste boek van auteur/journalist Timur Vermes. Hij staat zelf te kijken van het succes. Ik had nooit gedacht een uitgever bereid te vinden het boek te publiceren. Daardoor durfde ik zo vrijuit schrijven.' Vermes stak behoorlijk wat research in het boek. Hij bestudeerde vooral Hitlers toespraken en zijn boek Mein Kampf om de woordenschat van de Führer zo dicht mogelijk te benaderen.
Anders dan Vermes stilletjes had gevreesd, stak er na de publicatie geen storm van verontwaardiging op. Het lijkt alsof we eindelijk kunnen lachen om ons eigen verleden', zegt Timur Vermes.
Ook Geert van Istendael, auteur van het boek Mijn Duitsland , is niet verwonderd dat een satirisch boek over Hitler nu kan. De reden is simpel: het is lang genoeg geleden. Op een bepaald moment zijn er ook grappen over Napoleon gekomen. Komt daarbij dat de Duitsers een zeer grote traditie hebben op het gebied van humor. Niet voor niets hebben ze honderd jaar geleden het cabaret uitgevonden.'
PAUL DEMEYER
PS: Hopelijk kunnen ze er in Bayeren ook mee lachen?!
Een onthutsende film op de Duitse zender ARD, heeft een vrij realistisch beeld gegeven van het leven van Erwin "Woestijnvos" Rommel. Eens Hitlers lievelings Veldmaarschalk, na 20 juli 1944 is hij op bevel van Hitler "moeten" sterven.
Op dit moment ben ik bezig met een uitgebreide studie over WOII en dan vooral over de opkomst, de hoogdagen en de ondergang van het Derde Rijk, de Holocaust, de collaboratie van de overheid en de burgers en vooral de mysterieuze slag bij Malmedy op 16 december 1944, te midden van het Ardennenoffensief.
Ondanks het vele werk dat het met zich brengt, wil ik u, beste lezer het verhaal van Erwin Rommel niet onthouden. Het heeft mij een andere man leren kennen dan welke ik kende uit de geschiedenisboekjes.
Erwin Rommel werd op 15 november 1891 geboren als tweede kind van een Gymnasiumleraar en zijn vrouw. Hij volgde een officiersopleiding en heeft als Hauptman deelgenomen in voorste gelederen tijdens WOI.Zo heeft hij oa deelgenomen aan de bestorming van Monte Matajur in de Julische Alpen, hij werd voor deze inzet beloond met de onderscheiding Pour le Mérite. Na de WOI bleef Rommel actief als beroepsofficier en werd na vele jaren bevorderd tot Oberstleutnant.
Rommel is ondertussen al 45 jaar als Hitler op hem opmerkzaam wordt. Hij wordt door de Führer persoonlijk gevraagd om voor een escorte te zorgen ter zijner bescherming voor de Reichsparteitag in Nürnberg. Hitler is zo onder de indruk van de vlekkeloze organisatie van de escorte, dat hij Rommel 's avonds bij hem ontbiedt en hem als hoofd van de FÜhrerhauptquartier maakt. Meteen krijgt Rommel ook de rang van generaal. Voortaan neemt hij aan alle besprekingen deel en neemt samen met de Führer het middagmaal. Laten we wel wezen, Rommel is geen antisemiet zoals de meesten in de Führung. (Volgens zijn zoon Manfred - die Burgemeester van Stuttgart is geweest - dat Rommel pas in 1943 vernomen heeft dat er in het oosten Joden werden vergast en uitgebuit in KZ's) Rommel krijgt later het bevel over de 7de pantzerdivisie, een uitzondering voor een officier van de Wehrmacht. Hij breekt met deze divisie door de vijandelijke linies in Frankrijk en legt zo in één dag een traject van 300 km af.
Later boekt hij als Pantzergeneraal sucessen in de Lybische woestijn en krijgt hierdoor zijn bijnaam "Woestijnvos" omdat hij de ene overwinning op de andere haalt. Hij misleidt de Engelsen door tijdens een militaire parade, telkens dezelfde tanks een blokje om te doen rijden zodat het lijkt dat hij over een enorm potentieel aan tanks beschikt. Hij maakt ook gebruik van andere misleidingen zoals oa kartonnen en houten tanks neer te zetten zodat het uit de lucht lijkt dat er een grote divisie onderweg is in de woestijn. Voor de strijd om El-Alamein laat hij echter verstek gaan. Hij is op dat moment in Duitsland in een "Kurort" De Duitse pantzertroepen trekken zich terug, doch door de aankomst van de Amerikanen in Noord Afrika komt het tot grote verliezen van het woestijnkorps. 200.000 Duitse en Italiaanse soldaten worden krijgsgevangen genomen en de materiele verliezen zijn enorm voor de Duitsers.
In november 1943 wordt hij door Hitler aangesteld als als inspecteur van de Atlantikwall en de kustverdediging. Rommel laat tactische werken uitvoeren omdat volgens hem de vijand alleen kan verslagen worden op het strand. Hij laat allerlei obstakels plaatsen op het strand: bv prikkeldraad. Tevergeefs vraagt hij om ruggesteun van de pantzerdivisies in de omgeving van Calais, doch stuit telkens op een njet van Hitler. Op een regenachtige dag in juni 1944 verlaat Rommel zijn hoofdkwartier om naar huis te rijden voor de 50ste verjaardag van zijn vrouw te vieren, doch dan gebeurt wat iederen had verwacht, maar niet op dat moment: de geallieerden landden in Normandië. Rommel is niet op post maar laat zich zo vlug mogelijk naar Normandië voeren. Het resultaat van deze landing is genoegzaam bekend.
Ondertussen zijn buiten Rommel, ook andere Stafofficieren van mening dat de oorlog voor Duitsland voorbij is en dat de tijd van de kapitulatie is aangebroken. Er onstaat zelfs een samenzwering van enkele hoge officieren tegen Hitler. Rommel heeft zich hiervan steeds gedisstantieerd. Op 20 juli houdt Hitler een bespreking in de Wolfsschanze en Claus Schenk Graf Von Stauffenberg plaats een tas met explosieven naast Hitler. Als bij wonder overleeft Hitler ook deze aanslag. De betrokkenen worden nog dezelfde dag gevangengenomen en gedood.
Ondertussen is er ook uitgelekt dat er een groep hogere officieren Hitler van de macht willen brengen door een putsch en in deze context valt ook de naam van Rommel en worden er bezwarende uitspraken gedaan door de Hofacker vertrouwelingen. De processen gaan van start en alle bedeligden worden ter dood veroordeeld.
Op 14 oktober 1944 zit Rommel thuis, herstellende van een luchtaanval op zijn dienstvoertuig, als er zich twee generaals van de Wehrmacht aandienen die hem willen spreken. Rommel neemt afscheid van zijn vrouw en zijn oudste zoon met de woorden " Binnen 20 tot 30 minuten ben ik dood". Hij stapt samen met de twee generaals in een klaarstaande wagen en onderweg wordt halt gehouden en slikt Rommel een gifkapsule. En inderdaad 30 minuten later wordt zijn vrouw op de hoogte gebracht dat haar man gestorven is aan een hartaanval ten gevolge van de aanval op zijn dienstwagen en zijn nog zwakke gezondheid. Iedereen die bij de zaak betrokken is krijgt absoluut spreekverbod en op 18 oktober 1944 wordt Erwin Rommel met alle militaire eer en egards begraven in Ulm.
Generalfeldmarschall Gerd von Rundstedt, houdt de grafrede, Hitler heeft zich niet op de begrafgenis van zijn lievelingsgeneraal die tot een rivaal geworden is laten zien. Wel werd er in zijn naam een énorme krans neergelegd op de kist met het lijk van Erwin Rommel.
Zijn vrouw kreeg als weduwe zijn generaalspensioen iedere maand uitgekeerd. Hitler kon het niet maken om Rommel voor een rechtbank te dagen en hem te laten vermoorden. Daarom dat hij Rommel voor de keuze stelde: het pistool of de gifkapsule. Een openbaar process en een ter dood veroordeling zou van Rommel alleen maar een "Martelaar" gemaakt hebben.
Churchill heeft over deze man ooit gezegd: "Veldmaarschalk Rommel verdiend zowel als mens dan als bevelhebber respect" Dit zeg méér dan genoeg over wat voor mens Rommel eigenlijk was.
In een vraaggesprek met de zoon van Rommel (welke lang burgemeester van Stuttgart is geweest), is door hem bevestigd dat Rommel op de hoogte was van de plannen van de aanslag in juni 44 op Hitler en dat hij sympathiseerde met de uitvoerders en de bedenkers, maar dat hij nooit een bespreking heeft meegemaakt of aktief heeft deelgenomen aan de uitvoering van deze aanslag.
Dit is ook later teruggevonden n de archieven. Rommel stond net als vele andere hoge officieren op de lijst met "sympathisanten", maar nergens is er enig bewijs gevonden (en ook niet niet van de andere offcieren) dat zij daadwerkelijk aktief hebben meegeholpen aan de voorbereidingen. De aktentas met de bom werd geplaatst door Claus Schenk Graf Von Stauffenberg en dezze was ook het brein achter deze hele operatie.
* geraadpleegde bronnen: Der Spiegel van 29.10.2012 - ARD Televisie uitzending 01.11.2012
Een blog is volgens de kenners een soort van dagboek, waarin je alles bijhoudt of interesssante zaken met elkaar kan delen.
Nu ik wegens gezondheidsredenen niet meer kan werken, heb ik eindelijk de tijd om aan mijn levenswerk te beginnen: de geschiedenis van WOII. U zult zeggen of denken, daar zijn al duizenden pagina's papier aan verspild en da's waar ook, maar ik wil het nét iets anders doen.
Het zal niet de bedoeling zijn om u om de oren te slaan over welke veldslagen er geweest zijn, welk soort van wapens er gebruikt werden, etc... nee, mijn bedoeling is om een politiek, sociaal en economisch beeld trachten te schetsen van hoe het leven was in Duitsland en in bezet België en dit aan de hand van mensen die het allemaal hebben meegemaakt en nog kunnen navertellen. Ik heb reeds vele reacties van jullie binnengekregen, waarvoor dank.
Het stuk over de holocaust mogen we ook niet vergeten. Hier zal de Dossin kazerne in Mechelen als centraal uitgangspunt dienen voor de transporten naar het eindstation van een mensenleven.
Er is nog een boel documentatie die ik moet doornemen, dus ik zeker nog enkele jaren zoet zijn met lezen van boeken, documenten, opzoekingen etc, maar ik hou u regelmatig op de hoogte van de stand van zaken.
Foto's zullen er ook terug te vinden zijn in het blog, zowel oude als recente, maar da's voor later.
Ik hoop dat jullie er iets aan zullen hebben en als jullie denken te kunnen bijdragen aan dit titanenwerk, zou ik zeggen graag. Alle boeken, documenten, paspoorten ... en getuigenissen zijn welkom.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://blog.SeniorenNet.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het SeniorenNet-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
