Ik zie Wilfried Van Moer nog lopen met zijn armen uit elkaar,

in een dwingend, gebiedend en niet mis verstaan gebaar,

zijn armen naar voor en achter wapperend

en zelfs steeds opnieuw en herhaaldelijk verdapperend.

Werkend als een ezel

en zo slim als een wezel.

Zijn maats steeds opnieuw moed en courage insprekend,

om dan zelf, met een pas, stekend en juist berekend

de defensie van de stegenstrever openbrekend,

zodat men zei: " Dat was weer eens uitstekend!"

Hij werkte, shotte en liep met zijn tong half uit zijn mond

en lag meermaals op een van de vele velden op de grond;

van achteren gepakt en soms brutaal aangestampt!

Maar wat wilt ge? Als ge voor het vaderland kampt!

Men noemde hem een speler met karakter en stijl

en zelf gebruikte hij ook wel eens de botte bijl.

Maar wat een plezier hebben we niet aan dat manneke beleefd!

Menig tegenstander heeft voor zijn naaam en klasse gebeefd.

Daarom werd hij, al acht en dertig, terug internationaal.

Want bij Guy Thijs kon dat gelukkig nog allemaal.

Ik zie Pol Van Himst nog altijd zijn maiden-match spelen

in Beringen; Anderlecht kwam en wij waren met velen.

Toen de twee en twintig spelers het veld op stormden

en eerst voor de fotograaf dat gekende kliekje vormden,

viel daartussen een kerel op, nog geen achttien jaar,

met blozende kaken en kort geknipt blond haar.

Groot, rank en slank voor zijn prille leeftijd.

Hij werd trouwens later een echte voetbal grootheid.

En toen de match werd afgefloten,

waarvan we echt hadden genoten,

men deze jongen een grote voetbal toekomst voorspelde.

Alhoewel dat in die tijd nog niet zo veel voorstelde.

Een lust voor het oog,

hoe Polle over het gazon vloog,

passen gevend, buitenkant rechter voet

en de bal ophalend, zoals dat dan moet!

Eens was hij bijna afgeschreven.

Maar dat is hij niet lang gebleven.

Tegen Schotland was 't dat hij drie potten maakte

en zo zijn kritikasters en afbrekers wraakte.

Hij heeft zelf nog ooit in sportfilm gespeeld

en met Pélé en andere groten de barak gedeeld!

Ik vind Pol, nu nog, een heer op en naast het veld

en niemand is hem vergeten en dat is het wat telt!

Dit zijn er maar twee,

die ik dan hiermee,

uitdrukkelijk wil vernoemen.

Zet ze in de bloemen,

in naam van al d'andere voetballers,

de sportieve, de werkers of omvallers.

De slimme, de stoppers,

de klassemannen, de koppers,

de venijnige en gekende rappe

en de légumen, de hele slappe.

Er zijn nooit twee identieke,

maar wel van die specifieke.

Na de march zijn het toogplakkers

en dus pinten- of pottenpakkers.

Er zijn de door het slijk gehaalde

en de overdreven vet betaalde.

Er zijn frisse, jonge snaken

en de terug op gehaalde oude knaken,

linksbuitens met een opmerkelijke kromme pas

en voorspelers voor wie koppen een specialiteit was.

Er zijn de halfspeler, die op de wei lopen te spelen

alsof het hen allemaal niets of niet veel kon schelen,

wat ze hier eigenlijk allemaal komen doen!

De meesten doen het toch alleen voor de poen.

Dan zijn er nog de back's

stevige en harde krack's

die met een pas het middenveld overslaan,

terwijl het ook voetballend kon gedaan.

Of voorspelers leggen,

ik wil maar zeggen:

alsof ze nooit iets anders hebben gedaan!

Dan zijn er de keepers met klasse

en anderen die op moeten krasse,

omdat ze een paar foutjes hebben gemaakt

of de training veel te vroeg hebben gestaakt!

Voetbal lokt iedere zondag weer duizende mensen

naar het een of andere voetbalterrein,

die zich goede, spectaculaire en faire voetal wensen

Om achteraf gelukkig of ongelukkig of tevreden te zijn.

Zij roepen, fluiten, tieren en joelen

en springen omhoog van hun stoelen;

als er iets scheppends met de bal gebeurt

of als er weer eens een goal wordt afgekeurd.

De scheidsrechter wordt uitgescholden of uitgefloten

Als die weer maar eens een speler heeft uitgesloten,

omdat die weer maar eens een vuile fout had gemaakt

of buiten zichzelf van oprechte woede geraakt,

omdat een speler van de tegenpartij

hem een stomp verkocht in zijn zij,

zonder dat de man in het zwart dat kon zien

of voor een kleine onnozelheid misschien!

Dan zijn er de linesman, zo een stel echte dapperen,

die steeds maar met hun vlag lopen te wapperen,

omdat een speler in buitenspel was gaan lopen

of omdat de ene de andere een lel ging verkopen,

zonder dat de referee iets had gezien of gemerkt

of omdat hij de toeschouwers op hun zenuwen werkt.

Omdat vlagt voor alles en nog wat

en ook wel eens omdat ie een dikke nek had!

Nu volgt een waarheid als een olifant zo groot

voor eenieder die ooit van het voetbal genoot:

de beste spelers en arbiters, groot of klein

zijn steeds de supporters naast het terrein!

En dat al altijd zo zijn!

Zij zien op de velden

hun mannekes, hun helden,

die verdeeld zijn in verschillende kategoriëen,

waaronder er zelfs zijn met twee linker kniëen

 of het echte atletische type

of eentje die altijd kansen schiep.

Er zijn de rommelaars 

en de grommelaars,

hier en daar een kale,

ook wel eens een geniale,

technisch hoogbegaafde

en een wat bijgeschaafde.

Er zijn de petietertjes

en de geniepertjes

of de hardlopers

en de murenslopers;

Er zijn de ietwat verwarde

en er zijn de staalharde,

die in benarde situaties

samen met hun fustraties

de bal weg keilen

of het terrein afdweilen.

Dan zijn er de balverliefde,

die hun zo begeerde geliefde

leder wel eens zoenen

of laten plakken aan hun schoenen.

Er zijn er met twee linker voeten

en anderend ie ook wel eens moeten

en na de eerste helft in de kleedkamer verdwijnen

en na de koffie of thee terug op het veld verschijnen.

Soms met een volledig vertimmerde ploeg,

zodat supporters gilden: " Da's nog veel te vroeg!"

En waarover ze hun ongenoegen lieten blijken

met uitlatingen als: " Nu moet ge toch eens kijken!"

" Wat een bende van stomme klungelaars!"

" Allez! Zie me dat eens aan, die treuzelaars!"

Hier en daar loopt dan een vat vol schijnbewegingen,

die naar de supporters stellige en overtuigde beweringen,

maar een helft meekunnen

en reeds op hunnen

retour zijn!

Of hoe fijn!

Hun tweede adem vinden

en zich dan opwinden

over een goal die opeens werd gemaakt

of een match, die veel te vroeg werd gestaakt.

Er zijn er die kunnen knallen

of weleens een kans vergallen.

Anderen die krachtig kunnen koppen

of een bal lekker kunnen stoppen

of het leder ergens kunnen droppen.

Anderen kunnen iemand aan het lijntje houden.

Of anderen die een bal bij kunnen houden,

tot ergernis van Jan Publiek, dat riep:

" Man! Speel nu toch ook eens diep!"

Of men wacht!

Wat had ge gedacht?

Dat die ene schitternde pas,

die eigenlijk een voorzet was,

opeens en zeer onverwacht

in de netten versmacht,

achter de keeper zijn rug;

want die was te laat terug

om het leder te onderscheppen

en terug het vel in te meppen!

Er is dan het spel, dat golft op en neer,

van d'ene naar d'andere helft steeds weer

of het wordt gespeeld op  slechts een helft

waarbij een van de twee ploegen het onderspit delft.

Omdat ze teveel hoekschoppen hebben toegestaan

of omdat ze de tegenstrever hebben laten begaan.

Ook wel eens omdat ze de scheids hebben tegen gehad

of omdat ze de andere ploeg gewoon hadden onderschat.

Soms is een match om bij in slaap te vallen ,

omdat de spelers al die ballen over de goal knallen

of zich voor een kleine onnozelheid zo maar laten vallen.

Of ook omdat het spel zich in het middenveld afspeelt

of omdat de arbiter, hij weer, alles verkeerd beoordeelt.

Of omdat hat buitenspel opzettelijk werd toegepast

of omdat de enen ploeg de andere gewoon overklast.

Bij ieder voetbalspel is er altijd iets te kort of te veel aan!

Ik vraag me dan ook af: " Waarom ge er naartoe blijft gaan?"

Een echte voetbalkenner zegt me dan:

" Gij hebt er de ballen verstand van man!"

" Iedere supporter wacht op dat ene, subleime moment!"

" Van een goal die wordt gemaakt en ook wordt goegekent!"

Voetbal is geen exakte wetenschap.

Daarover geeft men zich pas rekenschap

als de voetbalwedstrijd is gedaan

en men naar huis begint te gaan.

Zeg maar gerust, begint af te druipen

om een paar biertjes de gaan zuipen

En over het verlies van d'eigen ploeg te gaan cretiseren,

om dan bij hoof en bij laag aan de toog staan te beweren:

" Nu is't gedaan en afgelopen! Met al dat stom geweld!"

" Ik zet geen poot meer op voetbalveld!"

Of om nog na te genieten van een paar staaltjes

van de keeper onder de lat en tussen zijn twee paaltjes!

Of die ene harde knal op de lat!

Dat was dan toch nog eens wat!

Zo'n bal die uiteen spat!

Ook in het voetbal zijn er van die stille, van die vagen.

Of zij die steeds bij de scheidsrechter staan te klagen

en zich meer dan normaal wel eens bedusd afvragen

waarom er weer eentje van het veld wordt gedragen.

Heeft die weer een schop of een vuile stoot gekregen

of deelde een ander hem de mep uit van zijn leven?

Ook zijn er soms van die korte dikken

en anderen die haast niet kunnen slikken,

dat ze op hun donder hebben gehad.

Dan scheelde er nadien toch altijd wat!

Er zijn er die regelmatig tegen een rode kaart aanlopen!

En jammer genoeg, anderen die zich om laten kopen!

Er zijn van die lange en dikke nekken

en weer anderen met heel grote bekken.

Er zijn de met veel blesures geplaagden

en de steeds weer van achteren belaagden.

Er zijn dan  ook nog de voorspelers met pit

en eentje die hen steeds op de hielen zit,

zelfs tot buiten de lijnen en op 't veld.

Die lossen hun tegenstrever voor geen geld!

Soms zijn er die de anderen van achter pakken

en spelers die som zomaar door hun enkels zakken.

Er zij er die van het veld worden geschreeuwd

of eentje die het van de pijn wel eens uitschreeuwd!

Er zijn er die door het hele publiek,

omdat ze nu, in hun grootste piek

van hun leven of voetbalcarrière lopen te spelen

terug het veld op worden geroepen door duizende kelen.

Dan zijn er de vaak misprijsden

of de op het veld vergrijsden.

Er zijn er die doelpunten maken met flair

en zij die steeds speelden, heel fair.

Er liep zelfs ooit een slangenmens tussen de lijnen.

of zij die konden vallen en kermen van de pijnen.

Dan zijn er nog bij,

een hele lange rij,

gewoonlijk Spanjaarden en Italianen zo velen,

die gemakkelijk in de Comedia del arte kunnen spelen.

Geniepig en vuil zijn en gemeen en achterbaks nijpen

of de tegenstrever in zijn edelste delen knijpen.

Zij kunnen gemeen van achteren aantrappen

en dan zelfs naar de grond gaan en naar adem happen,

als er iemand zo maar toevallig tegen hen aanloopt

of met zijn schouder tegen hun schouderke stoot!

De Hollanders noemen dat allemaal: "professioneel!"

Voor mij is dat gewoon: gemeen en immoreel!

Er zijn de hielenlekkers en de truientrekkers,

de lange en de tanige, de moedige en kranige,

de babbelaars en de kwabbelaars,

de gekken en wrekken.

Er zijn de zwarten die hier hebben gespeeld

en weer anderen die het spel hebben verdeeld.

Er zjin nog zovele anderen,

die hier ten anderen,

niet kunnen worden vernoemd,

onbekend of wereldberoemd.

Ook fijne voetballers zijn er, echte cracken,

die nooit in de negentig minuten verzwakken.

Zij lopen zich het hart uit hun lijf

en geven niets om kretiek of gekijf!

De meeste supporters hebben ze toch niet alle vijf;

Die schreeuwen, tieren en brullen en thuis bij hun wijf

hebben ze geen bal te vertellen en moeten ze zwijgen.

De vrouwtjes weten wel hoe zij ze klein moet krijgen!

Toch wil ik dit nog zeggen!

't Is nogal moeilijk uit te leggen!

Voetballers zijn soms echte kunstenaars!

Maar helaas! Ze worden toch zo schaars!

29-10-2015, 12:54 geschreven door Jaak van Bree