In de vele uren, die vrij van alle bekommernissen kon doorbrengen voor mijn nieuwe computer, heb ik nagedacht over een paar dingen, die mij of andere mensen zijn overkomen.

Het zijn allemaal kleine verhaaltjes, die zonder de minste pretentie zijn ingetikt en min of meer in rijmen zijn samengesteld en waarvoor ik soms wel de hulp heb moeten inroepen van een paar speciaal daarvoor bestemde boeken.

In het algemeen is alles nogal spontaan ontstaan en heb ik nooit moeten zoeken of graven in oude werken van erkende meesters, die zich lang geleden of pas kort voor mij met humor hebben ingelaten. Het mag desalniettemin geen verwondering wekken als de lezer of lezeres hier of daar een zin of een zinsnede zal tegenkomen, die hem of haar nogal bekend voorkomen. Dit zou kunnen gebeurd zijn zonder dat ik op enigerlei manier iets van een ander vrijwillig zou overgenomen hebben of zoals men dat pleegt te zeggen: plagiaat zou willen hebben plegen!

Mijn eerste werkjes kan men best vergelijken met de carnavaleske voordrachten, gebracht door tonredenaars in verschillende carnavalszittingen die een carnavalfeest meestall vooraf gaan en waarop de woordkunstenaars het woord voeren en meestal wel eens gebruik maken van reeds vertelde moppen, die ze hier of daar gehoord hebben. Zo zullen de lezer of de lezeres ook in mijn stukjes iets van dat moppen-aan-den-toog-vertelde-verhaaltjes-bestel terugvinden.

Mijn enige betrachting is geweest om u beste lezer of lezeres een kleine monkelende glimlacht te ontlokken en u enkele momenten vanontspanning te bezorgen. Meer moet u hier niet achter zoeken.

Het zou wel kunnen dat ik hier of daar wel eens te vrijmoedig met woorden, die men in een ander boek niet zal terugvinden, ben omgesprongen. Maar het geheel is als humoristisch en ook wel een enkele keer als serieus intermezzo bedoeld. En aan hen die weten wat humor is, zal het, naar ik mag hopen een beetje leesgenot verschaffen.

Vriendelijke groeten

Jaak van Bree.

Ik zit zo vaak te dromen

van de muze die niet wil komen.

Komt ze dan toch eens op de proppen,

dan is mijn schrijfmachientje naar de knoppen!

LATEN WE DEFTIG BEGINNEN!

HET VERBODEN DRANKJE!

In een dorp leest een commisaris van politie,

een onderdeel van het ministerie van justitie,

een uitgebreide verklaring, dus een P.V.,

opgesteld door agent Achiel Weltevree.

Hij leest daarin de volgende declaratie,

een blad vol onverwachte informatie:

" De bedrieger, Frans, justus Langleven,

werd opgepakt na hevig wederstreven,

op last van de voglende hier vermelde feiten,

waarvoor hij nooit onschuldig kan pleiten.

Hij verkocht een flesje met een zekere drank,

waarop wij de hand konden leggen, God dank!

Het vermeende drankje; zp werd beweerd,

dat de burgers hier werd aangesmeerd,

zou de gave van het eeuwig leven bezitten.

Verre van mij om daarover te zitten vitten!

Die het inneemt wordt het eeuwig leven verschaft

en mijnheer Langleven die dit niet logenstraft,

is een voorbeeld van dit brouwsel, deze drank,

die werd getrokken uit de sappen van een druivenrank.

Want ij inzage van de beklaagde zijn dossier,

wat ik deed met de nodige ijver, zwier en plezier,

bleek dat de man reeds werd aanghouden

met de flesjes die hij nog had overgehouden

van in negentienhonderd twee en tachtig

en de vorige feiten, ook hem ten laste, indachtig,

werd zijn dossier nog verder nagepluisd

en werden mensen er steeds weer ingeluisd.

Want ook in negentienhonderd achttien,

zoals in de papieren zeer goed is te zien,

werd deze man ook al eens in hechtenis genomen,

met bewijzen en vertoning van dezelfde symptonen.

Zoals de aanhouding, die ik hier nog eens bevestig,

van in het jaar zeventienhonderd twe en zestig.

Hetzelfde gebeurde in zetienhonderd en twee.

Toen verkocht hij dit goedje ergens aan de zee.

Verder gebeurde het nog eens wis en waarachtig

in mei van het jaar vijftienhonderd negen en tachtig.

Ook in duizend driehonderd en twee, ongelooflijk,

werd hij opgepakt en opgesloten in Kortrijk!

En zoals ik met verbijstering heb vastgesteld,

werd zijn vergrijp nog eens opgemerkt en gemeld

in het jaar negenhonderd en vier!

En dat nog niet eens zo ver van hier!

Verder is er van de verdachte niets bekend!

Hij heeft de feiten truowens nooit ontkend!"

Tekende deze P.V.

Brigadier A. Weltevree.