Eerst een gekleurde, kleine rechthoekige vlek

op pagina vier en negentig.

De contouren van een hoofd

worden zichtbaar.

Dan scherper en duidelijker komen

gelaatstrekken naar voor.

Het voorhoofd al wat kalend.

De rest van de haren, sprietend

wijd naar achter weggeveegd,

eindigend in zachte krullen

op de kraag van een zwarte regenjas.

Het voorhoofd hoog en lichtgebogen,

waaronder twee, zachte, plots bekende,

steeds zoekende ogen,

grijsblauw onder het matte vliesje.

Een rechte, prachtige neus

met zeer beweeglijke vleugels

en daaronder een zachte mond,

die som hard wegtrekken kan

in een dunne lijn. Chagrijn?

De kin niet te zwaar,

met steeds daarop, zoals op keel en wangen

een baard van twee, drie dagen of een week.

Zo was het aangezicht dat me uit het weekblad aankeek.

En plots weet ik het!

Herken opeens wie ik voor mij zie!

In zijn kinderjaren een prachtig jongetje,

opgegroeid met een grote broer en een zus of drie.

Inwendig maak ik een sprongetje

voor dit herkennen.

"Ja, ik was liever alleen

en sereen, soeverein.

Maar ik ben niet vrij.

Ik blijf je noodzaak, blijf

je prul, je god, je vod!" (Uit: Soevrein van Leonard Nolens.)

Het bekende aangezicht van Leonard Nolens, winnaar van de Drie Jaarlijkse Staatsprijs voor Nederlandse Letteren in 2011.  

Door Jaak van Bree 23 januari 2012.