Het kleine, dunne slipje of broekje

van de dochter van het paar op 't hoekje

hing te drogen in de zon,

toen de nieuwe dag begon.

Het hing daar zomaar aan de draad,

genietend van een nieuwe dageraad.

En naast dat kleine, dunne, witte ding

was er nog iets anders dat daar hing.

Een beha was't daar aan de waslijn

tussen lakens en 'n rok in ribfluwijn.

En aan de wasdraad daar in de wei

rook het naar frisse geuren allerlei!

Ook naar bomen en heel veel frisse lucht,

meegebracht door een windje als een zucht.

" Zeg jij!" roept me die soutien opeens:

" Wie ben je? Ik ken je nog niet eens!"

" Wat ben jij eigenlijk voor een ding?"

En het slipje dat daar te bungelen hing,

keek eens vlug naar die gekke tweeling,

die d'r uitzagen als twee grote eierdopjes,

het leken wel mutsjes voor kinderkopjes,

aaneengebonden met wat lintjes d'r aan.

Het broekje dacht: 'Loop naar de maan!'

Maar toch verlegen en rood wordend,

zei het wat sputterend en al hortend:

" Ik ben een intiem kledingstukje van Magrietje,"

" De dochter van 't paar op de hoek: Wies en Pietje!"

" Ah zo! Ik ben een zeer bijzondere tettensteiper*!"

" Das nogal wat anders dan zo'n billenknijper!

" En vertel eens klein en pietsich* wit ding"

" hoe het je gisteren op de kermis verging?"

" Mama mia!" Tetterde het dubbele geval blij;

want het was van goede Italiaanse zijde makelij.

" Hebben wij toch een heerlijk feestje gehad!"

't Was blijkbaar zo'n ding dat kermissen aanbad.

" Heel wat handen hebben achter ons in gegraaid!"

" en ons vrouwke d'r borsten gestreeld en geaaid!"

" Ze hebben zachtjes gefroemeld en ook geknepen!"

" Allemaal om het vrouwtje van ons op te zwepen!"

" Eentje was erbij die heeft aan ons gerukt!"

" Maar niets is hem daarbij ook maar gelukt!"

" Wij zijn immers van een degelijke makelij!"

" In Italia maken ze immers geen prullerij!"

" Eentje had een gouden ring aan zijn vinger!"

" Dat was een kenner, een echte swinger!"

" Hij grabbelde naar alles wat hij maar kon krijgen!"

" 't Vrouwtje begon zowaar opeens luid te hijgen!"

" Effe later kwam er dan een jonge frisse hand!"

" Maar die kwam niet verder dan aan onze rand!"

En zo kwetterde het steeds maar verder door!

Het broekje luisterde met steeds roder wordend oor!

" Maar ze geens klein en wit lapje stof!"

" En doe niet onnozel of zomaar alsof!"

" Hoe is het eigenlijk jouw vergaan?"

" Of konde gij nie naar de kermis gaan?"

Zo vroeg de tweeling grof en duister.

" Kom op! Vertel eens! ik luister!"

Het broekje werd toen toch wat kwaad

en snauwde vol nijd, jaloezie en haat:

" Ik heb van heel de kermis niets gezien!"

" Want die onnozele, stomme, geile trien,"

" heeft me liggen gehad en daarbij gefopt!"

" En me om acht uur al in d'r sacoche gestopt!"

* Tettensteiper: dialect voor beha.

* Pietsisch: klein en onbelangrijk.

maart 1992 Jaak van Bree.