|
Maandagmorgen, 09.10.2006, het gewone ritueel gaat zijn gang : wakker worden, naar de WC gaan, het leeggoed terugbrengen naar de slaapkamer, aankleden, trapke af naar beneden, de rolluiken optrekken gevolgd door het plechtige moment van de morgenstond. Koffie zetten, een boterhammeke met aalbessengelei smeren, één grote hap hieruit bijten terwijl de Senseo pruttelt, krab even aan mijn achterwerk en ga de krant uithalen.
Open de voordeur, steek mijne kop buiten, kijk links, kijk rechts, alles is als van oudsher. Ga de trap af richting brievenbus en haal er mijn kwaliteitskrant uit.
Ik dacht nog "Verdulleme, wat is het vandaag toch rustig" en keer op mijn stappen terug richting keuken naar mijn boterhammeke voor een tweede beet.
De Senseo heeft zijn werk gedaan en een volle mok (dubbele portie) dampende koffie geserveerd. Prachtig. Nog een wolkje melk om het geheel te vervolmaken. Een halve boterham werd reeds naar binnengewerkt nu de rest nog. Deze klus werd vlug geklaard. en dan ... aanvang van ritueel nummer twee : de krant lezen.
Buiten de afgedrukte verkiezingsuitslagen bleef er niet veel plaats meer over voor het reguliere andere nieuws zodat ik vlug op de bladzijde der TV-programma's belandde. En ... alles stond als van oudsher, alsof het de zoveelste keer was dat ze er afgedrukt stonden. ik dacht nog dat, met de verkiezingen van gisteren, speciale nabeschouwingsprogramma's zouden geprogrammeerd staan. Godzijdank niet dus. De voorbije weken werd de goegemeente al genoeg geteisterd door dat geleuter en voorbeschouwingsprogramma's dat de rust en het dagelijks leven terug in de plooi kon vallen.
Ik neem een teug van mijn koffie, verdekke wat was die heet zeg, trek naar boven, start mijn computer en schrijf dit stukje. Wat is het leven toch mooi.
|
