|
De spook... wat, vroeg je jezelf zowat uit je lood geslagen af, is 't niet ? Ja de spookdrol is het onderwerp van huidig postje.
Toegegeven, het lijkt op het eerste zicht nogal wat vergezocht doch lees aandachtig verder, er schuilt hier niks smerigs of wat ook achter. Het is bloedserieus. Velen gaan zich hierin herkennen, geloof me maar.
Moedertje natuur mag men niet verwijten dat het "voertuig" van de mens, nl zijn lichaam, niet perfect is. De perfectie is niet van deze wereld, zeg maar.
Zo werd er in 2001 aan mijn "voertuig" gesleuteld door er een goeie halve meter dikke darm uit te halen. 't Was nodig, zo zei men mij.
Zes maanden chemokuur en drie maal een coloscopie later probeer ik nog steeds de raad van de dokters op te volgen doch regelmatig wordt me dit onmogelijk gemaakt door ... die spookdrol.
Want wat moet ik volgens de dokters dan wel doen ? Mijn stoelgang aan een visuele controle onderwerpen op zoek naar de aanwezigheid van slijmen of bloed (gelukkig tot op heden nog niet vastgesteld). Maar met de regelmaat van een klok wordt mij dat onmogelijk gemaakt door ja ja, hij weer.
Stel je voor : Je kent het gevoel wel, zo eerst een vaag grommen in de onderbuik dat zich gestaag voortbeweegt richting "uitgang".
Tot daar niks aan de hand. Je begeeft je op je gemak (ha,ha,ha) naar het kleine kamertje want je sluitspier ondergaat nu al een kleine druk. Je bent goed gezeten, de druk wordt groter en je sluitspier ontspant lekker en "meneer" is klaar voor de uittocht. Tot daar nog steeds niks aan de hand.
Je voelt hoe je sluitspier gestreeld wordt door het eindproduct van je dagelijkse voeding en voelt het schuiven. Dan ... plons, je staat recht voor het aanbevolen onderzoek en ziet nog een paar luchtbelletjes in het water van de WC-pot opborrelen doch "meneer" is gezwind achter het sifon verdwenen en geeft je het nakijken. Het loeder.
Buiten het klein onbehagen om de gemiste inspectie voel ik me goed in mijn vel en hoop voor u hetzelfde. Dat wou ik vandaag vertellen.
|
