…naar hoeveel dingen een mens zijn interesse kan uitgaan. Echt onvoorstelbaar. Zoiets houdt je geest bezig, zou men kunnen aanhalen. OK, maar heb je al eens goed bekeken met welke toestroom aan informatie je heden ten dage om de oren wordt geslagen ?

Een mens kan toch maar tot op zekere hoogte deze toestroom aan maar moet op een gegeven ogenblik dan wel een keuze maken. Misschien heb je het al zelf meegemaakt. Het begint met het uitknippen en verzamelen van artikels die je interesseren doch die je omwille van omstandigheden op het eigenste ogenblik nog niet ten gronde kunt lezen en wat denk je dan ?

Je knipt dat verrekte ding uit en denkt "Dat zal ik later wel grondig doornemen", is het niet zo ? Wel , mijn ervaring leerde me dat dit "later" steeds later en later werd met als eindresultaat een berg knipsels, die je bureau, tafel of welkdanige opbergruimte, door die gestage aangroei, ging overwoekeren en je zeker bij die aanblik een reeks zuchten heeft ontlokt.

Je reactie : wat een berg rommel heb ik hier toch bijeengescharreld. En dan komt het uur van de waarheid.

Tijd is kostbaar, dus … keuzes dienen gemaakt en knopen doorgehakt maar het is toch weeral zo moeilijk om van al die hebbedingetjes afscheid te moeten nemen.

Twee opties blijven dan open : met spijt in het hart begin je de opruiming (alle snippers richting oud-papier) of je zucht nogmaals, denkt "dat doe ik later wel", draait je om en vertrekt om nog meer interessante artikels uit te knippen voor je verzameling, die je ooit eens grondig zal gaan lezen.

25-11-2007, 10:41 geschreven door de prettig gestoorde

't Stond in de krant en ik kon het niet geloven. Hij is het kwijt.

Uitgesmeerd over anderhalve bladzijde in mijn kwaliteitskrant en vergezeld van de verplichte commentaren van royaltie- en andere watchers werden de schuldigen aangeklaagd.

't Is de schuld van de crisis, zeiden ze. Bère Twee is het kwijt. Echt waar. Ik kon het niet geloven, las het artikel (anderhalve enz …) van voor naar achter en van achter naar voor en kon het ook niet vinden.

Daarom deze oproep aan alle rechtschapenen van Abzurdistan : zoek allen naar het "verloren gezag" van Bère Twee en wijs met de vinger naar de veroorzakers van crisis in de Wetstraat, die over het paard getilde egotrippers, de snoodaards. Die durven nogal, hé ?

19-11-2007, 10:27 geschreven door de prettig gestoorde

… juist 500 dagen voorbijgegaan sinds mijn gepruts aan dit blogje begon. Dat is iets meer dan 3 maal de duur van de huidige regeringsonderhandelingen, als men dit nog onderhandelingen mag heten.

Uit pure nieuwsgierigheid ben ik de postjes van het prille begin tot de meest recenste beginnen te herlezen. Mens toch, wat een ontdekking.

Bij sommige stukjes maakte ik al meewarig hoofdschuddend de opmerking : "Hoe is 't mogelijk dat ik zo iets schreef, zo … onsamenhangend, zo bij de haren getrokken." Enfin, het was nog maar eens de bevestiging dat ik niet perfect ben en daar kan ik goed mee leven.

Met de inhoud van andere stukjes daarentegen ben ik het nog steeds eens en lees met verbazing dat ze inderdaad weergeven hetgeen ik toen wenste te zeggen. En dat ze zinvol waren kon ik ondervinden door de hartverwarmende reacties, die ze bij sommige blogbezoekers konden losweken, waarvoor hartelijk dank.

Van andere bloggers weet ik het niet, maar van mezelf kan ik dit verklappen : van dit blogje bewaar ik een copie op mijn PC en op een USB-stickje. Zeker sinds ik in het verleden van een collega-blogger vernam dat al zijn werk door toedoen van kwaadwilligen volledig de mist was ingegaan en hij spijtig genoeg geen copie ervan gemaakt had.

Om af te sluiten, moet ik nu zeggen : dit blog is 500 dagen oud of is het 500 dagen jong ?

15-11-2007, 13:49 geschreven door de prettig gestoorde

De politiek laat ik over aan de politiekers want in dat gehaaid wereldje van machtsgeile egotrippers zou ik het zelfs niet één dag kunnen uithouden.

Niettegenstaande dat slagen de sterspelers op dit terrein er steeds weer in, niet alleen mijn verbazing maar ook mijn afgrijzen ten top te drijven.

De burgers van Abzurdistan krijgen nu al vijf maanden lang een spektakel voorgeschoteld van "'t kan niet meer" waarbij een herfststorm, op z'n zachts gezegd, een zuchtje lijkt.

Mij zou het niet verwonderen dat het gevolg van al dit gekibbel wel eens zou kunnen onderschat worden en komende uit een absoluut niet verwachte hoek.

Blijven volgen dat spektakel.

09-11-2007, 15:40 geschreven door de prettig gestoorde