…naar hoeveel dingen een mens zijn interesse kan uitgaan. Echt onvoorstelbaar. Zoiets houdt je geest bezig, zou men kunnen aanhalen. OK, maar heb je al eens goed bekeken met welke toestroom aan informatie je heden ten dage om de oren wordt geslagen ?

Een mens kan toch maar tot op zekere hoogte deze toestroom aan maar moet op een gegeven ogenblik dan wel een keuze maken. Misschien heb je het al zelf meegemaakt. Het begint met het uitknippen en verzamelen van artikels die je interesseren doch die je omwille van omstandigheden op het eigenste ogenblik nog niet ten gronde kunt lezen en wat denk je dan ?

Je knipt dat verrekte ding uit en denkt "Dat zal ik later wel grondig doornemen", is het niet zo ? Wel , mijn ervaring leerde me dat dit "later" steeds later en later werd met als eindresultaat een berg knipsels, die je bureau, tafel of welkdanige opbergruimte, door die gestage aangroei, ging overwoekeren en je zeker bij die aanblik een reeks zuchten heeft ontlokt.

Je reactie : wat een berg rommel heb ik hier toch bijeengescharreld. En dan komt het uur van de waarheid.

Tijd is kostbaar, dus … keuzes dienen gemaakt en knopen doorgehakt maar het is toch weeral zo moeilijk om van al die hebbedingetjes afscheid te moeten nemen.

Twee opties blijven dan open : met spijt in het hart begin je de opruiming (alle snippers richting oud-papier) of je zucht nogmaals, denkt "dat doe ik later wel", draait je om en vertrekt om nog meer interessante artikels uit te knippen voor je verzameling, die je ooit eens grondig zal gaan lezen.