Regelmatig snuister ik door mijn berg krantenknipsel waarvan ik denk : "dat kan me nog van pas komen". Hebt u dat soms ook ?

Zo stuitte ik op een knipsel van een artikel, gedateerd van 11.09.2006 uit Het Laatste Nieuws, dat begon met het woord CODA.

Dit laat niet direct een bel rinkelen, maar het herinnerde me wel aan mijn jeugd. Als kind uit een gezin van zelfstandigen in een klein dorp in de Zuiderkempen, zeg maar het Hageland, wordt men reeds vroeg bij de activiteiten van de ouders betrokken, al dan niet met zachte dwang.

Zo belandde ik bij een der fanfares die het dorp rijk was (de details bespaar ik u niettegenstaande ze zeer leerzaam zijn). En het is juist daar dat ik de coda tegenkwam. Vandaar. (voor betekenis zie den dikke "van Dale" - 10^de druk 1976 - 7^de oplage 1980 - blz 455 linkerkolom onderaan)

Maar de CODA uit het krantenartikel had helemaal niks vandoen met muziek, o nee. Het betrof een letterwoord voor een nieuwe inlichtingendienst waarvan Tony Van Parys, een achtbaar Kamerlid, bijna geen spaander heel laat want "geen geld, geen personeel, geen vertrouwen", enfin het lijflied van de modelstaat van oppergoeroe Guy. Voluit betekent CODA : Coördinatie Orgaan voor DreigingsAnalyse", een hele mond vol voor iets waar zelfs buitenlandse inlichtingsdiensten zich grote vragen stellen over de "improvisatie" van deze nieuwe dienst.

Als voor zovele gelijkaardige initiatieven van onze onovertroffen excellenties, zullen we samen met de meer dan 10.000.000 andere landgenoten er onze slaap niet voor laten want het is stilaan een gewoonte aan 't worden. Slaap lekker.

27-11-2006, 22:23 geschreven door de prettig gestoorde

Is het een illusie te geloven in "de" mens ? Voor mij is "de" mens een groot raadsel, een vat vol verrassingen, zowel goede als nare.
Slechts door eigen ervaringen mag en kan men zich over dit raadsel bevragen en dan nog is het antwoord ver af want te subjectief om een waar beeld te schetsen.
Dit gegeven maakt zich meer en meer meester van mijn gedachten. Niet bezeten doch fascinerend. Als bij een zoektocht naar jezelf. Wie ben ik en wat maakt mij tot wie ik nu ben ?
Komen de gedachten die ik hier verwoordt wel uit mezelf ? Fascinerend. En tot wat leiden deze gedachten ? 'k Heb geen flauw idee en dit belet mij geenzins om rustig te kunnen slapen.
Aan alle bloggers die dit kort diepzinnig gewrocht lazen een goed weekeinde gewenst en slaap rustig.

17-11-2006, 21:42 geschreven door de prettig gestoorde

92 jaar later. Het is alsof de hemel nog steeds weent om de waanzin van reeds zolang geleden. 't Is miezerig, kil en winderig buiten. Echt een dag om even de drukte te ontvluchten en bij een bakje dampende koffie je gedachten te ordenen. Je even te bezinnen over het leven.
Heeft de "Grote Oorlog" veel verandering gebracht en dan heb ik het niet over al die technische snufjes die op de dag van heden ons leven zoveel verlichten doch enkel op materiële wijze?
Heeft de mens meetbare vooruitgang geboekt als ... mens? Te oordelen naar de vele dictaturen die op deze aardkluit nog zovelen onder de knoet houden, is het antwoord vlug gevonden. Het is alsof de mens maar niet wilt leren van zijn fouten. Dat hij toch zo vlug door de macht wordt gecorrumpeerd.
In vele gevallen is de corruptie op zo'n sluwe wijze gemaskerd dat men het niet eens merkt. Maar zolang er integere mensen bestaan - en die zijn er beslist - is er hoop. En wat wordt van de hoop gezegd ? Inderdaad.
Met deze positieve gedachte wens ik dit stukje op deze 11 november 2006 dan ook te besluiten.

11-11-2006, 10:28 geschreven door de prettig gestoorde

Destijds werden ze nog met "Mijnheer de agent" aangesproken doch tegenwoordig is het van "vooële flik" en krijgen ze er op de koop toe nog een pak rammel bij.
Een uniform en een ferme snor volstond om van de goegemeente respect af te dwingen. Nu, datzelfde uniform en die snor volstaan allang niet meer maar wordt van de moderne "man der wet" verwacht ook  nog eens zijn wereld te kennen. En daar schijnt soms meer dan eens het schoentje te wringen of vergis ik mij ? Een voorbeeldje.
Mijn vrouw zaliger, zeer milieubewust en om zich in vorm te houden, ging eens naar 't stad (enkele km verderop), met de fiets uiteraard. Aan de bewuste winkel aangekomen, parkeerde zij haar fiets tegen de gevel (dat mocht toen nog), vergrendelde haar fiets met het fietsslot en deed haar boodschap. Tot zover verliep alles zoals het hoorde.
Om huiswaarts te keren pakte zij haar fiets beet, stak het sleuteltje in het fietsslot en dat verrekte ding weigerde alle medewerking. Niet te verwonderen want reeds van enige ouderdom en veelvuldig gebruik moeilijk te bedienen. Tot zover geen vuilje aan de lucht doch dat was buiten de "arm der wet" gerekend.
Staat daar plots achter haar een kleerkast in het blauw met een snor om "U" tegen te zeggen. Begint die kleerkast toch te spreken zeker : "Awel, madammeke, is da uwe fiets wel ?"  Om achterover te vallen van 't verschieten. Na nog enkele van die diepzinnige vragen te hebben gesteld, springt het fietsslot, na al dat gepruts toch eindelijk open en kon mijn echtgenote huiswaarts keren achternagestaard door een voldane wetsdiener en de ondertussen toegestroomde nieuwsgierige omstaanders, aangetrokken door het imposant machtsvertoon van "mijnheer den agent".
Sla de kranten van vandaag maar eens open. Er is blijkbaar niet veel veranderd sindsdien.

07-11-2006, 10:29 geschreven door de prettig gestoorde

01-11-2006, 10:45 geschreven door de prettig gestoorde