Om het jaar 2011 op een rationele manier af te sluiten, gelet op wat de onderworpenen van Abzurdistan allemaal in de maag gespiesd kregen, hier volgt dan een doordenker van formaat. Allee, toch volgens mijn prettig gestoord brein.

De vakbonden vinden hun bestaansrecht in het verdedigen van de werkman tegen de uitbuiting door de werkgever. Dat wordt gezegd en met recht en reden tonen de feiten van het verleden dat het inderdaad zo was. Maar in het jaar onzes Heren 2011 lijken de omstandigheden in niks meer op deze van, zegge en schrijve, van voor WO II. En wees nu eens eerlijk, hoeveel bedrijven in dit land zijn nog puur Belgisch ? Hoeveel ? Allee, vooruit, zeg nu ne keer hoeveel ? Als je ze kan tellen op de vingers van 2 (twee) handen zijn het er veel. Gevolg : de beslissingsmacht van de bedrijven ligt in het buitenland in de handen van aanbidders van de "Geldgod" en daartegen zijn de vakbonden niet opgewassen want indien zij te veel wind maken dan worden hier bedrijven gesloten en vertrekken ze naar andere oorden en dan mag de vakbond nog zo veel krijsen als hij wil en wie is dan de dupe ? Ja, ja, … inderdaad.

Om af te ronden dan nu die doordenker, waarover men kan gaan zeveren op oudejaarsavond, met een goed stuk in zijne kraag : geef eens één voorbeeld van een positieve vakbondstussenkomst die in 2011 heeft bijgedragen tot de welvaart van 's lands onderworpenen ? (Niet zo eentje om alles bij het oude te laten, hé doch eentje met initiatief met pit. De heldendaden van het beleid, ja, dat zijn een ander paar mouwen.)