… je kleine verstand - in een vlaag van existentialistische en filosofische overmacht - je onderdompelt in een poel van zo 'n overweldigende gedachten dat je er beurs van wordt. Niettemin zijn ze het overwegen waard want heelder bibliotheken werden er al mee volgeschreven.

En wat is dan het zeer speciale onderwerp waarmee je arme argeloze ik mee geconfronteerd wordt ?

Niks minder dan het wezen van de mens en in 't bijzonder de twee-eenheid ervan. En het mooie van dit alles is dat niemand - zelfs geen enkele wetenschapper - ooit met een sluitend antwoord is komen aandraven. Als dat nie straf is, dan weet ik het ook niet meer.

Even samenvatten : er wordt aangenomen dat de mens uit twee delen bestaat, nl. het biologische deel en het geestelijke deel. Van het biologische deel is bijna alles gekend want het is tastbaar en dus gemakkelijk te onderzoeken. Doch het andere deel blijft een mysterie, wat men er ook van zegt en schrijft.

In het menselijk lichaaam (biologisch deel) huist de persoonlijkheid of geest (wat dat ook moge wezen want niemand heeft nooit of te nimmer zo 'n geest gezien naar ik redelijkerwijs mag aannemen).

De wetmatigheid van die geestenwereld is me volslagen onbekend maar zeggen dat geesten niet bestaan want ik kan ze niet zien is even onzinnig als zeggen dat lucht niet bestaat want ik kan 'em niet zien. Enige terughoudendheid is dus geboden.

Wat de wetenschappers wel ontdekten is het gewicht van de geest, ja, ja. Ze stelden vast dat bij het afsterven van een menselijk lichaam het gewicht met enkele grammen lichter werd (zo las ik ooit in een krantenartikel).

Zoals nu onder mijn schedeldak van jetje wordt gegeven, zo zou ik nog vele bladzijden kunnen bij schrijven doch ik moet afronden en daarom zeg ik : blijven zoeken, mensen, blijven zoeken. Misschien ooit kom je in contact met geesten en dan mag je niet schrikken. Je bent bij deze gewaarschuwd.