|
26 mei 2019? De dag waarop de stemgerechtigde burgers van dit lappeke grond aan de Noordzee verplicht werden zich te begeven naar de plaats vermeld op de bevelkaart die ze hadden ontvangen, om aan de hand van enkele computerdrukknoppen hun gedacht te zeggen over de o zo glorieuze leiders die toch zo graag weer dat sjobke van vetbetaalde profiteur wilde terugkrijgen.
Straffe taal, is 't nie ? Maar wel een grond van waarheid dacht ik zo. Maar let nu even op.
Al geruime tijd observeer ik - aan de hand van de berichten in de media (hetzij de kranten, de boekskes, de radio, de TV, niet Faceboek, Instagram en dat soort want daar wens ik mijn idenditeit niet ten prooi gooien van ... jeweetwel) het reilen en zeilen in dit heerlijke landje en moet - helaas - vaststellen dat dit heerlijke ding meer en meer afglijdt naar het beeld dat ik ooit in een gekke bui uite. Wat is dat dan wel ?
Ik stelde me dit landje voor als het glorieuze rijk waar het bezit van gezond verstand een misdaad is, nl Abzurdistan. En weet je wat ? Begint het er niet stilaan wat op te gaan gelijken ?
Doe eens even zoals mij en schenk jezelf eerst een kopje dampende troost (al dan niet met melk en suiker). Ga dan lekker in een luie zetel zitten. Sluit de ogen en haal eens diep adem en blaas hem weer uit en dan, beste blogvriend, pas dan neem je een goeie teug van dat bakje dampende troost en start je brein in een streng observatiemodus en begin eens na te denken over hetgeen hierboven allemaal uit mijn geschift brein is gevloeid ten behoeven van hen die hieraan een werkelijke noodzakelijke behoefte hebben. Het weze hen van harte gegund. Durf je het aan ?
|
