Het heilige moment om over te gaan tot de verplichte rituele reiniging van iedere ingezetene van Abzurdistan, zowel man, vrouw als zij die nog niet weten tot welke kant zij behoren, en vanonderen voorzien van haargroei, al dan niet deskundig onderhouden, enfin, ik bedoel hiermee die enkelingen waarvan verondersteld wordt dat zij tot de jaren van verstand gekomen zijn, ... nadert in sneltreinvaart. Dat moment komt er dus aan.

Waaraan ? Dat doet er niet toe, het komt eraan.

Was je handen met een overvloed aan zeep, desnoods met schuurpoeder en ontdoe je oren - ja, alle twee - van al dat opgehoopt vuil smeer. Hoe dat je dit doet, kan me niks schelen maar doe het.

Je verlangende blik wordt niet vergeten want je begerige ogen kan je weldra verbergen achter de roze glazen van een propaganda-brilletje.

Weldan, zijn je pollekes proper en je oorgangen smetteloos zuiver dan ben je klaar om in extase de ronkende volzinnen, uitpuilend van nooit in te lossen beloften in ontvangst te nemen.

De heersende crisis zal blijken te zijn een schim, die zich bij ieder uitgesproken woord alsmaar verder en verder naar de einder terugtrekt, je aldus vervullend met een allesoverheersend geluk.

Dit bijna onmenselijk gevoel zal de volgende maanden dan vakkundig door uitgeslapen slijmers verder gevoed worden tot je uitgenodigd wordt tot het leveren van een kleine tegenprestatie. En van gelukzaligheid ga je dan achter het gordijntje, voert de rituele handelingen uit en op dat ogenblik, ja, op dat eigenste ogenblik wordt je gereinigd en valt uwe nikkel en denkt ... wat heb ik toch gedaan. Je bracht je stem uit op de verkeerde man of vrouw.

En voor de zoveelste keer ben je er ingetuimeld want je zag de valkuil niet. Kon je nu werkelijk je niet ontdoen van die roze bril en kon je door de stortvloed van die propagandapraatjes de onderliggende boodschap niet horen ?

Dit, mijn waarde landgenoten, is een tafereel dat zich weer eens zal afspelen halverwege het jaar onzes Heren 2009 gevolgd door een ander evenement : de ontnuchtering, niet mooi doch onontbeerlijk en wees de wapenspreuk van Abzurdistan indachtig : het bezit van gezond verstand is een misdaad. Amen.