aan een WC-dame die haar taak op zodanige wijze ter harte nam dat haar "cliënteel" steeds meer en meer tot echte vrienden evolueerde.
Haar plotse overlijden veroorzaakte dan ook een golf van verdriet en medeleven voor hen die ze achter liet. En de directie van het warenhuis waar deze dame werkte, was die commotie niet ontgaan en opende prompt een rouwregister op haar werkstek
de toiletten.
In dit geval is die plaats zelfs niet oneerbiedig te noemen, gelet op de werkrelatie van de overledene met haar "klanten". Dit rouwregister kanaliseerde het verdriet van de vaste klanten en de werknemers van het warenhuis.
Met alle respect voor de overledene en geenszins de bedoeling haar nagedachtenis te bezoedelen met wat dan ook, moet het van mijn hart dat ik toch even moest glimlachen bij het lezen van het bijna een hele bladzijde grote artikel (met foto) in Het Nieuwsblad van 10.06.2009 waar de schrijvelaar van dienst - waarschijnlijk heel onbewust en onbedoeld - het volgende neerpent
Sinds het rouwregister er ligt, loopt het storm in de toiletten van de Zuid. Honderden mensen lieten al
een boodschap achter.
|