Op voorwaarde dat ze het mocht interesseren, heb ik al het zinnige en onzinnige dat ik ooit van me heb afgeschreven op dit blog, op mijn website en andere middelen, voor mijn kinderen en kleindkinderen als een archief op een CD-ROM gebrand. Dit kan hen toelaten een ander facet van mijn persoonlijkheid te ontdekken waarvan ze het bestaan nog niet eens vermoeden.

Mijn kinderen zijn oud genoeg doch zijn nog volop bezig hun eigen leven aan 't uitbouwen en de kleinkinderen zijn nog te klein en kunnen zelfs nog niet lezen laat staan dat ze me gaan begrijpen.

Als 60+r en - Godzijdank - nog gezond van geest maar niet van leden (motorongeval, weetjewel) had ik me voorgenomen mijn geest bezig te houden met taal. Een mens moet zich toch met iets bezig houden, hé ? En in een hoekje zitten kniezen is ook niet aan mij besteed.

Zo gezegd, zo gedaan en mijn hersenspinsels op dit blog zijn hiervan getuigen. Steeds werd getracht de gedachte zo te verwoorden dat het geschrevene haar zo dicht mogelijk benaderde, hetgeen op zich al een prestatie is, wetende dat iedere ander persoon een eigen vertaalsysteem hanteert want zeg nu zelf : welk beeld roept het woord "huis" bij je op ? Bij 10 verschillende personen zal je dan ook 10 verschillende huizen aantreffen, nietwaar ?

Taal is een prachtig instrument doch weinige kunnen haar fijn bespelen. Mezelf reken ik niet bij deze kunstenaars maar kan er wel van genieten door er naar te luisteren zoals naar een Toon Hermans bijvoorbeeld. Prachtig. Daarom blijf ik er aan werken hoe moeilijk het soms kan zijn. Doorgaan en leer elke dag. Wat een uitdaging, zeg.

Mischien, heel misschien, kunnen dan mijn kinderen en kleinkinderen, bij het lezen van al mijn prullaria tot het besef komen dat hun vader en opa toch nog niet zo'n maffe knul was als dat hij eruit zag, hé ?