Iedere ingezetene van Azbzurdistan - zonder uitzondering - heeft de heilige plicht om het restje ongerepte natuur in het Rijk van welkdanig onheil ook te vrijwaren.

Tijdens mijn wacht is op slinkse wijze een afschuwelijk beest er in geslaagd dat laatste stukje van pesticiden verschoonde groene zone binnen te dringen met het oog deze in te palmen tot eigen nut en glorie.

Onverschrokken en met een grenzeloze doodsverachting ben ik achter de alles verslindende vijand aan gegaan.

Na een urenlange helse achtervolging stonden we - stinkend van het zweet - oog in oog en ontstond een nog nooit geziene heroïsche strijd waaruit ikzelf, bijna ten einde kracht, als winnaar ben uitgekomen.

Het beest was gevat en in verzekerde bewaring. Eindelijk kon ik een volle emmer naaktslakken, zomaar geplukt van mijn onbespoten stukje gras, gaan uitkieperen op een openbaar plekje groen waar ze de rest van hun natuurlijk leven mochten slijten. En … leefden ze nog lang en gelukkig ? Who gives a shit ?