... is het niet maar 't geeft je toch wel stof tot nadenken.

"Waarover heeft hij het nu weer ?" zal menig bloglezer zich hierbij afvragen. Gewoon dit.

Je post een mijmering op je blog, herleest de tekst en ziet dat aan het stukje - naar je aanvoelen - geen iota moet gewijzigd worden want het geeft datgene exact weer wat je schrijven wou. Prachtig toch.

Het addertje schuilt 'm in de tijdsbeleving. Herinner je nog de tijd dat je nog een broekventje/-vrouwtje was ? Hoe je verlangde om "groot en ouder" te willen zijn ? Het duurde veel te lang om "daar" komen, nietwaar. Wel, nu we eindelijk "daar" zijn aangekomen, voelt de tijd aan alsof hij zo door je vingers glipt en wel met zo'n vaart dat je vreest dat hij aan jou voorbij gaat.

Tot dit besef kwam ik op het ogenblik dat ik een postje herlas en daarbij me afvroeg wanneer ik dat ooit geschreven had. De postdatum, die automatisch onder elk stukje gegenereerd wordt , deed me even opschrikken en ontlokte deze betekenisvolle vraag.

"Is dat al zo lang geleden ?"