Ja, ik ben schuldig want ik heb het gedaan.

En ik heb er geen seconde spijt van dat ik het gedaan heb, oh nee. 't Moest me maar niet zo verleid hebben.

Er ging geen dag voorbij zonder het op te merken en toen deed het me niets maar na het verloop van ettelijke jaren kreeg ik er meer belangstelling voor. Zou ik ?

Tot vandaag. Niets kon me er nog van weerrhouden mijn slag te slaan en toen deed ik het.

Wellustig sleurde ik het mee, sprong erop en begon te trappen. Ik trapte zowaar m'n ziel uit m'n lijf en kwam geen verdomde millimeter vooruit. Geen wonder wanneer je jezelf afbeult op een hometrainer. Maar 't was wel afzien na zoveel jaren.