Enkele weken geleden kwam ik voorbij een
groentekraam dat langs een drukke weg haar waren te koop aanbood. Als lokker
een groot zwart bord aan de oprit: 6
kilo tomaten 2,5 .
Het leek bijna onmogelijk en ik heb nog eens gekeken
en inderdaad, zes kilo tomaten bijna gratis.
Bij het terugkomen langs dezelfde baan heb ik de zes
kilo tomaten meegenomen.
Ik zou er tomatenpuree, tomatensoep en zo maar
tomatensalade van maken, zo mijmerde ik in de auto, op weg naar huis.
Aan
de kwaliteit van de tomaten was niets aan te merken. Misschien niet voldoende
rond, een barstje hier en enkele wratten hier en daar maar alleen met een
vergrootglas te bemerken. De tomaten mochten zelfs wat rijper geweest zijn. Dus
heb ik de kist voor enkele dagen in het zonnetje gezet om ze verder te doen
aanrijpen.
Iedereen
die nu thuis binnenkwam kreeg dezelfde vraag; tomaten hebben? Ze zijn toch spotgoedkoop
dacht ik bij mezelf
Twee
dagen later had ik nog drie kilo tomaten!
Eerst
het vel van de tomaten gehaald. Jullie weten wel; een kruisvormige insnijding
maken in het vel van de tomaat. Ze dan
per vier in een pot met kokend water dompelen op een schuimspaan tot het vel
barsten begint te vertonen. Dan de tomaten in veel koud water dompelen.
Zo!
Nu de pel verwijderen natuurlijk, anders was al je vorige werk voor niets.
De
tomaat dwars doorsnijden en de pitten verwijderen door eens goed op de halve
tomaat te knijpen.
Nu
de tomaten op een of andere manier fijnmaken. Ik deed het met de bekermixer, de
blender.
Het
kan ook met een passe-vite.
De
bekomen puree nu laten uitlekken in een fijne zeef zonder te roeren. Alleen een
bleekgeel helder vocht zal door de zeef lopen. In een uitgewassen grof
geweven doek gaat dit ook!
Dit
vocht gebruikte ik later om er tomatensoep van te maken. Die soep was trouwens
zeer lekker!!
De
rauwe puree moet nu opgekookt worden met een beetje zout en kan dan in de
diepvriezer. Dit inkoken is een gevaarlijke onderneming omdat de puree geweldig
spat. Fabrieksmatig wordt dit gedaan in gesloten ketels onder lage druk zodat
het kookpunt zeer sterk daalt.
Het
gaat ook op een tweede manier. Kieper hiervoor de tomaten nadat ze in grove stukken
gesneden zijn in een kookpot en breng ze al roerend aan de kook. Laat enkele
minuten doorkoken tot de tomaten goed mals zijn en draai nu alles door de
passe-vite. Dit lukt dus niet met een blender!
Als
je deze massa gewoon laat staan, zinkt het tomatenvocht naar beneden en drijft
de pulp boven.
Zo
verkreeg ik uiteindelijk twee potjes van 750 gram tomatenpulp. Die nadien
vredig in de diepvriezer mochten rusten.
Ik
ben met het verhaal nog niet bij de "vreemde vogels" gekomen. Dat
komt nu!
Regelmatig
ga ik op bezoek bij mijn negentigjarige moeder en dan eten we samen, " kost
van vroeger"
Haring met ajuinsaus, frikadellen met kriekjes
verse
krieken alsjeblief!! Gebakken varkenslever, pensen en dergelijke, goede degelijke
voedzame, antieke boerenkost.
Mosselen
breng ik ook wel eens mee want een pak mosselen van twee kilo krijgt moeder niet
alleen verorberd.
Op
een keer deed ze haar beklag dat haar dochter, mijn zuster, die voor haar
boodschappen doet, nooit eens dik gesneden spek meebrengt.
Nu
liep ik vorige week in de Aldi omdat ze daar tijdelijk amarenakersen
verkochten. Ik kende dit soort kersen niet. Alleen van naam. Mierzoet,
kunstmatig rood gekleurd en uiteindelijk niet slecht om bij een roomijsje te
serveren.
Verdere exploratie leidde mij tot bij de vleeswaren
en wat lag daar? Dik gesneden spek!
Het
stond duidelijk leesbaar op de verpakking. Eén nadeel, een pak bevat 350 gram
spek, vrij veel voor één persoon. Ik wilde eerst wel eens controleren of het
spek aan mijn eisen voldoet voor ik het spek mee naar "ons moeder"
zou nemen.
En
ja, het spek was niet te zout, redelijk dik gesneden, geen zwoerd, maar toch
nog altijd niet zoals "in den goeden ouden tijd".
Ik
heb dan spek met eieren gegeten, worteltjespuree met spek, gebakken kip met
champignons en spekjes en zo nog wat. Ten slotte bleven er nog vier sneetjes
over. Het werd zelfs hoog tijd om ze te verwerken.
In
één of andere kronkel van mijn bundeltje zenuwknopen dat hersens genoemd wordt ontstond
het idee om van dit resterende spek "vogels zonder kop" of "blinde
vinken" of "loze vinken" te maken, wat trouwens drie keer
hetzelfde is.
Blinde
vinken worden normaal, volgens de traditie, gemaakt door een bolletje gehakt te
verpakken in een dun lapje kalfsvlees. Nu ook gemaakt met rundvlees en ook met varkensvlees,
men kan er alle kanten mee uit.
Als
het gehakt omwikkeld wordt met dunne sneetjes gerookt spek spreekt men van
slavinken
Vooral gekend in Nederland. Het geheel wordt omwikkeld met een dunne
draad om alles samen te binden wat soms hilarische situaties aan tafel oplevert
van iemand die zich verslikt in de draad
Mijn
vinken zouden een combinatie worden van blinde vinken en slavinken
hoe het
beestje nu zou heten weet ik niet; blinde slavink of zoiets
of vreemde
vogels?!
De
rest ging snel en was simpel.
Een
klein beetje gehakt aangemaakt door er een koffielepeltje spaghettikruiden onder
te mengen. Ik heb er geen ei bijgedaan omdat het vlees anders te vloeibaar zou
worden. Een dooier alleen kan wel. Paneermaal toevoegen kan ook maar voeg dan
een klein scheutje melk toe. Anders zou het gehakt veel te droog en te hard
uitvallen.
Deze
gehaktballetjes nu omwikkelen met een sneetje spek en het spek vastprikken met
een tandenstoker of rijg alles op een satéstokje.
De
rolletjes nu een beetje kleur geven in de pan samen met een fijn gesnipperde ui
of beter nog een sjalotje. Een teentje knoflook mag natuurlijk ook. Nu komt de
tomatenpasta te voorschijn. Ontdooid natuurlijk!
Dus
doe enkele scheppen tomatenpuree bij het vlees, een blaadje laurier en
eventueel nog wat andere kruiderij zoals oregano en peper maar, en dit is zeer
belangrijk: geen zout toevoegen! Het zout van het spek maakt de saus zelfs al gauw
te zout. Behalve als je bloeddruk te laag is biedt zoute saus geen enkel
voordeel!
Laat
de blinde vinkjes nu minstens een half uur stoven onder deksel en voeg
eventueel af en toe een lekje water toe of beter nog, wat witte wijn toe. Ook
geen bouillonblokjes toevoegen, dat is allemaal zeer zout en dat is hier niet
nodig.
Ik
heb er gekookte penne (rigatte) bij gegeten.
De
groene stippen die je ziet op de penne op de foto is geen groene schimmel maar
een schepje pesto.
In
feite is het gewoon een bos basilicum die in de blender fijn gemaakt is samen
met enkele lookteentjes. De bekomen puree blijft weken goed in de koelkast en
past goed bij deegwaren en ook in soepen. Soepen zoals tomatensoep of een
minestrone, zelfs in een gewone groentesoep.
Een
lepeltje grof geraspte Parmezaanse kaas maakte het geheel af.
Overmorgen
ga ik naar moeder en wat zullen we eten? Dik gesneden gebakken spek maar dan zonder
tomatensaus. Gewoon tussen een bruine boterham gelegd en daarna de pan
leegvegen om het laatste vet er uit te krijgen
Met
mijn bloeddruk is alles in orde..!
|