Toeval
bestaat niet wordt er wel eens beweerd. Ik geloof daar niets van, bijna heel
mijn leven hangt aan mekaar van de toevalligheden. Maar daar ga ik het niet
over hebben.
Vorige
keer had ik zoute, gedroogde wijting terug ontzilt en klaar
gemaakt in de oven.
Elke
maandag komt Evelyn nog steeds trouw de strijk doen. Niet toevallig dus. Misschien
herinner je het nog. De jonge dame die mij getoond heeft hoe ze vissoep
maken in Ghana, want Evelyn is een Afrikaanse en is
waarschijnlijk daarom een zwartje
Ik
had haar de week voordien de gedroogde wijtingen getoond omdat er in Afrika
veel gedroogde vis gegeten wordt en zij mij misschien wel wat tips kon geven, hoe
dergelijke vis klaar te maken. Wij koken de vis met tomaten, chili en uien in
een pot en eten het zo met rijst wist ze.
Dat
klonk niet slecht
De
week nadien komt Evelyn 's maandags binnen en roept triomfantelijk: I have a present for you
Voor
sinterklaas is het nog een beetje vroeg was mijn eerste gedacht.
Zijn
hield een verfrommeld roze plastiek zakje omhoog en toonde de inhoud ervan:
twee vissen, gedroogd. Zeer mooie vissen.
Ik
heb gevraagd hoeveel het koste voor de vis maar nee: het was een presentje! Because I like you. 'Ik zal dat kind goed
in 't oog moeten houden vrees ik
De
vissen waren duidelijk tilapia's. Zeer licht van gewicht waaruit ik kon besluiten dat de vissen
kurkdroog waren. Maar goed, eigenlijk was ik er wel blij mee. Afrikaanse
gedroogde vis krijg je niet alle dagen op je bord, hier in België toch niet. Bij
mijn vraag waar ze de vis gekocht had maakte ze een gebaar dat zo veel kon
betekenen als het noorden of het zuiden, ergens in Antwerpen
Ik vermoed dat het in de Chinese wijk is waar
eveneens heel wat Afrikaanse winkeltjes gevestigd zijn.
Verse
tilapia ken ik nog goed van in de tijd dat ik in Ruanda werkte
De vissen
werden daar dagelijks vers door een lokale visser gebracht en de man maakt er
ter plaatse filets van. Ikzelf vind weinig smaak aan tilapia maar met een lekker
garnituurtje of sausje is het een best te eten vis.
De
vis komt oorspronkelijk uit Afrika maar wordt nu bijna wereldwijd gekweekt. Zo
zou er in het warme koelwater van de kerncentrales van Doel en Tihange tilapias
gekweekt worden. Of het waar is weet ik niet. Wel weet ik dat de vis een
temperatuur nodig heeft van minimum twintig graden Celsius om te overleven en
te groeien, zo staat te lezen op Wikipedia.
Tomaten,
uien, chili dat was allemaal in voorraad.
Een
sausje met die ingrediënten maken is kinderspel. De gesneden ui glazig laten
worden in olie, de gepelde en in stukken gesneden tomaten er bij en een scheut
witte wijn, wat zeker niet Afrikaans is. Maar we zijn hier in België. Ik deed er
ook nog wat gehakte gember bij maar daar proefde je niet veel meer van toen de
saus klaar was.
Van
de vissen heb ik de lange en grote vinnen een beetje bijgeknipt, het zout er af
gespoeld en hetzelfde als vorige keer, de vis laten gaar worden in de saus. Dit
keer heb ik de vis niet eerst geweekt in water maar zo gebruikt omdat hij mij
niet erg zout overkwam. ( Mijn bloeddruk zal weeral naar de knoppen zijn
)
Hoelang
moet zo een vis nu in de oven? Gewoon proberen, een beetje wachten en dan hopen
dat je geluk hebt!
Ik
heb er geen rijst bij gegeten maar wat couscous. Die couscous is vliegensvlug
klaar. Een beetje couscous in een kommetje doen en overgieten met water tot hij
juist onderstaat. Laat het zout maar weg, de vis zal wel zout genoeg zijn... Na
vijf minuten is dan alle vocht opgeslorpt. Even oproeren met een vork en het
kommetje een minuutje in de microgolf stoppen. Weer oproeren met een vork
terwijl je er een scheutje olijfolie of boter doorroert. Het klaar maken is
sneller gedaan dan dat ik het hier kan neerschrijven.
De
vis was gaar
Ik denk zo, na een tiental minuten reeds.
En
dan de smaak?
De
vis smaakte niet duf, vies of vreemd maar smaakte gewoon naar vis met weinig
smaak, zoals verse tilapia. Het visvlees was wel veel vaster geworden en
droger. Ook was het visvlees licht bruin verkleurd.
In
Afrika is dergelijke vis een prachtoplossing om hem te bewaren, zeker bij
gebrek aan koeling.
Ik
heb een vermoeden dat de vis tijdens het droogproces ook gaar gemaakt wordt. Je
ziet dat soms op televisie, dat dergelijke vissen boven een vuurtje gedroogd
worden en daarom misschien ook gaar worden
Wie weet?
Ik
heb maar één vis opgegeten omdat ik vermoede dat het wel genoeg zou zijn.
Inderdaad genoeg om mijn holle tand te vullen.
Dus
was er nog één vis over. Gelukkig had ik eerst een soepje gemaakt dat rijkelijk
van garnituur voorzien was.
Er
was nog een klein beetje mosselkooknat over. Herinner je het nog dat ik eens
zou proberen om rauwe mosselen in citroensap te leggen en te kijken wat er dan
zou gebeuren. Wel er gebeurde niets
De mosselen smaakten zuur en dat was het
dan.
Dan
heb ik de rest maar gekookt en de mooiste mosselen daarvan in citroensap
gelegd. Zelfde resultaat, geen verandering in de structuur en smaak van de
mosselen. Het mosselkookvocht ging in de koelkast tot later gebruik.
De
rest van de mosselen heb ik dan 's avonds gepaneerd en gebakken. Met een
boterham en een dot mayonaise erbij, lekker!
Het
kookvocht van die mosselen, aangelengd met een beetje water, heb ik dan
gebonden met een klein beetje strooimaïzena. Daarin enkele zeer fijn gesneden
groenten zoals, prei, wortel en champignons.
In
de diepvriezer lag nog een zak met reeds gepelde scampi's, klein model. Dan
gewoon een handvolletje scampi's in de soep laten gaar worden, zo direct in
bevroren toestand en na enkele minuten, als de soep terug doorkookte was alles
gaar. Nog een draai met de pepermolen en toevallig had ik nog een blikje
kokosmelk over en een scheut daarvan bij de soep gevoegd. Zout is weer niet
nodig omdat mosselvocht uit zichzelf heel zout kan zijn.
Groene
ui had ik niet maar mocht ik ze gehad hebben zou ik dergelijk soepje bestrooid
hebben met ringetjes lente-ui
Zo!
Een soepje maken is eigenlijk simpel. Men moet niet steeds aan prei, selder en
wortelen denken maar met een gezonde fantasie kom je veel verder.
's
Avonds heb ik altijd wel zin in een snackje.
Gebakken
groene pepertjes bijvoorbeeld. Op de foto zien die lange pepers er zeer
vervaarlijk en heet uit maar in werkelijkheid zijn ze zeer zacht van smaak met
af en toe eens eentje dat terug bijt. Dat is altijd gokken! De Turken noemen
die pepers trouwens gewoon; paprika
Gewoon
even bakken in een pan met olijfolie tot ze lichtbruin worden en dan bestrooien
met fijn zout. ( Weer zout!)
Dit
soort peper is te koop in de Turkse groentewinkels en kosten slecht enkele
centen.. (Denk ik toch)
Toen
dacht ik er aan dat in Azië veel gedroogde visjes gebruikt worden. Meestal
worden ze ansjovis genoemd (Dried anchovies). Of het dezelfde soort is als wij
hier kennen betwijfel ik want ze zijn veel kleiner.
Deze
visjes worden onder andere in de wok gefruit in olie samen met verse gesneden
hete rode peper of met chilivlokken. Naargelang hoeveel peper is gebruikt wordt
is het één en al vuur en vlam dat je proeft.
Als
je de volgende dag dan naar het toilet gaat kun je er nog eens van genieten!
Met
in stukjes gesneden droge tilapia moet dat ook lukken dacht ik zo
De
vis ontdoen van kop, vinnen en andere niet te eten zaken ging vrij gemakkelijk.
Dan heb ik het vel er af getrokken, van de kop naar de staart toe en het
resterende visvlees met de middengraat er nog in, in stukjes gesneden, gebakken
in olie maar zonder de hete peper
Ik had de zachte groene, weet je nog.
Dit
was het
!
De
vis smaakte zeer zout natuurlijk, en dat bevestigt mijn vermoeden weer dat de
vis reeds gaar is, de smaak en structuur was gewoon heerlijk. Stukje vis, de
graat er uit pulken en proeven maar. Een groen gebakken pepertje als
afwisseling en dan het volgende stukje vis soldaat maken. Op dat ogenblik vindt
je het spijtig dat een tilapia niet groter is.
Volgende
keer brengt Evelyn een andere vis mee, een andere soort, big fish beweert ze
We zullen wel zien, zei de blinde!
|