|
Wat was er eerst, de kip of het ei ?
Zo afgezaagd als de aarde oud is....
Zegde de kip; ik heb nog nooit een ei gezien dat een kip legde!
Allemaal flauwe kul natuurlijk.
Als je nu naar de supermarkt gaat om er kip te kopen ligt er een ganse gamma kippen klaar, hele beesten of in stukken gesneden beesten, maar allemaal kippen of kiekens...
We gaan proberen om daar zo eens een rechte lijn in te trekken.
Eerst is er het ei en dan komt er de kip, maar dat wisten we al.
Maar uit dat ei kan een hen of een haan komen. Voor de Nederlands onkundigen; een hen is een vrouwelijk soort pluimvee... Een haan is een mannetje...
Een hen legt, of kan tenminste, eieren leggen, een haan daarentegen kan dat niet, maar kan dan wel weer van katoen geven....
Men heeft hier enkele Japanners ingevoerd die de pasgeboren kuikens, dat wil zeggen de kuikentjes die pas uit het ei gekomen zijn, te komen seksen. Dat heeft niets te maken met kinderporno maar die Jappen kunnen bijna feilloos onderscheiden door even maar het poepke van zo een pasgeboren kuikentje te kijken of het een manneke of een vrouwke is...
Wat die Japanse pervert daar nu juist ziet dat begrijp ik nog steeds niet. Zo iets van een piemeltje en een spleetje, dat ken ik wel, maar met de beste wil van de wereld zie ik dat niet bij kippetjes, evenmin bij kiekens...
Hij blaast even over het achterwerk van dat kuikentje en naar links gaan de mannekes, de vuilnisbak in, de vrouwtjes gaan rechts naar het kippenparadijs. Alhoewel ???
Nu heb ik het hier over legkippen.
Een legkip is een kip die legt! Die eieren legt ! Als ze tenminste volgroeid is...maar dat gaat snel hoor bij kippen...
Even orde op zaken stellen.
We hebben twee soorten kippen, legkippen en braadkippen. De ene leggen dus eieren, de ander krijgen daar de tijd niet voor en gaan de pot in voor ze er ook maar kunnen aan denken om een ei te leggen.
Om die kippen voort te brengen hebben we moederdieren nodig.
Mamma A en
Mamma B....
Soort A produceert legkippen, en soort B produceert braadkippen.
Bij de legkippen worden de kleine haantjes gewoon afgevoerd, die zijn waardeloos want zoals reeds gezegd, die kunnen geen eieren leggen.
Vroeger mochten ze tijdens de paasperiode nog even blijven leven om in de vitrines van sommige winkels de zaak op te fleuren. Dat gebruik is ondertussen ook in onbruik geraakt.
De hennetjes gaan naar de eierboerderij om daar eieren te gaan produceren.
Het droevige leven dat ze daar gaan leiden, of is het lijden, hoort niet in dit stukje thuis.
Als de hennetjes dan uitgelegd zijn, dat zelfs reeds na één jaar kan zijn, worden ze geslacht en dan worden het plotseling soepkippen en zijn ze legkip af...
Dus: een soepkip is een uitgelegde hen...
Er bestaat nog een tweede soort maar die is in de normale kleinhandel toch niet verkrijgbaar.
De meeste van deze soepkippen worden verwerkt in de voedingsindustrie.
Af en toe beland er wel eens eentje in de supermarkt of bij de poelier om er....soep van te koken of gevogeltefond. Geen gevogelde fond, zoals er laatst een op zijn examen schreef....
De andere soort, de vleeskip, daarvan mogen de mannetjes juist wel blijven leven. Ze worden zelfs meer geapprecieerd dan de hennetjes omdat ze sneller meer vlees opbrengen.
Dat zijn dus de braadhaantjes. Eens in de winkel is er geen onderscheid meer of het nu jongens of meisjes zijn, het zijn allemaal braadkippen geworden.
Nadat ze uit het ei gekomen zijn gaat het allemaal razend snel.
Op zes weken tijd kan zo een kuiken uitgroeien tot een regelrechte braadkip... Naargelang het gebruikte kippenras kan dit oplopen tot twaalf weken. Dit hangt ook af van het gewicht dat men verlangt...en van het ras.
Zo een piepklein kuikentje dat enkele weken oud is weegt dan ongeveer 350 tot 400 gram en dan noemt men zo een beestje, een piepkuiken. Dat piept dus nog...
De bedoeling is dat dit door één persoon opgegeten wordt.
Als men nu nog enkele weken wacht dan weegt datzelfde kuiken 800 gram en dan is er voldoende te eten aan voor twee personen. Zo een vogeltje noemt men dan een haantje....! Zelfs als het een vrouwtje is !
De Fransen noemen zo een haantje : un coquelet... dat betekent ook haantje maar klinkt zoveel mooier.
Zo een haantje, "un coquelet"... In Limburg : een halve haan.
Een kip van 1,2 kilogram, dat is een bijna volgroeide kip wordt verkocht als braadkip.
Die is groot genoeg om voedsel te verstrekken voor een viertal personen.
Als de kip nog wat zwaarder wordt spreekt men over een mesthoen. Ik vind dat vies klinken, mesthoen... de Fransen hebben weer een mooiere naam: une poularde... klinkt heel wat smakelijker dan mesthoen...Enfin dat is dus een kip die minstens 1,800 kilo weegt. Hoeveel personen er nodig zijn om die op te eten, dat moet de familie zelf maar uitmaken.
Nu hebben we ze ongeveer allemaal opgenoemd. Behalve de kapoen!
Ja, ja, een kapoen dat is een kieken, maar dat is logisch...
Rond Kerstmis worden ze wel eens te koop aangeboden. Maar ik dacht dat het kapoenen in België niet meer toegelaten is... Voor degenen die het niet begrijpen : een kapoen is een gecastreerde haan. Klik hier om er alles over te weten.
Hiervan kan het gewicht oplopen tot drie en een halve kilogram. In Frankrijk worden ze duurder verkocht dan de kalkoenen.
Kip is ondertussen gedegenereerd tot ordinair voedsel, eten voor klein mannen, kippenfilets, reuk kleur en smaakloos... de snelle smaakloze hap...
Toch heeft de kip een heroïsche tijd achter de rug, voor ze gekweekt werd als massaproductie.
Hendrik de Vierde van Frankrijk wou dat zijn volk elke zondag kip in de pot kreeg.
De Petite Marmite Henri IV zijn er nog de restanten van.
Enkele streken, vooral in Frankrijk, proberen om speciale rassen te kweken die van een betere kwaliteit zijn dan de massaproducten. De poularde de Bresse is zo wat de meest gekende.
Ook onze Belgische Mechelse koekoek niet te vergeten. Dan heeft men ook nog de kippen met label, allemaal pogingen om kip terug te brengen naar wat ze zou moeten zijn, een smakelijk stuk vlees...
Toch komt men dan tot rare vaststellingen; lees hier een beetje meer.
Over kip kan men boeken schrijven, dit is ook nog een heel goeie uit de oude doos, van achttienhonderd en een klets : hier.
Een ander lollig verhaal, echt gebeurd, is het volgende :
Op een mooie avond zo rond tien voor zes is de lokale slager na een drukke dag, bezig met alle producten uit zijn toonbank naar de grote koelkast te verplaatsen. U kent dat wel de uitgestalde vleeswaren enzovoorts liggen bovenaan en onderaan de toonbank is een koelruimte waar de voorraad in ligt en die als stockeerruimte kan gebruikt worden.
Op dat ogenblik komt er een dame binnen en vermits de toonbank bijna leeg is vraagt ze of hij nog een kip heeft.
De slager duikt in de onderste koelkast en er is nog één kip in voorraad.
Hij haalt de kip er uit, toont ze aan de vrouw en zegt;: kijk deze hier. Er plakt zo een klein stickertje op met het gewicht, 1,2 kilo :honderd en twintig frank.
t Was nog in de tijd van de Belgische frank.
De vrouw bekijkt de kip en vraagt of hij geen andere heeft, een beetje groter...
De slager duikt weer naar beneden, trekt de vleugels van de kip wat open , verwijdert het stickertje met het gewicht en drukt ze een beetje platter, kwestie dat de kip er een beetje groter lijkt. Hij toont ze.
Kijk zegt ie, 1,4 kilo: honderd veertig frank.
De vrouw bekijkt ook deze kip even. Maar ze vindt deze ook wat te klein.
Maar, zegt ze; weet ge wat, geef ze mij alle twee !
Er al eens op gelet dat we vandaag 07/07/07 zijn en dan schrijven over kiekens.
Daarvoor moet men een kieken zijn denk ik....
|
