Het was weer eens een namiddag vol hindernissen.
Ik had een afspraak in de garage om één uur en ik moest een
pakje naar de post brengen.
In het terugkomen zou ik dan een visje kopen om s avonds te
eten... Dat was tenminste de bedoeling.
De post was gesloten wegens middagpauze...
Wanneer gaat die onnozele Johnny Thijs nu eindelijk eens
begrijpen dat er ook mensen zijn die alleen tijdens hun middagpauze naar de
post kunnen gaan? Dit geldt wel niet voor mij maar in het algemeen genomen?
In de garage verliep alles naar wens... Koffietje gedronken en de Gazet van Antwerpen,
de frut, gelezen... Auto is weer helemaal
goed voor de dienst!
Dan geprobeerd om naar de vishandelaar te gaan. Alle Turken
en Marokkanen hadden hun auto in de nabijheid van de moskee geparkeerd, en de vishandelaar die ik wilde bezoeken woont niet
heel toevallig ook in die buurt. Vrijdag s namiddags gaan de moslims naar de
mis, of hoe heet dat bij die aanhangers van Allah? Geen visjes...
Dan maar geprobeerd om naar de markt te gaan.
Al de straten in de buurt waren opengebroken en een
politieagent versperde de ingang van de gewone parkingplaats. Waarom? Dus geen
markt.
Dan maar weer naar de post. Geen parkeerplaats. En het begon
te regenen en ik had geen paraplu bij.
Delhaize heeft een postpunt, maar Delhaize ligt vlak bij de
Sinkenfoor... maar dit keer lukte het wel. Het enige parkeerplaatsje dat in
Antwerpen nog vrij was heb ik dan bijna gewapenderhand moeten afdwingen. ( Mijn
auto zit toch al vol krassen, eentje meer of minder doet er niet zo veel toe..)
Vermits ik nu toch in het grootwarenhuiswas, kon ik evengoed
daar wat aankopen doen.
Twee dikke portabella paddenstoelen gekocht want t vrouwke
eet dat graag. Een bakje dikke roze garnalen, een schaaltje sardinefilets en
een programmaboekje voor de TV. Dat laatste is niet eetbaar dus dat doet hier
verder niets ter zake.
Portabellas worden speciaal gekweekt om gevuld te worden.
Het zijn in feite niets anders dan de reuzengrote hoeden van een champignonvariëteit.
Ook bij de champignons bestaan er verschillende variëteiten, om te beginnen heb
je bijvoorbeeld de witte en de bruine soorten. Zo bestaan er nog wel enkele verschillen.
Als vulling heb ik gezocht naar wat er nog in de koelkast
zat. Naast twee dode muizen was dat niet veel: twee sneetjes gekookte ham, een
restje geraspte kaas en een gepelde sjalot, een overschotje van gisteren... Ja, ook eieren waren in voorraad!
Dus, de steeltjes uit de hoeden van de paddenstoelen gebroken
en de hoeden zelf een beetje aangebakken in boter. - Alle boter die je in de
pan doet wordt opgezogen door de paddenstoelenhoeden -. Geen nood!
Daarna de ham in zo klein mogelijke stukjes gesneden.
De paddenstoelen verder laten gaar worden in de oven in een
decoratief porseleinen schoteltje.
De sjalot versnipperd tot snippers... wat dacht je anders?
De steeltjes eveneens versnipperd en daarna sjalot en steeltjes lichtjes
aangestoofd in dezelfde pan waar de champignonhoeden voordien waren in voorgebakken.
Toen de hoedjes zeker voldoende gaar waren, twee losgeklopte
eieren bij het sjalot en steeltjesmengsel gedaan en er een roerei van gemaakt.
De restwarmte van de pan was voldoende om een smeuïg roerei te bekomen. Dan de
kleine snippers ham er bij geroerd en er even met de pepermolen over gewuifd...
! De geraspte kaas heb ik niet gebruikt, dat was van het goede te veel!
Dit mengseltje dan in de portabellahoeden geschept en dat
werd een prachtig voorgerechtje... Met een stuk brood hierbij wordt dit zelfs een
perfecte lunch of kleine maaltijd...
Maar er stonden ons ook nog sardines te wachten...
Sinds ik verse sardines heb leren kennen ben ik daar een
echt liefhebber van geworden.
Zo een eenvoudig en goedkoop visje.. maar onnoemelijk
lekker.
Er is één voorwaarde: de sardine moet vers zijn... als ze al
een paar dagen oud zijn beginnen ze tranerig te smaken. Dat is ook de reden
waarom sardines hier vroeger bijna nooit te koop werden aangeboden. Het
transport nu verloopt veel sneller en efficiënter. ( En het milieu gaat daardoor
nog sneller naar de kl...)
De doorsnee Vlaming aanziet sardienen nogal dikwijls als een
soort veredeld kattenvoer en vindt tarbot en tong veel lekkerder, omdat het
duurder is... maar ze dwalen!
Geef mij maar sardines... Vijf euro per kilo en weinig
afval...
De sardinefilets die ik nu gekocht had waren reeds volledig
schoongemaakt. De graat en de kop was verwijderd en de twee filets, het zuivere vlees bleef over... weliswaar met er
af en toe misschien nog een klein graatje in.
Als je alleen hele sardines op de markt vindt. Geen nood.
Snijd de kop weg en snijd de buik open. Wip de ingewanden er uit en spoel de
sardines goed. Meestal zijn alle schubben nu ook vanzelf verdwenen. De schubben
zitten namelijk zeer los op de huid. In Portugal grilt men de sardines zo maar op
de barbecue, met de schubben er nog aan en de ingewanden er nog in. Daar hebben
ze dan ook kraakverse sardines ter beschikking.
De hele sardines kunnen bestrooid worden met een greepje
grof zout. Dat maakt de sardines vaster en geeft meer smaak. Met sardinefilets
mag je dat niet doen, de filets nemen het zout zeer gemakkelijk op en zouden snel
te zout smaken.
Om ze te eten. Vergeet de barbecue. De filets plakken zo wie
zo vast aan alle roosters of grillen en vallen nadien onvermijdelijk in stukjes
uit mekaar...
De filets mooi open leggen op een werkvlak en kruiden met
peper en zout. Hier is niets moeilijks aan dacht ik zo. Hak enkele teentjes
knoflook fijn. Niet persen, fijn hakken!. Gebruik zoveel knoflook als je zelf
wil, het moet niet als je niet wil!
(Dikwijls gebruik ik knoflookpoeder uit een potje.)
Dan een pan met gewone olijfolie verhitten, de olie werkelijk
tot tegen het roken af verhitten en er dan de filetjes snel in leggen, de
vleeskant eerst, en er voor zorgen dat je polsen of handen niet onderspatten
met de hete olie! ( Flamazine helpt zeer goed...!)
Eén keer snel omdraaien, nog een royale scheut olijfolie er
bij gieten en bestrooi de filetjes nu met de gehakte knoflook. Schud met de pan
om de knoflook door de olie te verspreiden of schep het olie plus
knoflookmengsel over de sardines.
Nu zet je de pan met filets op de tafel, een stuk stokbrood
in de aanslag om te soppen en de fles witte wijn binnen handbereik... Om het
ietsje volumineuzer te maken kan je er ook een kom gemengde sla bij serveren.
Sardines klaarmaken, en eten, is iets dat de laatste maanden
nogal eens gebeurt als sociaal evenement bij mijn moeder. Ons moeder heeft
ondertussen Sarah al met veel wiellengtes voorbij gestoken... !
Om te socialiseren komen we dan af en toe eens samen. Ik
breng de sardines mee, de sla en een brood van bij de Turkse bakker. (Als er
parkeerplaats voor zijn deur is)
Zij zorgt voor de pateekes en de koffie. Wie de afwas doet
weet ik niet, maar ik niet...
Nog enige weken en dan zijn de mosselen er weer. Ik verheug
mij er nu al over. Dan worden het mosselen in plaats van sardines...
Dit doet mij er aan denken dat ik eens moet gaan kijken of
er reeds Franse bouchot mosselen verkrijgbaar zijn. Waarschijnlijk wel en hopelijk
is er nu een parkeerplaats te vinden!
|