.
Het is weer zover, het is herfst. Op 22 of 23 september zegt
Frank. Nooit op de eenentwintigste september, dat is foute romantiek!
De bladeren beginnen reeds te vallen, zo snel als mijn
grijzende haren, en in Kasterlee zijn ze begonnen aan de kweek van de zwaarste
pompoen ooit. Zeshonderd kilo zou hij moeten wegen om het record te breken. Overal
duiken de pompoenen weer op in de deurportalen.
Er zal weer veel soep moeten gemaakt worden
De herfst roept bij mij ook telkens weer beelden op uit mijn
kindertijd... In het eerste of tweede leerjaar kregen we als taak om een appel
of een peer te boetseren uit klei.... maar er was geen klei in voorraad.
Waarschijnlijk weer iets dat zo voorzien was op het programma, maar de klei
was er niet...
Ik wist waar op enkele tientallen centimeter diepte, leem,
dat is een soort klei, te vinden was en zo werd ik de jaarlijkse hofleverancier
van leem die geboetseerd kon worden tot appels en peren die later gans het jaar
de vensterbank van het klaslokaal mochten opfleuren...
(Nadien werd ik ook nog
leverancier van illegaal gekapte kerstbomen.)
Als de appels of peren gefatsoeneerd waren mochten we nog een
opstel schrijven over de herfst.... of een tekening maken, altijd maar over
appels of peren. Ik schreef dan maar iets over de kermis, dat was veel
interessanter.... De herfst was ook kermistijd... toen toch bij ons in het dorp.
Een paar dagen geleden bracht een lieve dame die blijkbaar twijfelt
aan mijn financiële draagkracht, een
mandvol met appelen, mispels, kastanjes en een massa okkernoten om daarmee hopelijk
heelhuids de komende wintermaanden door te komen... ( Merci, Erna!)
Indien iemand zin heeft om te helpen bij het noten kraken en
pellen, altijd welkom. De drankjes staan koel! Hamers heb ik genoeg en ook pleistertjes
om de gekneusde vingertoppen te verzorgen...
Op de koop toe heb ik bij een ongelukkig
achteruitrijmanoeuvre, een dikke pompoen aangereden,... maar ik had voorrang, ik kwam van rechts!
Na wat over en weer gepraat met de kweker van de pompoen,
het was niet nodig om de hulpdiensten te verwittigen, mocht ik de aangereden
pompoen meenemen, zo maar... Het slachtoffer paste perfect in een plastic tas
van de supermarkt. We zijn dan samen, het slachtoffer en ik, huiswaarts
gereden, richting pompoensoep...!
Nu zit ik hier met een grote, plat gereden pompoen, die toch
nog voor een deel bruikbaar is, en een reuzenmand vol okkernoten en appels.
Van de noten zal ik enkele pecan pies proberen te maken en
de pompoen zal in eerste instantie wel in soep veranderen maar misschien ook
wel in een pumpkin pie... ( Spreek uit als paai)
De mispels liggen buiten te rotten, want met mispels, behalve
die zo maar op te eten, is er niet veel creatiefs mee aan te vangen.
Met de appelen heb ik ook nog iets in petto.
Als eerste de pecan pie. Pecan pie is een echt Amerikaanse
taart waarvoor pecannoten nodig zijn. Pecannoten zijn hier wel verkrijgbaar
maar redelijk duur. Als substitute, als vervanger, kunnen okkernoten gebruikt
worden. Okkernoten, ook walnoten genoemd,
zijn sterk verwant aan de Amerikaanse pecannoten.
In de Engelse keuken is een pie een gebak bestaande uit
een laag vruchten, die afgedekt wordt met een deegkorst en daarna gebakken wordt
in de oven. In de meer algemene zin is een pie gewoon een taart!
Voor zowel de pecan pie als de pumpkin pie kan je het
eenvoudigst een gekochte taartbodem gebruiken.
Neem daarvoor een rolletje brokkeldeeg uit de handel...
Nu vermoed ik dat die rolletjes deeg voor taartbodems in
Nederland niet verkocht worden.
Gebruik dan 300 gram bloem, een snuifje zout en een eetlepel
(vanille)suiker, meng hierin met de vingertoppen, 200 gram in blokjes gesneden,
zeer koude boter en één klein ei en 50 gram koud water. In een keukenmachine
gaat dit razend snel. Met de hand is het een beetje prutswerk. Bewerk het deeg
zo weinig mogelijk. Duw het tot een bol en laat het een half uurtje bekoelen in
de koele kast en rol het dan uit tot een cirkel van ongeveer 25 centimeter
diameter.
Pecan Pie
Benodigdheden :
3 eieren
150 g suiker
225 g bruine
kandijsiroop. De enige die nog te vinden is de kandijsiroop van Candico.
150 g gesmolten boter
of margarine
200 g pecannoten of
hier gebruiken we okkernoten
een voorgebakken
taartbodem, of maak die zelf...
Bereiding :
Klop de eieren samen met de suiker, een snufje zout, de
siroop en de suiker.
Maal de noten fijn in een keukenmachine of stamp ze in een
vijzel.
Voeg de gemalen pecannoten toe aan het eerste mengsel en vul
de taartbodem met deze donkere massa.
Bak in een oven van 180° C gedurende 50 minuten of tot de
inhoud doorbakken is. Test dit met de punt van een mes of met een satépen.. De
vulling zwelt op tijdens het bakken maar zakt nadien terug in mekaar. Dat is
normaal!
Laat afkoelen. Deze taart is zeer zoet maar weet dat de
Amerikanen waar deze taart zeer populair is, verschrikkelijke zoetebekken
zijn....Het aantal calorieën per honderd gram dat deze taart bevat is absoluut niet
voor publicatie vatbaar.
De volgende taart is een beetje minder calorierijk en wordt
traditioneel gebakken voor Thanksgivings day. Vermits wij dat hier niet
kennen kunnen we de pompoentaart eten wanneer we willen... Halloween is ook een
geschikte datum!
Het principe is gelijk aan bovenstaande pecan taart,
alhoewel het resultaat en de smaak helemaal anders zullen zijn.
Pompoentaart of
pumpkin pie
Nodig:
450 g pompoenvlees in blokjes gesneden
3 kleine eieren
75 g bruine suiker
1 koffielepel gemalen kaneel
1 mespunt nootmuskaat
1 mespunt gemalen gember
250 gram slagroom en nog een beetje om te opgeklopt te
serveren bij de taart
Bereiding
Gebruik een gekochte brokkeldeegbodem en een taartvorm van
ongeveer 24 centimeter doormeter.
Stoom de blokjes pompoen of maak ze gaar in de microgolfoven
en laat uitdruipen in een zeef. Duw door de zeef tot puree.
Klop de eieren los
Breng de room, de suiker en de specerijen samen aan de
kook.
Laat wat bekoelen en meng met de eieren.
Meng met de pompoenpuree
Vul de met deeg beklede taartvorm met deze puree en bak
gedurende 40 tot 45 minuten in een oven van ongeveer 180°C.
Laat de taart afkoelen op een rooster en serveer lichtjes
lauw met een kommetje lichtjes geklopte en gesuikerde slagroom.
Ook hier weer zijn het de eieren die voor de binding zorgen.
De hoeveelheid suiker is klein maar die mag vergroot worden en in plaats van de
specerijen mag ook een zakje vanillesuiker gebruikt worden. Ieder zijn smaak!
Zo! Voor de noten en de pompoen is er al een oplossing
gevonden.
Nu nog iets met appelen.
De appelen die ik gekregen heb zijn eetappels. Dus die koken
niet tot moes. Volgend receptje zou niet lukken met moesappels... !
Ouderwetse
griesmeelpudding met appelen
Neem een achttal kleine appels. De appelen schillen en in
fijne partjes snijden. Deze partjes even opkoken in een bodempje water, suiker
naar believen en het sap van een halve citroen.
Een hoge, met antikleeflaag voorziene vorm, toch nog
insmeren met boter. Verdeel de partjes appel decoratief over de bodem van de
vorm.
Bereid nu een gewone griesmeelpap. Een liter melk met suiker
en een pakje vanillesuiker aan de kook brengen en als dit kookt voeg je al
roerend honderd gram griesmeel toe en laat dit een vijftal minuten zachtjes pruttelen.
Ook weer goed roeren, tenzij je graag aangebrande pannen afwast.
Giet deze pap voorzichtig uit over de appelstukjes.
Stop de vorm voor een drie kwartier in een oven van 180°C of
tot het oppervlak bruin kleurt en laat dit in de vorm afkoelen in de koelkast. Duw
nadien de randen met de vingers los en zet de vorm nu op een klein vuurtje tot
de metalen vorm warm aanvoelt. Keer de pudding nu om.
Als alles goed gaat heb je nu een pudding met een mooie
bruine korst en met een laag appeltjes er boven op.
Zeer rustiek dessert en very old fashioned...
Indien er lezers zijn die nog één en ander in overvloed
hebben en dat willen kwijt raken... mijn adres is op eenvoudige vraag
verkrijgbaar!
|