De porseleinkaart ontstaan in 1840 en gedrukt tot 1865 is het adreskaartje van deze tijden. Waarom porseleinkaart? Omdat de kaartjes er zo uit zagen dat ze rechtstreeks uit de ateliers kwamen van Limoges, Sèvres of Saksen. Dat klopt natuurlijk niet maar de gelijkenis met porselein is terug te voeren op het loodwit dat bij het maken van de kaart werd gebruikt. Dit loodwit zal er de oorzaak van zijn dat op zekere dag de produktie moet stoppen omdat het gebruik va loodwit zeer schadelijk blijkt te zijn voor de gezondheid van de makers en bijgevolg verboden wordt in het gebruik.
De porseleinkaarten die rechtstreeks afstammen van wat er reeds in de 17de eeuw werden ontworpen engemaakt in de 18de eeuw, kregen al vroeg hun onschatbare waarde. Zo heeft Leuven veel van deze kaartjes nagelaten met hoge iconografische waarde. Zoals op het voorbeeld het stadhuis is afgebeeld, wat vrij zeldzaam was. Meestal werd er een voorstelling afgebeeld van het handelspand waarvoor het adreskaartje werd ontworpen. Op het ogenblik dat de fotografie in haar kinderschoenen stond, dragen deze kaartjes bij tot de enige kennis hoe deze handelspanden eruitzagen.
De kaartjes stralen tot op heden nog een onuitsprekelijke schoonheid uit, wat tot uiting komt in de weergaloze graveerkunst en het gebruik van de kleuren, zelfs de gouddruk wat ten volle tot uiting komt in het onderstaande voorbeeld. Trouwens welke drukkerij zou de krachttoer uithalen om nog dezelfde glans tevoorschijn te halen na 140 jaar. De tussenschakel tussen klant en drukker bleef spijtig genoeg vele malen onbekend. Toch in deze kaart herkennen we het werk van kunstenaar P. Stevens, drukker Vandenbosch en uitgever P. Barello. Zo krijgen de porseleinkaarten een unieke waarde als getuige uit een verleden, waarvan buiten enkele schilderijen en teksten ons geen enkel beeld is nagelaten.
Groot Park Lovenjoel De familie Spoelberch verkreeg vanaf 1649 een groot deel van Lovenjoel als eigendom, ondermeer een belangrijk deel van de vallei van de Molenbeek. In die vallei werden twee parken aangelegd met de dorpskerk als centraal punt. In het begin van de 20ste eeuw liet burggraaf de Spoelbergh de domeinen over aan de K.U.Leuven. Samen met de zusters van Liefde werd vanaf 1927 de neuro-psychiatrische kliniek Salve Mater in het Groot Park (ca. 35 ha) ingericht.
Pas in 1895 werd de aansluiting van de Schapenstraat met de Tervuursevest verwezenlijkt. Tot dan eindigde de straat nabij de ingang van het Groot-Begijnhof.
Gedurende het Oude Regime droeg enkel het stuk van de straat tot aan de Wolvenpoort de naam Schapenstraat, de rest van de straat noemde de Begijnenstraat. Op de plaats van de Wolvenpoort vind men nog enkel een halfreliëfsteen van twee wolven in de muur gemetselt.
Volgens Van Even is de straat genoemd naar de schapenmarkt dewelke aldaar plaatsvond. Een bewijs hiervan is tot op heden niet gevonden.
Oude Leuvenaars noemen de Schapenstraat nog steeds de Benèstroot ( Benedenstraat) omdat ze parallel loopt met de hogergelegen Naamsestraat.
Opde eerste foto zie je de Schapenstraat ( Begijnenstraat) vanaf de ingang van het begijnhof.
De tweede foto een rij oude huizen in de Schapenstraat.
De moerascypres is één van de opmerkelijke bomen in de kruidtuin van Leuven. In de buurt van Leuven vind je ze eveneens vrij in het bos van Egenhoven en aan de moerasvijver op het domein van IMEC. Bij mijn weten zijn er niet veel plekken in Vlaanderen waar deze bomen in de bossen te vinden zijn.
De St-Antoniuskerk op het Pater Damiaanplein is een 17de en 20ste eeuwse kerk. Nationaal St-Jozefheiligdom in een verruimde en moderne kloosterkapel en voor alles de laatste rustplaatst van Pater Damiaan. De kerk is elke dag toegankelijk.
De Sint-Geertruikerk is één van de zeven wonderen van Leuven. Waarom? De toren gebouwd door de beroemde bouwheer van het stadhuis van Brussel Jan van Ruysbroeck zou deze gebouwd hebben zonder één nagel te gebruiken.
De Sint-Geertruikerk gelegen in de Halfmaartstraat is gesitueerd te midden van unieke sites. Aan de linkerzijde het prachtig gerestaureerde kleine begijhof, aan de rechterzijde de binnentuin van de abdij van Sint-Geertui. Daar bevinden zich enkele mooie gerestaureede huizen door Armand Thiéry in eclectische stijl. Hierover meer in een volgend artikel.
De Sint-Geertruikerk heeft eveneens een prachtige beiaard, best te beluisteren in de binnentuin van de abdij.
Deze beiaard besteld door de abt bij Andreas vanden Geyn in 1776 is gelukkig gespaard geweest bij het bombardement door de geallieerden van 12 mei 1944. Eén enkele klok was maar beschadigd in de vernielde toren. Pas in 1971 was deze terug gerestaureerd.
Voor de franse revolutie was er slechts één botanische tuin in België namelijk deze van Katholieke Universiteit Leuven. Aangelegd in 1739 als hortus botanicus Lovaniensis
De nu huidige kruidtuin ligt langs de Kapucijnenvoer rechtover de minderbroederstraat en heeft een mooi poortgebouw als ingang. In deze groene oase bevind zich de prachtige neoclassistische orangerie uit 1821 gebouwd door architect Charles Vander Straeten, de architect van de leeuw van Waterloo. Hier worden de planten beschut tegen vorst en bevind zich eveneens een prachtige verzameling cactussen.
De kruidentuin bestaat uit verschillende onderdelen, de kruidenperken, prachtige vijver met watervallen, fruitboomgaard met unieke fruitsoorten, de verzonken tuin, moeras met vleesetende planten en een alpentuin. Verschillende prachtige serres waaronder de tropische en alpenserre.
De tuin is ook rijk aan unieke verzameling bomen, heesters en coniferen. Vermeldenswaard zijn de sequoia, judasboom,bananenboom in open lucht enz
Idylisch plaatsje gelegen aan 't begijnhof van leuven. Tussen twee dijlearmen achteraan de Dijlemolens.
Je loopt rechtdoor, dwars door het Dijlemolencomplex. Via een metalen hek, kom je dan in het Dijlepark. Met het prieeltje vormt de gebogen brug en de vijver een zeer romantische plek. Je houdt rechts en loopt een eindje met de Dijle mee. Hier heb je een goed zicht op de achterzijde van de huizen in de Schapenstraat.
Tijdens de Middeleeuwen situeerde zich hier het hoerenkwartier waar de meisjes van plezier een huisje huurden en post vatten voor het raam.
Naast de verbanning naar specifieke wijken, liefst buiten het stadscentrum, werden de prostituees ook onderworpen aan kledingvoorschriften. Om vrouwen van lichte zeden te kunnen onderscheiden van eerbare vrouwen moesten ze een speciaal herkenningsteken dragen. In Gent bijvoorbeeld droegen de meisjes van plezier een rode band om de arm.
Kruidtuin Leuven - Japanse esdoorn of Acer palmatum
De Acer palmatum of Japanse esdoorn is afkomstig uit Japan, Korea en China en in 1832 ingevoerd in Engeland. Dankzij hun gracieuze vorm, sierlijke bladeren, rijkdom aan kleur (vooral in de lente en de herfst), behoren de Japanse esdoorns tot de meest opvallende heesters. In Japanse tuinen zijn deze een van de meest aangeplante struiken of kleine bomen.
Zicht op de toren van de abdijkerk van Park Heverlee. Deze kek is ontstaan in 1131 en heeft een ganse reeks van verbouwingen gekend. Broeder-bouwmeester Antoon Thijs kreeg de opdracht om de huidige toren te bouwen. De abt legde de eerste steen in 1729. Naast de kerk ligt een echt "Campo Sancto" dat nog steeds in gebruik is, waarnaast de parochianen ook nog vele beroemdheden begraven liggen. TOP SITE * * * * *
"U heeft een mooi beroep", zei het kind tegen de oude bruggenbouwer, "het moet wel zwaar zijn, bruggen te bouwen". "Als men het geleerd heeft, is het niet lastig", zei de bruggenbouwer. "Bruggen van beton en staal bouwen is gemakkelijk, maar andere bruggen, die ik in mijn dromen bouw, die zijn veel moeilijker". "Welke andere bruggen?" vroeg het kind. De oude bruggenbouwer keek het kind nadenkend aan. Hij wist niet of het kind het begrijpen zou. Toen zei hij: "Ik wil een brug bouwen van nu naar de toekomst. Ik wil een brug bouwen van de ene naar de andere mens, van het donker naar het licht, van verdriet naar vreugde. Ik wil een brug bouwen van nu naar de eeuwigheid over al het ver- gankelijke heen". Het kind had opmerkzaam geluisterd. Het had niet alles begrepen, maar merkte dat de oude man verdrietig was. Om hem weer op te vrolijken zei het kind:" Ik geef u mijn brug"! En het kind schilderde voor de bruggenbouwer: EEN KLEURRIJKE REGENBOOG Albert Buchman
Gelegen in de Zwarte Zusterstraat werden hier vroeger de psychatrische patienten opgevangen. Nu eigendom van de KUL, wordt het gebouw binnenkort gerestaureerd.
Kanunnik Pieter van Dale van Antwerpen, oud-student van de universiteit, stichtte dit college in 1569 voor arme studenten van Antwerpen en Aalst die theologie en filosofie of kanoniek recht gingen studeren. De straatgevel van dit mooie 16de-eeuwse college in renaissance stijl vertoont nog gotische kenmerken. In 1986 werden na grondige restauratie de sociale diensten voor studenten hier ondergebracht.
Gelegen op de Naamsestraat bijna op het hoogste punt van de stad.
Het van 't Sestich-huis is genoemd naar de Leuvense patriciersfamilie van die naam. Hoog boven in de gevel bemerkt men trouwens het Romeinse getal LX als woordspeling op deze familienaam.
Deze patricierswoning werd gebouwd in de 15e eeuw door Golin van 't Sestich, echtgenoot van Catharina van Vlaenderen, op de plaats waar zich het woonhuis van Wouter van Cuyck, heer van Hoogstraten, had bevonden.
De karakteristieke gevel van het Van 't Sestichhuis met zijn bakstenen motieven toont verwantschap met de bouwstijl van de Bijloke te Gent en tal van burgerhuizen te Brugge.
Ik ben Mars, en gebruik soms ook wel de schuilnaam marsje.
Ik ben een man en woon in Leuven (Belgie) en mijn beroep is steeds tot uw dienst.
Ik ben geboren op 01/01/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fotografie, geschiedenis.
Deze blog heb ik opgezet wegens mijn belanstelling in Leuven en haar geschiedenis.
Bezoek eens de mooie blog over beiaarden van een collega senior. 
Ik ben Mars, en gebruik soms ook wel de schuilnaam marsje.
