De belangrijkste eigenschap van de gotiek is de drang naar verticaliteit. Gebouwen worden steeds hoger en daardoor schijnbaar smaller, in de beeldhouwkunst en schilderkunst zien we langgerekte figuren en omhoogrankende plantenfiguren. Het veelvuldig gebruik van spitsbogen doet de verticaliteit versterken.
De Sint-Pieterskerk is een voorbeeld van Brabantse laatgotiek uit de 15de eeuw. Zij wordt gekarakteriseerd door de koorpartij met zeven straalkapellen. Binnen bevindt zich de Schatkamer van Sint-Pieter, waar u twee meesterwerken kunt bewonderen van de Vlaamse primitief Dirk Bouts: "Het Laatste Avondmaal" en "De Marteling van de Heilige Erasmus". Merkwaardig is het doksaal, gelegen tussen koor en schip. In de 17e eeuw werden dergelijke doksalen meestal afgebroken om een beter doorzicht naar het koor te krijgen. Het ganse jaar door is deze kerk en haar museum te bezoeken.
Het kasteel Arenberg ligt in een zeer mooi park juist aan de rand van Leuven. Aansluitend bevind er zich het sportkot van de KUL. Antoon de Croy, heer van Chièvres, kocht het domein in 1446 van kaas van Grez, laatste verwante der eerste heren, die Heverlee in bezit hebben gehad. In 1518, onder Willem de Croy, raadsman van Filips de Schone en goeverneur van keizer Karel, werd de heerlijkheid door de vorst verheven tot baronie. Willem liet de eerste burcht afbreken en vervangen door het huidige kasteel. Hij stichtte alhier het klooster der Celestijnen, waarvan de kapel de begraafplaats werd van zijn familie. Van de kunstvolle praalgraven bleef alleen het mausoleum van kardinaal Willem de Croy, neef van de stichter, gespaard; het fijne beeldhouwwerk, aan Jan Mone toegeschreven, is overgebracht naar de Kapucijnenkerk te Edingen. Karel II de Croy heeft in 1596 een begin gemaakt met de aanleg van het park rondom het kasteel. Zijn zuster, Anna de Croy, erfde de heerlijkheid in 1612. Door hun huwelijk in 1587 werden de twee machtigste huizen der toenmalige Nederlanden verenigd : Karel I, graaf en prins van Arenberg echtgenoot van Anna de Croy, werd heer van Heverlee. In 1644 werd Arenberg tot hertogdom verheven; vóór deze datum droegen de Arenbergs reeds de titel van hertogen van Aarschot. Ze hebben steeds de voornaamste ambten bekleed in onze gewesten, en maakten van Heverlee hun voornaamste verblijfplaats. Armen en geleerden mochten steeds op hun hulp rekenen om hun nood te laten lenigen of voor hun wetenschappelijk werk geldelijke steun te bekomen. Hun verblijf te Heverlee was voor vele arbeidersgezinnen een zegen door het werk dat hun op het uitgestrekte domein werd verschaft. Het is dan ook niet te verwonderen dat de Heverleese bevolking een dankbaar aandenken bewaart aan de hertogen van Arenberg. Het kasteel en het omliggende park werden door hertog EngelbertMarie in 1916 aan de katholieke hogeschool van Leuven geschonken. Dit is het officiële verhaal. Het verhaal gaat dat Arenberg al voor of tijdens de oorlog een stuk van het kasteeldomein aan rektor Ladeuze zou hebben beloofd. Dat siert de hertog. Maar er wordt toch beweerd dat politieke druk van katolieke zijde de aangeslagen goederen voor een gunstprijs bij de zwaar geteisterde universiteit deed belanden. Hoe de relatie tussen de universiteit en de hertog van Arenberg nadien verliep, is ook niet helemaal duidelijk. Hierover wou men geen uitleg verstrekken. We kunnen er in ieder geval van op aan dat deze zeker niet altijd rooskleurig was. Zo waren er problemen over het onderhoud van het kasteel en moet er ook tijdens de jaren '60 menig haar in de boter hebben gelegen. In 1994 werden de plooien blijkbaar terug gladgestreken en kreeg de huidige hertog een eredoktoraat.
Victoire douloureuse, onderdeel van de iconografie op het dodenmonument 14-18 op het Martelarenplein te Leuven. De naakte vrouwenfiguur op het basement van de dodenlantaarn stelt een allegorie voor op de engel van de overwinning "Victoire douloureuse". Dit beeld zorgde voor een grote contraversie met de katholieke overheden. Gelukkig heeft de beeldhouwer en ontwerper hier geen concessie gedaan. Rechts van haar op het basement van de lantaarn ziet men "Les Fusillés", de gegijselde burgers die gelaten hun lot afwachten. De werkelijkheid was hier ook gruwelijker dan de voorstelling. Toch prachtig in beeld gebracht door M. Wolfers.
Ik ben Mars, en gebruik soms ook wel de schuilnaam marsje.
Ik ben een man en woon in Leuven (Belgie) en mijn beroep is steeds tot uw dienst.
Ik ben geboren op 01/01/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fotografie, geschiedenis.
Deze blog heb ik opgezet wegens mijn belanstelling in Leuven en haar geschiedenis.
Ik ben Mars, en gebruik soms ook wel de schuilnaam marsje.