De porseleinkaart ontstaan in 1840 en gedrukt tot 1865 is het adreskaartje van deze tijden. Waarom porseleinkaart? Omdat de kaartjes er zo uit zagen dat ze rechtstreeks uit de ateliers kwamen van Limoges, Sèvres of Saksen. Dat klopt natuurlijk niet maar de gelijkenis met porselein is terug te voeren op het loodwit dat bij het maken van de kaart werd gebruikt. Dit loodwit zal er de oorzaak van zijn dat op zekere dag de produktie moet stoppen omdat het gebruik va loodwit zeer schadelijk blijkt te zijn voor de gezondheid van de makers en bijgevolg verboden wordt in het gebruik.

De porseleinkaarten die rechtstreeks afstammen van wat er reeds in de 17^de eeuw werden ontworpen en  gemaakt in de 18^de eeuw, kregen al vroeg hun onschatbare waarde. Zo heeft Leuven veel van deze kaartjes nagelaten met hoge iconografische waarde. Zoals op het voorbeeld het stadhuis is afgebeeld, wat vrij zeldzaam was. Meestal werd er een voorstelling afgebeeld van het handelspand waarvoor het adreskaartje werd ontworpen. Op het ogenblik dat de fotografie in haar kinderschoenen stond, dragen deze kaartjes bij tot de enige kennis hoe deze handelspanden eruitzagen.

De kaartjes stralen tot op heden nog een onuitsprekelijke schoonheid uit, wat tot uiting komt in de weergaloze graveerkunst en het gebruik van de kleuren, zelfs de gouddruk wat ten volle tot uiting komt in het onderstaande voorbeeld. Trouwens welke drukkerij zou de krachttoer uithalen om nog dezelfde glans tevoorschijn te halen na 140 jaar. De tussenschakel tussen klant en drukker bleef spijtig genoeg vele malen onbekend. Toch in deze kaart herkennen we het werk van kunstenaar P. Stevens, drukker Vandenbosch en uitgever P. Barello. Zo krijgen de porseleinkaarten een unieke waarde als getuige uit een verleden, waarvan buiten enkele schilderijen en teksten ons geen enkel beeld is nagelaten.