De geschiedenis van de Sint-Pieterskerk begint vermoedelijk met een houten kerk uit de achtste eeuw. Deze werd rond het jaar duizend vervangen door een (stenen) Romaanse kerk. Ze had zes traveeën en een vierkant koor. Een eeuw later kwam daar een westbouw tegenaan, met drie torens, die er moet hebben gezien zoals het westwerk van de Onze-Lieve-Vrouwebasiliek in Maastricht. Tegen het koor werd rond 1070 de crypte gebouwd, waarvan het onderste gedeelte behouden is tijdens de bouw van de gotische kerk. Bij de restauratie na de Tweede Wereldoorlog is ze herontdekt. Nu is de crypte toegankelijk gemaakt voor het publiek.
De gotische kerk werd gebouwd vanaf 1400. De precieze datum is onzeker, omdat de registers van de kerk verloren zijn gegaan. Wel staat vast dat in 1425 Sulpitius van Vorst aan de kerk werkte. Bij het verderwerken aan de gotische kerk, werd de romaanse stuk voor stuk afgebroken. De bouw begon aan het koor.
In 1431 kon al begonnen worden aan de overkapping van het koor. De stenen kwamen uit Affligem en Gobertange. Ondertussen waren de werken aan het dwarsschip ook begonnen. Maar dan sterft van Vorst. Jan II Keldermans neemt tot 1445 zijn functie over. Daarna voltooit Mathijs de Layens het noordertransept en een gedeelte van het schip. Nu kwamen de stenen onder andere uit Leefdaal. De volgende architecten waren Jan de Mesmaeker (1483-1490), Hendrik Van Evergem (1490-1492), Mathijs Keldermans (1492-1495) en Alard Duhamel (1495-1502). Deze laatste begon in 1497 met de bouw van het grote (onvoltooide) portaal op de Grote Markt. In 1499, honderd jaar na de geschatte startdatum, werd het laatste deel van de Romaanse kerk afgebroken. Matheus Keldermans kon in 1503-1527 de laatste hand leggen aan het gebouw.
Intussen was de bouw van de torens ook gestart. Joost Metsys was de bouwmeester. Hij voorzag drie torens, de middelste moest 525 voet (ongeveer 150 meter) hoog worden, de twee ernaast 430 voet (120 meter). De werken werden echter gestaakt: Metsys' constructie was niet goed uitgewerkt, de bodem was niet gunstig, en de torens konden niet goed verankerd worden. Niet eens de helft was voltooid. Later, in 1604, werd de hoogte zelfs nog verminderd na een instorting.
De kerk heeft zwaar geleden onder de Eerste Wereldoorlog. Ze werd het slachtoffer van een brand, die haar het dak kostte. Veel kerkschatten bleven in de brand. In de Tweede Wereldoorlog werd de kerk gebombardeerd.
De laatste toevoeging aan de kerk, is de plaatsing van een jacquemart, Gouden Peter, op het zuidertransept.
Bezienswaardigheden
De Schatkamer van St.-Pieter is zeker een bezoekje waard. In deze ruimte zie je het beroemde drieluik van Dirk Bouts: Het Laatste Avondmaal. Dit drieluik dateert uit de 15de eeuw en onderging een grondige restauratie van 1996 tot 1998. Ook nog het schilderij Het martelaarschap van de H. Erasmus.
Verder is er ook nog de gotische sacramentstoren, ontworpen door Matthijs de Layens. Ook is de crypte van de Romaanse kerk te bezichtigen. Er zijn ook nog andere schilderijen, beeldhouwwerken, kerkelijk meubilair en een verzameling religieus zilverwerk.
Voor de eerste maal in Monschau, we waren echt verrast door de charme van dit stadje. 's Morgensvroeg, parkeren was echt geen probleem met een parkeerkaartje voor de ganse dag. We waren redelijk vroeg vertrokken in Leuven, geen ontbijt genoten en kregen daardoor wel wat honger. Juist aan 't begin van 't historische stadje ontdekte we een fijn koffiehuis "Cafe Am Roten Haus". Geweldig spek met eieren gegeten daar. Daar mijn hobby fotografie is was ik in Monschau als een geit op een haverkist. In elke straat, op elk hoekje kreeg je een fantastisch beeld om te fotograferen. Ook serieuze hoogteverschillen zijn er te overbruggen. Niet zo gesmaakt door mijn echtgenote, daarom het toeristentreintje maar genomen. Gewoonweg prachtige views met dit treintje. Op het hoogste punt zijn we dan uitgestapt en hebben onze beentjes ons helemaal via honderden trappen naar beneden gebracht. Nog een lekkere pannekoek en een smaakvol biertje maakte deze fijne dag compleet.
De Duitse militaire begraafplaats Passo della Futa is gelegen tussen Bologna en Florence, dicht bij de snelweg tussen beide steden. Bij het bezoek waren we vooral getroffen door het prachtige landschap om ons heen waar toch een bloedige veldslag is uitgevochten en waar duizenden jonge mensen onzinnig hun leven moesten laten. Hier lag ongeveer de gotische linie. Wanneer je toevallig zoals wij deze begraafplaats bezoekt zal je ontzet zijn door d eimmense grote van het geheel. Onder elk grafsteentje rusten twee gesneuvelde soldeaten. Deze begraafplaats is een van de grootste in Italië en is degene met het hoogste aantal gesneuvelde duitse soldaten.
De eeuwenoude Dominicanenkerk te
Maastricht.
Tweehonderd jaar geleden
verloor de kerk haar sacrale functie, en ze deed sindsdien vele jaren
dienst als ondermeer slangenhuis, fietsenstalling en carnavalstempel.
Nu een meer dan geslaagde transformatie in boekenhandel.
Het gerestaureerde oorlogsmonument op het Martelarenplein is een blijvende herinnering aan verschrikkelijke feiten waarvan Leuvenaars tijdens de Eerste Wereldoorlog het slachtoffer werden. Toen de Duitsers in 1914 vrije doortocht door het neutrale Belgiė eisten, werd dit geweigerd. Het kon echter niet baten. Op 20 augustus was Leuven bezet. Vijf dagen later ontstond er aan het station een schietpartij zonder duidelijke oorzaak. De Leuvenaars werden door de Duitsers als "franc-tireurs" beschouwd. Er volgden represailles waarbij tientallen personen op het stationsplein werden gefusilleerd. Tijdens de tweede wereldoorlog werd dit kunstwerk vernietigd door de duitsers en wel met als voornaamste redenen dat ze niet geflateerd werden door wat er te zien was op dit half verheven bleeldhouwwerk. Rechts op de foto ziet u namelijk de oneervolle vlucht van de duitsers uit ons land.
HetGrootBegijnhofvanLeuven, ook bekend als Begijnhof Ten Hove, is een gaaf bewaarde, en volledig gerestaureerde historische wijk van een tiental straten in het zuiden van de binnenstad, gelegen aan de Schapenstraat, niet ver van de Naamsepoort. Het is een van de grootste nog bestaandebegijnhoven in Vlaanderen(zie ookbegijnhof), met een bebouwde oppervlakte van ongeveer 3 ha. DeDijlestroomt dwars door het hof en splitst er in twee armen (plus een verbindingsslootje), waarover in totaal drie bruggen liggen. bron: Wikipedia
In de wintermaanden is het stil geworden in de Kruidtuin. Toch is het raamwerk en de tuinarchitectuur klaar om ons in de lente reeds te verrassen in de uitbundigheid welke deze tuin uitstraalt.
Ik ben Mars, en gebruik soms ook wel de schuilnaam marsje.
Ik ben een man en woon in Leuven (Belgie) en mijn beroep is steeds tot uw dienst.
Ik ben geboren op 01/01/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fotografie, geschiedenis.
Deze blog heb ik opgezet wegens mijn belanstelling in Leuven en haar geschiedenis.
Ik ben Mars, en gebruik soms ook wel de schuilnaam marsje.
