De Chinese schijncipres, Chinese sequoia of Chinese watercipres was ooit één van de meest voorkomende bomen in het Noordelijk halfrond (tijdens het Tertiair). In 1941 werden de eerste fossiele resten gevonden en gezien de gelijkenis met de Noord-Amerikaanse sequoia's werd hij Metasequoia, dwz. schijnbaar een sequoia, genoemd. Botanici vermoeden dat hij de voorouder is van de hedendaagse Sequoia sempervirens. In 1947 vond een Chinese houthakker drie vreemde bomen die hun naalden verloren en tijdens een daaropvolgende expeditie bleken nogal wat bomen van de soort nog steeds in leven te zijn in een afgelegen streek in Zuidwest China.
In 1948 ontdekte men dat deze soort tot het reeds beschreven fossiele geslacht Metasequoia behoorde.

In tegenstelling tot de andere sequoia's verliest hij zijn naalden in de herfst. In de lente is kruin frisgroen en gaat over naar een mooi geel tot rood in de herfst. Omwille van zijn prachtige kleuren en het feit dat hij gemakkelijk te vermenigvuldigen is via stekken, is hij de laatste tiental jaren een populaire sierboom geworden.
Hij is een hele snelle groeier en bereikt hoogtes van 30 tot 45 meter. De kruin is dun-kegelvormig. De naalden zijn plat, liggen in een vlak maar zijn toch spiraalsgewijs ingeplant (kenmerk van de Taxodiaceae). De takjes zijn tegenoverstaand.

Door intensief hakken van de Metasequoia-wouden in China (Hubei, Sichuan) staat deze soort op het randje van uitsterven in het wild.