moekeontour trekt er op uit op zoek naar het ware Griekenland
27-07-2006
Bezoek aan de koningsgraven van Vergina
27/07/2006 Onze route brengt ons van Paralia Katerini naar Vergina. Daar zijn in 1977 de koningsgraven ontdekt door de Griekse archeoloog Andronicos. Het gaat om een grote tumulus met een doormeter van 110m en hoogte van 12m. Van in het begin was er een vermoeden dat hier de koning Philippus II met zijn vrouw en kleinzoon, zoon van Alexander de Grote, begraven werd. Twee van de drie Macedonische Tombes waren nog volledig intact. De twee tombes waren met zware marmeren deuren afgesloten. Bij het openen van tombe I vond men een antichamber met een witte marmeren sarcofaag en verschillende zilveren kannen. Aan de volgende deur stond een gouden pijlenhouder met vele gouden pijlpunten. Dit was ,zoals later bleek, de grafkamer van Philippus II. Volgens de ontdekker moet het een moment van verstomming zijn geweest.Stel je voor, je komt op een plaats dat 2300 jaar gesloten is geweest en nu voor je ogen geopend wordt. In het midden van deze kamer stond ook een marmeren sarcofaag. Toen ze het deksel van de sarcofaag openden zag men een prachtig gouden "larnax". Een urne waar de beenderen van de overledene in bewaard werd. Op het deksel staat de Macedonische ster met 16 punten afgebeeld. Daardoor was men zeker dat men hier een koninklijk graf had ontdekt. In de larnax lag een goud-purperen doek, goed bewaard, met de beenderen van de koning. Daarop een prachtige gouden "lauwerkrans" van eikenbladeren en eikels. Deze krans is in één woord prachtig. Zo een vakmanschap uit de 3de eeuw v. Ch. is ongeloofelijk. De marmeren sarcofaag van de antichamber bevatte ook een gouden "larnax", maar met 12 punten, waarin de beenderen van zijn vrouw, ze veronderstellen een zeker Cleopatra, samen met een prachtige gouden diadeem en gouden halsband in een goud-purperen doek,begraven werd. Op een kleine afstand van de 1ste tombe bevindt zich de 2de tombe,waarin AlexanderIV, zoon van Alexander de Grote en Roxana, in een kleine zilveren urne. begraven werd. Na zoveel pracht stappen we naar de archeologische site met het paleis van Palatitsia met zijn mooie grote mozaïek. In het theater werd koning Philippus II vermoord in 336 v Ch. tijdens de huwelijksplechtigheid van zijn dochter met de koning van Epirus. Na ons bezoek aan de site, nemen we de autostrade naar Thessaloniki. We rijden de ring rond de stad op, richting vliegveld naar Agia Triada. Ik neem een afslag, maar kom zo in een kazerne terecht. De wacht kijkt verwonderd naar ons en ik rij vlug achteruit. De volgende afslag brengt ons naar het strand. Hier staan we vlak bij de zee achter de kazerne, dus goed bewaakt.
28/07/2006 Wat een soep!!! We willen van Agia Triada langs de kust naar het eerste schiereiland Kassandra rijden, maar in het dorp staan geen enkele wegwijzers. Enkele straten zijn opgebroken en de andere brengen ons zelfs weeral tot aan een kazerne. Volgens René heb ik een zwak voor kazernes. Wanneer ik draai passeert ons een legertruck met soldaten, die ons toewuiven. Ze zullen zich ook wel afvragen wat wij hier komen zoeken. Na veel gesakker komen we uit in Neo Kallikrateia op de juiste baan en dan gaat het richting Neo Moudania, de toegangspoort tot Kassandra. In Kalithea begint een rondweg van 80km, langs de oostkust naar het puntje Loutra en van daaruit naar de westkust. Aan het strand van Posidi houden we halt om hier te overnachten. Het is hier nog rustig, maar morgen zal het wel anders zijn, dan begint het weekend.
29/07/2006 We trekken verder naar het zuidelijk puntje van het schiereiland, Kaap Paliodrion. De weg loopt langs de oostkust, ook heel toeristisch met kleine badplaatjes en vakantiedorpen. Het is zaterdag en vele weekend- toeristen zijn op de baan. Van Kalithea tot Neo Moudania is het file rijden, voor degene die in Kassandra wat alkoeling zoeken. Voor ons ligt de weg open naar Sithonia, de tweede vinger van Chalkidika. Het is zeer warm daarom besluiten we reeds in de namiddag halt te houden in Psakoudia. Voorbij het dorpje met de winkeltjes en restaurantjes ligt een groot lang strand waar het zeer rustig is. We vinden daar een plekje naast een boom. Vlug ons badpak aan en het water in, lekker fris en Amber kan mee, want er is niemand op het strand.
30/07/2006 Spijtig dat we aan een zandstrand staan, want ik hou niet zo van zand. Ik krijg er de kriebels van als ik zand tussen mijn tenen voel, maar om wat af te koelen in de zee moet ik er toch door. Daarna spoel ik mijn voetjes af aan de buitendouche van de mobilhome. Nadat we opgedroogd zijn, wandelen we naar het centrum maar zo groot is dat niet. De hoofdweg bestaat uit hotels, restaurantjes en kleine winkeltjes. De terrasjes liggen aan de overkant van de straat. Het valt ons op dat in plaats van tafels en stoelen, je hier plaats kunt nemen in echte salonzetels met bijhorend tafeltje. Dit zit natuurlijk een pak gemakkelijker en je blijft dan ook veel langer plakken dan je van plan bent. Tegen de avond keren we terug naar ons rollend huisje. René heeft geen zin meer om te koken, dus eten we gewoon een boterhammetje met charcuterie. Voor mij moet hij niet koken, het is toch te warm om veel te eten. We hebben bezoek gekregen van twee Griekse mobilhomes. Zij staan iets verder op het strand. Gezellige mensen, die ons direkt uitnodigen iets te komen drinken. Gezellig, zo verbroederen we met echte Grieken en kunnen we nog wat vernemen over dit mooie land.
31/07/2006 Het schiereiland Sithonia is een beboste berg met een lange rij grote en kleine baaien en strand. Van Psakoudia nemen we de route naar Nikiti en zo naar Neo Marmaras langs de westkust van Sithonia. Dit is een badplaats met een grote visserijhaven. De volgende grote badplaats is Porto Carras, waar een jachthaven, golfterrein, theater en vakantiedorp liggen.. Het werd ten tijde van de Junta door een bemiddelde Griekse reder gekocht. Hij bezit hier ook vele landerijen met wijngaarden, citrusplantages en pistacheboomgaarden. Deze zijn met hoge omheiningen afgebakend tegen ongewenste bezoekers. Onderweg stop ik om een foto te maken van een serie eigenaardige rotsformaties. De oostkust bezit prachtige baaien en geeft uitzicht op de derde vinger, het schiereiland Athos. Athos is bekend als de monnikenrepubliek. Op deze berg mogen geen vrouwen, zelfs geen vrouwelijke dieren komen. Wat ze doen met de vogels, insekten en ander niet op te merken dieren weet ik niet. Daar we toch niet uitgenodigd zijn om Athos te bezoeken rijden we verder langs de kust tot Ierissos, een badplaats met een groot fraai strand en een grote haven. Gelukkig, hier is een kiezelstrand. Ik ben dan ook de eerste, die in haar badpak stapt en vlug een plons in het water maak. Amber mag niet in het water. Ze heeft verschillende beten van kleine diertjes, welke in het zand van Psakoudia zaten. Zelfs René heeft vele kleine rode vlekjes, en dan maar lachen wanneer ik niet in het zand wil liggen. Toch vind ik het spijtig voor Amber.
01/08/2006 Er begint een nieuwe maand. We zijn reeds drie maanden onderweg en we hebben al 10.575km afgelegd. Onze route brengt ons vandaag langs de kust van de Golf van Ierissos. Bij de rivier Strimon nemen we de zijweg naar de leeuw van Amfipolis. Dit standbeeld staat in de buurt van een brug. Waarom dit standbeeld gebouwd is vind ik nergens in de boeken, maar voor ons is het een stop waard want achter het standbeeld vinden we een kraantje. We vullen onze watertank en onze flessen. Zo, nu kunnen we weer een tijdje voort. Op weg naar Kavala passeren we het typisch Grieks dorp Ofrani. We zien een groot strand en we besluiten hier te overnachten. Het is een goed idee, want straks kunnen we naar de markt gaan. Vanavond markt?De marktkramers komen aan, laden hun materiaal uit, laten alles liggen en zijn weg. Gedurende twee uur verandert er niets. Er komen nog verschillende marktkramers bij, met hetzelfde gevolg. Ik denk dat het niet meer voor vandaag zal zijn. En inderdaad, als het donker wordt vertrekken ze naar huis of naar ??? Die Grieken hebben nog veel vertrouwen in de mensheid, bij ons zou een security-agent voor de bewaking moeten zorgen, maar hier is dat blijkbaar niet nodig. Nu zijn we toch nieuwsgierig voor morgen.
02/08/2006 Wanneer we tegen de middag vanuit Ofrani vertrekken, staan de kramen nog niet recht, dus geen markt voor ons. Niet getreurd, we rijden naar de oude stad Philippi. Daarvoor neem ik voor Kavala de alslag naar Krinides. Buiten het dorp liggen de indrukwekkende resten van Philippi. We hadden helemaal geen idee dat de stad zo groot was. Het oude Krinides kreeg na de verovering door Philippus II de naam Philippi. Hier werden, na de moord op Caesar, Brutus en Cassius achtervolgt door Marcus Antonius en de latere keizer Augustus. Zij hebben toen zelfmoord gepleegt om te ontkomen aan hun wraak. De resten dateren vooral uit de Romeinse periode. Alleen het theater dateert uit de tijd van Philippus, maar werd door de Romeinen verbouwd tot een amfitheater. De oude stad is gelegen aan de oude Via Egnatia, welke Rome met Constantinopel verbond. Aan de linkse kant van deze weg liggen de meeste resten met o.a. het grote Romeinse forum, de resten van een openbaar toilet met 50 marmeren zetels, een agora en 3 baselieken. De grote Baseliek B werd gebouwd boven een gevangenis, waar volgens legende de Apostel Paulus tijdens zijn eerste reis door Europa gevangen heeft gezeten. Deze basiliek stortte in elkaar onder het gewicht van zijn koepeldak. Het museum kunnen we niet bezoeken want het is gesloten wegens herstellingen. Toch vertrekken we met een tevreden gevoel. We hebben veel gezien en bijgeleerd.
We rijden terug richting Kavala, vroeger onder de naam "Neapolis" de haven van de stad Philippi. De baan brengt ons door de stad, welke wel mss een bezoek waardig is, maar wij rijden verder naar de Nestos-vallei. Voor de vallei, sla ik de weg in naar Keramoti. Op de kaart staat een groot strand aangeduid, dus zullen we wel een plekje vinden om te overnachten. Keramati is een vissersplaats vanwaar de ferry naar het eiland Thasos vertrekt. Aan de haven zelf vinden we nergens een plaats. Dan maar verder langs de kust en iets voorbij het centrum hou ik halt en gaat René eens kijken of we daar ergens kunnen staan. " zonder probleem" zo komt hij mij vertellen. Ik rij naar de plaats welke hij mij aanduidt, maar ..... het blijkt los zand te zijn en de mobilhome zit vast met zijn linker voorwiel. Ik vloek en probeer er achteruit te rijden, maar tevergeefs. Na veel gesakker en gevloek, gaat René op zoek naar hulp. Iets verder zijn enkele restaurantjes en misschien kennen zij iemand die ons kan helpen. Wanneer hij terug komt heeft hij goed nieuws bij, een boer komt ons helpen met zijn tractor. Gelukkig , nu maar wachten op zijn komst. Op dat moment komen enkele Grieken van het strand naar de parking afgezakt. Een struise man komt vragen of we problemen hebben en stelt voor ons met zijn wagen, een Ford Escort, uit het zand te trekken. Wij protesteren want zijn wagen is veel te licht tegenover de mobilhome. Toch wilt hij het proberen en na enkele vergeefse pogingen gaat hij hulp halen. Met enkele vrienden, die duwen terwijl hij met gierende motor vooruit rijdt, slagen ze erin om de mobilhome vrij te krijgen. Opgelucht stap ik uit en ga hen allemaal bedanken en weer zie ik dat gebaar met hun hand op hun hart. Wel ik ben onder de indruk, ik had nooit gedacht zoveel gastvrijheid, hulp en vriendschap van de Grieken te krijgen. Daar kunnen ze in het westen van Europa nog een lesje van leren. Wij willen hen ondanks alles wel iets aanbieden, maar dat wordt geweigerd, zij vertrekken allemaal na zich te vergewissen dat we ergens anders, een plekje door hen aangeduid, gaan staan. René stapt opgelucht naar het restaurant, zodat zij de boer kunnen verwittigen dat het probleem opgelost is. Zo, dat hebben we weeral meegemaakt, maar in het vervolg moeten we uitkijken dat het niet meer gebeurt.
03/08/2006 De Nestos-vallei, bekend om zijn vogel-populatie, maar niet te vinden. We volgen de bruine wegwijzers door enkele kleine dorpjes, zoals Eflalo, en dan naar rechts en .......een kazerne. Wat is dat toch met die kazernes. Het is alsof ze het op mij gemunt hebben. Ik neem de zandweg rechts, dan rechtdoor, voorbij een soort vakantiedorp, eindigend in een wirre war van zandwegen. Ons probleem van gisteren is nog niet verteerd, dus laat ik de delta maar voor wat het is en keer om. In Eflalo neem ik de afslag naar Avdira en zo langs de kust tot Portos Logos over de dijk tussen het Vistanid-meer en de Vistonia-baai. Het land rond het meer is een van de grootste rustplaatsen voor trekvogels van het mediterrane gebied. Langs de baan staan plakkaten welke de reizigers er attent op maken dat hier een grote reigerreservaat gelegen is. We zien vele ooievaars langs de baan, zowel levend als dood. Dat moet wel een schok geven als je zo een vogel tegen je wagen krijgt. In de baai ligt een eilandje met een schilderachtig kerkje, de Agios Nikolaos. Deze kerk hoort bij de landgoederen van de kloosters van de Berg Athos. Over de dijk nemen we de afslag naar Fanari. Dit dorp heeft een prachtig strand, waar vele toeristen gebruik van maken. Nergens vinden we een plekje om te staan. Dus rijden we door naar Mesi. Onderweg zien we vele hooimijten. Hier werken ze nog zoals vroeger en laten het hooi drogen in de zon. In het dorp nemen we de afslag naar Beach Mesi, Metamorfosi. Hoog boven het strand is een grote parking, waar we een goed plekje vinden om te overnachten. We staan hier heerlijk met zeezicht en een stranddouche achter ons. Beter kan niet.
04/08/2006 Wat is het hier rustig. We hebben heel goed geslapen en voor het ontbijt sta ik al onder de douche. Wat kan een mens meer verlangen dan de zon, een prachtig blauwe zee, een groot strand voor ons alleen en een frisse douche in de buurt. Het is leven zoals God in Griekenland. We gaan de omgeving verkennen en wandelen langs het strand. Iets verder zien we vele chalets staan. Het zijn er wel honderd, allemaal bewoond door de plaatselijke bevolking. Op verschillende terrasjes zitten de vrouwen bij elkaar, met koffie en gebak, en kwetteren dat ze doen. Als we passeren worden we met een "Jasas" begroet. Enkele honden lopen rond en Amber maakt met hen kennis. Sommige worden door haar afgekeurd maar ze maakt ook vriendjes met wie ze uitbundig speelt. Amber is uitgeput tegen dat we aan ons rijdend huisje komen. Vlak voor haar drinkbak valt ze op haar buik neer en slurpt hem in geen tijd uit. Dan gaat ze in het gras liggen en is niet meer van plan nog te bewegen. Wij zetten ons onder de luifel en houden onze siësta. In de late namiddag rijden we verder naar Xanthi. Volgens ons boekje is daar zaterdag voormiddag een grote weekmarkt, welke bezocht wordt door Griekse moslims in klederdracht. Vanaf de Nestos-vallei zitten we in de provincie Tharcië, welke tegen Turkije aanleunt. Hier wonen grote groepen islamitische minderheden; zoals Turken en Pomaken, een plaatselijk inheems volk van Slavische oorsprong. We doen eerst boodschappen en gaan dan op zoek naar een plekje om te overnachten. Aan het voetbalstadion vinden we een parking, vlak naast de oever van een uitgedroogde rivier. Er is juist een goed plekje voor ons, waar we kunnen staan zonder anderen te hinderen. Met een stadsplan van Xanthi in de hand gaan we op zoek naar de markt. Gelukkig staan we dicht bij een wandelbrug over de rivier en zijn we vlug in het centrum. De vele winkeltjes zijn nog gesloten, daarom wandelen we naar het centrale plein. Dat staat vol met terrasjes, waarvan de meeste stoelen al bezet zijn. Xanthi blijkt een levendige stad te zijn. Het werd rijk door de winsten van de grote uitgestrekte tabakplantages, welke we onderweg hebben gezien. We zetten ons op een van de terrasjes en direkt staan enkele kinderen rond ons om Amber te mogen aaien. De kinderen staan er van versteld dat ze niet alleen over haar rug maar ook haar buikje mogen strelen. Amber geniet van deze belangstelling. Gelukkig dat ze zo een lieve hond is en dat ze zo goed met kinderen kan omgaan. Een grote jongen komt erbij staan en in gebroken Engels spreekt hij René aan over Amber. Hij vindt het fantastisch dat ze zo lief is en zo goed luistert naar ons. Wanneer ons drankje op is nemen we afscheid van de jongen, die Amber nog een dikke knuffel geeft. De winkeltjes zijn nu open maar ik ga morgen wel shoppen.
05/08/2007 Als we wakker worden staat heel de parking al vol auto's. Het is alsof langs alle kanten een mensenstroom langs de mobilhome komt om naar die rare Belgen met hond te komen zien. We hebben veel beziens, vooral van de kinderen. We staan op en maken ons klaar om de stroom te volgen naar de markt. De markt heeft wat weg van de "vogeltjesmarkt" in Antwerpen. Vooral groenten en fruit worden hier verkocht. Iets verder staan kramen met stapels broeken, kleedjes en ondergoed. Je ziet de vrouwen graaien in de stapels, in de hoop iets naar hun gading te vinden. Ik ga enkele winkels binnen op zoek naar een short, maar ik vind niets naar mijn goesting. In een uitstalraam zie ik harembroeken en sluiers voor buikdanseressen staan. Ze zijn prachtig versiert met pareltjes en glitters. Spijtig, maar in mijn maat zal er wel niets bij zijn. Dan maar verder geslenterd en later stappen we met zakken vol fruit en groenten naar de mobilhome. Een Griek heeft zijn wagen achter de mobilhome geparkeerd zodat we nog enkele uren moeten wachten om verder te kunnen rijden. In de late namiddag komen we in Alexandroupoli aan. Dit is de laatste Griekse stad voor Turkije. We vinden een grote parking aan de voeten van de bekende vuurtoren van de stad. In feite is dit het enige belangrijke wat de stad te bieden heeft. 's Avonds wandelen de Griekse gezinnen op de boulevard om te zien en gezien te worden. Het valt op dat bijna de helft soldaten zijn, want naast deze stad ligt een grote legerbasis, zeker met de Turkse grens zo dichtbij.
