geschreven gedicht voor mijn kleinkinderen Kim en Tijn
Ik zou voor jou willen wensen Alleen om je heen lieve mensen Een wereld om van te houden En in ieder het volste vertrouwen
Dat alle pijn je bespaard mag blijven Geen donkere wolken voorbij zouden drijven Waar ieder respeckt voor een ander heeft Een wereld die niet op z,n grondvesten beeft.
Ik jullie Oma kan aleen maar wensen Dat je blijft zoeken naar het goede in mensen En als jullie later op je eigen beentjes kunt staan Dan denk ik Die kunnen de wereld wel aan
Ik wou dat ik bij pappa was waar hij dan ook is Even vragen hoe het gaat en zeggen dat ik hem zo mis
Al was het maar vijf minuut,jes om te kijken of hij gelukkig leeft en hem de groeten doen van mijn (klein)kinderen zeggen dat iedereen nog om hem geeft
Dan denk ik maar aan vroeger en weet dat hij gelukkig is geweest Als is hij dan niet meer bij me m,n pappa leeft nog steeds.
Na twee en vijftig mooie jaren Wat zal ik nu nog sparen Want rijkdom is geen geld alleen gezondheid,dat weet iedereen Dus je behoefd niet te klagen Maar dragen, bovendien Ook niets te vragen Maar afwachten mischien Want komt de tjd van scheiden Al valt het nog zo zwaar Bedenk dan toch nog even Ons leven was niet zo zwaar.
Ze zeggen telkens tegen hem Nee meneer u bent te dik Hij kijkt naar me terwijl hij nog een koekje gapt Ik kijk hem aan en doe mijn ogen dicht en heb niets gezien.
Samen kijken ze naar de bootjes Samen gooien ze steentjes in het water. Samen stoeien ze Samen lachen ze Een opa met z,n kleinzoon Mijn vader met mijn kind.
Al ben je dan sinds jaren de luiers reeds ontgroeid Al heb je grijze haren en kijk je soms vermoeid Al heb je zelf drie kinderen die groter zijn als jij Dat alles kan niet verhinderen dat je kind blijft voor pa en mij.
Ik ben oud mijn benen willen niet goed meer mee en mijn handen beven. Heb geduld met mij Jullie wereld is zo snel Sluit me niet uit en laat me voelen dat ik je niet tot last ben Ik leef ook nog graag en soms voel ik me eenzaam ik moet nog leren oud te worden met een jong hart.
Als een bloem ,zo is het leven ,t begin is teer en klein De een bloeit uitbundig de andere geurt heel fijn Sommige bloemen blijven lang weer andere blijven even Vraag niet bij welke groep je hoort dat is ,t geheim van ,t leven.
De herinneringen zijn zo helder de foto,s zo duidelijk het gevoel zo tastbaar toch is alles zo ver weg zo voor ij alsof het nooit heeft bestaan niet vergeven niet vergeten bijna niet slijtbaar Dat is het probleem met het verleden.
Het regent zachtjes in mijn ogen en achter de wolken verschuilt zich de zon als ik kijk naar de vrouw met haar kinderlijk wezen waarin,lang geleden mijn leven begon.
Soms ben ik de oudste en zij het kind Soms noem ik haar ,,moeder" als ik herkenning vind Nu glimlacht ze zachtjes en ik zit naast haar neer Ik zoek in haar ogen maar het regent alweer.
Anne hoe kan het dat twee en dat zal steeds weer blijken zo enorm veel op elkaar kunnen lijken Ik hoor het aan je stem zie het aan je gezicht je werk, je humor Je kleren allicht je grillen , je nukken je maling aan de mensen een echtere nicht had ik niet kunnen wensen
Ik voel jouw oeverloze diepe smart maar ik kan je niet helpen Bittere pijn omhult je hart Maar ik mag je niet troosten Ik wil het wel, maar kan het niet Je laat me niet toe tot jouw verdriet En als ik dan, heel even maar toch wat troost wil geven wendt jij je ijzig af en zegt: Het gaat toch door, Het leven
De herinnering aan jou jouw warmte en jouw lieve lach jouw handen die me streelden. jouw stem die zei ik hou van jou aan alles wat we deelden.
De herinnering aan jou blijft leven in mijn hart omdat ik zoveel van je hou
De herinnering aan jou bij ,t afscheid, onze laatste kus en dan zo vreselijk alleen Nu moet ik verder zonder jou. De herinnering aan jou gekoesterd in mijn hart is ,t enige dat ik over hou.
De zon staat weer op zomertijd de kalender al bijna op mei de tuin barst van bloemen en beestjes en ik lig in het gras want ik wil er heel dichtbij zijn.
Er is soms een vonkje tussen ons heel vlug. Dan zie ik dingen van mezelf in jou terug. En door die kleine dingen voel je zo maar jij en ik mijn meisje wij horen bij elkaar. Je word steeds groter al ben je nu nog maar klein Ik wens dat wij Moeder en Dochter altijd vriendinnen zullen zijn.
