De mensheid is een bont geheel al vele generaties trouwt bruin met wit en zwart met geel dit geeft vaak complicaties de rassen botsen met elkaar in onze maatschappij Dacht iedereen het zelfde maar als die lieve zoon van mij want die doet daar niet aan mee hij heeft slechts simple wensen Rassen zijn er voor hem maar twee. Kinderen en mensen.
Meermalen wordt dit gezegt bij een afscheid. Vele keren komt er een weerzien Het houdt in: ik zie je graag
Tot ziens op straat , werk of feestjes wordt het vaak toe gewenst
Tot ziens ook vele malen tegen mij gezegd is het dan niet onvergetelijk als het ,tot ziens , niet meer gezegd hoeft te worden omdat het zeker weten is: ik zie je weer.
Ook al zitten jullie nog in mamma,s buik en zijn jullie nog klein vinden wij het zo fijn dat jullie over enkele maanden in ons midden zullen zijn Vol verlangen zullen we op jullie wachten want nu al zijn jullie in onze gedachten We hopen jullie een goede toekomst te kunnen geven We hopen op een mooi leven.
Wat ben ik blij met dit kind met die mooie blauwe ogen kind van mijn kind het is een beetje van mij maar helemaal van haar een ding weet ik zeker dit houd ons bij elkaar.
Ik voel me ingekapseld een rups een pop Zacht omhulsel om me heen Zo zacht met een kleingaatje Waar ik door heen naar buiten kijk Goh wereld ben je daar? Ik wil er ook bij horen,maar wacht nog even Ik ben nog niet helemaal klaar Voorzichtig maak ik het gaat je groter Er komt wat ruimte, wat vrijer ademen Goh wereld, wat ben je mooi Ben je veilig? veilig genoeg voor mij? Het is wel spannend Zal ik het gaatje meer vergroten? Ik ben er bijna kijk verbaasd rondom Goh wereld neem mij op Laat me bij jou zijn laat me bij je horen Maar neem me op in je bescherming Alleen red ik het nog niet kijk, ik ben er al bijna en ja ik vlieg los Als een vlinder in de lucht Goh wereld hier ben ik.
Je ogen lachen met meer schitteringen dan ik gewoon ken ik herken het warme dat binnen in jou is Vergelijkbaar met een heldere zonne straal op een nieuw geboren morgen laten we weg gaan op zoek naar de zon Met de wind in de rug zomaar ergens in het gras liggen Elkaar her ontdekken met nog meet toe wijding en tederheid
De mooie dagen van mijn vader lijken bijna wel geteldsoms, als ik hem benader zitten woorden bekneld die hij graag zou willen zeggen vragend kijkt hij mij dan aan.
Wat moet ik nou toch vertellen nou ja, ik weet het echt niet meer als ik het weet zal ik je bellen het was vast niet belangrijk deze keer
Mijn vader is niet meer de oude peereboom zoals hij zelf zo vaak heeft gezgd niet meer hij, die zonder schroom voor een groot publiek zijn zegje zegt.
Ik kijk naar buiten war het wemelt van mensen die samen genieten, lachen , leven waarom kan niemand mij dat geven?
Ik lig in mijn bed gedachten die dwalen met niemand naast me om mijn liefde te delen is er iemand die mijn hart wilt stelen
De zon maakt me wakker een nieuwe dag is begonnen aan de horizon glimlacht hoop me te gemoed misschien word vandaag de ware onthuld en word mijn ziel eindelijk met warmte vervuld
Blauwe regen, als een sprookje Vallen trossen om nij heen Diep , bedwelmdend is hun parfum Heel fragiel, langs ,t oude steen Mag ik zomaar deze schoonheid aanraken, ik durf haast niet De perfectie en de charme even los van het verdriet ik hoor de kikvors en de merel de fontijn op de achtergrond Bijna zou ik niets meer wensen Als het andere niet bestond.
Leven, dat ben jij jouw ogen, jouw horen Jouw hartslag in mij Jouw stem die in woorden mijn gedachten klaart Daar diep in je hart de zin van bewaard Jouw leven juichend jouw liefde betuigend maakt jubelend blij Niet ik maar jij jij leeft in mij.
Oorlog doet veel mensen pijn zou er op deze aarde een plaats zonder verdriet zijn laat me weten waar die zou moeten zijn op de kaart kan ik hem niet vinden is die dan zo klein?
Ik sta te wachten tot je uit school komt Ja! daar is hij Maar je loopt me voorbij je kijkt niet eens Ik roep: Tijn! Tijn! Maar je loopt gewoon langs me heen
Ik zie je naar een grasveldje lopen je plukt een madeliefje keert je om en loopt met een uitgestrekt handje maar daarin het madeliefje naar me toe Je zegt: Voor jou Oma!
Je bent angstig angstig om opnieuw te beginnen Een nieuwe start te maken met een leeg gevoel van binnen Een ander huis,ander werk een nieuwe omgeving en nieuwe mensen om je heen Het is een uitdaging een enorme stap die je zet En in het begin is het allemaal nog zo vreemd Je verlaat iets waarin je ent opgegroeid Jouw stad, waar je bent opgebloeid Je breekt iets wat je hebt opgbouwd wat je met liefde hebt vertrouwd Je vrienden die je achter laat dat doet pijn Maar toch,je gaat.
