Al heel veel jaten samen toen ineens de donkere wolken kwamen. Het kwam totaal onverwacht aan dit bericht had ik nooit gedacht Een gezin, een voorbeeld voor velen waarom moest jij je liefde delen? Is het dan een vorm van haat dat je nu ineens je gezin verlaat? Je kunt toch alles niet verbranden? Er zijn toch ook emotiele banden? Is dit de keus die je voor de rest van je leven hebt gemaakt? En alles in onzekerheid en ontreddering achter laat? Je vrouw heeft dit na 20 jaar huwelijk echt niet verdiend Je kunt je hart beter luchten want voor hartsgeheimen of problemen moet je niet blijven vluchten. Ik hoop dat alles weer snel op opgelost en dat de gezindhereniging jou niet te veel moeite kost.
Als ik hier zo zit achter mijn computer en naar je foto kijk krijg ik zo,n raar gevoel van binnen Dat jij zo plots uit ons leven werd gehaald dat zal ik nooit kunnen begrijpen Jij, die zo vol energie zat maar plotseling was het die nacht voorbij ik heb gelukkig afscheid van je kunnen nemen dat zal ik mijn hele leven niet vergeten Nooit zal ik meer met jou kunnen praten nooit kan ik meer met jou lachen Met een leeg gevoel blijf ik hier achter Nu besef ik pas hoe definitief de dood is Jij zult nooit meer hier binnen lopen nergens kom ik je meer tegen Het maakt me soms verdrietig als ik daaraan denk maar toch kijk ik telkens naar je foto.
Het laatste uur van ons geluk is dan toch eindelijk aangebroken Ik had nooit kunnen dromen dat het ooit zover kon komen Vast houden zal ik de goede dingen en heel misschien dat ik hier later nog een lied over zal zingen..maar nu...heb ik verdriet! Ik kan er slechts naar gissen maar ik voel dat dat kleine jong me zal missen! Alweer verdriet! Kijk ik in het verschiet dan hoop ik op onbreekbaar geluk Ruines laat ik achter me staan en ik vraag me af was dit......mijn laatste traan?
Ze vinde jou een moeilijk kind en lopen met een grote boog om je heen je deugt niet, zegt men en weer sta je alleen Maar niemand weet dat jij nooit liefde hebt gekend en dat je van binnen heel anders bent Hoe kun je ook van mensen houden als je altijd bent vertrapt en geslagen? Je kunt hen niet om je heen verdragen Daarom heb je een muur om je heen gebouwd en ben je zover dat je niemand meer vertrouwt Blijf hopen en bidden dat ooit iemand je hart zal openbreken dan pas komt het goede in je naar boven en ga je weer in mensen geloven
Mensen die vrij zijn in hun doen en laten hebben vaak niet in de gaten dat voor die vrijheid is gestreden waarvoor veel mensen hebben geleden.
Die voor vrijheid hun leven gaven overal in landen liggen begraven Ze waren bang maar haden toch de moed te strijden voor vrijheid, t hoogste goed.
Wij moeten dat niet vergeten en ik wil ieder laten weten dat we moeten oppassen om ons niet laten verassen door mensen die rassenhaat preken alle normen en waarde breken Zo is ,t vorige keer ook gegaan en is ,t met onze vrijheid gedaan.
Vergeten en vergeven moet ik maar hoe in godsnaam Vergeten kan ik alleen in jouw armen met jouw lichaam beschermend tegen ,t mijne In de stilte van de nacht zijn jouw sussende lieve woorden als balsem voor mijn ziel Jouw strelende handen verjagen de angsten en herinneringen Maar inde ochtend komen ze terug Als kwelgeesten nemen ze bezit van mij overheersen m,n geest maken me bang Zo wil ik niet verder , zo wil ik niet zijn Vandaag wil ik opnieuw beginnen Ik hou van je, bij jou vind ik het fijn Je bent m,n verleden Je bent m,n heden Wil je ook m,n toekomst zijn?
Ik vraag me af hoe zal het zijn als ik weer in de maatschapij kom Zal het dan goed gaan? Zou ik eerlijk kunnen blijven? Of blijf ik dom. Zou ik hebben geleerd van de fouten die ik heb begaan of zal ik weer met wankele,onzekere benen in het leven staan? Zou ik dan opnieuw het geluk kunnen vinden geluk wat ik al zolang heb gemist? Of is dat voor mij niet meer weggelegd? Zou ik me daarin hebben vergist? Stuk voor stuk zijn het allemaal vragen vragen waarop ik niet antwoorden kan. Ik weet het,die antwoorden liggen in de toekomst maar de toekomst, daar ben ik zo onzeker van
Eens hadden e zulke fijne jaren maar jou liefde voor mij begon te bedaren Je bent nu in vertwijveling houd ik wel van haar of niet? Die onzekerheid maakt me gek het doet me zo,n verdriet De paniek is mij in het lijf geslagen Wat ben ik zonder jou? blijf ik me afvragen Ik begrijp dat je wel even tijd nodig hebt maar ik voel me als een bloem die langzaam verlept Voor mij is er maar een en dat ben jij dus ik blijf hopen dat je blijft bij mij.
Als zorgen je hoofd op hol doen slaan pieker niet maar ga er tegenaan Aanvaard de raad die ik je mee wil geven verlaat de pijn en begin opnieuw te leven Laat liefde stromen door je hart verban de hatelijkheden,gooi weg alle smart Laat het vuur oplaaien totdat de schaduwen verdwijnen. Geef je leven kracht, zodat je niet weg zult kwijnen Pak je koffer vol zelfvertrouwen om een betere toekomst op te bouwen Trek nieuwe schoenen aan op weg naar het geluk Verban de nare dromen,zo kan je leven niet meer stuk Je zult aankomen in het land van de nieuwe morgen De zon komt op en verdwenen zijn al je zorgen Ervaar wat er met leven word bedoeld proef de sfeer waarin je je lekker voelt! Ga je met me mee?
