Een kerstengel verschijnt aan de hemel, en kijkt neer over 'n goud schijnend licht, hij merkt tussen al dat sterrengewemel, verkropte tranen achter 'n droevig gezicht.
Zij dragen de diepe wonden van pijn, en worstelen door donkere nachten, mag er voor voor hen geen kerstfeest zijn, ook zij blijven de boodschap verwachten.
Het licht in hun bestaan is al zolang zoek, dat zij de moed missen om op te staan, niemand brengt hen een onverwacht bezoekje, of biedt hen 't verrassende geschenkje aan.
Vonden zij geen goede herders langs hun pad, zagen zij de ster niet, die hen is vooraf gegaan, wie of wat had dat treurig lot voor hen bedacht, lieve kerstengel,kondig hen liefde en vrede aan.
Boven donkere herdersvelden, verscheen Gods ster in volle glorie, engelen zongen om te melden, dat onze Redder was geboren.
Nu,ongeveer tweeduizend jaar later, hangt verlichting in de wind te bengelen, boven donkere verlaten winkelstraten en met in schappen, de sterren en de engelen.
Maar diep in ontvankelijke zielen schijnt de ster en zingt het zacht, glorie aan Hem die de hemel kliefde, en ons eeuwige verlossing bracht.
Ik wil het zo graag horen Maar het zal nooit gebeuren Stop nu maar met dromen Stop nu met treuren Maar wat als ik....... Hoe zou het dan aflopen? Ik blijf dromen Ik blijf hopen Wie weet ben ik wel heel goed Wie weet wat het nog met mij doet De laatste tijd kan ik alleen nog maar dat ene denken Dat ene wat ik het allerliefste doe Waar ik al mijn emoties in kwijt kan En waar ik mijn gevoel in kan leggen Dat ene wat ik diep van binnen wil En waarvan ik altijd zal blijven dromen.
Jammer genoeg zal het ook altijd bij dromen blijven.
Het was eeuwig geleden, in de stilte van de nacht op 25 december. Er staat een bijzondere ster, mensen worden betoverd door zijn pracht, menselijke gevoelens zijn wakker gemaakt. Door deze bijzondere ster, bestaat er ineens liefde voor elkaar.
Er is een lieve stem,die zingt een prachtig lied, zij zong toen ik op aarde kwam,en liet mij nooit alleen. Soms voelde ik boosheid,angst en haat en hoorde ik haar niet, maar laat ik los,en ben ik blij,dan klinkt zij zo sereen. Zij leidt mij door mijn leven,en gaat nimmer van mij zij. Ik voel mij van geluk vervuld,als ik haar klanken hoor. Haar vreugdeslied,van 't al,maakt mij zo onbeschrijfelijk blij. Zij schenkt mij liefde,licht en kracht,mijn hele leven door. Zij geeft mij inspiratie,en klinkt door vanuit mijn dromen, en in een onbewust moment,hoor ik haar lichte muziek. Ik stel mij open,en ik voel haar liefde tot mij lomen, geen woord op aard beschrijft haar klank want ze is uniek. Ik voel haar in de simpele dingen van het aarde leven, ik hoor haar in de bloemen,vogels,bomen,en de zee, in de prachtige natuur,is zij zo wonderschoon verweven, als je luistert,voelt en ziet,beleef je haar ook mee. Deze stem komt uit je hart,is ook een deel van jouw, leer te luisteren naar haar klank,en voel je weer blij. Je ziele-stem,je innerlijke zelf,blijft bij haar altijd trouw, open je ogen voor haar muziek,ze is eeuwig aan je zij....
Weet iemand nog wat Kerstmis inhoudt Met kindje Jezus in een kribje van hout Weet iemand nog wat Kerstmis betekent Dat God zijn zoon stuurt en op ons rekent.
Er zijn niet veel mensen die alles precies weten Maar alleen denken aan veel en lekker eten Een kerstboom met lichtjes en ballen Met engelenhaar en sneeuw dat moet vallen.
Maar vergeet niet dat dit alles ook gaat over samen zijn en liefde en geen haat Over iets over te hebben voor elkaar Dat is onvoorwaardelijk en zonder maar......
Het geeft niet of je de bijbel goed kent Maar of jezelf goed in je hart bent Doe eens iets goeds voor een ander Dan heb je het goed voor elkander
Deze kaarsen mogen nimmer doven. Ze zijn speciaal voor kanker patienten. Laat Ze in hun harten gloeien, zodat zij het makkelijker hebben om door te vechten. Lieve.
Het leven is net een boom Er komen verschillende wegen Dat zijn takken van je leven Dat zijn de verbindingswegen.
De takken die langzaam groeien Groeien naar het licht,het leven Soms bewandel je een verkeerde tak Maar ga door,want het is maar hoop ik voor even.
De kleine boom groeit tot een grote boom De takken die langzaam dan beginnen te groeien Naar jou evenwichtige,leidende tak Dan zou jij als een mooie grote boom uit bloeien.
Laat je leiden door je levenstak Bij elk verkeerd bewandelde tak leer je veel Ga door met het bewandelen van jou wegen Ook al breekt de tak en word het teveel.
Niemand voel de pijn die jij hebt lichamelijk maar ook geestelijk een oordeel geven over iemand is snel gebeurd te snel. Waarom doen mensen dat,omdat ze niet weten wat er in iemand zijn of haar hoofd omgaat, en ze zien het ook niet aan de buitenkant.
Pijn heeft iedereen,van verdriet, blijdschap en hoe meer je er mee om moet gaan kan je alleen zelf,wie helpt de mensen rond je heen, nee ook niet altijd dus,uiteindelijk moet je hetzelf doen praten met iemand die er verstand van heeft helpt ook niet altijd.
Die gaan zeggen wat je wel en niet moet doen,dus hoe kunnen ze je dan helpen als ze niet voelen,wat jij voelt met leegte alleen te zijn. En dan vraag je je eigen af,ik moet door maar ja hoe dan. En uiteindelijk ben je eruit,dat er toch genoeg mensen zijn die je steunen en hulp aanbieden en dan is het aan jou of je die pakt of niet.
Laat iemand anders maar eens in jou schoenen lopen,laat hun dit maar eens , voor 1dag aan trekken,dan weten ze wat je mankeert en dat je hulp moet krijgen die je hoort te krijgen,steun liefde,geborgenheid niet meer alleen hoeven te zijn,gewoon mensen om je heen te hebben.
Voor alle zieken,overledenen,families die hulp nodig hebben en eenzaam zijn.
Opgeven is geen optie.
Laat de liefde stromen ontwakende kracht sterkt lief en leed laat het leven stromen voor hen die strijden ga niet aan hen voorbij wees geen toeschouwer met een berg in zicht,maar voeg je in de marathon van het licht word deelnemer van het leven versterk de kracht om door te geven het levensvuur van ontstaan signaal van eenheid want in ieders hart waakt een vlammetje houd brandend het licht en geef het verder door..... Altijd.
Het knaagt en zingt en vreet Werkelijk alles is teveel Het maakt niet uit Hoe laat je opstaat. De vermoeidheid eist zijn deel Opgejaagd,bij alles wat je doet Geirritreerd om werkelijk niets Niet weten waar je het zoeken moet. Ontbijten is al iets Langzaam slepend door de dag Je komt nergens meer aan toe Moeizaam ga je aan de slag Terwijl het innerlijke schreeuwt,moe,moe,moe! De donkerte aan het eind van het jaar Die neem ik er maar bij. Het is tijd voor kaarsjes sfeer en cadeautjes geven Maar ook van knetter depressief. Voor ons is het geen feest Maar een lijf-aan-lijf gevecht Om weer te overleven.
