Lieve Suzanne Suzanne groot is de leegte die je achterliet. Na twee jaar blijven wij verweesd achter. Je was een liefdevolle partner. Drie schatten van kinderen heb je op de wereld gezet. Een oma om van te dromen. Een luisterend oor voor velen...... Dank je wel lieverd,wij missen je heel erg en help ons allen om die leegte op te vullen. Rust zacht lieverd.
Lieve bloggers(sters) Ik wil jullie hartelijk danken, voor de steun die Jullie mij geven. Ik ga weer voor een tijdje weg. Het gaat niet zo goed als verwacht. Ik wens Jullie veel blogplezier en tot..... Groetjes en veel liefs, Lieve
Ik herinner me mijn vaders handen, zachtjes gevouwen in gebed, steeds weer naar mij uitreikend, telkens als ik een boze droom had. Je kon een verhaal lezen in de groeven en lijnen. Jaren van werken en zorgen hadden er een spoor in achtergelaten.
Ik herinner me mijn vaders handen, hoe ze mama vasthielden, hoe ze me op de schouder klopten, als ik iets goed had gedaan. Ik ben veel vergeten over de man, maar ik zal mij altijd de liefde herinneren die in zijn handen lag.
Ik herinner mijn vaders handen, hoe ze bloedden van het zware werk. Hij offerde ze onbaatzuchtig op, zodat wij niks tekort kwamen. als ik alles kon overdoen,zou ik de liefde in mijn vaders handen nooit meer als vanzelfsprekend beschouwen.
Ik wil dank brengen, aan iedereen die mijn blog bezoekt. Ik heb nu een fase waar ik door moet. Het is niet gemakkelijk. Ik heb nog een lange weg te gaan. Dank Jullie voor alle steun, Lieve
Verwarring en verdriet is wat ik voel, hier zit ik dan in het donker te huilen op een stoel, dan sluit ik mijn ogen en vraag aan God, wat wilt U met mij? Wat is nu het doel.
Terwijl ik bid tot U, voel ik warmte en liefde stromen van u, mijn tranen stoppen en ik sluit de paraplu, Here God ik dank U......
Wat heb ik verkeerd gedaan, dat ik toch in het ziekenhuis beland?? ik kom op een afdeling helemaal afgesloten. De eerste dagen,herinner ik mij weinig tot niets. Ik mag zelfs geen bezoek ontvangen, waardoor ik mij heel eenzaam voel. Mijn ventje bewonder ik, Hij doet nu alles voor mij in deze moeilijke tijd. Een gevecht tussen leven en dood.
Ik was bij de specialist, dat linkerbeen speelde mij parten. Ik hoorde een weinig tijd later met de huisarts praten. Ik zou medicijnen moeten laten,maar welke. Teveel medicatie maakte mijn nieren stuk. Na een telefoontje s'avonds,was ik nog niet wijzer. Ik moest hetzelf uitzoeken. Ik begon zelf te experimenteren. Het gevolg liet niet lang op zich wachten. Lieve
Nu kan ik eindelijk praten over mijn ziekte. Ik heb de hel gezien,werkelijk en innig. De eerste dagen blijven vaag. Aan wat ben ik begonnen!!!!! De hel op aarde,niet de hemel. Het was geen pretje daar te liggen. Vastgebonde op drie plaatsen. Een ande polsen,een in het midden, en dan ook aan de voeten. Waaraan had ik dat verdiend!!! Door jaren medicatie in te nemen, gemakkelijk voor te schrijven. Er werd geen bezoek vastgelegd. Mijn man moest eerst telefoneren. Lieve Patrick,kom mij halen uit deze hel. Neem Mama mee naar andere oorden. Lieve
Zo U al hebt kunnen zien,doe ik ook berichtjes weg.
Ik ben nu voorgoed thuis.
Maar ik ben er nog niet.
De weg is lang en vol valkuilen.
Mijn zicht van de ogen moet zich nog herstellen;
Daarom doe ik het langszaam aan.
Ik bedank dan ook iedereen die mijn blog bezoekt.
Ook wil ik lieve groetjes doen aan alle zieken die op de Stille pagina staan.
Geniet nog van het mooie zomerweer.
Groetjes en veel liefs,
Lieve
Jij laat eens niets van je horen, wat is er nu weer aan de hand, als je zo maar door blijft gaan zet ik je toch eens aan de kant.
Jij kunt ook nog zo lief wezen, maar ook jij moet wel wat doen, t'is heus niet altijd goed te maken met zo'n fijne warme zoen.
Het moet echt van 2 kanten komen, ook jij moet goed je best doen gaan, en als je er echt helemaal achter staat, zal het misschien toch nog eens goed gaan.
