Jammer dat het centrum van de stad Herentals 'open' ligt en dan die hoge kranen...... mooie foto's van dit historische stadscentrum zijn dan niet te maken. Wel eentje van het prachtige begijnhof aldaar. Het Herentalse Begijnhof is één van de oudste begijnhoven van het oude hertogdom Brabant en van de Kempen. Reeds vóór 1266 werd het 'oude Begijnhof' op het Nieuwland tegenover het oude gasthuis opgericht. Dit begijnhof was een groot hof dat in 1470 ruim 300 begijnen telde. Om strategische redenen werd het oude Begijnhof tijdens de Tachtigjarige Oorlog (1568-1648) in 1578 door het Staatsgarnizoen gesloopt. Nadat het Spaanse gezag te Herentals was hersteld gaf de magistraat in 1590 de toelating om het Begijnhof herop te richten aan de Burchtstraat. Daar beleefde het Begijnhof een nieuwe, relatieve bloei. In 1951 werd te Herentals de laatste begijn geprofest. (Foto: het Convent)
De Slagmolen van Lille Al in 1465 werd een eerste keer melding gemaakt van een rosolie- of slagmolen in Lille. De installatie werd twee maal verplaatst: in 1678 en 1830. Op 1 januari 1836 werd de inrichting zwaar beschadigd door een brand. Er werd toen een koppel pletstenen gehaald uit West- of Oost-Vlaanderen, met lopers van 2,3 meter diameter. In 1916 werd een armgasmotor en een graanmolen toegevoegd. Sinds de restauratie van 1986 wordt er wekelijks smout geslagen. Op 1 februari 1993 werd de molen (met inbegrip van het molengebouw en alle roerend werk) beschermd als monument en samen met zijn omgeving als dorpsgezicht. De molen slaat "sloorzaad" tot "smout", bakolie voor smoutebollen en nieuwe aardappelen. Hij is in werking elke laatste zondag van mei tot en met september van 13 tot 18 uur en op afspraak. Lekkere smoutebollen......
Mispels zijn oude, Europese vruchten die de laatste jaren een beetje in de vergetelheid geraakt zijn. Vroeger was de mispel algemeen bekend en werd hij in heel veel tuinen aangeplant om bovenstaande reden. Het waren de Romeinen die ze uit klein Azië naar Europa brachten.
Mispels groeien aan kleine, struikachtige bomen. Linnaeus gaf aan de mispel de Latijnse naam Mespilus germanica, omdat hij dacht dat die in Duitsland van nature groeiden. Nu zie je ze nog nauwelijks omdat ze nog maar zelden aangeplant worden. Helaas want in het voorjaar bloeit deze stuik of boompje rijk en is dan beladen met grote witte bloemen die bovendien nog aantrekkelijk geuren. De vruchten zijn in de herfst als ze overrijp zijn bijzonder lekker!
Er kan heerlijke jam of gelei van worden gemaakt. De gelei is een tractatie bij (water)wild en lamsvlees. De gelei wordt gemaakt door de vruchten in een pan onder water te zetten, ze op een laag vuur te stoven, totdat ze gaar zijn. Giet de vruchten uit door een zeef en voeg 500 gram suiker toe per 750 cc. Kook de vloeistof in tot de gewenste dikte en laat deze afkoelen.
Herfstwandeling. Wandelen langs boswegeltjes en dreven die bedekt zijn met veelkleurige balderen. Bladeren ritselen onder je voeten. De lage zon geeft een mooi schaduw- en lichtspel door de bomen. Vogels die fluiten en eekhoorns die met bolle wangen hun voorraad opdoen. Genieten, genieten en nog eens genieten van de pure natuur en zuivere lucht die de bossen ons geven. Kijken naar en het opsnuiven van het rothout. Natuurlijke biotoop, niks gaat verloren. Zo bijvoorbeeld wandelen in het Prinsenpark te Retie. Het Prinsenpark (215 ha) bestaat vooral uit bossen met wandelwegen. De weiden aan de rand van het domein zorgen voor enkele mooie vergezichten. De Gertry vijver wordt druk bezocht door heel wat watervogels. Zowel de natuurliefhebber als de gewone wandelaar voelen zich thuis in dit domein. Men kan vrij rondwandelen of gebruik maken van de vijf bewegwijzerde routes. Een uitgestippelde wandeling van 2,5 kilometer is ook geschikt voor rolwagens. Ter plaatse zijn enkele rolwagens gratis te reserveren.
Na de winter is het altijd leuk om je tuin of terras weer vroeg op kleur te hebben. Crocussen, hyncinten en tulpen, zijn de bloemen die al vroeg hun best doen om je tuin of balkon op te fleuren. Elk bolgewas heeft zijn eigen bloeitijd. De traditionele voorjaarbodes zijn de sneeuwklokjes en de winterakonieten. Daarna komen de crocussen, narcissen en de vroege tulpen. Vanaf april is het de beurt aan blauwe druifjes, tulpen en de keizerkronen (Fritillaria's). Bloembollen in potten of bakken.....In het algemeen zullen de bollen in potten niet te lijdenhebben van de winterkoude. Maar zet de bollen toch niet te dicht tegen de potrand want juist daar dringt de vorst binnen. Bij heel strenge vorst kan je de potten inpakken met noppenfolie. Nog een tip: Terracotta-potten kunnen kapot vriezen. De aarde in de pot zet uit door de vorst, wil je dat voorkomen plaatst de bollen dan eerst in een platiek binnenpot. Mogelijke bollen: sneeuwklokje, crocus, hyacint, blauwe druifjes, narcis, tulp, keizerskroon........
Met vertrek in Gierle centrum richting 'Lilse Bergen'naar knooppunt 79. Vandaar over het Achtzalighedenpad' naar Wechelderzande. Kp 80-53. Via het prachtige Blommerschot Kp 91, Zoerseldreef Kp 92 , Zoerselbos en het Boshuisje Kp93 naar Halle en de Dobbelhoeve aan Kp 26. Hier volgen we het 'Antitankkanaal'. Dit idyllisch fiets- en wandelpad laveert langsheen dit historisch kanaaltje over een afstand van 12 km tot aan het kanaal Dessel-Turnhout-Schoten. Kp 41. Verder via Kp 40, 98, 38, 85, 71 72 tot aan brug 6 in Beerse. Terug naar Gierle centrum via Beerse industrie en de lilse Bergen. Totaal 69 km volgens teller. (foto Pedro: KP26 antitankkanaal)
Het is lange tijd een raadsel gebleven waarom de wijnboeren in Frankrijk zelden vermoeide benen hadden, tot iemand op het lang bewaarde geheim van de kruidenleer stuitte. De Franse wijnboeren hadden de gewoonte om de rode wijnstokbladeren te verzamelen die tijdens de druivenoogst in overvloed aanwezig waren en hier aftreksels van te maken en pasta-achtige kompressen. De aftreksels werden in flessen gegoten en regelmatig in kleine hoeveelheden ingenomen. De pasta van de wijnbladeren werd gebruikt om de vermoeide benen mee in te smeren.Men had een waardevol kruidenmiddel ontdekt.
Inmiddels is vastgesteld wat de actieve bestanddelen van rode wijnstokbladeren zijn. De extracten zijn verder ontwikkeld tot een moderne zuiver plantaardig product. Deze periode markeerde de geboorte van het product Antistax®. (info: Antistax)
Vorselaar is gelegen in de Kempen, in het hart van de Belgische provincie Antwerpen, ongeveer 25 kilometer ten oosten van de stad Antwerpen. Kerkelijk behoorde de Vorselaarse Sint-Pietersparochie in de Middeleeuwen aan het kapittel van Kamerijk en was ze de moederparochie voor Lille en Poederlee. Eind 13° - begin 14° eeuw kwam Vorselaar wereldlijk aan de Heren van Rotselaar, kasteleins van de hertogen van Brabant. Deze bouwden een waterburcht nabij de weg Antwerpen-Turnhout, vermoedelijk een onderdeel van de handelsweg naar Keulen.
Eind 13° - begin 14° eeuw kwam Vorselaar wereldlijk aan de Heren van Rotselaar, kasteleins van de hertogen van Brabant. Deze bouwden een waterburcht nabij de weg Antwerpen-Turnhout, vermoedelijk een onderdeel van de handelsweg naar Keulen.
In de 16° eeuw kwam de heerlijkheid onder het bewid van Cornelis van Bergen en vervolgensonder de Arenbergers, die meestal elders verbleven en het dorp bestuurden via de drossaard. In 1663 werd Vorselaar door Karel Eugeen van Arenberg verkocht aan Jan-Baptist Proost, raadsheer bij de Raad van Brabant. In deze periode werd het kasteel herbouwd en werd het domein aangelegd met veel dreven. Onder andere door deze investeringen kwam de familie Proost in financiële problemen en werden dorp en kasteel in 1716 verkocht aan Phillipe Lodewijk de Pret, oud-burgemeester van Antwerpen. Diens dochter Annemarie trouwde met Karel-Philips van de Werve, lid van een belangrijk Antwerps geslacht, die in 1768 van keizerin Maria Theresia de titel van graaf ontving.
De familie van de Werve verbouwde het Vorselaarse kasteel tot een smaakvol waterslot in een uitgestrekt domein. De macht van deze familie werd gesymboliseerd in de kaak op het marktplein. In 1898 trouwde Maria-Louise van de Werve met baron Eduard de Borrekens.
Tot omstreeks 1900 was Vorselaar bijna volledig agrarisch. Nadien deed de diamantnijverheid haar intrede, een activiteit die de laatste decennia teruggelopen is. De laatste 20 jaar werd Vorselaar toenemend een woondorp. (info: heemkundige kring)
Leucothoe Zeblid, familie van de Ericeae. De Leucothoe is een fraaie tuinplant die gewaardeerd wordt om zijn prachtige bladverkleuring. Kent een lage dichte groeiwijze. Het blad is aanvankelijk bronskleurig, later groen, in de herfst opvallend lichtrood tot bronsrood verkleurend. (Foto Pedro)
"Sedum spectabile" in het Nederlands noemt men deze "hemelsleutel" Sedum spectabile is afkomstig uit Centraal-China, Japan. Het is een drachtplant met de bijzondere leuke eigenschap van enorm veel vlinders aan te trekken. Hemelsleutel is een vlezige vaste plant met blauwgroene, zittende en omgekeerd eironde bladeren die soms lichtjes getand zijn of gewoon gaafrandig, 7,5 cm lang en 5 cm breed. Wit met groene nerven. De bloemen zijn typische stervormig gebundeld in 20 cm grote tuilen van brede, platte hoofden. Sedum spectabile is lichtrozig en telt een paar rassen die vooral donkerder van kleur zijn. Het is een veel toegepaste borderplant vooral door zijn aantrekkingskracht voor vlinders, bijen en hommels. Bloemen zowel geschikt als verse snijbloem als voor droogboeketten. Groeit op alle grondsoorten, maar liever toch voldoende kalkrijk. Liefst volle zon maar verdraagt ook lichte schaduw. Heel mooi in de voorste borderrij tussen kruipende tijmsoorten en Acaena. (Op de foto: Sedum spectabile - 'Autumn Joy')
Over mezelf... Ik ben Pierre V alias Pedro Op Sinterklaasdag, anno 1948, ben ik als Mechelaar de wereld op gezet. Nu al geruime tijd woonachtig in "mijn dorp in de Kempen". Hobby's: Fietsen in de vrije natuur Geocaching en koffieleut... Heb net een fietstocht als peregrino naar Santiago de Compostela achter de rug ten voordele van... LCH Belgium vzw (Langerhans Cel Histiocytose)
(foto: HV)
