Verzoekplaatjes aanvragen kan enkel op bepaalde dagen en uren. Voor meer informatie klik op bovenstaand plaatje
Mijn Awards
knufs van bo
houden van is denken aan en zorgen voor
ROZEMARIJN ZELF GEMAAKTE GEDICHTJES UIT HET LEVEN EN EEN DOSIS HUMOR OP ZIJN TIJD.
18-01-2014
Hopen....
Hopelijk vind ik snel terug Wat ik een beetje ben kwijt geraakt Na twee dagen die anders waren En het onderzoek wat is gemaakt Gisteren eindelijk in het ziekenhuis Gingen de uren tergend traag voorbij Niet wetend wat er allemaal gebeurt Was slopend voor mijn man en mij We moeten samen positief denken Wachtend op dinsdag is wel lang Hopend dat alles goed zal komen Al zijn onze harten wel es bang Verloren vertrouwen wil ik terug Sterk gaan we het weekend in Weg met al die muizenissen Straks krijgt alles wel weer zin
Een fijn weekend gewenst met liefs van Rozemarijn.
De tijd gaat altijd veel te snel Dat vinden we meestal toch wel Maar juist wanneer ik dat niet wil Voelt het of die tijd staat stil Steeds weer wachten op die tijd Een eind makend aan onzekerheid We hebben nog een week te gaan Maar de tijd lijkt weer stil te staan De stress slaat in hevigheid toe Vreet energie en maakt zo moe Je wilt graag verder gaan met leven Maar hoeveel tijd word je gegeven Niemand die je dat zeggen kan We hopen er maar het beste van Geduld hebben is een schone zaak Moed houden is verplichte taak
Het geeft ieder een goed gevoel Met anderen je zorg te kunnen delen Door handen die werden aangereikt Dankbaar voor de steun van velen Dan lijkt of even de zon weer schijnt Alles is zoveel makkelijker te dragen Wanneer je weet je bent niet alleen Het donker verdwijnt op zulke dagen Je krijgt wat moed en meer vertrouwen Al weet je nog niet wat er op je wacht Door je gevoelens te mogen delen Geven anderen je daarvoor de kracht
Waarom is het leven toch zo nukkig Voel ik onrust zo diep van binnen De toekomst baart me zoveel zorgen Weet er totaal niets mee te beginnen Mijn man krijgt verdere onderzoeken Pas over drie weken zullen we horen Wat de longarts heeft te vertelllen Maar ik heb de moed wat verloren Had me dit jaar anders voorgesteld Al is hij gelukkig wel thuis bij mij Mijn angst houd me in de greep Hopelijk is hijzelf van zorgen vrij Toch red ik het niet in alle stilte Ik vraag om hulp aan iedereen Al heel wat kreeg ik te verduren Maar nu zit ik toch echt doorheen Pak mijn hand, laat me niet vallen Trek me langzaam uit dat dal Waar ik nu in zit weer omhoog Verjaag de tranen die ik voel Ze zitten verborgen in mijn oog
