Verzoekplaatjes aanvragen kan enkel op bepaalde dagen en uren. Voor meer informatie klik op bovenstaand plaatje
Mijn Awards
knufs van bo
houden van is denken aan en zorgen voor
ROZEMARIJN ZELF GEMAAKTE GEDICHTJES UIT HET LEVEN EN EEN DOSIS HUMOR OP ZIJN TIJD.
27-02-2012
Grapje....
Er woont een mannetje in mijn huis Zijn naam is meneer Kweetniet Als ik hem vraag, wat wil je eten Is zijn antwoord altijd, Kweetniet Ook op mijn vraag, hoe gaat het met je Zegt hij steevast, ach Kweetniet Lastig, toch hou ik van dat mannetje Vraag mij ook maar niet waarom Want mijn antwoord is Kweetniet
Het leven kan zo prachtig zijn Maar zo simpel is het meestal niet Wanneer ik luister en zit te lezen Zie en hoor ik zoveel verdriet De voorgevoelens die ik kreeg Maakten me angstig en verward Veel gevoelens kwamen uit En troffen mij toch in het hart Onze vorstin is ook een moeder Die nu angst heeft om haar zoon Zoals zij zijn er vele mensen Niets in het leven is meer gewoon Had ik maar niet zulke gevoelens Hoe het komt, ik heb geen idee Iedereen zou ik willen troosten Dat kan niet en toch leef ik mee Degenen die het moeilijk hebben Wens ik veel kracht en goede moed Ik veeg een traan weg uit mijn ogen En hoop slechts, alles komt wel goed
Niemand die me beter kent Weet wat me bezig houdt Kent mijn verlangens niet Mijn angsten, soms zo koud Ik droog mijn eigen tranen Van binnen diep verstopt Niemand weet beter wat ik voel Hoe mijn hart dan sneller klopt Nee, niemand die me beter kent Dan ik.....
Je kunt niet elke dag opnieuw Grenzenloos gelukkig zijn Maar toch elke dag een beetje Zie kleine tekentjes van liefde Een paar armen om je heen Dan voel je en dan weet je De warmte die het kleine geeft Zal je hart zeker verwarmen Wat niet goed was dat vergeet je
Vroeger stond ik ook op schaatsen Toen waren ze gemaakt van hout Maar als ik ze kreeg ondergebonden Jemineetje brrr, wat had ik het koud Mijn handjes voelden als bevroren Ik wilde alleen nog terug naar huis Met een ijspegel aan mijn neusje Rende ik snel naar mijn warme thuis Moeder begreep het gelukkig wel Ze zei: mijn kind, ach goeie genade Da's niks voor jou mijn kleine prul En maakte lekker warme chocolade Nu zie ik van achter mijn keukenraam De kinderen genieten op de sloot Maar ik waag me er niet meer aan Ik zou weer klunzen als een idioot
Mijn hooggehakte rode schoentjes Ze staan op zolder in een kast Ik heb ze altijd trouw bewaard En menigmaal nog aan gepast Zo vaak gedragen, erop gedanst Dat is voorbij, het gaat niet meer Met weemoed denk ik eraan terug Heimwee naar vroeger doet soms zeer Toch zijn die mooie rode schoentjes Mij nog altijd heel veel waard Stiekem trek ik ze nog eens aan Gelukkig dat ik ze heb bewaard Misschien heeft iedereen wel iets Wat op zolder is weggeborgen Als je er nog eens naar kijken kunt Verdrijft het eventjes alle zorgen
