Wetenswaardigheden over de streek waarin wij wonen! Klik op de afbeeldingen!
Lokaliseer met Google Maps een aantal interessante bikespots in de Brabantse Wal!
De Gloriëtte in het kasteelpark Moretusbos tegenover het kasteel Ravenhof, te Putte-Stabroek, op de grens van België en Nederland. Uitvalsbasis voor menig lokaal ritje met de bike!
Het kasteel Ravenhof van de graven Moretus te Putte-Stabroek, midden in het Moretusbos dat zich uitstrekt op Belgisch en Nederlands grondgebied. Klik op de foto en lees enkele wetenswaardigheden over het kasteel en omgeving!
Klik op de foto om een filmpje te zien over het kasteel Ravenhof en de omgeving!
De Huzarenberg in het Moretusbos! Klik op de foto om meer te lezen over het Moretusbos! Met mooie diamontage!
Molen Johanna te Huijbergen, aan de voet van de Brabantse Wal. Hieronder schuilt een link naar de website van Athena, waarop vermelding van bezienswaardigheden in de omgeving van Woensdrecht.
Ambachtshuis Woensdrecht. Hieronder schuilt een link naar de website van Gerard Schuurbiers waarop de Brabantse Walroute (fietsroute) besproken wordt. Mooie foto's inclusief!
De Brabantse Wal is uniek in het Nederlandse landschap, een steile overgang van de hoge zandgronden naar het laagliggende zeekleigebied. Vroeger lag hier de grens van land en zee. De steile rand in het landschap is gevormd door de werking van de rivier de Schelde die langs de wal stroomde. Klik op de foto om meer te weten te komen over deze streek.
De Ruige Heide en andere natuurgebieden ten noorden van Antwerpen en in de omgeving van Stabroek. Klik om meer te lezen!
Op het grondgebied van Putte (Woensdrecht) bevinden zich een aantal Joodse kerkhoven. Klik op de foto en lees een leuke anekdote uit de tijd dat er nog boter gesmokkeld werd vanuit Nederland!
Herberg De Leeuw Van Vlaanderen te Zandvliet, nabij het natuurgebied Stoppelbergen. Klik op de foto en lees over het 130-jarig bestaan van deze herberg (2008).
Stichting De Luchtballon te Calfven, waar kinderen en jongeren met een handicap even op adem komen! Vakantiecentrum voor kinderen met astma. Organiseert jaarlijks een toertocht in december.
Wandelnetwerk Kempense Heide vanaf het Ravenhof in Stabroek! Klik op de foto voor een link naar de site Antwerpse Kempen!
Kasteel Nottebohm in betere tijden. Dit kasteel, gelegen op de grens van Brecht en Brasschaat, is thans volledig overwoekerd en vervallen. Vele lokale TT's passeren deze plek met Adams-family-house-allures!
Mountainbiking begon in de late jaren '60 en vroege jaren '70 van de 20e eeuw. In die tijd was er geen mountainbike. De eerste mountainbikes waren gebaseerd op de frames van Schwinn. De rijders gebruikten luchtbanden voor op het strand en voorzagen de fiets van versnellingen en een motorcross stuur. Ze daalden heel snel van de mountain fireroads. De sport is ontstaan in Californië (zie externe links).
Het was pas in de late jaren 70 en de vroege jaren 80 dat fietsproducenten startten met de productie van mountainbikes met gebruik van lichtgewichtmaterialen. Gary Fisher wordt gezien als de eerste producent van de mountainbike in 1979. De modellen waren eigenlijk gewone wegfietsen met een bredere frame en vork om bredere banden toe te laten. De sturen waren ook anders, ze waren recht en niet lichtjes gebogen zoals sturen op racefietsen. Ook waren sommige onderdelen rechtstreeks overgenomen van de BMX fiets. De eerste massaal geproduceerde mountainbike werd geproduceerd door Specialized en had 18 versnellingen.
Tot voor kort, hadden de mountainbikes een wegfietsstijl en afmetingen. Omdat het mountainbiken opkwam en er dus agressievere rijstijlen kwamen, kwamen er nieuwe modellen die sterker en beter waren en betere afmetingen hadden om agressiever te kunnen rijden zoals: over obstakels rijden en houten bruggen en ramps. Nu zijn de mountainbikers gekend om hun meer BMX stijl namelijk op en over alles springen. Nieuwere modellen hebben of 24 of 27 versnellingen, 3 bladen voor en 8 of 9 tandwielen achter.
De nieuwste mountainbikes hebben meestal de volle uitrusting. Vroeger hadden de mountainbikes een stijf (=ongeveerd) frame en geen voorvering. In het midden van de jaren '90 kregen mountainbikes voorveringen. Dit ontlastte de armen van de fietser. De eerste veringen waren 38-50mm lang (3/2 tot 2inch). De vroege veringen waren zwaar en bewogen op en neer terwijl de fietser trapte. Dit nam veel energie weg, vooral tijdens steile hellingen. Om dit te verhelpen werd vering ontworpen waarbij de hoeveelheid vering kan worden geregeld. Veel rijders schakelen de achtervering uit als ze hard fietsen of een steile helling beklimmen. De meeste veringen hebben 100mm (4 inches) veerlengte. De meer agressievere fietsen voor downhill en freeride hebben 200-230mm (8-9inch) veerlengte. Veel rijders prefereren toch een hardtail (= alleen voorvering) frame.
Vincent Hermance behaalt zege in Antwerpse wereldbekermanche biketrial
In Antwerpen heeft de Fransman Vincent Hermance de derde wereldbekermanche biketrial op zijn naam geschreven. Hermance haalde het voor zijn landgenoot Gilles Coustelier, de winnaar van vorig jaar. Kenny Belaey kwam voor eigen volk niet verder dan de derde plaats. De regerende Belgische, Europese en wereldkampioen kreeg tot tweemaal toe af te rekenen met materiaalpech.
Kenny Belaey slaagde er dus voor het tweede jaar op rij niet in om de Belgische wereldbekermanche op zijn naam te schrijven. Net als in 2010 delfde hij het onderspit voor twee Fransen. Belaey, die de voorbereiding op deze wedstrijd combineerde met de organisatie zelf, behaalde weliswaar amper drie strafpunten, maar nog altijd twee meer dan zijn Franse rivalen. Zowel Vincent Hermance als Gilles Coustelier behaalden een erg hoog niveau en maakten op de twaalf af te werken zones amper één foutje. De zege ging zo naar Hermance die met gelijke punten eindigde als Coustelier, maar in de halve finale voor zijn landgenoten wist te eindigen.
Belaey diende in 'zijn' wedstrijd dus vrede te nemen met de derde plaats maar, in tegenstelling tot vorig jaar, gooide ditmaal materiaalpech roet in het eten. "Ik reed liefst tweemaal lek. Hierdoor verloor ik telkens tien minuten. Ik verkoos lichter materiaal en betaal daar nu de tol voor. Toch hoor materiaalpech bij topsport. Het zag er nochtans goed uit tot ik in zone zes met mijn voorwiel wegschoof, mijn voorrem werkte immers niet meer 100% procent na al dat 'bandengewissel. Het resultaat was dat ik twee extra strafpunten aangesmeerd kreeg, punten die allesbepalend zouden zijn. Zonder die twee extra punten zouden we alle drie slechts één strafpunt behaald hebben en ging ik, na mijn eerste plaats in de halve finale, met de zege aan de haal. Ik ben echter al blij dat de toeschouwer hier vandaag massaal aanwezig waren. en ik mijn geliefkoosde sport opnieuw in the picture hebben kunnen plaatsen", aldus Belaey.
In wat voor Iciar Van Den Bergh zijn allereerste WB-finale ooit was eindigde de Tremelonaar als zevende. VDB kreeg 36 strafpunten achter zijn naam en wist enkel Nicolas Vuillermot achter zich te houden. "Ik was heel blij dat ik eindelijk de finale had gehaald, en dat ook nog eens voor eigen publiek! Op vrijdag had ik ook al de kwartfinale gewonnen en ik voelde me sterk dit weekend! Natuurlijk wilde ik mezelf bewijzen in de finale. Achteraf bekeken vloog ik er misschien té gretig in. Ik had wellicht beter wat langer gewacht tussen sommige zones terwijl ook de vermoeidheid van de voorbije twee dagen een rol begon te spelen. Maar het bilan van de World Cup in Antwerpen is alvast positief, dit smaakt zeker naar meer", sprak VDB.
In de tussenstand van de Wereldbeker neemt 'Supermance' de leiding over van Coustellier, Belaey is nu derde op 45 punten van leider Hermance. Volgende weekend al gaan de beste trialbikers ter wereld opnieuw aan de slag in Polen. Op 21 augustus staat de UCI World Cup finale op het programma in het Franse Pra-Loup.
In de 20" categorie ging de Spanjaard Benito Ros Charral (13 ptn) op overtuigende wijze met de zege aan de haal, voor zijn landgenoot Abel Mustieles Garcia (32 ptn) en de Nederlander Rock Koekoek (38 ptn). De Zwitserse Karin Moor was andermaal de sterkste bij de dames. Onze jonge landgenote Perrine Devahive legde beslag op de zevende plaats.
Na een pauze van veertien dagen trektde UCI wereldbeker Trial voor de derde manche
van 2011 naar Antwerpen. Het driedaagse programma zal het centrum van de stad
overspoelen met Trial.
Het is de wereldkampioen Kenny Belaey die de wedstrijd
organiseert, wat niet wil zeggen dat hij niet zal meestrijden voor de
overwinning.
Op vrijdag worden de kwartfinales in de 20 en 26 inch
gereden. Enkel de 10 beste renners van deze finale mag doorgaan naar de halve
finale op zaterdag. Dan kan het publiek ook de tien beste renners van het UCI
klassement aan het werk zien. Het niveau wordt hier al zo hoog dat elke fout
afgestraft wordt en de toprenners nooit zeker zijn dat ze zonder problemen in
de finale staan en zelf de grootste favorieten kunnen uitgeschakeld worden.
Affiche WB
Antwerpen.
In de 20 inch staan de Spaanse piloten bovenaan in de
pronostieken. Ze bezetten op dit moment de eerste vier plaatsen in het algemene
klassement van de wereldbeker. De drie tenoren zijn Abel Mustieles (leider),
Benito Ros, de wereldkampioen en Dani Comas, de Europese kampioen. De vierde
plaats behoort toe aan de jonge Ion Areitio tweevoudig junior
wereldkampioendie in alle wereldbekers
in de finale stond maar nog geen podiumplaats kon winnen. De Nederlander Rick
Koekoek zal er zeker van genieten om zo dicht bij huis te kunnen rijden. Andere
kanshebbers op de finale zijn Serwin Karol en Matthias Mrhos.
In de categorie 26 inch zal de wereldkampioen Kenny Belaey
zeker voordeel halen uit een wedstrijd voor eigen publiek. Maar hij investeerde
ook veel energie in de organisatie van het evenement. Het zal afhangen van zijn
grootste uitdagers de Fransmannen Gilles Coustellier, Vincent Hermance en
Giacomo Coustellier of hij zijn plan om op eigen bodem te winnen kan waar
maken. Het is onmogelijk om op dit moment uit deze vier de winnaar te
voorspellen. Andere renners met kansen op een finaleplaats zijn de Duitser
Hannes Herrmann en de Fransmannen Guillaume Dunand en Nicolas Vuillermot. Maar
ook die andere Belg Iciar Van den Bergh en de Honghaar Hedgedus Lazlo kunnen
verrassen, zeker als ze revanche willen nemen na hun minder goede wedstrijd in
Val dIsère.
Bij de dames heeft Karin Moor sinds het begin van het
seizoen al drie grote wedstrijden op haar naam staan en ze lijkt dan ook
onverslaanbaar. Haar grootste concurrenten zijn de zusjes Abant uit Spanje en
de Australische Janine Jungfels.
Tekst:
Frank Chastel Trial Inside
Vertaling:
MD
Na.
Op 31 juli 2011 werd de derde manche van de wereldbeker Bike
Trial gereden in Antwerpen in de schaduw van het Steen. Vincent Hermance wint
voor Gilles Coustellier en Kenny Belaey en neemt de leiding in de wereldbeker
over.
Aanvankelijk nam Belaey de leiding maar in de zesde zone
kreeg hij 3 strafpunten te slikken als gevolg van mechanische problemen. Hij
moest twee maal zijn binnenband vervangen en zijn trouwe fietspomp bleek dan
ook de geest te geven. Belaey kon echter het hoofd koel houden en verzekerde
zich nog van een derde plaats. Het is spijtig dat ik technische pech had, ik
won gisteren de halve finale en was dus goed op weg naar een overwinning. Vorig
jaar verloor ik in Antwerpen omdat ik te hard bezig was met winnen, nu was ik
meer ontspannen en reed ik mijn eigen wedstrijd.
Ondertussen verzamelde de twee FransenCoustellier en Hermance slechts een puntje in
de eerste ronde. In de tweede ronde komt de spanning ten top want Coustellier
en Hermance maken geen enkele fout meer. De overwinning komt als een ware
ontlading voor Hermance. De Fransman was zeker van de overwinning als hij de
laatste zone zonder fouten zou afleggen, aangezien hij op zaterdag in de halve
finale beter was dan Coustellier.
Ichiar Van den Berg mocht zijn eerste finale in een
wereldbeker rijden, het thuisvoordeel was duidelijk groot, hij wordt
uiteindelijk zevende. Een mooie prestatie voor deze jonge renner.
Hermance is blij met deze overwinning: Ik hou van deze
locatie, het is beter dan vorig jaar, waar alles dicht op elkaar stond. Mooi
evenement!
Wereldkampioen Benito Ros Charral blijft oppermachtig bij de
20 inch categorie. Hij wint met een verschil van 19 punten op Abel Mustieles.
De derde plaats was voor de Nederlander Rick Koekoek die het thuisvoordeel naar
zijn hand wist te zetten.
Bij de dames reed Karin Moor zoals verwacht naar een derde
wereldbekeroverwinning. Ze had evenveel strafpunten als de Australische Janine
Moor maar had meer zones met slechts 1 strafpunt. Gemma Abant wordt met twaalf
punten verschil derde voor haar zus Mireia Abant.
Podium: Vincent Hermance, Gilles Coustellier en Kenny Belaey.
6de Boerenbike (30-50 km) te Opwijk van de KWB
Droeshout tijdens de Wayenbergkermis.
Als ik later oud zal zijn en niet meer in staat om er
naartoe te komen, dan zal ik vast nog wel eens terugdenken aan de dagen die ik
ben komen plukken op die niet altijd even gemakkelijk te vinden weide in het
landelijke Droeshout.Een beetje zon, de
muziek van een Decap-orgel, kinderen die zich amuseren op de springkastelen of
een rondje rijden in een paardenkoets, mensen die in en voor de tent genieten
van een glas en een hapje eten.Eerst
een inspannende rit met de bike om daarna van dit alles mee te kunnen
genieten.Men hoeft echt niet veel
kilometers te reizen om te kunnen zeggen: dit is nu vakantie!
Het kostte me wat moeite om de weide te vinden, want in
Wolvertem zijn de straten anders aangelegd en ook in Merchtem wilde de GPS me
sturen in straten die nu enkele richting zijn.Bovendien is er naast een Waaienberg ook nog een Weyenberg op de grens
met Merchtem!Ik bleek geparkeerd te
staan naast Weetabix en zijn kompanen, mannen uit onze streek, leren kennen op
een toertocht en via het forum.Bij
nader toezien zijn ze me voorbijgestoken op de A12 met hun opvallende wagen,
beladen met bikes.Ik hoopte wat
voorsprong te hebben op rubber-12, maar net toen ik me ingeschreven had zag ik
hem de tent binnenkomen!Bovendien
bleken er ook nog twee clubgenoten te zijn afgekomen.Om 9.30 u zat ik op de fiets om de toer van
50 km aan te vatten.De toer was
omgekeerd in vergelijking met de vorige editie, want we startten in een andere
richting.Een asfaltbaantje en enkele
boerenwegels leidden ons naar het eerste bos.Ik had amper anderhalve kilometer afgelegd of bij de doortocht van dat bos
lag ik alweer op de grond en tussen de netels!Uitgeschoven over een gladde wortel die me al bij aanblik weinig
vertrouwen inboezemde.Het zal wel
lukken, heb ik gedacht, doch het lukte niet!En meteen kreeg mijn zelfvertrouwen al een flinke deuk!De biker die even later volgde schoof ook,
maar had meer geluk en bleef op zn fietske zitten!We passeerden het kerkje van Mazenzele.Het stond in de steigers.Ik had enkele jaren geleden, bij de Daan-TT,
al opgemerkt dat het nodig aan restauratie toe was!Het zou zonde zijn indien zulke kerkjes
zouden verdwijnen, ongeacht de vermindering van het aantal gelovigen.Om daarvoor geld in het bakje te brengen wil
ik nog wel eens een flitspaal van de Vlaamse regering sponsoren door er te snel
te passeren!
Rubber-12 en de twee Papegaaien-clubmakkers hadden me al
snel bijgebeend.Rubber beweerde niet
snel te zullen rijden, maar op de hobbelige paadjes over graspollen door de
weiden ging het voor mij nog te snel.Tegen dat tempo zou mijn tong snel op mn tenen hangen!Dus heb ik het trio maar laten gaan en mn
eigen tempo gekozen!Een mix van
veldwegen, smalle paadjes door weiden en tracks door stukken bos leidde ons tot
in Asbeek (Asse) en verder tot aan de bekende plek met het kapelletje op de
heuvel en de kleinere kapelletjes met de staties van de kruisweg.Verderop merkte ik dat we tegen de richting
van een vaste route in aan het rijden waren.Er kwam me een biker tegemoet, dan nog twee en in een onoverzichtelijke
bocht na een klimmetje ben ik even blijven staan om te drinken.Nog drie, die gehinderd werden door twee
bikers die achter me aankwamen.Na de
bocht bleven de tegenliggers maar komen!Omdat ik betwijfelde dat al deze kerels de vaste route aan het rijden
waren, vroeg ik aan één hunner aan welke toertocht zij deelnamen!Het bleken bikers te zijn van de toer vanuit
Roosdaal. Een geluk dat die mannen de
klassieke geel-zwarte pijlen moesten volgen, want verderop zouden de beide
parcours elkaar nog ontmoeten.
Na een lekker snelle afdaling over asfalt, waarbij ik met
dichtgeknepen remmen nog 40 km/h haalde, kregen we de watertoren van Asse in
het vizier met enkele korte kuitenbijters over de grindpaadjes in het park van
Asse.Het ziet er daar nu al wat groener
uit!Enkele jaren geleden reed ik hier
door een kale tuin met enkele verloren gelopen bomen.Aan het Kasteel Waalborre, eerder een uit de
kluiten gewassen villa dan een kasteel, moesten we linksaf een kort stukje door
het centrum van de gemeente.Om even
later te kunnen genieten van een leuke snelle smalle track door een stuk bos en
naast weiden.De eerste bevoorrading kwam
na 24 km na een assenweg en stond opgesteld in Kobbegem.Even tevoren had ik de plaats bemerkt waar ze
vorig jaar stond opgesteld.Een
babbeltje met enkele bikers ter plekke die vroegen of ik was wie ik ben!Er lagen bananen, partjes appelsien, wafels
en sultana-koeken.De drankjes hadden
blitse fluo-kleuren.De mensen die voor
de bevoorrading zorgden hielden er de sfeer in.In Kobbegem volgde weer een splitsing tussen de beide afstanden.Voor mij was het de schilderachtig gelegen
kerk rond naar boven en voorbij de school t Ressorke, wat mij eerder geschikt
lijkt als naam van een huis van lichte zeden!Volgens internet is het geen school, maar een jeugdhuis.Tracks door bossen en weiden werden mn
deel.De velden aan een klein kapelletje
waren het speelterrein van enkele konijnen die het hazenpad kozen van zodra ze
me zagen toekomen!Misschien wisten die
dieren nog dat ik hier vorige editie mn blaas geledigd had!
Via het 13-bunders wandelpad, waar ook een rode vaste route
passeerde, maar in de andere richting, voerde de rit ons naar Relegem, alwaar
we een tweesporige betonnen landbouwweg werden opgestuurd.Volgden paadjes door weiden, naast een klein
bos en een hoogspanningsmast.Mijn
tellertje klokte de 30 km af.Pas aan
het kerkje van Sint-Gudula, met een stokoud uurwerk, te Hamme (Merchtem), stak
me sinds de bevoorrading de eerste biker voorbij.Van daaruit leidden off-road-wegen ons naar
het kerkje van Brussegem met huizen in een smal straatje.Volgde een zeer mooi en amusant stuk van de toer,
dat gedeeltelijk samen liep met de vaste route.Daar zat veel afwisseling in het soort paden, er kwamen stukjes bos in
voor, soms lekker naar beneden vlammen, maar ook stevig naar boven klimmen,
terwijl de vermoeidheid zich begon te laten gevoelen.Een groepje van vier stak me voorbij, gevolgd
door nog een biker bij wie ik me kon aansluiten.Vlak of naar beneden liep hij wat uit, maar
in de klimmetjes kon ik het gat steeds weer dichtrijden en voelde hij mijn hete
adem in zijn nek.Dat maakte hem wat
zenuwachtig, zodat hij even aan de kant ging uitblazen.Later zou hij me weer inhalen toen ik zelf
even halt hield en uiteindelijk zijn we samen toegekomen.Hij liet me verstaan dat het vat zo stilaan
leeg was.Met nog een andere kerel was
het een beetje haasje-over spelen omdat hij me inhaalde, dan weer stopte om aan
zn fiets te prutsen of zn gsm te beantwoorden.Naar het einde toe is me nog een biker
voorbijgekomen, en heb ik zelf nog een koppel ingehaald, zodat ik sinds de
bevoorrading eigenlijk nog slechts tien andere deelnemers gezien heb.Gedurende de laatste tien kilometers
passeerden we van nabij de drie grote zendmasten op diverse plekken en die ik
bij het toekomen al van op de A12 had zien staan!Na 49 km stond ik weer op de weide.
Nog een babbeltje met Bever en Cracra, de twee andere
Papegaaien, en samen met rubber-12 de barbecue en de tap eer aangedaan.Volgens Cracra hadden we onderweg het
parcours van zelfs twee andere tochten tegen gekregen.Streets en Mojobiker gezien, de andere bikers
van de delegatie van Straf in Bergaf uit Opwijk kwamen me niet bekend
voor.Zij zijn de reden waarom wij hier
jaarlijks weer neerstrijken vanuit het Antwerpse nadat we hen tijdens de
Brugbergrace in Humbeek hebben leren kennen.De fiets, de zon, het orgel, wat lekkers om te eten, de sfeer: Wayenbergkermis,
een stukje hemel op aarde.
20ste editie van de Rochustochten (25-35-50 km)
van WTC De Zwervers te Oosterzele (zaterdag 30 juli 2011).
Vandaag werd bewezen dat zelfs Sinterklaas met de
mountainbike rijdt!Kom en lees
verder!Op deze laatste zaterdag van de
maand juli op tijd uit de veren om naar het verre Oosterzele te komen en een
toertocht mee te pikken in een provincie die ik slechts uitzonderlijk daarvoor
aandoe.Geparkeerd in een weide waarin
de koeienvijgen al gedeeltelijk platgereden waren door de autos, me
ingeschreven in de ruime sporthal en vertrokken zo omstreeks 11.15 u voor de
toer van 50 km.Bij aanvang werden we
gedurende de eerste 5 kilometers over landelijke betonbaantjes gestuurd
doorheen de gemeente Oosterzele met de opvallend geel gekleurde
straatnaambordjes. De off-road bleef tot
dan toe beperkt tot enkele korte stukjes track.Nadat we de straat Rattepas, met keurige huizen, waren gepasseerd doken
we dan toch de boerenbuiten en de velden in.De Doelwegel leidde ons na 7 km voorbij de hoeve Den Doel, op het grondgebied
van Merelbeke, een voormalige stopplaats voor reizigers onderweg naar
Gent.Ze behoorde samen met andere
hoeven uit de omgeving tot het klooster van de geschoeide Karmelieten (1667).Mogelijk zijn we dat klooster zoals het er
thans uitziet ook gepasseerd, als het dat grote oude witte landhuis is dat we
daarnet in de hoogte zagen staan en nadien passeerden.Het lag aan het einde van een private zijweg
in de Doelwegel.Aan de hoeve Den Doel
stak een eerste biker me voorbij.Ik zou
er vandaag zon veertig te zien krijgen onderweg.
Veldwegen en een betonbaantje leidden ons naar een grotere
rustige baan die luisterde naar de naam Zink.Een bord aan de kant van de weg leerde me dat we door de Driesbeekvallei
reden en dat er daar in de buurt de Snijpaardwegel te vinden was.Een snijpaard heeft niets met paarden
vandoen, doch was een werktuig om stro mee te hakken in vroegere tijden.We passeerden de toegangspoort van het
Kasteel
Ter Zinkt.Daar stonden twee
brievenbussen voor de twee huisjes achter de poort, maar een bordje maakte
duidelijk dat het domein niet voor bezichtiging toegankelijk was.Merkwaardig is dat sommige veldwegels hier
een naam hebben.Voorbij het kasteel
moesten we links afslaan in zon veldwegel en werden we met de eerste korte,
maar stevige klim van deze dag geconfronteerd.Boven stond een echtpaar uit te blazen en de man grapte dat ik er moest
stoppen voor een alcoholcontrole.Ik was
gisteren anders toch niet al te laat gaan slapen, dus de wallen onder mn ogen
konden nu toch niet zo groot geweest zijn na een nuchtere vrijdagavond!Rechts afslaand kregen we een smal pad tussen
bos en veld voor de wielen geschoven om alzo zacht klimmend de
Sint-Bonifatiuskerk van Munte (Merelbeke) te bereiken.Naar links en naar rechts voorbij een oude
historische hoeve en de wiekenloze Prinsenmolen
in Baaigem die thans een architectenbureau huisvest in de nieuwe woning die er
rond gebouwd werd.Na een bocht zacht
klimmend konden we ook de achterzijde van de molen bewonderen.Even later troffen we de eerste bevoorrading
na een 12 km.Twee mannen onder een
tentje voorzagen de bikers er van sportdrank, water, bananen, appelsien,
peperkoek en lekker honingwafels.Er
kwamen twee Herders aan waarvan één zijn rugzak in de sporthal was
vergeten.Eén van de mannen aan de
bevoorrading informeerde met zijn mobiel naar zijn collegas in de
sporthal.Hopelijk heeft de verstrooide
Herder zijn materiaal kunnen recupereren!
Langs de kenmerkende Oost-Vlaamse servitudewegen tussen
tuinen van huizen en veldwegen reden we richting Balegem wat we na 17 km
bereikten.Na de doortocht van het
rustige centrum en het passeren van een korte afdaling die als gevaarlijk stond
aangekondigd passeerden we het mooi in het groen gelegen Hof ter Rotse, ik
vermoed een pivédomein dat enkele door de bomen voor nieuwsgierige blikken aan
het zicht onttrokken woningen herbergt.Volgde een kort stukje door een bos, en tijdens een afdaling kon je even
verderop enkele schilderachtige oude huizen van Balegem zien staan.Enkele mensen die ook aan een fietstocht
bezig waren hadden hun stalen rossen even opzij gezet om te eten op het terras
van een kleine taverne.Ondanks het feit
dat Oost-Vlaanderen de reputatie geniet een platte pannenkoek te zijn, lieten
de glooiingen in het landschap iets anders blijken en werden de kuiten op de
proef gesteld tijdens een stevige klim naar wat een luchtmachtbasis bleek te
zijn, te zien aan de vlag die er wapperde.Het deed me terug denken aan mijn legertijd als soldaat in de
Meteo-Wing, in die tijd gevestigd te Wezembeek-Oppem.En ja, de luitenants daar hadden het wel eens
over Semmerzake (Gavere).En zie, zoveel
jaren later krijg ik dit dan eens te zien!Een
merkwaardige
bol was de blikvanger op het militaire terrein.Rechtsaf de grote baan op en dan weer naar
rechts de weiden in om de basis nog eens voorbij te rijden langs de
achterzijde.Ook hier passeerden we een
molen, de Ronnemolen, maar die is nodig aan restauratie toe!
In een bocht van een veldweg lag een plek die luisterde naar
de naam De zes linden en die er ook daadwerkelijk stonden, en enkele
pedaaltrappen later reden we voorbij de Oude Pastorij, aan het zicht
onttrokken door grote bomen, om Vurste te bereiken.Twee bikers staken me voorbij en met ons
drieën doken we een slijkerige track in waar het wat uitkijken was voor stenen
en plassen.We reden in het natuurgebied
Domein Teirlinck naast de Schelde (Merelberg).De Steenbakkerswegel naast een beek tussen
bomen had zijn naam niet gestolen, want het pad stak er inderdaad vol stenen en
lag er nat en modderig bij.Aan het
begin van het pad stond een mooi gelegen villa aan de rand van het bos te
koop!Op deze eenzame plek stonden slechts
enkele huizen.
Toch even van de route afgeweken aan een idyllisch gelegen
gerestaureerde hoeve om te rijden tot de oever van de Schelde.Een stukje van de Trekweg, het jaagpad naast
de stroom, gevolgd tot aan het Kwenenbospad met een mooi zicht op het
water.Een binnenschip voer
voorbij.Opnieuw de uitgezette route
opgezocht en op de assenweg werd mn aandacht getrokken door een ranke toren
die boven de bomen uitstak.Na een zacht
klimmende kerkwegel, waar het kind van een inboorling aan het spelen was, gaf
de toren zijn geheim prijs.Het bleek de
toren te zijn van het Kasteel van Schelderode, vlak achter de Sint-Martinuskerk
gelegen.Even tot daar gereden.De kasteelpoort was afgesloten door een
houten schutting en een plakkaat verried renovatiewerken.Kerk, kasteel en ernaast gelegen motte
(kunstmatig aangelegde heuvel) zijn een beschermd dorpsgezicht.Vanaf het kerkhof heeft men een goed zicht op
het grote kasteel.Grappig was dat men
op dit kerkhof gieters kon gebruiken die aan een metalen staaf waren
vastgemaakt en konden losgemaakt worden met een muntstuk van 1 of 2 euro zoals
de wagentjes in een supermarkt!Schelderode!Alleen al voor de
naam zou men op deze mooie plek willen wonen!Weer het parcours opgezocht om het een goede kilometer later weer te
verlaten om de Schelderomolen van dichterbij te bekijken.Mooi gerestaureerd, met wieken
inclusief!Een beeldje houdt de
herinnering aan Willy Vereleyen, de laatste molenaar van Schelderode (vanaf
1950) levendig.
Na een nieuwere woonwijk met kleine villas bereikten we het
Nerenbos.Maar net voor het bos moesten
we linksaf.Twee bikers laten passeren
en op mn stappen teruggekeerd en het Nerenbospad langs weerskanten eens
bereden.Daar is weinig passage, te zien
aan de ongeschonden ondergrond.Het lag
er ook zeer drassig bij.Veldwegen en
tracks, voorzien van kleine naambordjes, werden ons deel.Een biker met lang grijs haar dat vanonder
zijn helm kwam, stak me voorbij.Hij
werd in de verte opgewacht door zijn kompaan die zo mogelijk nog langere, bijna
witte haren en een dito lange baard had!Waarmee bewezen is dat Sinterklaas ook mountainbike beoefent en zijn
mijter dan ruilt voor een helm, zoals het hoort!Sinterklaas hield er een stevige vaart
in.Ik hoopte hem nog te zien aan de
bevoorrading, maar ik had pech.Ik heb hem
toch nog te zien gekregen toen ik huiswaarts vertrok!Veldwegen, ook door aardappelvelden en zelfs
tussen muren van maïs, en paadjes leidden ons naar Bottelare.De pijltjes even links laten liggen en tot aan
de Sint-Annakerk gereden.Daar tegenover
staat in de Lindestraat een mooi oud huis waarvan de gevel getooid was met
prachtige bloemen.Na een smal pad
bereikten we de tweede rustplaats.Daar
was het nog druk, er kwamen nog verschillende deelnemers toe en we stonden er
zeker met een man of twintig.Voor mij
kwam de bevoorrading na 40 km, mijn extra omwegen inbegrepen.Me tegoed gedaan aan een stuk banaan en twee
honingwafels.
Van Bottelare ging het dan over landelijke wegen richting
Moortsele, een deelgemeente van Oosterzele.Na het kruisen van de spoorweg kregen we een zware klim voor de wielen
geschoven.De Geraardsbergsesteenweg
over en dan weer rechts een straatje in richting Gijzenzele.Van een brede veldweg moesten we dan via een
trapje met drie treden een singletrack op.Veldwegen en smalle servitudewegen of kerkwegels tussen tuintjes en
eigendommen werden ons deel.Om nog een
vierde molen op onze route tegen te komen.Maar ik ben niet zeker of deze wel echt was!Hij was geïntegreerd in een huis en de
bakstenen zagen er zo recent uit dat er van de originele molen dan toch weinig
is overgebleven.Opmerkelijk waren de
restanten van bunkers en de verschillende boomkwekerijen die hier hun stek
hebben gevonden.Uiteindelijk bereikten
we het schilderachtige Scheldewindeke en omwille van het feit dat ik hier en
daar het parcours had verlaten kwam ik na 59 km weer toe aan de sporthal.Een mooie toer met afwisseling en
schilderachtige plekken.Gelukkig geen
regen, maar jammer van het sombere weer.Met wat zon had de omgeving er nog mooier uitgezien.
Van de bikewash geen gebruik gemaakt.De vloer van de sporthal was beschermd met
kunststof matten, je mocht je bike zelfs binnen zetten.Er heerste nog een gezellige drukte.Een donkere Ename besteld en om de alcohol op
de nuchtere maag wat te neutraliseren er meteen twee hotdogs bij gegeten.Met mosterd en augurken!Iets eetbaars was welgekomen!De controlekaart kon je inleveren voor een
nieuwe drinkbus.Om proper weer naar
huis te kunnen de douches opgezocht.Die
lagen er netjes bij en gaven overvloedig warm water om deze tot in de puntjes
prima georganiseerde toer op de gepaste wijze te kunnen afsluiten.Na een dik uurtje autorijden was ik weer in
de Stad aan de Stroom!
Van harte uitgenodigd op de zesde editie van onze jaarlijkse
avond/nacht toertocht. Deze gaat door op vrijdag 5 augustus.
Afstand: 30-40 km. Bevoorrading: 1 Vertrekplaats: Baljuwhoeve,
Nederstraat 55, 1602 Vlezenbeek Inschrijving: 18:00-22:00 u Prijs: 5 euro
Als de weersomstandigheden het toelaten, rijden we door café 'In De
Linde'.
Geschenk voor elke deelnemer, onder de vorm van een waardebon voor een
saunabeurt en een bon voor een inheemse boom naar keuze. (Af te halen op een
later tijdstip).
Van harte uitgenodigd op de vijftiende editie van onze jaarlijkse
MTB-Toertocht. Deze gaat door op zondag 7 augustus.
Afstand: 27-41-46-68-90-110-125 km. Bevoorrading: 1 tot 5 naargelang de afstand Vertrekplaats: Baljuwhoeve Nederstraat 55, 1602 Vlezenbeek Inschrijving: 110-125 km: 07:00-09:00 u en 8 euro Inschrijving: 68-90 km : 07:00-10:00 u en 6 euro Inschrijving: 27-41-46 km: 08:00-10:30 u en 5 euro
Geschenk voor de deelnemers, zolang de voorraad strekt, onder de vorm van
een waardebon voor een saunabeurt en een inheemse boom naar keuze (boom af te
halen op een later tijdstip)
Binnenband voor deelnemers die de 125 meerijden in O2 Marathon Challenge verband.
Ook voorzien:
- bikewash
- massage (vanaf 11:00 u)
- après bike
- broodje met pens
Toertocht (30-40-50 km) van mountainbikeclub Just Ridin te
Waasmunster.
Vandaag ook naar het zoete Waasland afgezakt om de toer in
Waasmunster te komen rijden.Waasmunster
bleek dichter bij de deur te liggen dan verwacht, de GPS liet me de snelweg al
verlaten via de afrit Sint-Niklaas, zodat ik om 9.15 u aan de inschrijving
stond.Daar was al veel lawaai onder de
tent van mannen die op dit vroege uur al met een Chouffe in de hand stonden.Om 9.30 u vertrokken voor de rit van 50 km.
De eerste tien kilometer werden we over straten en paden
gestuurd in een bosrijke omgeving die echter ingenomen werd door statige
villas.Niet te schatten wat voor
paleizen dat daar tussen stonden!De
mensen die daar wonen lijden beslist geen armoede!Asfaltbaantjes en smalle paadjes door de
bossen wisselden elkaar af.De eerste splitsing
was in een pad in een donker bos en die had ik met moeite gezien.Ik vond het vreemd dat niet iedereen dezelfde
richting koos en daarom keerde ik op mn stappen terug.De bordjes die de splitsingen aanduidden
waren zo netjes en professioneel dat ik dacht dat ze voor de vaste route
bedoeld waren!Een groepje jonge gasten
die na mij ingeschreven hadden, sloeg af richting 30 km.Dertigers met dure fietsen, een blits pak en
bijpassende helm en een zonnebril op!En
dan toch de kortste toer!We werden
langzaam maar zeker richting de singletracks gestuurd die liggen in de bossen
naast de snelweg E17 en waar ook de vaste route passeert.Een gedeelte van de eerste echte track lag er
gehavend en vettig bij.Er zitten daar
een aantal diepe groeven in.Ik was niet
de enige die het niet betrouwde!Via een
weinig gebruikte brug kruisten we de snelweg.Er stond daar een vader met zijn dochtertje.Dat kleine meisje zal het op die track toch
niet gemakkelijk gehad hebben denk ik!Omdat er hier meer bikers reden vermoedde ik dat alle afstanden langs
deze tracks gestuurd werden.Met reden!Weer doken we een track in aan de overzijde
van de snelweg.
De singletrack ging over in een pad dat boven op de flank
van een helling naast de snelweg gelegen was.Het was mega om van daaruit de drukte op de weg onder je te zien.Aan de linkerkant stonden in het bos nog
steeds een aantal grote villas die je door die helling dus nooit kunt zien
staan van op de snelweg!Curieus dat er
in dit vlakke land op die plek zon hoogteverschil is.Of werd de snelweg daar indertijd om de één
of andere reden uitgegraven?In ieder
geval arriveerden we aan de afrit Waasmunster en moesten we naar rechts via de
brug de snelweg weer kruisen.Verderop
splitste de grotere afstanden zich weer af van de 30 km.
We doken weer een stukje bos in en ik ben dan even gestopt
aan een klein kapelletje.Toen ik er
rond reed zag ik dat een onverlaat de pas vervangen raampjes in gewapend glas
had stukgegooid.Zelfs het Mariabeeldje
was daardoor beschadigd!Men kan zich de
vraag stellen welk plezier men er aan beleeft van zulke zaken te
vernielen!Het bospad ging over in een
gezellige lange, smalle straat, geplaveid met kleine kasseitjes en waarin de
huizen tegen elkaar aanleunden, de Schietakkerstraat!We werden naar het centrum geloodst over het
mooi aangelegde kerkplein en reden door het Marollenstraatje.De oude koterijen hier stonden in schril
contrast met de kasten van huizen van daarnet.Het was leuk dat we even kort door het centrum werden geleid.Volgde weer een stukje bos en een smal pad,
om dan geconfronteerd te worden met een prachtig geschilderd kasteel op een
immens grote gazon.Ik heb het even
opgezocht op internet, dat was het kasteel Ortegat.Na nog enkele paadjes volgde nog een kasteel,
Blauwendael (ik ben even gaan kijken naar de inrijpoort in plaats van er gewoon
voorbij te vlammen) en dat zou eigendom zijn van de gemeente.Vandaar dat het park er vrij toegankelijk was
en we zonder problemen gebruik konden maken van de paadjes.
Aan de bevoorrading was er nog redelijk wat beweging.Onderweg trouwens ook.Ik ben een late vertrekker en dus is de grote
meute meestal al voorbij wanneer ik start.Het was leuk van eens niet alleen onderweg te zijn en anderen met hun
bikes te zien voorbij crossen.Ik heb
een stuk banaan en wat peperkoek gegeten.Er kwamen zes bikers toe die op hun pak drie apen hebben staan.Ik heb even gekeken op internet en dat zou
een team zijn uit Sint-Niklaas.
Na de bevoorrading werden we een asfaltbaantje dat bovenop
een dijk lag, opgestuurd en even verder volgde de afsplitsing van de 50
km.Ik vermoed dat het een dijk naast de
Durme is, maar ik ben niet zeker, vermits ik geen water kon zien.Het asfaltbaantje werd smaller en ging over
in een paadje dat langs weerskanten begroeid was met mooie bloemen op lange
stengels die de omgeving aan het gezicht onttrokken.Verder kwamen in het gedeelte na de pauze
redelijk wat rustige asfaltbaantjes voor.Soms reden we in de buurt van de snelweg, te horen aan het aanzwellende
geluid.Een bizarre plek was het Oud
Vliegveld waar we over een brede betonbaan in een soort niemandsland gestuurd
werden.Aan het einde ervan was een
grote poort en zag je links een overwoekerde caravan onder een ingestorte
overkapping staan.Ooit iemands
buitenverblijf in betere tijden?Naast
die poort doken we het bos in en reden over een paadje naast een beek.Terug uit het bos stonden nog een paar mooi
gelegen huizen met netjes aangelegde tuinen.De aapmannen staken me voorbij.
We arriveerden weer op de singletracks in de bossen in de
buurt van de afrit Waasmunster.Daar lag
een vrouw op de track die nog even aan het bekomen was.Ze was gevallen over een boomstronkje.Ze maakte deel uit van een gezelschap van
drie vrouwen en een man, allen gestoken in een fietspak van Fereyn.Buiten een verwrongen bidonhouder was er geen
schade aan bike of rijdster.De laatste
15 kilometer ben ik in hun zog blijven rijden.De vrouw had haar plek om te vallen anders mooi uitgekozen, want even
verder moesten we de grote baan oversteken naar links toe.Die draagt daar de naam van Patotterij!Een petotter in de Patotterij!Dat zou trouwens ook de naam zijn van de
aldaar gelegen bossen op de grens met Belsele.Wat me in dat laatste gedeelte de ogen nog ferm deed open trekken was de
passage van de Kennel van Rialfo!Wat
was dat daar!Van opzij gezien was dat
zon raar bouwsel, maar even verderop bleek dat een soort langgerekt modern
kasteel te zijn!Het grasveld er voor
zag zwart van de lamas!Een bizarre
plek!Enkele kilometers verder lagen in
een weide onder een boom schapen met zwarte smoelekes.Witte schapen waarvan het uiteinde van de bek
zwart gekleurd was!Volgde nog een
paadje in het gras om over een brug te rijden en dan ineens de dieperik in.Ik had het groepje van vier inmiddels weer
bijgebeend en zij voelden mijn hete adem in hun nek.Daarna nog een singletrack waarvan de passage
een laatste krachtinspanning vroeg van den deze en van het Fereyn-kwartet, om
dan weer een dijk opgestuurd te worden.De
aanblik van mooi gelegen villas en de afstand op het fietscomputertje lieten
uitschijnen dat het einde nakend was.Het viel me daar trouwens in die laatste straat (Potaardestraat?) op dat
daar een groot hoogteverschil was, een dal, met nog een soort glooiing
middenin.Maar het werd ingenomen door
privé-eigendommen.
Van de bikewash heb ik geen gebruik gemaakt, maar er kwam
wel een megastraal uit die brandweerslang.Een lekkere hamburger en een idem dito Chouffeke onder een tent waar nog
veel ambiance, in ieder geval nog veel lawaai was, sloten deze rit af.En voor de verandering was ik eens wat
vroeger thuis dan gewoonlijk.Waasmunster is blijkbaar niet zo heel ver van de voordeur!Mooie tocht, wel redelijk wat verhard en
asfalt, onderbroken door mooie passages, er was veel te zien onderweg en de
inspanning liet zich voelen.Alles
degelijk afgepijld en een leuke afsluiter onder de tent.
18de Polder- en krekentocht (30-50-60 km) van WTC
Bentille te Sint-Jan-in-Eremo (Bentille-Kaprijke).
Op zaterdag 23 juli naar hier gekomen om deze toer te rijden
vanuit het Café Tramstatie.Inschrijving
in een zaaltje achter het café, je fiets kon je plaatsen naast een duivenhok
uit grootvaders tijd!Ik had bij het
binnenkomen iets meer bekijks dan gewoonlijk, want een biker met een
levensgrote papegaai op zn truitje hadden ze hier waarschijnlijk nog nooit
gezien in deze vergeten uithoek van Vlaanderen.Vertrokken omstreeks 12.45 u.
Het begin van de toer zag er veelbelovend uit, want we reden
naast het Leopoldkanaal, langs beide zijden omzoomd door twee rijen uit de
kluiten gewassen canadabomen.Het was
wel duwen tegen een stevige wind in, en dat zou een constante worden in deze
toertocht.Daar waar we een brugje over
het kanaal over moesten werd mijn aandacht getrokken door een vreemd bouwsel
aan de linkerkant van de weg.Dus even
daar naartoe.Mijn vermoeden werd
bevestigd, het was een kunstwerk dat op een dijk stond.De houten trapjes er naartoe waren glad en
schuingezakt, zodat het geen sinecure was van er op je fietsschoenen met stijve
zolen zonder glijden naar boven te geraken.Het kunstwerk luisterde naar de naam Het Geheim.En die naam had het niet gestolen, want het
blijft een geheim wat het ding in godsnaam moest voorstellen.Een soort ronde constructie die deed denken
aan het rad van een watermolen en waarop in alle richtingen planken waren
getimmerd!
Het bleef moede stompen tegen de wind in.Het landschap bood hier en daar
schilderachtige plekjes, kleine huizen die naast de dijk stonden, waterpartijen
en waterlopen.Verder een onbeperkt
vergezicht in dit zuinig bebouwde uiterst vlakke land.De vele witte en grijze wolken tekenden zich
grillig af tegen de blauwe hemel.De weg
naast het kanaal maakte plaats voor veldwegen, begroeid met gras of bezaaid met
grind.We naderden een gehucht van
Sint-Laureins dat luisterde naar de bizarre naam van Waterland-Oudeman!Meteen vroeg ik me af hoe de inwoners zich
hier dan wel noemden!Zijn het
Waterlanders of Oudemannen?Of oude
Waterlanders of waterlandse Oudemannen?Joost mag het weten!
In ieder geval was ik van mening dat de keuze van zon naam
eerder iets was voor Nederlanders, en eigenlijk was ik er nog niet zo ver naast,
want bij de terugkeer bleek dat dit gehuchtje inderdaad op de grens met onze
noorderburen gelegen is.De
straatnaamborden verrieden op een bepaald ogenblik effectief dat het traject de
grens had overschreden.De bevoorrading
kwam na 20 km en was opgesteld onder een tentje.Je kon er sportdrank en water drinken, er
waren koeken en wafels om te eten.Voor
de lange afstanden volgde nu een lus en de manier waarop de pijlen en borden
waren gehangen liet zien dat we straks een tweede keer via deze bevoorrading
zouden passeren.Twee mannen die me
daarstraks hadden ingehaald en in wiens zog ik was blijven rijden, stonden hier
ook.Ze hadden me ingehaald ter hoogte
van de tiendenpaal, die de grens aanduidde tussen de gebieden van Sint-Baafs
en Doornik.Van de tienden of pacht die
de boeren dienden af te dragen was één derde voor het loon van de pastoor, één
derde voor het onderhoud van de kerk en waarvoor het overige derde nog diende
ben ik intussen vergeten, ik veronderstel voor het bisdom.Even opgezocht:in de wijde omgeving van Sint-Margriete kom
je 4 grenspalen of tiendenpalen tegen. Dit
waren afbakeningen tussen de bezittingen van de Gentse Sint-Baafsabdij
(initialen SB), de Sint-Pietersabdij en de gronden van het bisdom Doornik. Het zijn overblijfselen uit de 15de en de 16de
eeuw.Ik ben iets vroeger vertrokken in
de hoop dat ik in hun buurt zou kunnen blijven rijden, wat ook gelukt is.Want bij de tweede passage kreeg ik hen weer
te zien, ik ben hen de hele tijd iets voor kunnen blijven.Verder heb ik tijdens de hele tocht hooguit
een 20 bikers gezien.
Het gedeelte van de toer na de eerste bevoorrading voerde
ons naar Sint-Margriete (NL).We
passeerden het domein Spreeuwenburg.Toen
we een kort stukje over een aan de linkerkant van een grotere baan gelegen
fietspad werden gestuurd, werd mijn aandacht getrokken door de activiteiten in
een aanpalende weide.Dat grasveld
bulkte daar namelijk van de konijnen!Ze
zaten zelfs tot tegen de haag aan de kant van weg!Verder werden we een soort dijk opgestuurd en
zag ik in een gemaaid veld twee reigers zitten.Groot was echter mijn verbazing toen ik nog wat verder reed!In datzelfde veld stonden op diverse plekken
tientallen reigers.Zo veel heb ik er
nog nooit bij elkaar gezien.Het was ook
al het enige wat hier te zien was, want het viel me op dat hier nog veel minder
bebouwing was dan aan de Vlaamse kant van de grens.Niets dan velden met een zicht tot op
oneindig met hier en daar een verloren gelopen hoeve.Weinig bomen ook.Een geluk dat het niet regende, want indien
je daar een stortbui over je zip zou krijgen, zou je nergens een plek kunnen
vinden om te schuilen.In dat geval ben
je nat tot op de huid!
Verder was er daar weinig te beleven.Het parcours verliep over veldwegen in de
open vlakte, afgewisseld met betonbaantjes.De wind beukte genadeloos op je in.Indien je in dit vlakke land zonder het minste hoogteverschil de
tegenwerking van de wind in equivalenten hoogtemeters had kunnen uitdrukken,
dan had je er heel wat gehad!Ik vermoed
trouwens dat deze rit bij slecht weer, bij regen en wind, een zware karwei zou
zijn!Ja, het gedeelte van de rit in
Nederland bood weinig verrassingen en de eentonige wegen en het optornen tegen
de wind in begon tegen de duur saai en vervelend te worden.De lus was rond en ik bereikte opnieuw de
plek van de bevoorrading na 41 km.Het
duo kwam ook toe en den deze snel weer weg teneinde weer niet als laatste te
arriveren.
Op de grens in Waterland-Oudeman stonden oude huisjes
waarvan je je afvraagt wie daar nog zijn tijd en geld in steekt om dat te
renoveren.Van dan af kregen we veel
betonbaantjes onder de wielen geschoven.We passeerden een café dat luisterde naar de naam Roste Muis, wat nog
altijd beter is dan Rosse Muis!Alhoewel
het dat volgens de site wel betekent!Het bleek wel een uitvalsbasis voor ritjes met de stadsfiets, want er
stonden diverse wagens met fietsdragers geparkeerd en er liepen gepensioneerden
rond.De waterlopen welke we passeerden
braken de eentonigheid van de omgeving.Na een brug die we over moesten stonden een aantal piepkleine huizen,
sommigen mooi gerenoveerd en wit geschilderd, anderen vielen bijna uit elkaar
van ouderdom en gebrek aan onderhoud.Een schilderachtige plek was het in ieder geval.Vlak in de buurt daarvan lag een reusachtige
appelboomgaard en stonden honderden zonnebloemen.Volgde weer een lang stuk naast het
Leopoldkanaal om dan te moeten vaststellen dat we naar de andere oever gestuurd
werden om dan weer helemaal terug te rijden.Want ik passeerde nu een verlaten huisje dat ik daarstraks over het
water had zien staan.Deze keer weer
tegen de harde wind in!De twee mannen
van daarstraks wisten me weer in te halen, ondanks het feit dat ik daarnet
geprofiteerd had van de wind in de rug om snelheid te maken.Luttele vijf kilometer verder waren we weer
aan Café Tramstatie.
Het bonnetje met het noodnummer kon je inruilen tegen een
boterham.Daar nog twee glazen icetea
bij gedronken en even uitgerust.Er
zaten nog rijders binnen, maar de gezellige drukte van daarstraks bij de start
was intussen achter de rug.Bij de
plaatselijke bakker nog een brood en wat koffiekoeken gekocht.Morgen eet ik brood van Bentille-Kaprijke bij
het ontbijt.De rit naar huis via de expresweg
verliep vlot met weinig verkeer.Het
viel me op dat mijn GPS niet werkte in de Konijnenpijp, de Antwerpse
tunnel!Ik ben deze Oost-Vlaamse
toertochten niet gewend, maar ik weet op voorhand dat ik hier niet ga vinden
wat de tochten in de Kempen of Brabant te bieden hebben.Men kan geen bossen aanbieden als ze er niet
zijn.Maar men moet met alle streken
eens kennismaken en de fiets is daar ideaal voor.Er is daar trouwens een vaste route.Bepijling en organisatie waren in orde en ik
heb me geamuseerd.
Toertocht (15-24-43-63 km) van WT Millegem te Mol.
Traditiegetrouw op 21 juli naar Mol gekomen om deze toertocht
te rijden.Met wat geluk een ideaal
parkeerplekje gevonden in de straat waar de tent voor de inschrijvingen
stond.Toen ik daar naartoe reed zag ik
een vader met zijn zoontje vertrekken en ik zou deze mensen later tijdens de
toer nog tegenkomen.Het was nog een
heel kleine dreumes en zijn beentjes moesten flink trappen om zijn pa te kunnen
volgen.Me ingeschreven en omstreeks
10.00 u was ik op weg.Ik zal weer bij
de laatsten geweest zijn, want tot aan de eerste bevoorrading zijn me exact 29
bikers voorbijgestoken (27 eigenlijk, want ik heb de vader en de zoon hier
bijgeteld), na de eerste bevoorrading heb ik nog 10 bikers gezien en na de
splitsing waar de 60 apart ging nog 9.Ik vermoed dat ik als laatste gearriveerd ben, want korte tijd daarna kwamen
de eerste mannen toe, beladen met opgehaalde pijlen.
De tocht stuurde ons deze keer bij de start niet het
maïsveld in, maar de veldweg schuin tegenover.Het zou dus best kunnen dat de toer in tegenovergestelde richting
verliep dan vorig jaar.We werden eerst
de bossen van de Europawijk in gestuurd, waar singletracks en korte strookjes
beton elkaar afwisselden.We passeerden
daarbij de Europese school.Dat
verklaart meteen waarom de straten er de namen van Europese landen dragen.Verder kregen we een afwisseling van
bospaden, singletracks, veldwegen, hobbelpaadjes door weiden en rustige
baantjes op het grondgebied van Mol, Geel, Balen en Meerhout.Ik herkende bepaalde stukken terug vanuit
vorige edities.Soms zelfs tot in
detail!Zo wist ik bij het inrijden van
de Molderloopstraat in Balen (ik ben wel even teruggekeerd om naar de
straatnaam te kijken) dat ik seffens voorbij het huis zou rijden waar voor de
venster een perpetuum mobile over en weer stond te zwieren.En het stond er nog altijd over en weer te
zwieren!Dat was de straat waar je in
een bocht de spoorweg diende te kruisen en aan de andere kant via een dropke
het bos in reed.Dat was kort voor de
tweede bevoorrading.Er stak me net een
trio bikers uit Hamont voorbij, die mannen in hun mooie rood-gele pakken.
Het was zalig rijden in de bossen en we kregen geregeld
leuke stukjes en tracks voor de wielen geschoven.De eerste bevoorrading stond op 20 km van de
start en zoals de vorige keren aan een voetbalveld.De vader en zijn zoontje waar ik een tijdje
op de tracks was blijven achter rijden en dan was voorbijgegaan, kwamen hier
ook toe.Moet gij niks eten, vroeg hij
als een grote aan zn vader, terwijl hij zich tegoed deed aan een halve banaan!Grappig eigenlijk!Er stond daar nog een vader met zn twee
klein mannen.Je kon bananen en
granenrepen eten, er was sportdrank om te drinken.Er was nog redelijk wat beweging aan de
bevoorrading.Een biker keerde op zijn
stappen terug, want had zn helm laten hangen.Ik ben tegelijk met de vaders en hun kinderen weer vertrokken en dra was
er wat oponthoud aan de bult die we op moesten, temeer omdat daar een bord
stond dat er wat verder een fotograaf van mtb-you had postgevat en die iedereen
op de gevoelige plaat vastlegde.Wie
niet weet op welke site hij naar de fotos moet gaan zoeken was ofwel nog niet
goed wakker, of moet anders dringend een brilletje kopen, want er stonden zeker
vijf borden waarop de site in grote letters vermeld stond!De vaders met hun kinderen voorbijgestoken waar
het kon.Van dan af reed ik zo goed als
alleen, voorbij het SCK, het Studiecentrum voor Kernenergie, gelegen in een
straat met de bizarre naam Boeretang!Ze
weten daar in Mol hun straatnamen wel te kiezen, want ik heb er nog gelezen die
tot de verbeelding spreken.Ik
arriveerde aan de plek waar de 60 km zich afsplitste van de andere
afstanden.Volgde een leuk stukje door
de bossen op een slingerende track met enkele kombochten en heuveltjes op en
af.We reden ook enkele kilometers naast
een kanaal.Ik gok op het kanaal van
Dessel naar Kwaadmechelen!
In een rustige straat wandelde een oud echtpaar, hij zo krom
als een banaan met een loopwagentje en zij met een stok!En dat deed me denken aan het liedje van de
betreurde Conny
Vandenbos.Ook al loopt hij in dat
liedje alleen door het straatje en staat stil bij de dropjesdrogist, en koopt
daar wat snoep voor een kleintje, dat niet weet dat hij oma zo mist!De vrouw leek me iets jonger dan de man!Hij zal misschien een echte Blauwbaard
geweest zijn in betere tijden, tuk op een groen blaadje!
Dan passeerde ik plekken waar ik al eerder gefietst had,
want het traject zocht aansluiting met een gedeelte van de Landduinenroute op
het grondgebied van Mol, Dessel en Meerhout.We reden langsheen de Technische School Sint-Paulus om het natuurgebied
Heidehuizen te bereiken en passeerden de achterzijde van Meubelen Odrada.Ik herkende het uiteinde van de Bremdoornstraat,
vroeger een zandweg en thans voorzien van een betonnen onderlaag.We reden er een rondje en kwamen op de grote
baan uit.Tot mijn verbazing bleek het
oude vervallen huis op de hoek van de Bremdoornstraat nu ook uitgebrand
te zijn!Dat zal wel in de fik gestoken
zijn door mensen die niks beter te doen hadden!We passeerden de gemeentelijke opslagplaats van Mol met zandhopen en
wrakken van afgedankte brandweerwagens om dan door de bossen een stukje van de
rode lus van de Landduinenroute mee te pikken.Enkele moeders lieten hun kinderen spelen in de zandvlakte aan de
Kapucienenberg waarlangs het traject passeerde.In de Volmolenstraat in Meerhout reden we voorbij het terrein van de Kempense Modelclub.En voor de geilaards onder u is dat jammer
genoeg geen modellenbureau, doch een club voor radiobestuurd modelvliegen.Er was geen beweging.Slechts één man had er één van de vaste
tafeltjes ingenomen en er zijn helikoptertjes uitgezet.Sommigen amuseren zich met de fiets, anderen
vinden hun plezier in het vliegen met telegeleide helikopters.Leuke paadjes dienden zich aan in een
afwisselend landschap.
Ik moet de laatste geweest zijn aan de tweede bevoorrading
op een boerenhof. Ja, ik ben maar een trage rijder! "Iemand die nog van de
bossen geniet", zei de man ter plekke. "Ja, maar eigenlijk ook omdat
ik gewoon niet rapper kan"! Mijn bike genoot er wat belangstelling, want
een Turner hadden ze nog nooit gezien.
Uiteindelijk arriveerde ik dan toch op de plek die ik al
eerder in de toer verwacht had, meer bepaalde de Belse Bossen van het gehucht
Bel in Geel.Eén van mn collegas woont
daar in een gerestaureerde hoeve.De
bossen werden er nu ingenomen door jeugdbewegingen die er hun kampen hadden
opgezet.Bossen?Ik schrok toch wel danig van de kaalkap die
daar heeft plaatsgevonden en nog aan de gang was!Ik had daar echt geen goed gevoel bij!Een bordje van Natuurpunt meldde dat men de
bossen uitdunde om minder bomen meer kansen te geven en te zorgen voor licht
tot op de bodem voor plantengroei.En om
weer te zorgen voor een open heidelandschap in plaats van de volgens hen saaie
begroeiing met naaldbomen.Sommige
stukken waren volledig kaalgekapt en veranderd in een zandwoestijn.Op een stuk waren zelfs de wortels van de
bomen uitgegraven en op hopen bijeengeveegd!Binnen tien of twintig jaar stelt men vast dat alle zand is weggestoven
of weggespoeld en gaat men weer bomen planten om erosie tegen te gaan!Wedden?
Ik was me er niet van bewust dat Bel zo dicht bij de start
lag, want na de doortocht van de bossen en een straat die Manheuvels heette
verried mijn tellertje dat ik nog hooguit een dikke vijf kilometers te rijden
had.Bossen maakten plaats voor het
rechthoekig patroon van veldwegen, waaruit je kon opmaken dat we Millegem weer
bereikt hadden na een stevige rit van 63 km.Bij aankomst hoorde ik mn naam roepen en bleek rubber-12 daar te zitten
in het gezelschap van Ippe.Het is van
einde mei geleden dat ik rubber nog gezien had.We hebben nog twee glazen Grimbergen achter de kiezen gegoten en waren
daarmee weer de laatsten om op te krassen.Via Postel en de rustige E34 ben ik weer naar huis getuft.Ik passeerde Mol-Achterbos.Ik ben vroeger tijdens tochten een paar keren
voorbij de vijftien
kapelletjes van Mol-Achterbos gereden en sinds ik weet dat die zo heten
heb ik ze nooit meer te zien gekregen!
Een mooie afwisselende toer, veel bossen, duidelijk
afgepijld en overal gevarenbordjes aan de kruisingen waar enige oplettendheid
geboden was!Ideaal voor mij: een
afstand die de moeite waard is om er voor naar hier te komen, want ik moet toch
een uur autorijden, en lekker vlak om niet afgepeigerd weer toe te komen.
Op de foto's: de Belse bossen aan het kapelletje van de stilte, de Kapucienenberg waar de Landduinenroute passeert en het uitgebrande vervallen huisje op de hoek van de Bremdoornstraat en de Borgerhoutsedijk te Mol wat eveneens op de vaste mountainbikeroute ligt.
Doorheen het Dijleland, toertocht (30-44-63 km) te Wijgmaal van
WTC De Biekes Wakkerzeel.
Uit het filmpje van Phille vermoed ik dat ik de bestelwagen
aan de tweede bevoorrading nog net heb zien wegrijden. Die zou dan op een
tiental kilometer voor het einde gestaan hebben. Kan dat? Daar stond toen ook
een wagen met fietsdrager. Vermoedelijk van degene die daar de pijlen is gaan
weghalen. Dat laatste ploeterstuk uit het filmpje betreft volgens mij een
singletrack met veel geulen die ook in andere toertochten voorkomt. Laatst nog
in de TT vanuit Oud-Heverlee op 3 juli 2011. Maar toen lag alles droog. Ik heb
daar ooit eens tot aan mijn knieën in het water gestaan. Ik vermoed dat dit
tijdens de TT vanuit Loonbeek was, twee jaar geleden. Het was toen zeer slecht
weer met veel regen en wind. Vorig jaar heb ik die toer opnieuw gereden bij
mooi weer en toen lag alles er beenhard bij, ook de stukken waar je het jaar
voordien tot aan je enkels in de modder zakte!
Doordat de pijlen op dat stuk al weggenomen waren ben ik aan die modder
ontsnapt. Ik kwam daar nog een andere late biker tegen en samen zijn wij via de
gewone weg weer naar Wijgmaal gereden.
Hetgeen ik in mijn verhaaltje van hieronder het "peperkoeken
huizeken" genoemd heb, krijg je in het begin van het filmpje te zien op
tijdstip 00:40 seconden (ladders tegen een huis, geparkeerde fietsen, een kip,
eend, hond lopen er rond). Blijkbaar was dat nog voor de bevoorrading. De toer
van Oud-Heverlee kwam hier volgens mij ook voorbij. Het was in ieder geval niet
de eerste keer dat ik er passeerde. Ik zou wel eens willen weten wat dat daar
eigenlijk is! Een woonhuis of het clubhuis van één of andere bende? Ik heb bij
een eerdere passage daar eens een zonderlinge oude man op een stoel zien
zitten, iemand die goed in het geheel daar paste! Een soort van Catweazle, voor degenen die
deze nog kennen!
En Catweazle blijkt Gosse te heten, de eigenaar. Ik moet hem
dus toen in hoogsteigen persoon gezien hebben! Zouden ze daar ook
bouwvergunningen nodig hebben? Verbazingwekkend anno 2011! En met eigen
website! De Bereklauw is een gevestigde waarde in het Leuvense, en de Gosse een
fenomeen (waarschijnlijk een mei '68 maatje van Louis). 't Is daar best
gezellig en er wordt van alles georganiseerd.
Op de website van WTC De Biekes staan een aantal foto's van
de toertocht!
Doorheen het Dijleland, toertocht (30-44-63 km) te Wijgmaal van
WTC De Biekes Wakkerzeel.
Vandaag naar Wijgmaal gekomen om daar de toertocht van 65 km
te rijden.Bij het opstaan zag het weer
er toch veelbelovend uit ondanks de sombere voorspellingen van wisselvalligheid
en veel regen.Me ingeschreven en
vertrokken omstreeks 9.45 u.We werden
langs de spoorweg Wijgmaal uitgestuurd en gedurende de eerste zeven kilometers
kregen we redelijk wat asfaltbaantjes onder de wielen geschoven om tot aan de
leuke stukken te geraken.Want daarna
doken we de bossen en de velden in.Ondanks de regen van gisteren lag alles er nog redelijk behoorlijk bij
en de plassen kon je gemakkelijk ontwijken.Maar het zou zo niet blijven duren, want na afloop zag mijn fietske er wel
lief uit en het kan best zijn dat er nu wat minder Hageland is, want dat is
hier thuis tijdens het poetsen van mn bike mee door het putteke gespoeld!
Nadat de kleinste afstand zich van de rest had afgesplitst
werden we een behoorlijk vermoeiende helling op gestuurd.En er zouden er nog zulke komen.Boven gekomen werden we het Mollekensbos
ingestuurd over een draaiende en kerende singletrack, op en af.Daar was wat behendigheid vereist terwijl de
natte bodem onder je banden knisperde.Na enkele paden door bos en velden kwamen we aan de Mollekensberg.Een hele tijd later zag je rechts in de verte
de spoorweg weer liggen waarlangs we kort na de start gepasseerd waren.We hadden dus een grote lus gereden.
De toer bracht verder wat we in deze streek kunnen
verwachten: een afwisseling van de beenharde veldwegen met een door de regen
zacht geworden bovenlaagje.Want bij
regenweer kan de keiharde bodem veranderen in een echte vettige modderpoel.Ik heb hier ooit al in andere omstandigheden,
lees bij zeer slecht weer, gereden!De
veldwegen werden afgewisseld met de mooie holle wegen, hetzij off-road, hetzij
over de bekende kasseitjes.Soms was het
naar boven stompen, en er waren toch een paar langere stroken bij, op andere
plekken kon je lekker naar beneden dokkeren, terwijl de achtervering van de
fully het gedaver van het over de kasseitjes rijden temperde.Passages door bossen werden afgewisseld met
het rijden door velden waar je kon genieten van mooie vergezichten.
Ik heb een tijdje aan het rijden geweest in het kielzog van
een vrouw met achter mij een biker in een fietsbroek met fluogele
zijpanden.Maar omdat ik na een stevige
klim even aan de kant moest om naar adem te happen, speelde ik ze na een tijd
toch kwijt.Hier en daar herkende ik
stukjes van vorige edities, zo de plek waar vorig jaar rubber-12 en Chimaera op
een bankje zaten, op de plek waar de 65 en de 45 zich van de 30 km
afsplitsten.Dat was aan een huisje in
een bos.Zou dat Bertembos kunnen
zijn?Een Shortmountainbiker stak me voorbij.Verderop herkende ik een plek waar ik al een
aantal keren naar rechts ben moeten afslaan in een mooie holle weg.Maar dat was dan tijdens toertochten die
vanuit Waals-Brabant vertrokken.Twee
jaar geleden ben ik daar ook gepasseerd tijdens de toer vanuit Loonbeek.Toen was het zeer slecht weer en het was
alsof ik er door een beek moest rijden!Deze keer werden we rechtdoor gestuurd om te klimmen over een korte
helling met kasseien.Even verderop
stond de eerste bevoorrading.Ik had er
toen zon 25 km op zitten.De biker die
daarstraks achter mij hing maakte er aanstalten om weer te vertrekken.Ik vermoed dat hij de toer van 30 km volgde.Misschien een nieuweling in t biken, want
het gebeurt zelden dat iemand achter mij blijft hangen.Er was nog slechts weinig beweging op de
bevoorrading.Er kwamen er nog twee toe
na mij.Alles was nog voorhanden:
sportdrank, appelsienen, bananen en cake.De tent waaronder de mensen stonden werd op een bepaald ogenblik wel
bijna meegenomen door de wind!
Na de bevoorrading werden we de steile kasseiweg op gestuurd
die ik ook ken uit andere tochten in deze streek.Dan splitste de 45 en de 65 km zich weer af
van de 30.Achter de bomen ontwaarde ik de
draaiende radar van Bertem.Ik had al in
de beginne gemerkt dat er vliegtuigen voor Zaventem landden en opstegen.Twee bikers die op eigen houtje hun rondje
reden kwamen uit de tegenovergestelde richting.Verder begon vanaf de bevoorrading voor mij een eenzame tocht, want ik
heb geen enkele biker meer gezien.Ik
heb zelfs bijna niemand meer gezien, hooguit nog twee keren iemand die op pad
was met zn hond en een groepje van vier wandelaars.Het was overal even doods.Zon slecht weer was het anders niet, er zat
blauw in de lucht en er stond wel een stevige wind.Sommige klimmen moest ik in twee stukken doen
om halverwege even te kunnen uithijgen en te lurken aan het slangetje van mn
drinkzak.We reden herhaaldelijk in de
buurt van de E314.Daar lagen leuke
paadjes.We passeerden het witte huis
dat het dichtst bij de snelweg ligt.Meerdere toeren in deze regio passeren daar.Soms zaten we tot vlak naast de snelweg, zo
aan een bord dat de afrit Bertem aankondigde.Even verder werden we over een eenzame brug over de snelweg
gestuurd.Als je op de snelweg rijdt heb
je er geen benul van dat in de bossen die je passeert de paadjes op luttele
meters van de vangrails lopen.We reden
op amper een meter van de pechstrook en toch tussen de bomen!Aan de straatnaamborden kon ik zien dat we
een tijdje in Meerbeek op pad waren.Een
straat met villas, waaronder een paar afgrijselijk kitscherige met de allures
van een Griekse tempel, bleek pas geasfalteerd te zijn.Het zag er allemaal zeer netjes uit.De plek waar de 65 km van de 45 km scheidde,
herkende ik nog van vorig jaar.Ik heb
toen nog even getwijfeld voor dewelke ik zou gaan.Chimaera is toen de 45 opgegaan en rubber-12
en ik de langste toer.Nu was ik daar
alleen.Toen we vanuit een modderig stuk
aan het einde van een veldweg de grote baan op moesten klimmen en na de top
naar beneden konden razen, vlogen de klodders modder me om de oren!
Toen ik vanuit het bos een woonwijk met mooie huizen op het
grondgebied Everberg in reed kreeg ik een ferme regenbui, inclusief windvlaag,
over mn zip.Toch maar even geschuild
onder een berkenboom, want de gedachte aan een doornatte zeem tussen mn benen
deed me huiveren.En zo maalde ik tegen
mn trage tempo de kilometers van deze toertocht af.We passeerden ook weer dat peperkoeken
huizeken, een krocht ergens in een holle weg.Man, man, wat een rommel dat daar ligt, tot een reeks autowrakken
toe!Er stonden daar een hele reeks
fietsen geparkeerd.Ik vraag me af wat
dat daar eigenlijk is!
Terug in Meerbeek kregen we in een leuke afdaling in een
holle weg de kasseitjes van de Onze-Lieve-Vrouwstraat onder de wielen.Daarna moest je rechts afslaan en weer naar
boven klimmen.Om vast te stellen dat er
geen pijlen meer waren!Er was weinig
twijfel dat je na de klim het bos in moest om daar weer naar boven te kruipen.Ik was moe en dus was dat even te voet.Geen pijlen te zien en de sporen gevolgd
doorheen het bos.Je zag waar er gereden
was.Aan de rand van het bos was een pad
met de keuze links of rechts!Maar geen
pijlen te zien!Nog eens terug gereden
tot aan de Lieve-Vrouwstraat.Neen, ik
had me niet vergist, het was naar rechts!Waarschijnlijk waren de pijlen op dit gedeelte al weggenomen!Dan was ik wel goed gezien in een streek die
ik niet ken!Terug richting bos
gereden.Daar zag ik een biker met een
zwart-rode vest op zijn stappen terugkeren.Hij had hetzelfde probleem!Hij
was laat vertrokken, volgde ook de 65 km en vond geen pijlen meer.Deze biker was afkomstig uit Hove.Hij had dan nog de pech dat hij in het bos
van daarnet over de kop was gegaan waardoor hij zijn knie gekwetst had.
Ik had toen een 55 km op mn tellertje, het over en weer
rijden inclusief.Samen zijn we dan
teruggekeerd richting Onze-Lieve-Vrouwstraat en honderd meter verder gereden
tot een kruispunt in de bewoonde wereld.Men had inderdaad de pijlen al weggenomen, want de pijl naar rechts van
daarnet was intussen ook verdwenen!Een
auto doen stoppen om de weg te vragen, maar die mensen wisten ook niet zeker
hoe tot het station van Wijgmaal te geraken.Een biker uit de streek die daar op eigen houtje rondreed heeft ons dan
mee op sleeptouw genomen tot in Herent en ons daar op weg gezet.Altijd rechtdoor, aan Juwelier Huybrechts
naar links, dan weer rechts.We
passeerden Winksele.Ik had het moeilijk
om mijn lotgenoot uit Hove bij te houden, maar hij was zo galant van op de
cruciale plekken even te wachten.Voor
alle zekerheid nog eens iemand aangesproken voor de juiste weg.Die maakte meteen sluikreclame voor het
bedrijf waar hij werkte, naast het kanaal.Daar moesten we voorbij.De
Mechelsesteenweg over en daar stonden borden naar Wijgmaal.Nog drie kilometer!We moesten de brug over aan het kanaal.Eigenaardig genoeg hingen daar nog wel de
pijltjes!De herinnering aan vorig jaar
kwam weer boven.Toen ben ik langs de
verkeerde kant van het kanaal verder gefietst, maar de maat van Cheeseman is me
toen achternagekomen.Het is toen dat ik
Cheeseman van de oranje brigade met reclame voor Oudendijk op hun pakken voor
het eerst ontmoet heb.Aan de parking
aan het station afscheid genomen van mn vriendelijke gelegenheidsmakker die me
de laatste tien kilometer vergezeld had.Aan het voetbalterrein viel niet veel meer te beleven, de bikewash was
al opgeruimd, en dus maar mn auto opgezocht die in de Weggevoerdenstraat
geparkeerd stond, voor het huis waar ik twee jaar geleden ook stond.Want ik heb deze tocht al minstens drie keren
komen rijden.De rit naar huis verliep
vlot.
Er kleefde toch redelijk wat vettig Hageland aan mn bike en
schoenen en dan kreeg ik tijdens het schoonmaken van mn fiets nog een fikse
regenbui met veel wind over mn lijf, zodat ik noodgedwongen even drogere
oorden diende op te zoeken.Maar nu is
alles weer proper gekuist en gewassen voor de volgende keer.Mooie tocht, voor mij toch redelijk zwaar in
deze streek, alhoewel er hier nog zwaarder zijn.Als er al een tweede bevoorrading was, dan
was die al opgekraamd.Afpijling was in
orde, op bepaalde stukken soms karig.Maar in het vervolg misschien het laatste gedeelte van het traject ook
pas het laatst ontpijlen!Vorige zondag
ben ik in Hamont-Lo ook zo goed als samen met de ontpijlers binnengelopen.Maar die mannen hadden iemand op pad gestuurd
om te zien of er niemand meer op het traject reed.Die man verwittigde dat ik nog op komst was
en ze dus nog even dienden te wachten!Ik heb in ieder geval een mooie zondag beleefd.Met mn groeten aan de biker uit Hove, mocht
hij dit lezen!
Boerenbike te Droeshout-Opwijk op zondag 31-07-2011
Voor de zesde keer op rij organiseert de KWB Droeshout de echte onvervalste BOERENBIKE in Opwijk tijdens de Wayenbergkermis. Een toertocht van 30 of 50 km in de omgeving van Asse-Mollem-Meise-Oppem-Ossel-Merchtem. Met bikewash, 1 bevoorrading en natuurlijk niet te vergeten, onze originele Boerendouche!
U kan inschrijven en vertrekken vanaf 8.00 u tot 10.30 u voor de 50 km en tot 11.00 u voor de 30 km. Na 11.00 u kan u ook vrij en gratis vertrekken maar zonder bevoorrading en op eigen risico. Achteraf kan u in de feesttent genieten van onze lekkere pensen, sateetje of biefstuk en vergeet niet te proeven van het overheerlijke "Waaienbergerbier" en de muziek van het orgel Decap.
De inschrijving bedraagt 4 .
Adres van vertrek: Waaienberg 41 te 1745 Droeshout-Opwijk
Davy Coenen was een professionele mountainbiker uit Neerpelt die vorig jaar op 29-jarige leeftijd is overleden tengevolge van een hersentumor. Sinds zijn dood herdoopten de Peltercrossers hun 4-uren endurance om tot de "Memorial Davy Coenen". Davy Coenen werd geboren te Neerpelt op 2 april 1980 en is er overleden op 9 februari 2010.
De Peltercrossers presenteren:
4 u MTB ENDURANCE Overpelt 13 augustus 2011 Start 16.00 u Overpelt
De 4U MTB Endurance Overpelt gaat zijn 6de editie in. Ook dit jaar zullen we ervoor gaan. Met 500 euro prijzengeld voorzien voor de eerste 5 teams en naturaprijzen, prachtige tent voor een goei pint achteraf werd er ook weer gedacht aan de kleintjes die meekomen om te supporteren enz...
4U MTB Endurance Overpelt is een wedstrijd op recreatieve basis die verschillende teams van maximum 3 en minimum 2 renners de mogelijkheid biedt om het tegen elkaar op te nemen in een 4 uur durende endurance over een uitdagend, tegelijk technisch en snel parkoers van ca. 3,5 km. De renners kiezen zelf wanneer en hoe vaak zij elkaar aflossen. Het team met de meeste rondjes na 4 uren is de winnaar. De perfecte situatie om aan teambuilding of gewoon om er een mooie MTB dag van de maken..
Ook kan er vanaf dit jaar Solo gereden worden, we zijn zeer benieuwd wie deze uitdaging aandurft.
Het registreren van de rondes van de 4 Uur gebeurt via een elektronisch systeem. Elk team krijgt hiervoor één chip die de renner in koers steeds bij zich moet hebben. Aan de finish moet elke renner langs een chip passeren zodat bij passage van de biker (met chip) de gegevens per team worden bijgehouden in een centrale computer.
Deze informatie vind je hier op de site van de Peltercrossers:
Toertocht (22-28-45-65 km) van het Hamont MTB Team te
Hamont-Lo.
Vandaag in Hamont de toer van 65 km komen rijden.Na een etentje gisteren had ik niet bepaald
zin om op een zondag voor dag en dauw op te staan, en omdat ik bovendien nogal
veel tijd nodig heb om wakker te worden, was ik tergend laat aan de start.In tijd viel de verplaatsing anders nog
mee.Ik werd naar de parkeerplaatsen
voor het Salvatorcollege verwezen en bij het zien van deze school merkte ik dat
ik hier een aantal jaren geleden ook ben komen rijden.Na opzoeken in mn dagboek blijk ik er
zelfs al twee keren geweest te zijn, meer bepaald in 2007 (toen schreef ik nog
niet veel tekst) en in 2008.Ik had
inderdaad het gevoel dat ik ook ooit geparkeerd gestaan heb in een weide vlak
bij de kapel (gewijd in 1921 stond er op een gedenkplaat) waar we aan het einde
van de rit zijn gepasseerd.Ik was maar
net op tijd voor het sluiten van de inschrijvingen want ben om 10.25 u
vertrokken!Toch maar eens duidelijk
gevraagd of ik nog kon vertrekken voor de langste afstand met de melding dat ik
bovendien maar een trage rijder was!Maar het kon, als ik maar voor donker weer terug was!Ik heb dan ook maar een vijftal bikers nog
gezien onderweg, en vanaf de eerste bevoorrading geen enkele meer!
Het parcours was eigenlijk uitermate geschikt voor mij op
deze dag.Een overwegend vlakke tocht en
vaak in de bossen.Bij momenten waren er
wel langere eentonige stukken of wegen, maar die werden geregeld onderbroken
door leuke paadjes en singletracks, paadjes door mooie bossen en smalle tracks
tussen varens of waarbij je de lage takken tegen je armen voelde schuren.Een aantal keren werden singletracks benut
die, ervan gescheiden dooreen strook
bomen en groen, parallel liepen met toeristische fietspaden.Een eenzame wielertoerist die me voorbijstak
zal gedacht hebben van wat rijdt die kwibus nu op dat paadje, terwijl er hier
een biljartlaken voor de wielen ligt!
Na een kilometer of 15, een eindje voor de eerste ravito,
diende zich een technisch stukje aan met bochten en heuveltjes die niet zo
evident waren omwille van het mulle zand.Het meisje van een koppel jonge rijders dat me daarstraks
voorbijgestoken was, raakte hier wat op de sukkel en liet me weer passeren.Ik ben hen dan voor kunnen blijven tot aan de
eerste bevoorrading op 19 km.Daar lagen
nog stukjes banaan, wafels en lekkere cake met chocolade en kon je nog
sportdrank drinken.Er sloegen nog een
aantal rijders naar links af voor de grootste afstanden, maar ik vermoed dat ik
even verderop de laatste zal geweest zijn die voor de 65 km koos.Na de eerste stop heb ik geen bikers me nog
weten inhalen.Ik was wel niet alleen in
de bossen, want er liepen ook wandelaars, al dan niet met honden, rond en net
voor de afsplitsing van de grote afstand diende ik een koets met boerenpaard in
te halen op een bospad.
De splitsing tussen de 65 en de 45 km lag aan een baan.Ik ben daar even gestopt om het noodnummer
dat op bepaalde gemakkelijk te bereiken plekken was opgehangen op bordjes met
een zonenummer, even te bewaren in mn gsm.Als je dat niet doet, heb je het misschien nodig, doe je het wel,
misschien niet!En dat is altijd
beter.Daardoor stak de paardenkoets met
weer voorbij.Ik heb dan de route even
verlaten om eens tot aan de poort en de kerk van de Achelse Kluis te
rijden.Want ik had de toren daarnet
boven de bomen uit zien steken en hoorde de klok het uur slaan.Dat Trappistenklooster is van dezelfde orde
als de abdij in Westmalle, waardoor de link met het thuisfront weeral gelegd was.Spijtig genoeg is de Achelse Kluis niet
toegankelijk voor een bezoek.We werden
de grens over gestuurd naar een natuurgebied van Staatsbosbeheer Nederland,
aangeduid door een bord zoals dat in mn eigenste kontreien ook gebruikelijk
is.Ik houd van eenvormigheid!Zoals in heel Duitsland de straatnaamborden
er overal gelijkaardig uitzien!Niet de
zooi van verschillende borden per gemeente zoals in België.
Dra reden we door de vlakten en de bossen van de
Leenderheide.Het landschap daar is wat
te vergelijken met wat hier ten noorden van Antwerpen op de grens met Nederland
ligt in het natuurgebied De Zoom Kalmthoutse Heide in de streek rond
Bergen-op-Zoom.Alleen ziet de heide er
daar nu wat zwarter uit na de branden!En op de Brabantse Wal zijn er ook meer hoogteverschillen dan in Leende.Ook de zanderigheid is vergelijkbaar met
hier, daarom dat er hier in de grensstreek in de zomer geen toertochten
zijn.Er is soms geen doorkomen aan.Er stak me een biker voorbij die me vroeg of
ik de toer vanuit Hamont-Lo aan het rijden was.Het was één van de leden van het Hamont Mountainbiketeam die het
parcours afreed om te controleren of er nog bikers onderweg waren.Ja dus!Toch nog even wachten met ontpijlen tot den deze voorbij was!Hij zou aan de tweede bevoorrading
wachten.Alhoewel niet meer van de
jongste, reed die kerel gezwind door en kon ik hem niet blijven volgen.Na het doorkruisen van de heide en de bossen
in Leende kwam er dan het lastige stukje met een aantal brede wegen vol mul
zand naast de Baronie Cranendonck.Het
vroeg wat moeite om er door te komen.Gelukkig boden de met gras begroeide zijkantjes nog de mogelijkheid om
het zand wat te mijden.Verderop stond
de tweede bevoorrading met twee vrouwen voor een zwerfwagen (handig zoiets) en
vier Hamontse bikers die konden beginnen met het wegnemen van de pijlen na mijn
passage!Intussen was het ook knap warm
geworden nu de zon was doorgebroken.Ik
had nog een 20 km voor de boeg.
Op een bepaald ogenblik bemerkte ik pijltjes van een Nederlandse
vaste route.Dewelke is dat?Er lagen daar een aantal leuke smalle paadjes
in de bossen.Aan het bord dat de
laatste 5 km aankondigde stonden nog twee bikers van de club te wachten om met
ontpijlen te kunnen beginnen.Ze vroegen
of de toer me was bevallen.Bergen
hebben we hier natuurlijk niet!Daar
had ik vandaag ook geen nood aan, dan zou ik te veel afgezien hebben.Toen ik het industrieterrein naderde was het
hoogwater en moest ik een boom opzoeken.Ik hoorde stemmen en bemerkte twee bikers van aan de tweede stop die
pijlen wegnamen!Oei, we zijn te snel!Grappig eigenlijk!Dan passeerde ik de straten waarlangs ik
vanochtend met de auto naar de start was gereden.Nog twee grote pijlen van de splitsing
opgeraapt van het midden van de straat, vermoedelijk uit de rugzak gevallen van
de biker die ze was gaan weghalen.En
dan ben ik met die twee knoesten in de hand quasi gelijktijdig gearriveerd met
de groep mannen die de pijlen waren gaan weghalen.
Bij een drankje binnen nog even een babbel met die
mannen.Ze hadden vandaag een 500
deelnemers, waarvan een 100 voor de 65 km.Ik was eigenlijk benieuwd naar met hoeveel leden het Hamonts team was om
dit alles te organiseren.Slechts met
23!Toch een heel prestatie om zon
afstand uit te zetten en een toer te organiseren met zo weinig mensen.Voor het hangen van pijlen waren die mannen
twee dagen op pad geweest.Maar ze
hebben dat goed gedaan en mogen dat in de toekomst nog doen!En het waren nog vriendelijke kerels
ook!Een mooie dag beleefd en tevreden
dat ik de grote toer heb kunnen rijden, want voor een rit van 65 km was het
zeker de moeite van de verre verplaatsing waard.
Bruce Wayne, ik had me nog afgevraagd of je hier zou komen
rijden, want ik had op de routeplanner gezien dat Gotham City dichter bij
Hamont gelegen is dan de plek waar ik vandaan diende te komen!Maar om u te zien te krijgen had ik vroeger
uit mn nest moeten komen!En ik rijd
vermoedelijk ook veel te traag om Mr. C te hebben kunnen vervangen!
Dit verhaal kan je ook lezen op het Belgische forum en op
het Nederlandse forum:
19de Meerdael Classic (28-45-60-75-100 km) van de Downhillbikers te Oud-Heverlee.
Vandaag ook naar Oud-Heverlee afgezakt voor de eerste toertocht sinds een dikke maand stilliggen, op de 24 uren van Westerlo vorig weekend na.Er zijn nu eindelijk een aantal straten open die tot de vorige keer ontoegankelijk waren, zodat ik de vertrekplaats naderde vanuit Korbeek-Dijle.De vaste route kruist daar de spoorweg, die plek kwam me bekend voor, en vrezend geen parking te vinden in de smalle stijgende straat, mijn auto daar naast de spoorweg achtergelaten.Daardoor enige verwarring veroorzakend voor anderen die mij daar met mn bike in de weer zagen en vroegen of er verder parkeergelegenheid was.De start bleek te zijn aan de sportvelden tegenover Don Bosco en daar is in wezen heel wat parking, alhoewel ze goed vol stond!Ik ben hier nog al geweest om toen een bijna onmogelijke parkeerplek slechts te vinden op die nochtans grote parking!
Omstreeks 10.00 u vertrokken voor de toer van 60 km.De eerste 20 km, tot aan de eerste bevoorrading, gingen vrij vlot, ook al was ik voor de start al bekaf van die steile Korbeekdamstraat naar de start te hebben moeten beklimmen!Van aan de voetbalkantine doken we eigenlijk direct de bossen in.Ik meen dat de vaste Meerdaalwoudroute daar ook passeert.Er kwamen daar trouwens stukken van in de tocht voor, maar ze werden in de tegengestelde richting bereden.Zo dat stukje naast de snelweg vol putten en geulen, waar vaak water in blijft staan.Maar nu lag de plek er bijzonder goed droog bij.In het eerste deel kregen we een aantal brede boswegen voorgeschoteld, soms lange rechte stukken, hetzij lichtjes klimmend of dalend.Ook de holle wegen die rijkelijk aanwezig zijn in deze streek, werden ons deel.Aan de eerste bevoorrading kon je fruit eten, cake, wafels en stukjes snoepgoed met chocolade.Er was sportdrank en water.
Bijna onopvallend veranderde de voertaal van Nederlands in Frans en doorkruisten we een gehucht dat luisterde naar de naam Mille.Zeer schilderachtig was de witte vierkantshoeve die jammer genoeg gedeeltelijk in staat van verval verkeerde, ook al was ze nog in gebruik.Het zal ook niet min zijn van zon groot gebouw te beschermen tegen de tand des tijds.Tegenover stond een kleine witte kapel.Ondanks het feit dat ik nog al tochten in deze streek heb gereden, was ik hier nog nooit geweest.Er volgden nog andere paden die voor het eerst kennis maakten met mn bike en het zware gewicht dat deze moet torsen.Aan de kruising met een drukke weg hield een Downhillbiker me tegen.Hij wist me te zeggen dat het parcours plaatselijk was omgelegd omwille van een brand.Dat het een woningbrand betrof wist ik toen nog niet.Enkele weken geleden ben ik in Stekene tijdens een toertocht ook moeten omrijden omwille van een bermbrand.De brandweer liet me niet passeren.Maar daar heb ik wel zelf mijn plan moeten trekken om weer op het parcours te geraken.Hier waren de pijltjes al verhangen!
De doortocht van Nethen zal me bijblijven.We kregen een pracht van een holle weg voor de wielen, waar je weliswaar goed moest uitkijken voor de vele stenen die er lagen.Toen ik even stopte zag ik op de bermen planten staan waarvan de bloemen bestaan uit een soort langwerpige tros rode bessen.Volgens mij zijn dat beschermde planten, ik meen zelfs dat het een soort orchideeën betreft.Toen ik na aankomst aan Offshore vroeg of die beruchte lianenklim, waarover ik op dit forum al wel eens gelezen had, in de tocht zat, bleek dat inderdaad het geval en ik vermoed dat het deze holle weg was.Lianen waren er wel niet meer te zien.Daarna moesten we naast de tuinen van enkele huizen een als gevaarlijk gemarkeerde afdaling nemen.Halverwege was daar een dropke en deed ik veiligheidshalve hetzelfde als de biker voor me gedaan had!Afstappen!Het bleek een man te zijn die ik nog iets ouder schatte dan mezelf.Ook verderop zag ik het niet echt zitten om met mijn oude knoken naar beneden te razen, ook al moest ik me even tegen de kant drukken toen een vijftal naar beneden kwam gereden.Allemaal netjes achter elkaar, het zou een mooie actiefoto opgeleverd hebben!Het goed van wortels voorziene spoor ging over in een asfaltbaantje.We reden weer door een straat van Nethen en moesten dan links een smalle track in waarvan de ondergrond eerst uit zand bestond en dan uit kasseitjes.Een kaarsrecht paadje, niet breder dan een singletrack, gelegen in een door bomen overgroeide holle weg en bestraat met kasseien!Het was een zachte klim, maar een verdomd lange.Aan het einde kwam je het open veld in en moesten we rechts afslaan zodat je de bomen kon zien waaronder we gereden hadden.Toch eigenaardig dat zon holle weg zo stiekem verstopt ligt in een verder open landschap.
We doken weer de bossen in en kwamen ongemerkt op de klim die vertrekt vanaf de spoorweg en gelegen is op de vaste route in weer een holle weg.Halverwege staat een gedenksteen en ik ben gestopt om nu eindelijk eens te lezen wat er op staat.Het betreft een monument dat herinnert aan een aantal inwoners van Gastuche (er ligt een stationnetje met deze naam langs de spoorweg) die in 1944 zijn gestorven na de ontploffing van een bom.Een andere eenzame biker reed me voorbij en dat was het sein om weer op pad te gaan.Hijgend toch boven geraakt om quasi onmiddellijk weer naar beneden te moeten over een track die voorzien was van een bordje bochten!Een zeer leuk paadje van waaruit je recht de holle weg in kon kijken om de bikers die nog in aantocht waren naar boven te zien kruipen, terwijl je zelf lekker naar beneden kon razen door de bochtjes en over de bergjes wippen die op het pad lagen.Om dan beneden weer uit te komen aan de spoorweg en over te steken via een speciaal voor fietsers aangelegde overweg aan het stationnetje van Florival.Een naam die me deed denken aan een bloemenwinkel!Volgens Wikipedia is Florival een gehucht van Ottenburg, deelgemeente van Huldenberg, en dus Vlaams.Het is ook de naam van een bier, genoemd naar de toenmalige abdij in de vallei der bloemen.Het was me intussen ook opgevallen dat het gedeelte van de toer over Franstalige bodem een stuk zwaarder was dan in het begin, dat ik daardoor heel wat minder snel vooruitkwam en het weer een daguitstap ging worden!Puffend trok ik me naar boven, terwijl ik werd voorbijgereden door snelle jonge snaken die de indruk gaven zelfs niet te moeten trappen!In een steil klimmend smal straatje in Nethen stonden mooie huizen, waarvan één roze geschilderd als ware het een peperkoeken huisje uit een sprookje.De smalle weg dook het bos in en veranderde aan een eveneens roze kapelletje in een van wortels voorziene bospad.
We kruisten weerom de taalgrens en reden via de Florivalstraat Huldenberg binnen.Af en toe werd ik nog ingehaald door bikers, ik vermoed de laatste straffe mannen die de toer van 100 km hadden gekozen.Aan de voor mij tweede bevoorrading, op 51 km, ontmoette ik Pierrot le Fou, die me dan steevast vraagt of mn vriend ook onderweg is.Neen, de rubber koos vandaag voor Boom.Ik had kort na het vertrek al een Bierbiker opgemerkt, maar Pierrot was later vertrokken na een korte nacht.Werkend bij de hulpdiensten bij de brandweer van Heverlee-Leuven had hij nogal wat dronken jeugd moeten afvoeren van de festivalweide in Werchter!Te veel zaken gezopen die ze anders niet gewend zijn!Toen hij vertrok zag ik zn naambordje van de LCMT nog fier op zn stuur hangen.Daar zal ik straks wel eens naar vragen, heb ik gedacht, maar ik heb Pierrot na aankomst niet meer gezien.
Ik vond de tweede bevoorrading nogal laat komen, zo luttele negen kilometer voor het einde.Groot was dan ook mijn verbazing toen ik een bordje met nog 5 km zag staan, terwijl mijn tellertje de 60 km al had overschreden!Het einde was dus nog niet in zicht! Ik was anders al knap moe!Nog even doorbijten terwijl we weer het Meerdaalwoud doorkruisten, rakelings de Zoete Waters passeerden en een laatste klim in een holle weg voor de wielen kregen geworpen.Na een laatste smal paadje vol venijnige wortels, was ik toch blij dat ik na 65 km de sportvelden weer te zien kreeg.
Uitgekeken naar Pierrot, maar die was al pleitte.En toen ik mn naam hoorde roepen, zag ik Offshore daar zitten bij zn gezelschap en in het gezelschap van edel vocht.Offshore heb ik leren kennen na een nightride, samen met enkele andere trouwe nachtridders die elkaar op zon gelegenheden te zien krijgen.Bij dat gezelschap was een zekere Peter, een bionische man, omwille van twee ingeplante knieprothesen, maar die blijkbaar nog lustig de bike beklimt en aan een hoger tempo dan den deze!Want ik vermoed dat hij me voorbijgestoken is onderweg.Deze Peter kent dan weer rubber-12 en een tijd terug was er hier op het forum zo wat te doen over wie nu het langst op de après blijft plakken!Rubber en ik eisen vaak die eer op, maar deze Peter doet net hetzelfde!Voilà, hiermee zou ruber-12 moeten weten over wie het gaat.Vandaag hadden Offshore en ik deze eer, want wij zijn nog even blijven babbelen en buiten mijn bike stonden er nog slechts twee te wachten op hun baasje.Ik heb door het biken mensen leren kennen uit verschillende streken en het is altijd leuk als je ze dan eens tegenkomt.
Ik heb vrienden die me uitlachen omdat ik ga biken om mijn massa enigszins onder controle te houden, terwijl ik dan na afloop een pak frieten sta te smikkelen!Maar vandaag kon ik er niet aan weerstaan van op de terugweg naar huis niet even langs de Zoete Waters te rijden om daar aan het gelijknamige frituur een pakje naar binnen te werken in de avondzon! Dat is zon beetje mijn vaste stek geworden voor die enkele keren per jaar dat ik hier kom.Daarna de lange rit huiswaarts en mn bike nog grondig gekuist.Dat was niet gebeurd na de laatste rit in Mont-Saint-Guibert op 29 maart en hij is zelfs smerig mee naar de 24 uren van Westerlo genomen!Voor daar te winnen was het toch niet nodig!
Toen ik zaterdagochtend 25 juni wakker werd was de teleurstelling groot toen ik merkte dat het hard aan het regenen was.Een regen die niet ophoudt en waardoor alles kliedernat wordt!Al goed dat ik donderdag nog snel een kleine tent had gekocht, of ik zou daar vandaag mooi staan met mn spullen in de regen!Tijdens de voormiddag nog wat aankopen gedaan zodat ik wat sandwiches met beleg zou kunnen meenemen.Mijn spullen die ik donderdag al klaargezet had ingeladen en om 13.00 u kon ik naar Westerlo vertrekken.
Zoals overal was het ginder een probleem om een parkeerplekje te vinden.Ik stond aan de andere zijde van de grote baan en dus een heel eindje van de camping.Met mn fiets en tent op weg.Ik had mijn ploegmakkers al snel gelokaliseerd.Met drie andere Papegaaien, Sammy, Werner en Steve, en twee gelegenheidsmakkers, Manuel en Kevin, zouden we de kleuren van onze club komen verdedigen.We waren in de loop van de week nog dringend op zoek moeten gaan naar twee vervangers, vermits twee deelnemers dienden af te haken.De ene was onlangs onverwacht onder het mes gemoeten voor het wegnemen van de blindedarm, de tweede kreeg zijn medisch attest niet van zijn huisarts!Daarom dat ik Kevin had gecontacteerd.Ik had hem twee jaar geleden leren kennen via het forum op mountainbike.be en was hem onlangs nog op een toertocht tegengekomen.Hij had toen laten verstaan dat hij wel eens mee wou doen in Westerlo!De vriendin van Kevin en de partners van Sammy en Werner waren ook het hele weekend paraat voor de morele ondersteuning.Kevin had een klein rolwagentje bij en hielp me om mn spullen van aan de auto tot op de camping te krijgen.
Daarna dienden we ons allemaal aan te bieden aan de inschrijving en kregen we elk een polsbandje om voor eventuele controle op het parcours.We spraken af in welke volgorde we zouden rijden: Manuel zou als jongste en vermoedelijk beste de start voor zn rekening nemen, opgevolgd door Steve, mezelf, Kevin, Werner en Sammy.Ons doel was per beurt drie rondjes te rijden, wat overeenkwam met een 18 km.Zo konden we tussendoor lang genoeg rusten, want je kon per beurt op ongeveer drie kwartier tot een uur per rijder rekenen, al naargelang de conditie, de leeftijd (ik ben dubbel zo oud als sommige ploegmakkers), het tijdstip (dag-nacht) en de duur van de wedstrijd!De spanning en de zenuwen stegen telkens uw beurt naderde, om dan enigszins vol stress met kloppend hart in de wisselzone te staan om uw voorganger in de gaten te houden en af te lossen.Ik heb uiteindelijk drie keer drie ronden, één keer twee ronden en één keer één ronde gereden, om 18.00 u, om 00.00 u, om 06.30 u, om 12.30 u en om 14.45 u.Bij aanvang deed ik een twintig minuten over één rondje.Over mijn nachtelijke drie rondjes deed ik een uur en twintig minuten!Ik geraakte slechts moeizaam door de modderstroken!
Ik had wat schrik omdat men op het marktplein, vlak voor de centrale tent, over een brug moest die niets anders was dan de laadbak van een vrachtwagen, bekleed met een rode loper!Maar dat was geen probleem.In de bocht tussen de dranghekkens ervoor even inhouden, terugschakelen en dan hard trappen om boven te komen.Even verder hoorde je de biep wanneer je met de chip voorbij de detectoren reed.Mijn steen des aanstoots kwam in het begin van het rondje waar je aan de camping steil naar boven de dijk naast de Nete op moest rijden.Daar geraakte ik moeilijk boven.Toen de zone ervoor in een slijkpoel veranderde na de passage van de vele deelnemers, lukte het helemaal niet meer.Afstappen en de dijk oplopen ging voor mij beter, dat kostte me minder energie.Want die had ik beslist nodig voor de rest van het parcours.Bij mn laatste rondje wou ik kosten wat kost de dijk op kunnen rijden, en het lukte nog ook!De andere duiken en klimmetjes kwamen in de andere richting als vorig jaar en gingen nu beter.Omdat de richting van het parcours omgekeerd was in vergelijking met vorig jaar, was het deze keer klimmen geblazen op de bochtige singletrack in het bos.
Omwille van de regen op zaterdag lag het parcours er bij aanvang zeer beslijkt bij.Na één rondje zat je onder de modder!Er waren een paar stroken die er gedurende het hele evenement bleven uitzien als een slijkpoel met diepe sporen.Het vroeg heel wat energie om daar door te geraken.In de loop van de nacht en zondag droogde de ondergrond toch wat op.s Morgens kreeg je dan te de stenen te zien die door de vele rijders bloot waren komen te liggen en waaraan je s nachts in het donker als bij wonder ontsnapt was!Op bepaalde plaatsen werden ook voren uitgesleten door de vele passages.Op het ergste ploeterstuk waren de nadarhekkens op zondagmorgen wat opgeschoven, zodat je er comfortabeler kon rijden, wat een zegen was op het moment dat de vermoeidheid meer en meer begon toe te slaan.
Van slapen tijdens de nacht kwam weinig in huis!Een tentje beschermt wel tegen de regen en de koude, maar niet tegen het lawaai dat er gedurende die 24 uren ook steeds rondom je is.Ik kon het gesprek van de rijders van de ploeg die naast mn tent in hun partytent zaten woord voor woord volgen!En de kreten op de camping als men een ploegmakker zag passeren!Bovendien slaap je niet gerust omdat je bang bent te laat te zijn voor de aflossing!Ook al wekte iedereen zijn opvolger op het ogenblik dat hij naar de wisselzone vertrok.Tegen dat ik eindelijk wat kon inslapen werd het ook alweer vroeg licht.Rond vijf uur kwam Steve me wekken.Maar omdat zijn voorganger nog niet lang geleden vertrokken was, had ik nog meer dan een uur de tijd om weer bij mn positieven te komen.Ik heb op dit vroege uur wel eens gedacht van wat kom ik hier nu in godsnaam doen!Na een leven zonder sport zou ik iemand voor gek versleten hebben indien deze zou beweerd hebben dat ik ooit nog aan een mountainbikewedstrijd mee zou doen, ook al is het maar voor de fun en de belevenis!Met een houten kop naar de aflossing om daar mn hart weer te voelen kloppen tot in mn keel!Als ik door vermoeidheid maar geen stommiteiten doe en val!
Nadat ik en na mij Kevin onze middagrondjes hadden gereden en de douchewagen opgezocht, zijn we samen met zn vriendin onze portie spaghetti gaan eten bij Suskewiet.De anderen hadden dat al gedaan toen wij onze rondjes reden.Toen we daar buiten op het terras zaten brak de zon voor het eerst goed door, wat bij mij de herinnering opriep aan de vorige hete en daardoor stoffige editie!Steve vertrok na zn middagrondjes huiswaarts, zodat we iets sneller elkaar dienden op te volgen, waarbij ik nu Manuel diende af te lossen.Het leek ons ook zinvoller van nog slechts twee rondjes te rijden omwille van de vermoeidheid.Om in schoonheid te eindigen met één!Terwijl Werner en Sammy met hun echtgenotes de prijsuitreiking en de trial-demonstratie bijwoonden, waren wij al bezig met het oprommelen van onze kampeerplaats, wat na een vermoeiende 24 uren rijden een vervelende klus is.Goed dat Kevin wist hoe mn Quechua-tentje weer netjes in een cirkel diende opgeplooid te worden!Bij inleveren van de chip die het aantal rondes registreerde, kregen we een fles Cava.Die hebben we tijdens een babbel in de schaduw van de bomen gezamenlijk gekraakt en leeggedronken.Om dan afscheid te nemen en weer huiswaarts te vertrekken.Want maandag was het weer voor de meesten werken geblazen!
Wij eindigden in het algemeen klassement uiteindelijk op plaats 82 op 103 (solorijders inbegrepen) met 65 rondes en op plaats 62 van 64 mannenploegen.Met dank aan de ploegmakkers van De Papegaai Bike Team, Steve, Werner en Sammy, voor het samen voleinden van deze 24 uren en voor de aanmoedigingen langs het parcours.En aan de rijders van de bevriende teams met streekgenoten, 3 D Cadworks (Masters en een mooie plaats 38 in het algemeen klassement en vierde op zeven Masters-ploegen met 81 ronden) en het Blackberry Mobistar MTB Team (Mannen en plaats 49 in het algemeen en 39 in het klassement mannen-ploegen met 79 rondes) voor de babbels tussendoor.Eén van de rijders van 3 Cadworks had dan nog af te rekenen met een afgebroken zadelpen!Maar omdat ze ons op een zo korte tijd uit de nood hielpen, een bijzonder woord van waardering voor Kevin V uit Mechelen, en die trouwens reeds twee keren deelnam aan Duchenne Heroes, evenals aan Manuel uit Stabroek, die niet alleen een goed rijder maar ook een joviale kerel bleek te zijn.Hopelijk kom ik hem nog eens tegen tijdens een lokaal toertje vanuit het Moretusbos in Stabroek.Met dank ook voor het sportieve gedrag van alle rijders om mij als tragere niet weggedrumd te hebben op onmogelijke plekken en respect voor Jan De Busser als overwinnaar bij de solorijders met 71 rondes!Allicht tot volgend jaar
Vandaag 15/06/2011 kan je tussen 17-20 uur mountainbikes testen van Kona aan de Leeuw van Vlaanderen in Zandvliet. Ben je van plan om een nieuwe mountainbike te kopen of ken je het merk niet echt en wil je het gewoon eens testen laat dan deze kans niet voorbijgaan! Deze testdag van het merk "Kona" wordt in samenwerking met Bikeaholic in Stabroek georganiseerd.
De Leeuw van vlaanderen is een taverne er kan dus ook gegeten worden, er wordt zelfs een BBQ voorzien, dus zeg je vriendin, vrouw, moeder,... maar dat je niet thuis komt eten
Toertocht (15-21-37-55 km) te Mont-Saint-Guibert (Waals-Brabant) op 29-05-2011: 8ième VTT des Hayeffes vanuit het Institut Notre Dame.
Vorige zondag ben ik ook naar Mont-Saint-Guibert gekomen om er net zoals vorig jaar de toertocht te rijden.Daarom had ik geen moeite om de vertrekplaats te vinden, ergens achteraan in een straat die dan overgaat in een afdaling over een kasseiweg in een holle weg onder de bomen.Een parkeerplaats versieren is daar minder evident.Omdat ik eerst Devil Biker nog was gaan ophalen waren wij laat ter plekke en zijn we omstreeks 10.00 u gestart.Net toen ik wilde wegrijden zag ik rubber-12 daar toekomen om zich in te schrijven.
Het vertrek was via een singletrack in een holle weg, daarna uitgevend tussen de velden.Vorig jaar had het rond deze tijd fel geregend en was het door de aard van de grond overal superglad.Nu lag diezelfde ondergrond er kurkdroog, stoffig en beenhard bij.Ik voelde al snel dat het vandaag niet goed zou gaan.Pijn in mn billen en moeizaam stompen tegen de felle wind in waren mn deel.Na enkele kilometers kreeg ik het gezelschap van rubber-12, maar na het wisselen van twee woorden en een half diende zich een helling aan en raakte ik direct achterop.Bovendien werd rubber meegezogen door een groepje snelrijdende bikers en heb ik hem niet meer weergezien.
Ik had het zwaar te verduren en toen ik merkte dat het al middag was en ik volgens mn tellertje nog maar een peulschil van de afstand had gereden, ging mijn weinige haar rechtop staan onder mn helm!Het zou weer een daguitstap worden vandaag!Ik was vorig weekend in Waver al lang onderweg geweest en deze toer was nog langer!Niet dat ik daar treurig om was!De enige die er hinder van kon hebben was den Devil, want die was genoodzaakt van op mij te wachten na aankomst!En de moeite van de inspanning werd beloond met het genot van de streek waar ik doorheen reed.Want elke keer dat ik hier kom valt mijn mond open van verbazing wanneer ik vaststel dat het hier toch zo mooi is.Als België toch ooit uiteenvalt, dan zijn we wel dit mooie deel van ons land kwijt en zouden we een buitenlandse toer rijden!Want ergens in de tuin van een huis wapperde de vlag met de Waalse haan.Je rijdt door bossen, dan kom je ineens weer in het open veld met mooie vergezichten, je kruipt naar boven om dan weer naar beneden te kunnen razen in een holle weg of je dokkert over de kasseien van een godvergeten veldweg.
De eerste bevoorrading stond aan het hek van een industriële loods.Je kon er drankjes nuttigen met alle mogelijke kleuren, er waren stukjes banaan, appelsien, wafels, cake en zelfs brokken chocolade.Als je van alles eens proefde kon je er weer tegen.Er was wel niet goed aangeduid in welke richting je moest vertrekken, want velen reden rechtdoor tot aan een stel verkeerslichten, of was het een spoorwegovergang, om vast te stellen dat er daar geen pijlen hingen, en te moeten terugkeren.Kort daarna, aan een spoorwegovergang, had ik het splitsingsbordje laag tegen de grond niet zien staan, terwijl er langs de andere kant links pijltjes hingen, met daarbij een bordje 37 km retour.Al goed dat ik ben teruggedraaid om zeker te zijn, of ik had een groot stuk van de tocht gemist.Je moest er namelijk naar rechts in een onopvallend paadje achter de huizen.
Na de bevoorrading heb ik geen bikers meer gezien, tot na de afsplitsing van de 55 km.Daar stak me in een stoffige zandweg een jonge kerel voorbij, even later gevolgd door nog twee van zn kompanen.Daarna moesten we in een groot loofbos naar boven kruipen over een helling vol grote wortels.Ik zag de laatste jonge kerel nog over de top verdwijnen terwijl ik zelf noodgedwongen moest afstappen.Want na de reeds geleverde inspanningen was deze klim voor den deze wat te zwaar.Het wortelpad lag naast een kleine kloof die ik me herinnerde van uit de onlangs gereden La Trace dHez vanuit Tangissart.Je ziet nog een stukje van die kloof op een foto van Schijfrem.Het pad door het bos ging over in een wel erg vervaarlijke singletrack met zeer diepe voren, niet zo mn ding.Ik denk dat het hier was dat ik vorig jaar te voet doorgewaad ben en bijwijlen tot aan mn knieën in het water stond, zon slecht weer dat het toen was!De track ging over in een kasseiweg door het bos om uit te komen aan het kruispunt met de cafés, vlak bij de ruïnes van Villers-la-Ville.Daar stond de parking vol motoren waarvan de berijders de caféterrassen hadden ingepalmd (van Palm gesproken).Vorig jaar was hier de splitsing tussen de 37 en de 55 km.Het kon niet missen dat ik het zwaar had, want bij nalezen van mn verslag van vorig jaar, merkte ik dat ik toen voor de 37 km gekozen heb, en nu dus voor de 55 km, ook al heb ik even staan twijfelen bij de splitsingsborden of 37 al wel niet welletjes zou zijn!Meteen merkte ik dat we de toer van vorig jaar in omgekeerde richting reden, want toen kwamen we uit het bos, moesten de baan oversteken en dan de kasseiweg in het bos beklimmen.Nu kwamen we die kasseiweg afgereden.Vorig jaar was dat daar één natte gladde zooi!
Eerder tijdens de rit had ik al plaatsen herkend van de toer vanuit Tangissart en me de vraag gesteld waarom men het Bois de la Tassenière (opgezocht op internet) letterlijk links liet liggen.Want enkele weken geleden stonden die bossen daar vol blauwe bloemen.Maar ik vermoed dat we er toch stukken van aangedaan hebben, vermits we later voorbij La Chapelle du Try-au-Chêne reden.Daar passeer je tijdens de eerste kilometers vanuit Tangissart en ze is te zien op de foto van Schijfrem.Ik ben er gestopt om een affiche te lezen die er op de stam van de eik bevestigd was, net zoals de twee bikers op de foto.De auto was van een man die even verderop in het veld aan het spelen was met een télégeleid vliegtuigje.De affiche kondigde een dienst aan ter gelegenheid van Pinksteren.Die eik, dat kon ik wel onthouden, en ook dat de kapel volgens de affiche gelegen was in het gehucht Bousval.En tegenwoordig met internet kan je dat even intikken op Google om er alles van te weten te komen.Try is een oud Frans woord dat in het Nederlands zo veel betekent als dries, de naam van een voor gemeenschappelijk gebruik bedoelde grond.Het gaat dus over de Kapel-aan-de-dries-aan-de-eik.Dat is nog erger dan Sint-Job-in-t-Goor!De eik is echter niet meer!Vorig jaar stond hij er nog, maar vermoedelijk heeft hij de één of andere herfststorm niet overleefd.Het blijft toch een bijzondere plek en te zien aan al wat er over de kapel op internet staat heeft ze toch wel een historische betekenis voor de streek.Het andere vervallen kapelletje op de fotos van Schijfrem viel goed op toen het opdoemde in het kale landschap aldaar.Moest ik een gefortuneerd man zijn, ik liet het restaureren.
De tocht voerde ons door gemeenten als Grez-Doiceau, Court-Saint-Etienne (Hof van de Heilige Steven), Bousval, Baisy-Thy en nog andere gehuchten waarvan ik de naam intussen weer vergeten ben.De laatste twee zijn deelgemeenten van Genappe (Genepiën).We kregen weer mooie vierkantsboerderijen te zien, waarvan een mooie witgeschilderde hoeve.En naar het einde toe ook een villa die naast de gerestaureerde resten van een oude burcht stond.En dan weer kicken op de mooie holle wegen, hetzij hijgend en puffend naar boven, hetzij lekker bollend naar beneden.De watertoren in de verte verraadde dat ik in de buurt van het golfterrein van Waterloo was, alwaar we dan ook passeerden.Ik aanzag de trolleys eerst voor kinderwagentjes!De holes werden er niet alleen gebruikt door de golfers, maar ook door twee uit de kluiten gewassen konijnen die ik er zag wegvluchten naast een mooi vijvertje vol waterlelies.Hier stak me nog een biker voorbij.In het totaal heb ik na de eerste bevoorrading nog slechts zes bikers gezien, het groepje van drie aan de kloof, en drie snelle jongens apart.Zij zullen nogal lachen met mn gemiddelde!Ook aan de tweede bevoorrading stond ik moederziel alleen chocolade te smikkelen!Vlak daarna reed je die burcht voorbij.Ik kauwde toen nog op de laatste noot uit de chocolade!Op een track door weiden even opzij en gestopt voor drie amazones!Liever geen stamp van een paard!
Ik ontving een sms van rubber-12 die meldde dat hij het hazenpad koos en huiswaarts vertrok.Ik had toen nog bijna 20 km voor de wielen!Een tijd later weer gebieb!Dat was den Devil die al ongerust begon te worden en gedacht moet hebben dat ik hier of daar in een holle weg lag te zieltogen!En maar afzien en optornen tegen de wind.Tijdens de laatste kilometers reden we zigzaggend door de open velden, want ik kreeg altijd die enorm grote antennemast te zien.Vorig jaar reden we er pal naast.Als je daar naast staat zie je pas echt hoe enorm hoog hij is.Dat dit gevaarte niet omgeblazen wordt in een storm is me een raadsel.De tocht eindigde waar hij vorig jaar begon, via een singletrack door de weiden die uitmondt in een prachtige track door een holle weg met metershoge wanden.Imposant als je eens naar boven kijkt.Nu alles kurkdroog, vorig jaar één gladde bedoening.
Ik heb mn polsbandje onmiddellijk ingeruild voor een une Leffe brune, want ik was echt toe aan wat vocht!Ik was in ieder geval de allerlaatste om te arriveren terwijl het schoolfeest in alle hevigheid was losgebarsten.Het was een zware beproeving, alhoewel La Trace dHez me nog zwaarder leek terwijl er hier meer asfaltstukjes in kwamen, maar de schoonheid van de streek maakt alles goed.Op de terugweg naar huis stonden we op de Brusselse ring in de file tengevolge van een ongeval en op de ring om Antwerpen was de afrit naar de E34-E313 volledig afgesloten omwille van dezelfde reden, zodat ik noodgedwongen over Brecht naar Turnhout ben gereden.Om zo te vermijden van aan de afrit in Deurne tot het rond punt in Wommelgem hopeloos te moeten aanschuiven.Het werd dus effectief een daguitstap!
Noot: volgens Wikipedia werd "de eik", want in werkelijkheid was de huidige boom geen eik meer, op 14 juli 2010 geveld tijdens een storm! Klik op de kleine foto voor een link naar Wikipedia.
Mountainbiker Schijfrem maakte een mooie fotoreportage, een waar beeldverslag van deze toer. Om zijn foto's te bekijken: klik hier!
KALMTHOUT - De brand op de Kalmthoutse Heide is de grootste ecologische ramp ooit in Vlaanderen. Dat meldt het Agentschap voor Natuur en Bos. Het vuur heeft een recordaantal hectare uniek Europees natuurgebied verwoest. Ongeveer 600 hectare heide ging in de vlammen op. Het is de eerste keer dat zo'n oppervlakte verloren gaat. Het vuur hield vooral huis in de droge en natte heide, die allebei Europees beschermde habitattypes zijn. Het zal jaren duren eer het natuurgebied hersteld is, maar de kans dat bepaalde zeldzame plant- en diersoorten die typisch zijn voor de unieke heidevegetatie zullen weerkeren, is klein.
De brand vernielde niet enkel de zichtbare begroeiïng (zoals beenbreek, gevlekte orchis en veenpluis), maar richtte vooral ondergronds heel wat schade aan. Insecten en spinnen die in de bodem leven en zaden en wortels werden vernietigd. Ook de randzones van de vennen en vijvers brandden af. Libellen en amfibieën die er huizen werden zwaar getroffen. Ook voor de broedvogels, zoals de nachtzwaluw en de boomleeuwerik, heeft de brand zware gevolgen: zij verloren nesten en jongen. Het Agentschap voor Natuur en Bos laat weten dat er verhoogde inspanningen zullen moeten worden geleverd om het unieke natuurgebied opnieuw te herstellen.
KALMTHOUT - Gouverneur Cathy Berx en burgemeester Lukas Jacobs hebben vanmiddag met de pers een eerste bezoek gebracht aan de vernielde Kalmthoutse Heide. Ze waren allebei zwaar onder de indruk: "Dit is verschrikkelijk". "Het hele open heidegebied is vernield", vatte hun gids van het Agentschap van Natuur en Bos, Guy Heutz, de ellende samen. "De meeste bossen zijn gelukkig gespaard. Nu moeten we eerst een spoedinventaris doen: wat moeten we eerst kappen voor de veiligheid, wat nadien kappen omdat het toch zal sterven, enzovoort. Dan moeten we zo snel mogelijk gaan werken in de heide. Heel snel, binnen twee maanden, zal het pijpestrootje het hier weer groen kleuren. Dat is goed voor de bezoekers maar niet voor de natuur, want het verdringt de heide. Maar om dat tegen te kunnen gaan moeten er véél meer middelen en mensen komen."
"Dit is de ergste ramp sinds ik gouverneur ben", geeft Cathy Berx toe. "We hebben twee dagen en nachten gewerkt aan deze brand, maar nu ik het ook effectief zie, dringt het pas goed tot me door. Dit is verschrikkelijk. Ik zal met het provinciebestuur bespreken of we iets kunnen doen, maar daar loop ik niet op vooruit." Burgemeester Lukas Jacobs is opgegroeid met de heide. "Ik kom er wekelijks fietsen. Van kinds af aan, bij de scouts, speelden we hier, het was onze achteruin. Dit is vreselijk en mijn grootste ramp sinds ik burgemeester ben. Helaas kan Kalmthout weinig doen: we zijn wel eigenaar maar we beheren niet, en ons budget is beperkt."
Er wordt nog zeker een week nageblust om ondergrondse smeulingen geen kans te geven. Op twee plekken zijn die ernstig: achter de Markgraaf en aan het Stappersven. In 1996 is er zelfs drie weken nageblust. Toegang is nog zeker een week verboden voor iedereen.
22 kinderen uit een school in Lommel en een school in Heverlee, 2 buschauffeurs en 4 begeleiders sterven nadat een bus tegen een tunnelwand botst in Zwitserland...
Categorieën
tot de 6de Bike Nightride De Papegaai
Welkom
StrammerMax's newsflashke
Volgende toertochten
Mijn keuze:
(blauw maakt meeste kans)
zondag 03/03/2013:
Kalmthout Van Trier-Bosduin-classic (30-45 km)
zondag 10/03/2013:
Sint-Gillis-Dendermonde (35-55 km)
vrijdag 15/03/2013:
Hoogerheide (NL) nightride (19.00-21.00 u) (37 km)
zondag 17/03/2013:
Roosendaal (NL) City-mtb-tocht Kaaimannen (29-38 km)
zaterdag 23/03/2013:
Esbeek (NL) nightride (19.00-21.00 u) 10de Lichtjestocht (35 km)
zondag 31/03/2013:
Olen (15-30-50 km) of Olmen (26-32-45 km)
maandag 01/04/2013:
Zele (30-40-60 km)
zaterdag 06/04/2013:
Zulte (45-60 km)
zondag 07/04/2013:
Vessem (NL) (25-35-50 km) of Valkenswaard (NL) (25-45 km) of Sinaai (28-40-50 km)
vrijdag 12/04/2013:
Borchtlombeek-Roosdaal nightride (18.30-20.30 u) (25 km)
zaterdag 13/04/2013:
Rillaar nightride (15.00-21.00 u) (26-36-43-62 km)
zondag 14/04/2013:
Rillaar (27-42-57-78 km) of Poederlee (25-45-55 km) of Meise (32 km) of Waasmunster (35-45-55 km)
zaterdag 20/04/2013:
Gentbrugge (20-25-35-50 km)
zondag 21/04/2013:
Tangissart (Court-Saint-Etienne) (14-31-51-70 km) of Lasne (10-20-40 km) of Lot (35-55 km) of Haacht (30-40-50 km) of Dessel (25-40 km) of Nieuwkerken-Waas (32-54 km) of Sint-Truiden (28-45 km)
zondag 28/04/2013:
Opwijk (15-30-50-80-100 km) of Aarschot (15-25-35-40-65 km) of Borgloon (10-20-30-40 km)
dinsdag 30/04/2013:
Overmere nightride (18.00-20.30 u) (30-50 km)
woensdag 01/05/2013:
Deurne-Diest (26-36-48-65 km)
vrijdag 03/05/2013:
Sint-Niklaas nightride (17.00-21.00 u) (35-56 km)
zaterdag 04/05/2013:
Maria-Aalter (25-45-55 km)
zondag 05/05/2013:
Leernes (20-35-50 km) of Hulshout (28-48-68 km) of Tilburg (NL) (25-40-55 km)
zondag 09/05/2013:
Mont-Saint-Guibert (25-30-50-65 km) of Wechelderzande (15-27-43-53 km) of Londerzeel (18-32-42-52 km)
zaterdag 11/05/2013:
Stekene (18-35-50-55-60 km)
zondag 12/05/2013:
Overijse (25-35-50-60-65 km) of Herselt (20-30-40 km) of Vlimmeren (40-25 km)
zaterdag 18/05/2013:
Chassepierre (TT van Izel met GPS)
zondag 19/05/2013:
Robelmont (10-25-33-47-60 km)
maandag 20/05/2013:
Harinsart (22-37-42-53 km)
zondag 02/06/2013:
Mont-Saint-Guibert VTT des Hayeffes (15-21-23-36-57 km) of Langdorp (25-40 km) of Oostmalle (29-45 km) of Lommel (25-40 km)
zondag 09/06/2013:
Schaffen-Diest (26-30-41-60 km)
zondag 16/06/2013:
Chaumont-Gistoux (10-30-45 km) of Mol (25-40 km) of Buizingen (30-45-55 km) of Waanrode (24-34-44-64-84 km) of Zemst-Laar (29-37-51-63 km) of Zele (30-48 km)
vrijdag 21/06/2013:
Kalken nightride 17.00 - 21.00 u (30-40-50 km)
zondag 23/06/2013:
Baisy-Thy (12-25-35-45-60 km) of Grobbendonk (20-40-60 km) of Lummen (15-25-45-60 km) of Libin (25-50-100 km) of Kalken (25-40-60 km) of Zele (40-55 km)
zaterdag 29/06/2013:
Maria-Aalter (30-50 km)
zondag 30/06/2013:
Sint-Job-in-'t-Goor (15-25-45 km) of Halle (35-50-85 km) of Redu (20-32-45-55 km)
zondag 07/07/2013:
Oud-Heverlee Meerdael-classic (30-45-62-75-100 km) of Booischot (20-40-60 km) of Lommel-Kattenbos (12-20-30-40-60 km)
zaterdag 13/07/2013:
Pepingen (30-45 km)
zondag 14/07/2013:
Bekkevoort Hagelandse Pijl (20-42-55-70 km) of Hamont-Lo (22-38-45 km)
vrijdag 19/07/2013:
Herfelingen avond- en nightride Waanzinnig Weekend (30-50 km) start: 18.00-22.00 u
zaterdag 20/07/2013:
Zwalm (15-25-40-60 km)
zondag 21/07/2013:
Wijgmaal (25-45-65 km) of Mol (15-24-43-62 km) of Waasmunster (30-40-50 km)
zaterdag 27/07/2013:
Sint-Jan-in-Eremo (30-50-60 km)
zondag 28/07/2013:
Droeshout-Opwijk Boerenbike (30-40-50-60 km) Lichtaart (12-24-48-60 km) of Roosdaal (25-50 km)
vrijdag 02/08/2013:
Maarheeze (NL) Bij de Mijl vertrek: 13.30-16.00 u (24-48 km)
zaterdag 03/08/2013:
Oosterzele Rochustochten (25-35-50 km) of Wiekevorst (25-40 km)
zondag 04/08/2013:
Bekkevoort (15-25-40-50-65 km) of Lille (20-40-60-80 km) of Hamme (32-45 km) of Sinaai (28-40-50 km)
vrijdag 09/08/2013:
Vlezenbeek nightride: 18.00 - 22.00 u (35 km)
zaterdag 10/08/2013:
Knesselare (15-30-55-70 km) of Eeklo (25-40-55 km)
zondag 11/08/2013:
Vlezenbeek (35-50-80 km) of Diest (25-45 km) of Grobbendonk (30-45 km) of Bergen-Op-Zoom (NL) (25-45 km)
donderdag 15/08/2013:
Awenne (28-38-55-72 km) of Herk-De-Stad (25-35-45 km) of Haasrode (18-32-45-55-65 km)
vrijdag 16/08/2013:
Arville nightride: 18.30 - 22.00 u (15-25 km)
zaterdag 17/08/2013:
Aarschot Forest Marathon (Bekaflaan) (25-45-65-85 km)
zondag 18/08/2013:
Erneuville (15-25-35-45-60-75 km) of Aarschot Forest Marathon (Bekaflaan) (25-45-65 km) of Halle-Zoersel (15-25-45-60 km) of Beringen (25-45 km) of Lennik (25-45-55 km)
zaterdag 24/08/2013:
Herzele (15-30-50 km)
zondag 25/08/2013:
Opoeteren Oeterdalmarathon (20-40-75-100-115 km) of Kasterlee (18-25-40-70-100 km) of Anderlues Transsambrienne (20-35-50-65-85 km) of Tielt-Winge Hagelandse Heuvels (25-45-65-95 km) of Villers-La-Ville (15-25-40-60 km) Er is vandaag ook Houffalize Houffamarathon (50-70-100-120 km)
vrijdag 30/08/2013:
Stabroek (15-30-45 km) afgelast!!!
zaterdag 31/08/2013:
Kruishoutem-Lozer Lozerbosveldtoertocht (35-40-55 km)
zondag 01/09/2013:
Diest Marathon van de Demervallei (23-40-62-84-103 km) of Olloy-Sur-Viroin (25-35-45-55-65-85-100 km) of Sint-Gillis-Waas Waasland Bike Marathon (30-60-90-120 km) of Gierle-Lille (25-45 km) of Kruishoutem-Lozer Lozerbosveldtoertocht (35-40-55 km)